Semua Bab แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Bab 251 - Bab 260

475 Bab

บทที่ 251

ทันใดนั้น ก็มีเสียงเจี๊ยวจ๊าวดังขึ้นในสนามมวยเริ่มเคลียร์สนามกันแล้วชายในชุดสูทสีดำกลุ่มใหญ่ หลั่งไหลเข้ามาในสถานที่จัดงานอย่างรวดเร็ว แล้วเคลียร์ผู้ชมที่อยู่บริเวณรอบๆออกไปทั้งหมดในขณะเดียวกัน ก็กล่าวเตือนทีละคนว่า เรื่องในคืนนี้ ห้ามบอกใครเด็ดขาดมิฉะนั้น ด้วยความสามารถของผู้มีอิทธิพลวงการใต้ดินเหล่านี้ในเจียงจง ถ้าอยากจะสร้างปัญหาให้พวกเขา เป็นเรื่องที่ง่ายมากทันใดนั้น ซูหว่านกับหลี่เซียวลี่ก็เบียดตัวอยู่ในฝูงชน และถูกเบียดจนออกจากสนามมวยใต้ดินไปพอกลับมาที่ห้องโถงชั้นหนึ่ง ฝูงชนที่เดินกันขวักไขว่ไปมา ต่างก็พากันแสดงความคิดเห็นต่างๆนานา และถกเถียงเรื่องที่เพิ่งจะเกิดขึ้นที่สนามมวยใต้ดินเมื่อสักครู่นี้ แต่ว่า เนื่องจากคำเตือนก่อนหน้านี้ พวกเขาจึงไม่กล้าพูดชื่อของปรมาจารย์คนนั้นออกมาฝูงชนเดินออกหอหมื่นเซียน อย่างไม่ขาดสายซูหว่านและหลี่เซียวลี่ยืนอยู่ตรงมุมของฝูงชน กวาดสายมองไปทั่วทุกสารทิศ เพื่อพยายามหาตัวเซียวเป่ย“เลขาหลี่ คุณหาเจอแล้วหรือยัง?” ซูหว่านถามอย่างกังวลใจหลี่เซียวลี่ส่ายหัว เอามือกอดอก เพราะเธอไม่ได้อยากจะเห็นตัวเซียวเป่ยเท่าไหร่นักยิ่งไปกว่านั้น เธอ
Baca selengkapnya

บทที่ 252

เซียวเป่ยยกชามบะหมี่เหลืองใส่มะเขือเทศเดินออกมา แล้วพูดอย่างสงบนิ่งว่า: “ผมกับเธอได้หย่ากันแล้ว จะเกลียดก็เกลียดไปเถอะ”พูดจบ เซียวเป่ยก็หยิบตะเกียบขึ้นมา และกินอย่างเอร็ดอร่อยกลิ่นหอมของบะหมี่ อบอวลไปทั่วทั้งร้านเล็กๆกู้โย่เสวี่ยจ้องเซียวเป่ยอย่างน้ำลายสอ และถามว่า “อร่อยไหม?”“คุณอยากกินไหม?” เซียวเป่ยถาม“ขอบคุณ” กู้โย่เสวี่ยยิ้มร่าแล้วยกชามที่อยู่ข้างหน้าเซียวเป่ยมา โดยที่ไม่ได้รังเกียจ หยิบตะเกียบที่อยู่ในมือเซียวเป่ยขึ้นมา และเริ่มกินด้วยตนเอง“อร่อยจัง……”ใบหน้าของกู้โย่เสวี่ยเต็มไปด้วยรอยยิ้มที่มีความสุขคิดไม่ถึงว่า เซียวเป่ยไม่เพียงแต่เก่งในด้านการแพทย์ และด้านวิทยายุทธ์เท่านั้น แต่เขายังเก่งในด้านการทำอาหารอีกด้วยเมื่อเห็นดังนี้ เซียวเป่ยก็ไม่มีทางเลือก ลุกไปที่ห้องครัวอีกครั้งเพื่อทำบะหมี่มาอีกชามทั้งสองคนล้อมโต๊ะน้ำชาเอาไว้ แล้วกินอาหารอย่างเมามันหลังจากที่อิ่มหมีพีมันแล้ว กู้โย่เสวี่ยก็เรอออกมาโดยที่ไม่คำนึงถึงภาพลักษณ์ กล่าวด้วยรอยยิ้มด้วยใบหน้าที่พึงพอใจว่า: “ฉันไม่เคยกินบะหมี่เหลืองมะเขือเทศที่อร่อยขนาดนี้มาก่อนเลย คุณเซียว ฉันจะเชิญคุณมาเป็นพ่อครัวส่ว
Baca selengkapnya

