บททั้งหมดของ ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม: บทที่ 271 - บทที่ 280

ลู่เจ๋อดับบุหรี่และมองออกไปข้างนอกอย่างเงียบ ๆ หลังจากที่เฉียวซุนออกมาจากห้องน้ำเมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าจากข้างหลังเขาไม่ได้หันกลับไป เขาวางโทรศัพท์ไว้บนโต๊ะแล้วพูดด้วยเสียงแผ่วเบา : "มีพนักงานหลายหมื่นคนที่สำนักงานใหญ่ลู่ซื่อกรุ๊ป และธุรกิจส่วนใหญ่ก็อยู่ในเมือง B เฉียวซุน เธอก็รู้ว่าฉันย้ายมาเมืองเซียงไม่ได้ ยิ่งบริษัทยิ่งย้ายไม่ได้ง่าย ๆ เลย!”เฉียวซุนเดาว่าเขาเห็นมันแล้วเธอเดินไปยืนข้างหลังเขา หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูสองสามวินาทีก่อนจะวางกลับ: "คุณรู้แล้ว!""รู้อะไร?”ลู่เจ๋อหันไปมองเธอ และถามอย่างใจเย็น : "รู้ว่าคุณไม่รักผม รู้ว่าคุณต้องการทิ้งผมนะเหรอ? เฉียวซุน นี่เป็นวิธีที่อ่อนโยนที่สุดที่คุณคิดจะทิ้งผมใช่ไหม? คุณวางแผนที่จะรอเรื่องงานแต่งกับความสัมพันธ์ของเรามันสงบลง รอผมไม่สนใจขนาดนั้นแล้ว คุณก็จะพาลูกห่างออกไป ใช่ไหม?”เฉียวซุนไม่ได้ปฏิเสธถ้าฝืนอีกต่อไป ก็เหมือนไม่เคารพซึ่งกันและกัน!เธอตอบ: “ใช่!”ในที่สุดพวกเขาก็ถอดหน้ากากออกและเปิดเผยอารมณ์ที่แท้จริงในช่วงกลางดึกเฉียวซุนมองลู่เจ๋อและสำลักเล็กน้อย: "ลู่เจ๋อ ฉันอยากไปจากคุณ ฉันไม่อยากอยู่กับคุณ มันผิดเหรอ? คุณบอกว

หนึ่งสัปดาห์ต่อมา คุณหนูฉินถูกแบนจากวงการบันเทิงในตอนแรกเธอไม่รู้ว่าเธอทำให้ใครขุ่นเคืองใจ แต่หลังจากไปถามๆ มา... ก็พบว่าเธอทำให้ลู่เจ๋อขุ่นเคืองเพียงเพราะเธอมาพบคุณนายลู่คุณหนูฉินต้องการขอร้องคุณนายลู่คนวงในบอกเธอว่า : "คุณนายลู่ไม่สนใจเรื่องพวกนี้ แต่ประธานลู่ไม่พอใจกับเรื่องนี้! อย่าคิดแม้แต่จะขอความเมตตา ประธานลู่ไม่ชอบผู้หญิงจำพวกนี้!"คุณหนูฉินตกตะลึงเป็นอย่างมาก......ฝนตกปรอย ๆ ในคืนฤดูใบไม้ร่วงโรลส์-รอยซ์ แฟนทอมค่อย ๆ ขับเข้าไปในคฤหาสน์กลางดึก ตัวรถเปียกฝน ดูสว่างไสวใต้แสงจันทร์คนขับลงจากรถ รีบเปิดประตูเบาะหลังพร้อมถือร่มไว้ พลางเอ่ยเสียงเบา ๆ: "ประธานลู่ ถึงบ้านแล้วครับ!"ในรถมืดมิด ลู่เจ๋อเอนกายลงบนเบาะหลังโดยหลับตาเพื่อผ่อนคลายช่วงนี้งานในบริษัทมากมาย ร่างกายของคุณย่าก็แย่ลง ตอนกลางคืนเธอมักจะนอนไม่หลับและเรียกหา "เหวินหลี่" ทุกครั้งเขาต้องเข้าไปดูแลเธอแทบทุกคืน แต่ไม่ว่าเขาจะตั้งใจดูแลแค่ไหน ก็ไม่อาจชดเชยความเสียใจในใจของคุณย่าได้บุคคลนั้นหายไปนานนับสิบปีแล้วตอนนี้คุณย่ากำลังจะหมดอายุขัย เธอต้องการพบลูกชายของตัวเอง แต่ทำไม่ได้!คนขับเห็นว่าเขามีสีหน้า

