All Chapters of แค้นรักแพทย์อัจฉริยะ: Chapter 221 - Chapter 230

“ได้เลย”เซียวเป่ยตอบกลับในขณะนี้ ฝูงชนที่อยู่บริเวณโดยรอบต่างก็ถกเถียงกันไม่หยุด ในคำพูดของพวกเขา แฝงไปด้วยความดูหมิ่นเหยียดหยามและการประชดประชัน“ให้ตายเถอะ ผู้ชายคนนี้บ้าบิ่นขนาดนี้เลยเหรอ?”“หน้าของผู้หญิงคนนั้นแทบจะเละอยู่แล้ว เขาจะรักษายังไง?”“เหอะๆ ทำเพื่อเอาใจมวลชนก็เท่านั้น! รอหัวเราะเยาะได้เลย”ศาสตร์ชะลอวัย?พวกเขาไม่เคยได้ยินมาก่อนเลยถ้ามีแบบนี้จริงๆ ทุกคนคงจะอ่อนเยาว์ตลอดไปแล้วแหละ?ในเวลานี้ เซียวเป่ยก็กระซิบพูดกับพนักงานที่อยู่ข้างๆสองสามประโยค พอพนักงานได้ยินดังนี้ ก็รีบวิ่งออกไปชายฉกรรจ์ก็รีบถามว่า: “เธอจะไปไหน?”“ไปเตรียมสมุนไพรรักษาใบหน้าให้คุณ”เซียวเป่ยกล่าวด้วยรอยยิ้มอย่างสงบนิ่งไม่ถึงสิบนาที พนักงานหญิงคนก่อนหน้านี้ก็ไปซื้อสมุนไพรที่เซียวเป่ยต้องการทั้งหมดมาจากร้านขายยาแพทย์แผนจีนที่อยู่บนถนนด้วยความหอบเหนื่อยจากนั้น ทุกคนก็เห็นว่าเซียวเป่ยได้หม้อหุงข้าวอันหนึ่งมาจากที่ไหนก็ไม่รู้ นำสมุนไพรทั้งหมดเหล่านั้นโยนลงไป และเริ่มต้มไม่ถึงครึ่งชั่วโมง เซียวเป่ยก็เปิดฝาหม้อออกทันใดนั้น กลิ่นเหม็นแปลกๆ ก็อบอวลไปทั่วถนนผู้คนที่เฝ้าดูอยู่บริเวณรอบๆ ต่า

“ถ้าอย่างนั้นขอถามหน่อยว่า ในเมื่อเป็นสมุนไพรสูตรเดียวกัน จะทำให้หน้าของคนเน่าเปื่อย แล้วยังจะสามารถรักษาหน้าให้หายได้อย่างไร?”ฮือฮา!เสียงวิพากษ์วิจารณ์ดังขึ้นทั่วทุกสารทิศฝูงชนที่มองดูอยู่รอบๆ ต่างก็พากันเบิกตาดูสูตรและรายการสมุนไพรกันเป็นแถวเหมือนกันทุกอย่างจริงๆ!ในเวลานี้ เสียงถกเถียงกันของฝูงชนก็ดังขึ้นมา“นี่มันอะไรกันเนี่ย?”“สูตรสมุนไพรเหมือนกันเป๊ะเลย หรือว่าคนเหล่านี้จะตั้งใจมาก่อกวน?”“ยังต้องถามอีกเหรอ? แค่นี้ก็ชัดเจนมากพอแล้ว!”ทันใดนั้น ชายฉกรรจ์และหญิงสาวคนนั้น รวมถึงผู้หญิงที่ใบหน้ามีปัญหาหลายคน ต่างก็พากันตื่นตระหนกตกใจเมื่อเห็นว่าเรื่องยัดเยียดความผิดกำลังจะแดงออกมา ชายฉกรรจ์จึงรีบหัวเราะเหอะๆแล้วอธิบายว่า: “บางที พวกเราอาจจะเข้าใจผิดกันไปเอง พวกเราขอตัวไปก่อนนะ!”“ใช่ใช่ใช่ น่าจะเป็นการเข้าใจผิด”เมื่อหญิงสาวเห็นว่าสถานการณ์ไม่สู้ดีนัก จึงหันหลังกลับแล้วจะหนีไป“ผมให้พวกคุณไปแล้วเหรอ?”เซียวเป่ยพูดอย่างเย็นชา ก้าวไปข้างหน้าหนึ่งก้าว คว้าคอเสื้อด้านหลังของชายฉกรรจ์เอาไว้แน่น แล้วกระชากเขากลับมา พูดอย่างเย็นชาว่า: “หรือว่า คุณไม่ควรจะอธิบายมันสักหน