บทที่ 253

หลงเสี่ยวหานหันกลับมาด้วยความโกรธและร้อนใจ และวิ่งไปที่ประตูสีหน้าเซียวเป่ยเคร่งขรึม และตะโกน: “เดี๋ยวก่อน!”“อะไรอีกล่ะ?” หลงเสี่ยวหานหันกลับมา ตะโกนด้วยความไม่พอใจเป็นอย่างมากเซียวเป่ยขมวดคิ้วแล้วพูดว่า “ผมจะไปกับคุณด้วย”“คุณ?” สีหน้าของหลงเสี่ยวหานเคร่งขรึมลงทันทีพอกู้โย่เสวี่ยได้ยินดังนี้ ก็ขมวดคิ้วเล็กน้อยเซียวเป่ยหันไปมองกู้โย่เสวี่ยแล้วพูดว่า“คุณหนูกู้ ต้องขอโทษด้วย คือว่า...”“ไม่เป็นไร คุณไปเถอะ อย่างไรเสียคุณซูก็เป็นภรรยาเก่าของคุณ สมควรแล้วที่จะไปดูหน่อย” กู้โย่เสวี่ยยิ้มอย่างใจกว้าง และปัดผมที่อยู่ข้างหู“ขอบคุณ” เซียวเป่ยกล่าวเบาๆจากนั้น เซียวเป่ยก็ลุกขึ้น และเข้าไปนั่งในรถของหลงเสี่ยวหานแม้ว่าหลงเสี่ยวหานนจะอึดอัดใจมาก แต่เวลามีจำกัด เธอจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากจะขับรถพาเซียวเป่ยไปที่โรงพยาบาลราษฎรหมายเลขหนึ่งพอมาถึงโรงพยาบาลแล้วหลงเสี่ยวหานรีบวิ่งลงจากรถ แล้วรีบไปที่ห้องคนไข้เซียวเป่ยก็เดินตามมาอยู่ด้านหลัง“เลขาหลี่ เสียวหว่านเป็นยังไงบ้าง?” หลงเสี่ยวหานรีบวิ่งเข้าไปในห้องคนไข้ และถามอย่างวิตกกังวลหลี่เซียวลี่ทำท่ามือชู่ว์ แล้วเหลือบมองซูหว่าน
Baca selengkapnya