ลู่เจ๋อเงยหน้าขึ้นเล็กน้อยเพื่อดึงสติ แล้วจับมือของคุณย่า พลางพูดด้วยเสียงเบา : "ผมคือเหวินหลี่...ผมกลับมาแล้ว..."“เหวินหลี่กลับมาแล้ว!”คุณย่าเอียงศีรษะแล้วมองดูเขา เธอดูไม่ออกว่าจริงหรือเท็จ เพียงแค่คิดว่าโครงหน้านี้คือเหวินหลี่ คือเด็กที่เธอเลี้ยงมา...เธอไม่มีแรง เสียงหัวใจของเธอมีแต่ขึ้น ๆ ลง ๆ และเธอก็ไม่สามารถเรียกชื่อนี้ได้อีกต่อไปเธอค่อย ๆ มองไปที่เหวินหลี่...มุมปากของเธอยกขึ้นเล็กน้อย ดูเงียบสงบ เพราะเหวินหลี่ของเธอกลับมาแล้ว... เหวินหลี่ ลูกรู้ไหมว่าลูกกำลังจะได้เป็นคุณปู่แล้ว อีกสองเดือนข้างหน้าครอบครัวเราจะมีสมาชิกมาเพิ่มแล้วนะเหวินหลี่ ลูกจะมีความสุขขนาดไหนถ้าลูกได้เห็นเรื่องพวกนี้!ท้องฟ้ายามค่ำคืนเริ่มมืดลงเรื่อยๆ ขณะเดียวกันคุณย่าก็กำลังจะจากไป แต่เธอไม่สามารถทำใจได้เหวินหลี่กลับมาแล้วลู่เจ๋อจับมือของเธอ แล้วพูดเสียงเบากับคนอื่น : “ผมอยากอยู่กับคุณย่าเพียงลำพัง ทุกคนไปพักเถอะครับ!”หลังจากที่ทุกคนออกไปแล้วเขาอยู่เป็นเพื่อนคุณย่าจนกระทั่งถึงช่วงเวลาสุดท้าย เขาหวีผมสีเทาของคุณย่าอย่างอ่อนโยน และยังร้องเพลงให้คุณย่าฟัง เขาจำได้ว่าตอนที่เขายังเป็นเด็ก เว

หลินเซียวหลั่งน้ำตา : "ฉันจะช่วยดูแลลูกเธอเอง!"เฉียวซุนยิ้มเล็กน้อยหลินเซียวนั่งสักพักแล้วจึงออกไปดูแลหน้าร้านต่อ ยังไงซะก็ต้องมีคนดูแลหน้าร้านหลังจากที่เธอเดินออกไป เฉียวซุนนั่งพิงหน้าต่างอยู่คนเดียว แสงสีส้มสะท้อนผ่านเข้ามากระทบใบหน้าสวย เพิ่มความรู้สึกอ่อนโยน ในเวลานี้ เจ้าหนูลู่เหยียนก็กำลังดิ้นเบา ๆ อยู่ในท้องกลมนูน ดูมีความสุขเฉียวซุนวางฝ่ามือลงบนท้องนูน รับรู้ถึงการมีอยู่ของลูกน้อย หัวใจของเธอเต็มไปด้วยความอ่อนโยน... เธอกำลังจินตนาการว่าเจ้าหนูลู่เหยียนจะหน้าตาเป็นอย่างไร และเธอก็ยิ้มเล็กน้อยเมื่อนึกถึงมันเจ้าหนูลู่เหยียนเกิดในช่วงต้นฤดูหนาวเฉียวซุนไปซื้อผ้าตัวเล็กตัวน้อยมากมายให้กับเจ้าหนูลู่เหยียนที่ห้างสรรพสินค้า เสื้อผ้าล้วนแล้วแต่เป็นสีชมพูทั้งหมด และทุกชิ้นก็น่ารักเหมาะสมกับลูกน้อยเมื่อเธอลงไปชั้นล่างและผ่านบริเวณขายเสื้อผ้าผู้ชาย ก็ถูกพนักงานขายรบกวนพนักงานขายแนะนำเธออย่างกระตือรือร้น : “คุณนายคะ วันนี้แบรนด์ของเรากำลังจัดโปรโมชั่นส่วนลด 12% ทั้งร้าน คุณคงจะรู้ว่าแบรนด์เราไม่ได้มาจัดกิจกรรมแบบนี้บ่อย ครั้งนี้แบรนด์เรามีการเฉลิมฉลองจึงได้มีส่วนลดมากมายข

เขาพูดเหมือนกะจะเยาะเย้ย : "คุณคิดว่าคุณยังมีค่าขนาดนั้นเหรอ? คุณคิดว่าผมยังสนใจเรื่องที่คุณจะหย่ากับผมเหรอ? คุณคิดว่า...ลู่เจ๋อยังต้องการคุณอยู่อีกเหรอ?” เฉียวซุนเบิกตากว้างที่ไร้ซึ่งน้ำตาเธอแทบไม่อยากเชื่อสิ่งที่ได้ยิน!ที่แท้ในใจของลู่เจ๋อ เธอเป็นคนแบบนี้นี่เอง ตั้งแต่เมื่อก่อนจนกระทั่งถึงตอนนี้ ที่แท้เธอก็เป็นแค่คนขายตัวให้เขา...แม้กระทั่งเด็กในท้อง เขาก็พูดออกมาได้อย่างใจเย็น ทั้งหมดนี้ก็เพราะเขาเข้าใจผิดไปว่าเธอตัดสายของไป๋เซียวเซียว ลู่เจ๋อผลักมือเธอออกไป...ลู่เจ๋อไม่แม้แต่จะมอง ไม่แม้แต่จะอาลัยอาวรณ์ พลางเดินออกไป...เพื่อไปเจอคนรักเป็นครั้งสุดท้าย!ที่แท้ระหว่างเธอกับไป๋เซียวเซียว เธอคือตัวตลก สิ่งที่ตลกที่สุดคือ เธอพึ่งจะได้รู้ในวันนี้!เฉียวซุนยิ้มเบา ๆ !เธอกล้าขอร้องลู่เจ๋อจริง ๆ เธอกล้าคิดว่าเขาจะยอมอยู่เพื่อเธอ...เธอพูดเสมอว่าเขารักไม่เป็น เธอพูดเสมอว่าเธอไม่อยากเป็นยาให้เขา เฉียวซุน เธอนี่มันตลกจริง ๆ เธอจะเป็นยาของลู่เจ๋อได้อย่างไร เธอเป็นแค่สิ่งระบายความต้องการของเขาเท่านั้น!เขาปฏิบัติต่อเธออย่างไร แล้วเขาปกป้องไป๋เซียวเซียวอย่างไรทำไมเธอถึงไม่เคยม