บททั้งหมดของ ห้ามหย่าร้าง นายลู่คุกเข่าทุกคืนเกลี้ยกล่อม: บทที่ 141 - บทที่ 150

มาคิดในตอนนี้ ก็รู้สึกช่างน่าขันสิ้นดีเธอกังวลเกี่ยวกับหลินเซียวอยู่เสมอ เธอจึงนัดกับหลินเซียวที่ร้านกาแฟหลินเซียวมาถึงก่อน โดยนั่งข้างหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน มองดูเฉียวซุนขับรถเข้ามา... เมื่อคนที่รอมาถึงแล้วก็เงยหน้าถาม “ทำไมเธอถึงขับรถเองล่ะ? บรรดาคุณนายที่ร่ำรวยอย่างพวกเธอ ไม่ใช่ว่ามีคนขับรถส่วนตัวเหรอ?”เฉียวซุนนั่งลงและยิ้มเบา ๆ “ต่อจากนี้ฉันอยากขับรถเองน่ะ”เมื่อพูดออกมา หลินเซียวก็รู้แผนการของเธอแล้ว “จะหย่าจริงเหรอ? ฉันเห็นว่าช่วงนี้ลู่เจ๋อค่อนข้างจะเอาอกเอาใจเธอนะ”เฉียวซุนไม่อยากพูดถึงเรื่องราวเหล่านั้นเธอถามหลินเซียวอย่างจริงจัง “เธอกับลู่จิ้นเซิงล่ะ เธอจะทำยังไงต่อไป?”หลินเซียวเขินเล็กน้อย เธอจัดผมตัวเองแล้วพูดอ้อม ๆ เลือกแต่เรื่องดี ๆ มาพูดว่า “ระหว่างฉันกับเขาจะมีเรื่องอะไรได้! เป็นเพียงความคิดของชายและหญิงเรื่องแตกขาดกันน่ะ ใครจะขาดใครก็ยังใช้ชีวิตต่อไปได้”เฉียวซุนไม่ได้พูดอะไรเธอเก็บไม่ไหวแล้ว จึงยอมรับตามตรงว่า “ฉันพูดไปหมดแล้ว เขายึดแหล่งทำมาหากินของฉันไม่ยอมปล่อย! ถ้าฉันตัดขาดกับเขา หลังจากนี้ฉันจะอยู่ในวงการนี้ต่อไปได้ยังไงกันล่ะ? เฉียวซุน ฉันบอกเ

สิ้นคำพูด แววตาของเขาก็ดูนุ่มลึกขึ้น เขาอยากเริ่มใหม่กับเฉียวซุน จริง ๆ แล้วไม่ใช่ว่าเขาต้องการชดเชย แต่เพราะเขาอยากอยู่ด้วยกันกับเธอ ก็เหมือนที่เขาพูดนั่นแหละ พวกเขาต่างก็เคยมีช่วงเวลาที่มีความสุข แบบที่เขาไม่เคยได้รับจากคนอื่นเลยเขาต้องการเฉียวซุนจริง ๆ ไม่มีทางจะเป็นคนอื่นแทนได้อย่างแน่นอนเฉียวซุนไม่อยากต่อปากต่อคำ เธอผลักเขาออกอย่างเกียจคร้าน “ต้องไปพบไป๋เซียวเซียวไม่ใช่หรือคะ? ทำไมยังไม่ลงไปอีก?”ลู่เจ๋อที่เห็นอารมณ์ของเธอ ก็ไม่มีความเห็นอะไรอีก ความรู้สึกแบบนี้มันไม่ใช่เรื่องดี เฉียวซุนไม่สนใจเขาอีกต่อไป แม้แต่ตอนที่ไป๋เซียวเซียวมาเยี่ยม เธอก็ไม่สนใจเลย เธอเก็บอารมณ์ความสุข ความโกรธ และความเศร้าโศกไว้ทั้งหมด ราวกับจะบอกว่าเขาไม่สมควรได้รับมัน……อาการของไป๋เซียวเซียวไม่ได้ดีนัก เธอขู่วาเธอจะฆ่าตัวตายเสีย และบังคับให้พยาบาลพาเธอออกมา ขนาดแม่ไป๋ยังไม่รู้เสียด้วยซ้ำเธอรอเขาอยู่ที่สวนดอกไม้นานแล้ว เธอได้ยินเสียงเคลื่อนไหวมาจากชั้นบน ซึ่งชั้นสองมีเพียงลู่เจ๋อและเฉียวซุนเท่านั้น เพราะฉะนั้นเสียงที่เธอได้ยินคงมาจากทั้งสองคนอย่างแน่นอน ใบหน้าของไป๋เซียวเซียวซีดเธอพลันค