บทที่ 254

“ผมต้องฝังเข็มให้เธอ เพื่อบรรเทาความเย็นในร่างกาย”เมื่อได้ยินดังนี้ หยางเหม่ยหลันก็รีบดุด้วยความไม่พอใจทันทีว่า: “แกกำลังพูดเหลวไหลอะไรอยู่? ความเย็นอะไรกัน? แกกำลังสาปแช่งลูกสาวของฉันเหรอ?”“ไม่ใช่ครับ จริงๆแล้วซูหว่าน…” เซียวเป่ยอยากจะอธิบายแต่ว่า หยางเหม่ยหลันตัดบทเขา และพูดอย่างเย็นชาว่า: “เซียวเป่ย แกไม่ต้องพูดอะไรอีกต่อไปแล้ว! ลูกสาวฉันจะเป็นยังไง ก็มีแพทย์ของโรงพยาบาลคอยตรวจวินิจฉัย เศษสวะที่ไร้ความสามารถคนหนึ่งอย่างแก มีสิทธิ์อะไรมาพูดจาเรื่อยเปื่อยอยู่ที่นี่!?”“อีกอย่าง ฉันได้ยินจากเลขาหลี่มาว่า จู่ๆหว่านเอ๋อร์เป็นแบบนี้ ก็เป็นเพราะว่าแก ใช่ไหม?”เซียวเป่ยขมวดคิ้วหลี่เซียวลี่รีบพูดว่า:“คุณป้าหยางคะ นั่นเป็นเพราะว่าคนคนนี้ห่วยแตก ประธานซูถึงได้เปียกฝน ทำให้จู่ๆก็มีไข้สูง!”“เซียวเป่ย ตอนนี้แกจะอธิบายยังไง?” หยางเหม่ยหลันซักถามเซียวเป่ยเลิกคิ้ว พูดอย่างเย็นชาว่า: “ผมไม่มีอะไรที่จะอธิบาย แต่ผมอยากจะบอกพวกคุณว่า ซูหว่านไม่ได้มีไข้สูงธรรมดา! สถานการณ์ของเธอ ซับซ้อนกว่าที่พวกคุณคิดเอาไว้มาก!”“หากผมไม่เข้ามาแทรกแซง แล้วปล่อยให้สถานการณ์แย่ลงต่อไป ซูหว่านคงจะมีชีวิตอยู่
Baca selengkapnya

บทที่ 255

จินจิ่วเจินเย่อหยิ่งยโส เหล่ตามองเซียวเป่ย พูดด้วยความเย่อหยิ่งและดูถูกเหยียดหยามว่า: “คุณคือเซียวเป่ยที่ประธานฉินกล่าวถึงเหรอ?”“ผมเอง” เซียวเป่ยพูดอย่างสงบนิ่ง ขมวดคิ้วเล็กน้อยจินจิ่วเจินทำเสียงฮึดฮัดด้วยความโกรธ และพูดว่า: “ฉันเคยดูการถ่ายทอดสดศาสตร์การแพทย์ของคุณแล้ว พอมีทักษะอยู่บ้างจริงๆ แต่ว่า ศาสตร์ทางการแพทย์เล็กๆน้อยนั่น ไม่เพียงพอที่จะภาคภูมิใจหรอกนะ! มันยิ่งไม่ควรที่จะไปโชว์ออฟต่อหน้าผู้อื่น”“ศาสตร์แพทย์จู้โหยว ตกไปอยู่ในมือเด็กเมื่อวานซืนที่จองหองอวดดีเช่นคุณ ช่างน่าเสียดายจริงๆ”เมื่อเซียวเป่ยได้ยินสองประโยคนี้ สีหน้าก็เปลี่ยนไปเป็นน่าเกลียดทันทีเขาคิดไม่ถึงว่า ชายชราที่ดูเหมือนจะอายุหกสิบเศษคนนี้ พอมาถึงก็มาวางมาดอวดเบ่งว่าตนเป็นผู้อาวุโส และดุด่าตนเองแม้กระทั่ง ดูหมิ่นตนเองขณะที่เซียวเป่ยกำลังจะโต้กลับ ฉินเฟิงก็พูดขึ้นอีกครั้งว่า: “ไอ้คนแซ่เซียว ยังไม่รีบไสหัวไปอีก? ถ้านายยังอยู่ที่นี่ มีแต่จะเป็นอุปสรรคเปล่าๆ!”“สักพักถ้าแพทย์เซียนจินรักษาหว่านเอ๋อร์หายแล้ว พอเธอฟื้นขึ้นมา แล้วเห็นคุณอยู่ที่นี่ อาจจะโกรธจนเป็นลมไปอีกครั้งก็ได้!”“ใช่ใช่ใช่ เศษสวะเซียว แ
Baca selengkapnya

