บทที่ 243

เหตุผลที่หนิงชิงเสว่พูดแบบนี้ออกมา ก็เพราะมีเพียงคนเดียวเท่านั้นที่มีแซ่ฉู่ และอยู่ใกล้ตัวเธอ นั่นก็คือฉู่เฉิน

ทันใดนั้นเอง เย่จิงก็นึกอะไรขึ้นมาได้และพูดว่า "จะว่าไป ทำไมฉันไม่ได้นึกถึงเขาเลยล่ะ"

“พี่เย่ พี่กำลังจะบอกว่าฉู่เฉินเป็นปรมาจารย์ฉู่งั้นเหรอ?” หนิงชิงเสว่พูดด้วยความไม่เข้าใจ

“ไม่หรอก พูดได้แค่เพียงว่าเป็นไปได้ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันยังคงต้องให้เขาเป็นผู้ต้องสงสัยในการสืบสวนอยู่ดี”

เย่จิงส่ายหัวและถามในทันทีว่า “ใช่แล้ว ฉู่เฉินล่ะ? รีบพาฉันไปหาเขาหน่อยสิ”

“พี่เย่ ฉัน... ฉันไม่รู้ว่าฉู่เฉินอยู่ที่ไหน…” ดวงตาที่สวยงามของหนิงชิงเสว่หรี่ลง และค่อยๆ พูดเรื่องความขัดแย้งระหว่างตัวเธอกับฉู่เฉินออกมา

หลังจากได้ฟังแล้ว เย่จิงก็ขมวดคิ้วและพูดว่า "เธอกำลังจะบอกว่า ตอนที่จ้าวฉวนกับจ้าวหมิงฮุยเสียชีวิตนั้น เขาได้หายตัวไปอย่างนั้นหรอ?"

"อาจ...อาจะเป็นอย่างนั้น"

“เขาน่าสงสัยมากขึ้นอีกแล้ว รีบติดต่อเพื่อนของเธอด่วน ดูว่าจะหาเขาเจอได้หรือเปล่า”

เย่จิงเร่งเร้าเธออย่างกระตือรือร้น รู้สึกว่าเธอเข้าใกล้ความจริงมากขึ้นเรื่อยๆ

หนิงชิงเสว่รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะกดโทร