บทที่ 245

หนิงชิงเสว่ ไม่ได้เอื้อมมือไปหยิบทิชชู่แต่อย่างใด

เธอบอกตัวเองอยู่ในใจอย่างไม่หยุดหย่อน

หนิงชิงเสว่ เธอจะร้องไห้ไม่ได้!

แม้ว่าเธอและฉู่เฉินจะจดทะเบียนสมรสกันแล้ว และอยู่ร่วมชายคาเดียวกันแล้วก็ตาม

แต่นี่เป็นเพียงแค่ทั้งสองฝ่ายกำลังทำตามความปรารถนาสุดท้ายของปู่และไม่มีใครจริงจังกับมันทั้งนั้น

และตัวเองก็ไม่ได้ชอบฉู่เฉิน เป็นเรื่องปกติที่เขาจะไปคบกับผู้หญิงคนอื่นไม่ใช่เหรอ?

แล้วเธอ หนิงชิงเสว่ ต้องร้องไห้ด้วยเรื่องอะไร?

ถึงอย่างนั้นน้ำตาก็ยังไหลออกมาจากหัวตาของเธออย่างควบคุมไม่ได้

เนื่องจากว่าเห็นที่ฉู่เฉินและฉินปิงเยว่สนิทสนมกันมาก เธอจึงรู้สึกเศร้าใจอย่างมาก ราวกับว่ามีบางสิ่งล้ำค่ากำลังถูกใครบางคนพรากไปอย่างงั้นแหละ

ฉัน...ฉันทำไมถึงได้รู้สึกแบบนี้

หนิงชิงเสว่ ส่ายหัวอย่างแรง และทันใดนั้นก็มีความคิดเกิดขึ้นในหัวและเธอแทบไม่อยากจะเชื่อตัวเองด้วยซ้ำ

หรือว่า…..

ฉันตกหลุมรักฉู่เฉินไปแล้วจริงๆใช่ไหม?

ไม่!

ไม่มีทาง!

คนที่ฉันชอบคือน้องเสี่ยวสือโถ่ว นอกจากเขาแล้ว ฉันจะไม่มีวันตกหลุมรักใครอีกทั้งนั้นในชีวิตนี้

หนิงชิงเสว่ สลัดสิ่งรบกวนสมาธิออกไปอย่างรวดเร็วและไม่กล้าที่จะคิดต่อไป