บทที่ 256

“ขอร้องแก?ฮ่าฮ่าฮ่า!”หยางเหม่ยหลันหัวเราะเย้าแหย่แล้วพูดว่า: “เซียวเป่ย แกนี่ช่างสำคัญตัวเองมากเกินไป ศาสตร์ทางการแพทย์เล็กๆน้อยๆของแกนั่น ต่อหน้าแพทย์เซียนจิน ก็เหมือนกับนักเรียนชั้นประถมศึกษาเล่นสนุกกัน จะให้ไปขอร้องแกหรือ?”“ถ้าถึงจุดที่แพทย์เซียนจินไม่สามารถรักษาให้หายได้จริงๆ ฉันหยางเหม่ยหลันจะคุกเข่าลงและขอร้องแกให้รักษาลูกสาวของฉัน!”“ฉันด้วย ฉันก็จะคุกเข่าด้วย!” ซูเทียนห้าวกล่าวสริม ใบหน้าเต็มไปด้วยการประชดประชันเซียวเป่ยไม่พูดอะไรอีก เหลือบมองซูหว่านเป็นครั้งสุดท้าย หันหลังแล้วออกจากห้องคนไข้ไปพอเซียวเป่ยจากไป ฉินเฟิงก็โบกไม้โบกมือทำเสียงฮึดฮัดแล้วพูดว่า: “เศษสวะคนหนึ่ง ยังจะกล้ามาคุยโวโอ้อวด!”“แพทย์เซียนจิน งั้นก็รบกวนคุณแล้ว” ฉินเฟิงเปลี่ยนไปยิ้มอย่างประจบสอพลอทันที กล่าวกับจินจิ่วเจินพร้อมกับยกมือขึ้นทำความเคารพจินจิ่วเจินลูบเครา แล้วพูดอย่างสงบนิ่งว่า: “ประธานฉิน คุณวางใจได้”พูดจบ เขาก็เดินไปหาซูหว่าน หลงเซียวหานก็รีบลุกขึ้น ยืนอยู่ข้างๆ และถามด้วยความกังวลว่า: “แพทย์เซียนจิน หว่านเอ๋อร์ไม่เป็นไรใช่ไหม?”จินจิ่วเจินเหลือบมองสีหน้าของซูหว่าน และตรวจสอบชีพจร
Baca selengkapnya

บทที่ 257

ทันใดนั้น ในห้องคนไข้ก็เงียบลงสีหน้าหยางเหม่ยหลันและคนอื่นๆ ก็เปลี่ยนไปครั้งแล้วครั้งเล่าจะต้องไปขอร้องเศษสวะเซียวเป่ยนั่นจริงๆเหรอ?“ประธานฉิน คุณนายหยาง อาการป่วยของคุณซู ผมไม่เคยเห็นมาก่อนจริงๆ เมื่อกี้ได้ยินพวกคุณพูดว่า ในเมื่อช่วงสามปีที่ผ่านมา คุณซูไม่ได้เจ็บป่วยอะไรเลย บางทีเจ้าเด็กคนนั้นอาจจะมีวิธีจริงๆก็ได้ พวกคุณคิดทบทวนให้ดีเถอะ” จินจิ่วเจินกล่าว“ป้าหยางครับ ตอนนี้พวกเราควรทำอย่างไรดี?” ฉินเฟิงหันกลับมาถามเรื่องนี้ เขาไม่อาจตัดสินใจเองได้หยางเหม่ยหลานครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง มองไปที่ซูหว่านที่อยู่บนเตียงคนไข้ พูดอย่างจนใจว่า: “เพื่อหว่านเอ๋อร์ จึงทำได้แค่ไปขอร้องเศษสวะคนนั้นแล้ว!”พูดจบ หยางเหม่ยหลันก็รีบเดินออกจากห้องคนไข้ มาที่บริเวณพักผ่อน ก็มองเห็นเซียวเป่ยกำลังนั่งอยู่“เซียวเป่ย!”หยางเหม่ยหลันก้าวไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว และสั่งว่า: “หว่านเอ๋อร์อาการกำเริบอีกแล้ว แกรีบกลับไปดูหน่อย!”เซียวเป่ยเลิกคิ้ว เหลือบมองหยางเหม่ยหลันผู้เย่อหยิ่งที่เดินเข้ามา และกล่าวว่า “เมื่อกี้ผมจำได้ว่ามีคนเคยพูดไว้ว่า ถ้าต้องการให้ผมกลับไป จะมาคุกเข่าขอร้องผม”“เซียวเป่ย แกหมายคว
Baca selengkapnya