คนใช้รีบพูด “จริงด้วยค่ะ! กระเป๋าเดินทางคุณนายก็จัดเองด้วย!”“รู้ความคืบหน้าเธอแล้ว!”ทันทีที่พูดจบเขาก็รีบขึ้นไปชั้นบน พอขึ้นไปชั้นบนก็พบว่าไม่ใช่เวลาเหมาะที่จะลุกขึ้น เขาล้มตัวลงนอนบนเตียงอีกครั้ง นอกจากนี้ ยังมีกลิ่นหอมจาง ๆ จากร่างกายของเฉียวซุนทิ้งอยู่บนหมอน และกลิ่นดังกล่าวก็ดึงดูดลู่เจ๋อเขาชอบกลิ่นกายของเฉียวซุนเธอมักจะเนื้อตัวสะอาดอยู่เสมอ ตัวเธอมักมีกลิ่นเจลอาบน้ำ ทุกครั้งที่เขาทำเรื่องอย่างว่ากับเธอ เขาอดไม่ได้ที่จะกอดเธอจากด้านหลัง ซบหน้าเข้ากับเรือนผมของเธอ แนบชิดเธอให้ได้มากที่สุด... แค่คิด ลู่เจ๋อก็ไม่สามารถทนต่อความรู้สึกนั้นได้ ตอนล้างหน้าเปลี่ยนเสื้อผ้าเขาได้แต่สงสัยว่าร่างกายอันละเอียดอ่อนน่าทะนุถนอมของเฉียวซุนนั้น น่าดึงดูดมากเกินไปหรือว่าเขามีความต้องการหมกมุ่นกับเรื่องอย่างว่ามากไป!แต่ยิ่งเขาคิดเรื่องนี้มากเท่าไร เขาก็ยิ่งโกรธ และตอนนี้เธอก็ไม่แม้แต่โทรมาด้วยซ้ำ!เธอเย็นชากับเขาตลอดจริง!……ตอนเที่ยงเฉียวซุนอยู่สนามบินของเมืองเอชคราวนี้หลินซวงขอความช่วยเหลือจากเธอชั่วคราว เขาบอกว่ามีปัญหานิดหน่อยในเมืองเอช และต้องการความช่วยเหลือ เนื่องจากหลินซวงยุ

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็หยุดเขากดริมฝีปากอันอ่อนนุ่มของเธอแล้วพึมพำเบา ๆ “ไม่อนุญาตให้ชอบเขา!”เฉียวซุนผลักเขาออกไปแล้วพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันจะสั่งอาหารให้คุณ! ไม่ว่าคุณจะชอบหรือไม่ชอบก็ตาม!”เธอถูกเขาดึงกลับมาลู่เจ๋อก้มลงจูบเธออีกครั้ง แม้เขาอุ้มเธอขึ้นแต่ก็ยังคงสาละวนอยู่กับการจูบเธอ หลังจากแต่งงานกันมาหลายปี เฉียวซุนก็ตระหนักได้ว่าลู่เจ๋อหมกมุ่นกับเรื่องนี้ขนาดไหน เมื่อเขาปล่อยเธอลง ขาเรียวทั้งสองข้างของเธอก็หยุดสั่นไม่ได้...เธอรู้สึกละอายใจมากขึ้นเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอเพิ่งทำไปลู่เจ๋อตอนนี้เหมือนกับสัตว์ร้าย!รูปร่างหน้าตาที่อ่อนโยนของเขาเป็นเพียงเปลือกนอกของเขาเท่านั้น ในใจของเขาก็ไม่ต่างจากผู้ชายลามกและสกปรกพวกนั้น...เขาเล่นได้สมบทบาทด้วยซ้ำไปเฉียวซุนไม่มีอารมณ์ตามหรอกเธอเคยรักลู่เจ๋อสุดหัวใจ เธอเคยเห็นถึงความดูดีมีชาติตระกูลของเขามานานแล้วด้วยซ้ำ ความร่ำรวยของเขา เขาจะแสดงมันออกมาในยามจำเป็นเท่านั้น...อะไรแบบนี้ในมุมของหญิงสาวที่เพิ่งมีความรักคงถูกตีหน้าเข้าอย่างจัง คงยากที่จะต้านทานมันได้แต่เฉียวซุนถูกเขาทำร้ายมาตั้ง 3 ปี3 ปี ระยะเวลาที่ทำให้หัวใจที่อบอุ่นข

“คุณพูดมา!”แม้ว่าลู่เจ๋ออายุยังไม่ถึง 30 ปี แต่นิสัยของเขานั้นสุขุมใจเย็น ในโลกธุรกิจเขาเป็นคนมีชื่อเสียงที่ได้ความเคารพนับถืออย่างสูงและมีอำนาจที่มิอาจล้มล้างได้ แต่เมื่อรับสายแล้วได้ยินสิ่งที่เลขาฉินพูด กลับทำให้เขารู้สึกตกใจและสับสนวุ่นวายเลขาฉินกดเสียงต่ำพูดว่า “ท่านยอมให้ไป๋เซียวเซียวถ่ายภาพไว้เป็นที่ระลึก! เดิมทีเรื่องนี้ควรจะเป็นฉันที่จัดการ แต่ช่วงนี้ฉันยุ่งอยู่กับการเตรียมงานแต่งงานจึงฝากไว้กับผู้ช่วยแทนแล้ว ผู้ช่วยไม่เข้าใจสถานการณ์ จริง ๆ แล้วกุญแจของ.....สวนฉิน ได้ให้กับคนตระกูลไป๋ วันนี้ตอนเช้าไป๋เซียวเซียวเข้าไปถ่ายรูปด้านในไว้ และยังโพสต์ลงในเฟสบุ๊ค แคปชั่นก็เกินไปมาก...... ‘คนที่ไม่ถูกรักถึงจะเป็นมือที่สาม’นิ้วของลู่เจ๋อที่จับโทรศัพท์กลายเป็นสีขาวซีดเขาคิดแผนภายในห้าวินาที “ติดต่อทางคนที่รับผิดชอบของเฟสบุ๊คทันที ไม่สนว่าจะต้องจ่ายค่าตอบแทนเท่าไหร่ ขอให้พวกเขาที่อยู่เบื้องหลังลบเฟสบุ๊คของไป๋เซียวเซียวซะ! ผมไม่ต้องการให้เฉียวซุนเห็นสิ่งนี้”เลขาฉินพูดตามความจริงว่า “ทำได้ค่ะ แต่ตอนนี้โพสต์นั้นถูกรีโพสต์ไปหนึ่งแสนครั้ง ลบออกก็ไม่มีประโยชน์แล้วค่ะ.....ขอโทษนะคะปร