All Chapters of เจ็ดพี่สาวจอมทะลึ่งของผมทั้งสวยทั้งฮอต: Chapter 241 - Chapter 250

“ ไม่เลยครับ ปรมาจารย์ฉู่คนนี้เป็นคนที่ลึกลับมาก ราวกับว่าจู่ๆเขาก็ปรากฏตัวขึ้นมา และรวมเข้ากับเจตนาปกปิดความลับของตระกูลฉินไปแล้ว ตอนนี้ก็ยังไม่มีใครทราบที่มาที่ไป”"แต่ว่า...""แต่อะไร?" จ้าวเหยียนมองไปที่ผู้พูดทันทีด้วยสายตาอามาตชายคนนั้นลังเลอยู่ครู่หนึ่งแล้วก็ได้พูดออกมาว่า "แต่จากสภาพการตายของนายท่านสองและนายน้อย พวกเขาดูเหมือนกับนายท่านสี่และนายท่านสามก่อนหน้าพวกเขาทุกประการเลยนะครับ และพวกเขาก็ยังไม่มีหัวอีกด้วย"“ ดังนั้น ผมจึงได้สงสัยว่าปรมาจารย์ฉู่ที่ได้รับเชิญจากตระกูลฉิน น่าจะเป็นเศษเดนที่เหลือรอดของสถานรับเลี้ยงชิงซานนั้นแหละครับ!”"ปัง!"จ้าวเหยียนคว่ำโต๊ะอย่างแรงและพูดว่า "ต้องเป็นมันแน่ๆ ต้องเป็นสัตว์ร้ายตัวน้อยนั่น มีเพียงมันเท่านั้นที่โหดร้ายได้อย่างนี้!"สมาชิกหลายคนของตระกูลจ้าวหน้าถอดสีและตกใจแทบตายเมื่อได้ยินสิ่งนี้เศษซากเหลือเดนของสถานรับเลี้ยงเด็กชิงซานได้ร่วมมือกับตระกูลฉินอย่างไม่น่าเป็นไปได้จริงหรือที่ตระกูลจ้าวของพวกเขาจะจบสิ้นลงแบบนี้?ดวงตาของจ้าวเหยียนแสดงความบ้าคลั่งออกมาอย่างไม่หยุดหย่อน: "ติดต่อบรรพบุรุษของเราทันทีและบอกเขาว่าตระกูลจ้าวขอ

ฉินปิงเยว่มองไปทางฉู่เฉิน ที่อยู่ห่างจากเธอออกไปสิบก้าวด้วยใบหน้าที่มีรอยยิ้มต่อมา เธอก็ส่งเสียงร้องออกมา และก้าวพุ่งไปข้างหน้า เพื่อจะต่อยฉู่เฉินด้วยหมัดตรงเนื่องจากเธอสวมรองเท้าส้นสูง เธอจึงสะดุดและท่าทางดูตลกมากในตอนที่เธอกำลังวิ่งฉู่เฉินส่ายหัวอย่างอดไม่ได้การสวมรองเท้าส้นสูงเพื่อฝึกศิลปะการต่อสู้ก็ถือเป็นพรสวรรค์ส่วนตัวเช่นกันตามที่คาดเอาไว้ไม่มีผิด ทันทีที่ฉินปิงเยว่เข้าใกล้ฉู่เฉินร่างของเธอก็สะดุด และเธอก็โยนตัวเองไปที่ฉู่เฉิน"คุณโอเคไหม?" ฉู่เฉินพยุงเอวของเธอโดยสัญชาตญาณ เพราะกลัวว่าเธอจะล้มลงบนพื้น“ฉันเจ็บเท้านิดหน่อยน่ะ...” ฉินปิงเยว่พูดออกมาด้วยความเจ็บปวดฉู่เฉินก้มศีรษะลงและพบว่ารองเท้าส้นสูงของเธอหัก เห็นได้ชัดว่าเป็นเพราะมาจากการวิ่งเมื่อกี้นี้“ยังยืนไหวหรือเปล่า?” ฉู่เฉินถาม“ไม่ มันเจ็บ...” ฉินปิงเยว่ต้องการลุกขึ้นยืนโดยสัญชาตญาณ และจากนั้นความเจ็บปวดอันรุนแรงก็เกิดขึ้น ทำให้เธอล้มลงในอ้อมแขนของฉู่เฉินอีกครั้งในขณะนี้ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำเพราะท่าทางของพวกเขาเงอะงะเกินไปในระยะที่ใกล้ขนาดนี้ เธอก็ได้กลิ่นหอมจากร่างกายของฉู่เฉินสิ่งนี้ทำให้หัวใจขอ