ถ้าไม่ใช่เพราะท่านอาจารย์ท่องไปทั่วโลกแล้วช่วยชีวิตตนเอาไว้ เซียวเป่ยคงกลายเป็นผีเร่ร่อนไร้ญาติขาดมิตรไปนานแล้วหลังจากที่ได้มาอยู่ที่สำนักแพทย์สวรรค์ เซียวเป่ยก็ได้ติดตามท่านอาจารย์ตรากตรำเรียนรู้ศาสตร์ทางการแพทย์และวิทยายุทธ์ รวมถึงศาสตร์ลึกลับต่างๆ ตลอดจนวิธีการฝึกฝนบำเพ็ญตนในเวลาระยะเวลาสั้นๆเพียงแค่สามปี เขาก็กลายเป็นศิษย์ที่โดดเด่นที่สุดของสำนักแพทย์สวรรค์ในรอบศตวรรษ และได้สืบทอดวิชาความสามารถของท่านอาจารย์ของเขาและยังสยบสำนักวิทยายุทธ์ลัทธิเต๋าต่างๆของดินแดนมังกรอาทิเช่น สามสิบหกสำนักขนาดย่อย สิบแปดสำนักขนาดกลาง และเก้าสำนักขนาดใหญ่ จนต้องอับอายสู้หน้าคนไม่ได้เป็นเวลาสี่ปี!สี่ปีนั้น เรียกได้ว่าเป็นช่วงเวลาที่มืดมนที่สุดของสำนักวิทยายุทธ์ต่างๆในดินแดนมังกร!อัจฉริยะด้านวิทยายุทธ์ของคนรุ่นใหม่ทุกคน ต่างก็มองแผ่นหลังของเซียวเป่ยอย่างถอดถอนใจ เพราะเทียบเทียมไม่ได้เพียงแต่ว่า เมื่อสามปีก่อน ท่านอาจารย์ของเซียวเป่ยสั่งให้ลงจากภูเขา จากนั้นก็ไม่ได้ปรากฏตัวต่อหน้าสาธารณะอีก จึงทำให้สำนักเหล่านี้พอได้มีโอกาสพักหายใจอยู่บ้างใครจะไปคิดว่า วันนี้ คนของตระกูลเซียวจะตามหาตนเองเจอ

“นี่มันอะไรกัน? ระดับความเร็วนี้เร็วเกินไปแล้ว! นั่นเรือเร็วงั้นเหรอ?”“ไม่ได้บอกว่าท่านเป้านั่งเรือสำราญมาหรอกเหรอ?”มีคำถามเกิดขึ้นในใจของซ่งจิ่ว และก็ตกตะลึงกับภาพเหตุการณ์ที่อยู่ตรงหน้าเมื่อคลื่นสีขาวเข้ามาใกล้มากขึ้นเรื่อยๆ ทุกคนถึงได้มองเห็นได้อย่างชัดเจนว่าสิ่งที่กำลังวิ่งอย่างรวดเร็วอยู่ในทะเลคืออะไร“ไม่ใช่! เป็นมนุษย์!”“โอ้สวรรค์! บุคคลคนนั้นกำลังเดินอยู่บนทะเล!”“นี่นี่นี่... นี่มันทักษะเทพเซียนแบบไหนกันเนี่ย…”ทุกคนต่างก็พากันตกใจกลัว ตกตะลึงจนต้องเบิกตากว้าง จ้องมองไปที่ร่างสีดำนั้นกับคลื่นสีขาวที่กำลังเข้ามาอย่างรวดเร็ว!จนกระทั่งอยู่ห่างอีกไม่กี่ร้อยเมตรข้างหน้า พวกเขาถึงได้เห็นอย่างชัดเจนว่า เป็นมนุษย์!ขณะนี้ปรมาจารย์หลิวอุทานออกมาว่า: “ยอดเยี่ยม! ยอดเยี่ยมจริงๆ !ท่านจิ่ว หลังจากคืนนี้ไป เจียงจงจะเป็นใต้หล้าของคุณ!”“เดินบนทะเล!”“ความแข็งแกร่งของเจิ้งเทียนเป้า อยู่ที่ระดับปรมาจารย์แล้วจริงๆ!”ทันทีที่พูดจบ ร่างที่อยู่บนทะเลนั้น ก็กระทืบเท้าอย่างแรง แล้วกระโดดขึ้นไปในอากาศ ทำให้เกิดคลื่นสูงหลายสิบเมตร จากนั้นเขาก็ยืนอยู่ในอากาศ ราวกับว่าเป็นเทพเซียน แล

เมื่อผู้รับผิดชอบได้ยินดังนี้ ก็แจ้งให้เบื้องบนทราบ แล้วพูดว่า: “ที่แท้ก็เป็นประธานซูนี่เอง เชิญตามผมมา” พูดจบ ซูหว่านก็ตามผู้รับผิดชอบไป แล้วไปถึงห้องส่วนตัวของซ่งจิ่วที่อยู่บนชั้นห้าเข้าไปในห้องส่วนตัวก็เห็นชายรูปร่างผอมบาง หน้าตาดุร้าย นั่งอยู่บนโซฟา สูบซิการ์ และมีผู้หญิงที่รูปร่างเซ็กซี่สองคน สวมบิกินี่อยู่ข้างๆ กำลังบีบไหล่และขาให้เขาอยู่“ประธานซู เป็นสาวงามแห่งเจียงจงจริงๆด้วย สิบปากว่าไม่เท่ากับตาเห็น ช่างสวยหยาดเยิ้มจนเขาร่ำลือกันทั่วทั้งเมืองจริงๆ”พอเห็นซูหว่านเดินเข้ามา ซ่งจิ่วก็ยิ้มตาหยีพินิจมองสักครู่ซูหว่านสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ก้าวไปข้างหน้าสองก้าว โค้งคำนับเล็กน้อยแล้วพูดว่า “สวัสดีค่ะ ท่านจิ่ว ฉันมาเพื่อเซียวเป่ย อยากจะมาเจรจากับคุณดีๆ”“คิดไม่ถึงว่าประธานซูจะเป็นคนที่ให้ความสำคัญกับความรัก เพื่อสามีเก่าที่ไร้ค่าของตนเอง ถึงกลับกล้าบุกเดี่ยวมาถึงที่นี่” ซ่งจิ่วกล่าวเบาๆด้วยยิ้มที่หื่นกาม จากนั้นก็ถามว่า: “บอกมา ประธานซูอยากจะเจรจาอย่างไร?”ในขณะที่พูด ซ่งจิ่วก็พินิจมองดูซูหว่านอย่างละเอียดเป็นผู้หญิงที่งดงามเหมือนนางฟ้าจริงๆก้นงอนเด้ง หน้าอกทั้งสองข้า