บทที่ 258

“หรือว่า คุณอยากจะเห็นเธอกลายเป็นเจ้าหญิงนิทราโดยที่ไม่ทำอะไรเลย?”เซียวเป่ยขมวดคิ้ว และพูดว่า “มีผมอยู่ เธอจะไม่เป็นอะไรแน่นอน”“แต่พวกคุณอย่าลืมว่า ตอนนั้น เธอดึงดันหัวอย่างชนฝาที่จะเลือกหย่ากับผมเอง ตอนนี้ พวกคุณไม่มีสิทธิ์ใช้ท่าทีที่เย่อหยิ่งแบบนั้น มาออกคำสั่งให้ผมทำอะไร!”“ผมอยากจะช่วยก็ช่วย ไม่อยากจะช่วยก็ไม่ช่วย!”ทันทีที่พูดจบ พื้นที่ผักพ่อนก็เงียบไปชั่วขณะหลงเสี่ยวหานขมวดคิ้วที่สวยงาม มองเซียวเป่ย และตะโกนว่า: “คุณนี่มันเลวจริงๆ!”ในขณะนี้ ฉินเฟิงก็รีบวิ่งออกมา และตะโกนว่า: “ แย่แล้วแย่แล้ว หว่านเอ๋อร์...”วินาทีต่อมา เซียวเป่ยก็ลุกขึ้นจากที่นั่งอย่างรวดเร็ว และรีบตรงเข้าไปในห้องคนป่วยหยางเหม่ยหลันและคนอื่นๆต่างก็พากันกระวนกระวายใจเป็นอย่างมาก และรีบวิ่งเข้าไปในห้องคนไข้เมื่อพวกเธอวิ่งเข้าไปในห้องคนไข้ ก็เห็นเซียวเป่ยฝังเข็มให้ซูหว่าน ซูหว่านที่อยู่บนเตียง ก็มีสีหน้าที่ดีขึ้นอย่างเห็นได้ชัด และอุปกรณ์แจ้งเตือนก็กลับมาเป็นปกติ“เป็นยังไงบ้าง? หว่านเอ๋อร์ไม่เป็นอะไรแล้วใช่ไหม?” หยางเหม่ยหลันกังวลใจสุดขีด จึงรีบถามเซียวเป่ยเซียวเป่ยพ่นลมหายใจออกมาทางปาก เช็ดเหงื
Baca selengkapnya