“ป้าเหอ กรุณาระวังคำพูดของคุณไว้ด้วยนะครับ แล้วผมไปทำให้คุณขุ่นเคืองตอนไหน?” ฉู่เฉินขมวดคิ้วและพูดเพื่อเห็นแก่หน้าของถังไห่ซาน เขาจึงปฏิเสธที่จะโต้เถียงกับผู้หญิงคนนี้“แกถามมาได้ยังไง?”เหอหลานพูดออกมาด้วยความโกรธ "แกทำอะไรน่ะหรอ แกทำให้ครอบครัวของฉัน รั่วเวยถูกไล่ออกจากบริษัท แถมเธอยังออกไปนอกเมืองเพียงลำพังโดยไม่ติดต่อกับครอบครัวของเธอเลยด้วย"“ถ้าวันนี้แกไม่อธิบายให้ฉันฟัง ก็อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยแกไปเลย”แต่ไหนแต่ไร อารมณ์ของถังรั่วเวยผันผวนอย่างมากนับตั้งแต่ถูกฉู่เฉินไล่ออก และเธอก็เงียบขรึมเอามากๆ แม้ว่าเธอจะกลับบ้าน เธอก็ไม่ยอมคุยกับพ่อแม่ของเธอเลยถังไห่ซานและภรรยาสังเกตเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติกับเธอ จากนั้นจึงได้ถามออกไป ทำให้พวกเขาก็รู้ว่าเธอถูกไล่ออกสำหรับเหตุผลที่ถูกไล่ออกนั้น ถังรั่วเวยไม่ได้บอกอะไรสักคำเช้าเมื่อวานนี้ เธอได้ซื้อตั๋วเครื่องบินไปลี่เจียงและบินไปคนเดียวพร้อมกระเป๋าเดินทางของเธอเหอหลานยืนยันว่าฉู่เฉินจะต้องทำอะไรบางอย่างเพื่อทำร้ายลูกสาวของเธออย่างแน่นอน ถึงเป็นแบบนี้จู่ๆ ฉู่เฉินก็พูดขึ้นมาว่า “ป้าเหอ ถังรั่วเวยไม่ได้บอกเหตุผลกับคุณในการถูกไล่อ

เนื่องจากลู่หยวนเพิ่งจะได้เข้ามารับตำแหน่ง จึงไม่ชัดเจนว่าคนเหล่านี้ทำอะไรให้ประธานโกรธเคืองได้อย่างไรนั่นเป็นเหตุผลที่เขาถามฉู่เฉินฉู่เฉินสีหน้าอ่อนลงและพูดว่า "ลุงถังครับ ผมขอพูดตรงๆเลยนะ รัวเว่ยและหวังซวี่ถูกผมไล่ออก"เมื่อเขาพูดจบ ทุกคนต่างก็คิดว่าพวกเขากำลังหูฝาดไปลู่ซวนยิ้มเยาะและพูดว่า "แกกำลังพูดอะไรน่ะ? แกไล่พวกเขาออกงั้นเหรอ?"“แกช่วยคิดก่อนที่จะโม้ออกมาได้ไหม พ่อของฉันได้สอบถามกับคนของบริษัทแล้ว ถ้าน้องรั่วเวยและทีมของเธอถูกประธานบริษัทไล่ออก แล้วมันเกี่ยวอะไรกับแกที่เป็นไอ้คนบ้านนอกนี่”ฉู่เฉินพูดออกมาอย่างใจเย็น "เพราะฉันเป็นประธานแจฟฟรีย์กรุ๊ป""ฮ่าๆๆ!"ลู่ซวนตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็กุมท้องแล้วหัวเราะ: "พ่อ ลุงถัง ป้าเหอทุกคนเคยได้ยินที่เขาพูดไหม ไอ้เด็กคนนี้พูดว่าเขาเป็นประธานของแจฟฟรีย์กรุ๊ปด้วยอ่ะ"หลู่หยวนก็รู้สึกตลกเช่นกันและพูดว่า "ไห่ซาน ฉันขอบอกเลยนะว่าเด็กที่แกคอยดูแลอยู่นี่ทำให้ฉันหัวเราะได้จริงๆ"“ไห่ซาน ฟังฉันนะ ถึงเวลาแล้ว ไอ้สารเลวตัวน้อยนี้ยังไม่ได้พูดอะไรสักคำที่เป็นความจริงเลย” เหอหลานสาปแช่งเสียงดังถังไห่ซานยืนอยู่ตรงนั้นและยิ้มออกมา

หลังจากที่ได้สติกันแล้ว ในที่สุดลู่ซวนก็หันหน้ามาและเยาะเย้ยฉู่เฉินไปว่า "ไอ้คนแซ่ฉู่ แกไม่ได้บอกว่าวิลล่านี้เป็นของแกเหรอ? พิสูจน์ให้พวกเราเห็นเร็วเข้าสิ"“ใช่แล้ว ใช่แล้ว พิสูจน์ให้พวกเราเห็นเร็วๆ สิ” ลู่หยวนก็ตอบสนองเร่งเร้าฉู่เฉินกำลังจะพูดทันใดนั้น ถังไห่ซานก็ถอนหายใจแล้วพูดว่า "เสี่ยวฉู่ กลับไปเถอะ ฉันหวังว่าเหตุการณ์ในวันนี้จะสอนบทเรียนให้เธอได้ ในอนาคต เธอต้องเป็นคนจริงจังและไม่พูดโกหกอีกนะ"“ลุงถัง คุณเองก็ไม่เชื่อผมเลยเหรอ?” ฉู่เฉินเลิกคิ้วแล้วกล่าว"ฉันเชื่อกับผีสิ!"เหอหลานหัวเราะเยาะและพูดว่า "แม้ว่าแกจะไม่ฉี่รดกางเกงและดูแลตัวเองได้แล้ว แต่แกสมควรได้รับวิลล่าที่หรูหราแบบนี้เหรอ?"“อันที่จริงเราไม่เชื่อในสิ่งที่แกพูดตั้งแต่แรกแล้วล่ะ เหตุผลที่เราตามน้ำมาก็เพียงเพื่อต้องการดูว่าแกจะเล่นอะไรต่างหาก”"น่าเสียดายจัง ผิวแกหนังหนาพอๆ กับกำแพงเมืองเลยล่ะ และแกยังคงเสแสร้งต่อได้จนถึงตอนนี้”ในขณะนี้ ทุกคนก็มองไปที่ฉู่เฉินอีกครั้งด้วยสายตาที่เยาะเย้ย ราวกับว่าพวกเขากำลังมองตัวตลกตอนนั้นเอง ประตูวิลล่าก็เปิดออก และหญิงวัยกลางคนแต่งกายภูมิฐานก็ได้เดินออกมา“ดูสิ เจ้าขอ