บทที่ 259

ขณะที่จินจิ่วเจินกำลังจะเอ่ยปากพูด ทางด้านของฉินเฟิงก็เบียดตัวเข้ามา และขัดจังหวะว่า: “ แพทย์เซียนจิน คุณคงสับสนไปแล้ว ทั้งๆที่คุณเป็นคนช่วยชีวิตหว่านเอ๋อร์เอาไว้แท้ๆ จะเป็นคนอื่นไปได้ยังไง?”“ผมรู้ว่าแพทย์เซียนจินรักษาคน ไม่ชอบคุยโวโอ้อวด แต่เรื่องของวันนี้ ทุกคนต่างก็เห็นประจักษ์ชัดแจ้งแล้ว”ขณะที่พูด ฉินเฟิงก็หลิ่วตาให้จินจิ่วเจินอย่างต่อเนื่อง ขณะเดียวกันก็มองไปที่หยางเหม่ยหลันและคนอื่นๆด้วยเมื่อหยางเหม่ยหลันได้ยินดังนี้ ก็เข้าใจได้ในทันที จึงพูดด้วยรอยยิ้มว่า: “ใช่ใช่ใช่ แพทย์เซียนจิน คุณถ่อมตัวเกินไปแล้ว ไม่ว่ายังไงก็ตาม ก็ต้องขอบคุณที่ช่วยชีวิตหว่านเอ๋อร์ของพวกเราเอาไว้”จินจิ่วเจินมีสีหน้าที่งุนงงสับสน ฉินเฟิงรีบดึงเขาไปที่ด้านข้าง แล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำว่า: “ แพทย์เซียนจิน ก่อนหน้านี้คุณเกือบจะฆ่าซูหว่านตายแล้วนะ แม้ว่าคุณจะเป็นหนึ่งในสามแพทย์เซียนผู้ยิ่งใหญ่ในหุบเขาราชาโอสถ แต่ถ้าเรื่องของวันนี้แพร่สะพัดออกไป ชื่อเสียงของคุณอาจจะป่นปี้ก็ได้”“พอถึงเวลานั้น คุณไม่เพียงแต่จะถูกสังคมภายนอกตั้งแง่เท่านั้น แม้แต่หุบเขาราชาโอสถ ก็คงจะถูกเคลือบแคลงสงสัยไปด้วยเช่นกัน”“
Baca selengkapnya

บทที่ 260

หลงเสี่ยวหานที่ยืนอยู่ด้านข้าง ได้เห็นภาพทุกฉากทุกตอนแล้ว ก็รู้สึกว่าฉินเฟิงกับหยางเหม่ยหลัน โอเวอร์แอคติ้งจนเกินไปเธอรู้ดีว่า คนที่ทำให้ซูหว่านฟื้นนั้นคือเซียวเป่ยแต่เมื่อครู่ ที่เธอไม่ได้พูดอะไร และเลือกที่จะเงียบเพราะเธอรู้ว่าถ้าให้ซูหว่านรู้ว่าคนที่ทำให้เธอฟื้นคือเซียวเป่ย อาจจะทำให้ใจของซูหว่านรู้สึกดีกับเซียวเป่ยอีกครั้งนั่นคือสิ่งที่หลงเสี่ยวหานไม่อยากเห็นคนห่วยแตกอย่างเซียวเป่ย ไม่คู่ควรกับซูหว่านเลยสักนิด!ดังนั้น หลงเสี่ยวหานจึงเลือกที่จะนิ่งเงียบจากนั้นไม่นาน หลงเสี่ยวหานก็เดินออกจากห้องคนไข้ ฉินเฟิงก็ไล่ตามหลังมา และพูดเบาๆว่า : “ขอบคุณ คุณหลง”“ขอบคุณฉันทำไม?” หลงเสี่ยวหานพิงกำแพง และถามอย่างไม่พอใจฉินเฟิงกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า: “ขอบคุณคุณหลงที่ไม่ได้บอกซูหว่าน ว่าเป็นเซียวเป่ยที่ช่วยชีวิตเธอ”คิ้วที่สวยงามของหลงเสี่ยวหานก็ขมวดกัน พูดอย่างเย็นชาว่า:“ไม่ต้องขอบคุณฉัน ฉันไม่เหมือนคุณ ฉันแค่อยากให้ซูหว่านอยู่ห่างเซียวเป่ยยิ่งไกลก็ยิ่งดี”พูดจบ หลงเซียวหานก็เดินไปที่ทางเข้าโรงพยาบาล เพราะอยากจะซื้อกาแฟสักหน่อยแต่กลับไปเจอเซียวเป่ยที่นั่งอยู่พื้นที่พักผ่อน ศีรษ
Baca selengkapnya
Sebelumnya
1
...
2425262728
...
48
Pindai kode untuk membaca di Aplikasi
DMCA.com Protection Status