บททั้งหมดของ บอสฮั่ว พี่ชายทั้งสิบของคุณผู้หญิงเร่งให้หย่าอีกแล้วนะ: บทที่ 121 - บทที่ 130

เมื่อจู่ๆก็ต้องเผชิญหน้ากับหลินซี จ้าวซีซีก็ตื่นตระหนกขึ้นมาฉับพลัน และรู้สึกไม่สบายไปทั้งตัวใครจะรู้ว่านังดอกทองนี้คิดจะทำอะไรต่อไป?จ้าวซีซีดึงแขนของตัวเองกลับมา และพูดด้วยสีหน้าที่เย็นชาว่า "ฉันคิดว่าเรารักษาระยะห่างของกันและกันจะดีกว่านะ""คุณจ้าวคะ แม้ว่าคุณจะหย่ากับหานฮุยไปแล้ว แต่เราก็เป็นเพื่อนกันได้นี่นา"มีความเย้ยหยันแวบเข้ามาในดวงตาของจ้าวซีซี "คุณหลินคะ คุณเคยเห็นเป็นเพื่อนกับเมียน้อยหรือเปล่าล่ะคะ?"เมื่อหลินซีได้ยินคำว่าเมียน้อย สีหน้าของเธอก็เย็นลงทันที แต่เนื่องจากฮั่วหานฮุยและคุณนายฮั่วก็อยู่ตรงนั้น เธอจึงพูดอย่างน่าสงสารทันทีว่า "คุณจ้าวคะ ทำไมคุณพูดจาไม่น่าฟังแบบนี้ล่ะคะ? ฉันอยากให้ทุกคนอยู่ร่วมกันได้ด้วยดีจริงๆนะคะ"คุณหลี่อู่หรานรีบปกป้องหลินซีทันที และพูดกับเธอว่า "จ้าวซีซี จะไร้ยางอายไปถึงไหน? เธอดูสิ คุณหลินใจกว้างขนาดนี้ แต่ว่าใครเป็นเมียน้อย?ไม่ว่าจะก่อนหรือหลัง เธอต่างหากที่เป็นผู้หญิงที่มาแทรกตรงกลางคนนั้น หากไม่มีเธอแล้วละก็ คุณหลินก็คงแต่งเข้ามาเป็นลูกสะใภ้ฉันไปตั้งนานแล้ว สามปีผ่านมาแล้ว ไม่แน่ว่าอาจจะมีลูกตั้งสองคนไปแล้วก็ได้"มีความเย้ยหยันแวบเ

หลังจากจ้าวซีซีเห็นแผ่นหลังที่คุ้นเคยนั้น เธอยังคิดว่าตัวเองคงไข้ขึ้นสูงและมองผิดไปทำไมฮั่วหานฮุยถึงมาอยู่ที่นี่ได้?หลินซีเดินไปหาฮั่วหานฮุยด้วยรอยยิ้ม "พี่หานฮุย ทำไมพี่ถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะคะ?"ฮั่วหานฮุยสวมสูทสีเข้ม โดยรอบกายมีคนเดินตามเป็นกลุ่มใหญ่ ทั้งหมดเตรียมพร้อมรับด้วยใบหน้าที่เคร่งเครียดเมื่อพบกับหลินซี ใบหน้าของเขาก็เรียบเฉยไร้ความรู้สึก แต่สายตากลับตกไปยังจ้าวซีซีที่อยู่ด้านหลังของหลินซีเสียต่างหากชายหนุ่มขมวดคิ้ว หลินซีรีบพูดว่า "ช่วงนี้ฉันอยากจะเปลี่ยนสไตล์ของบ้านใหม่น่ะ สตูดิโอที่คุณจ้าวทำงานอยู่ค่อนข้างจะมีชื่อเสียง ดังนั้นก็เลยขอความช่วยเหลือจากคุณจ้าว แต่คิดไม่ถึงเลยว่า วันนี้เธอจะมาด้วยตัวเองแบบนี้"ฮั่วซานซานอยู่ข้าง ๆ "จ้าวซีซี คุณยืนทําอะไรอยู่ข้างนอก เข้ามาเลือกของสิ"เมื่อจ้าวซีซีมองเห็นชายหญิงที่ยืนอยู่ด้วยกันตรงนั้น ในที่สุดเธอก็เดินเข้าไปอย่างอึดอัดใจ เธอไม่ได้มองฮั่วหานฮุยเลยแม้แต่น้อย และพูดกับหลินซีอย่างเป็นการเป็นงานว่า "คุณหลินคะ ต้องการฟูกนอนแบบไหนหรือคะ?"หลินซีหันไปมองฮั่วหานฮุย "พี่หานฮุย พี่คิดว่าที่นอนคอลเลคชั่นไหนดีที่สุดคะ? แบบไหนหลับสบ

จ้าวซีซีมองชายหนุ่มที่อยู่ใกล้ๆ ปลายจมูกของทั้งสองอยู่ชิดติดกันเธอตกตะลึง ผู้ชายคนนี้คิดจะทำอะไรกันแน่?วินาทีต่อมา ริมฝีปากบางๆ ก็ขยับขึ้นมา "สัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่แตกต่างหรือเปล่า?"จ้าวซีกะพริบตา และรู้สึกว่าหน้าผากของเขาเย็นมากเหมือนก้อนน้ำแข็งในขณะนี้ ก็มีเสียงไอมาจากข้างๆ "แคกๆ ระวังหน่อยสิ ที่นี่โรงพยาบาลนะ"ฮั่วหานฮุยลุกขึ้นอย่างรวดเร็วส่วนจ้าวซีซีก็รีบดึงผ้าห่มมาปิดหน้าตัวเอง รู้สึกลำบากใจเป็นอย่างยิ่งและพยาบาลสาวก็พูดขึ้นมาว่า "ญาติผู้ป่วยรออยู่ข้างนอกนะคะ หากยังไม่ได้กดบัตรคิวก็กดบัตรคิวก่อนนะคะ"จ้าวซีซีผ่านช่องว่างของผ้าห่มและเห็นรอยเท้าของเขาหายไปต่อหน้า จากนั้นเธอจึงถอนหายใจด้วยความโล่งอกเล็กน้อยในที่สุดเขาก็เดินออกไปจ้าวซีซีแอบเปิดผ้าห่มออกแล้วพูดกับพยาบาลสาวว่า "ที่จริงฉันไม่เป็นอะไรหรอกนะคะ ไม่ต้องรักษาก็ได้ค่ะ"จากนั้นพยาบาลสาวก็ใช้ปืนวัดอุณหภูมิร่างกายบีบใส่เธอ แล้วพูดว่า "อุณหภูมิร่างกาย 39 องศา แน่ใจนะว่าไม่เป็นไร?"สีหน้าของจ้าวซีซีเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอไม่คิดว่าตัวเองจะไข้ขึ้นสูงขนาดนี้เมื่อพยาบาลสาวได้เห็นว่าคุณหมอเดินเข้ามาก็พูดว่า "หมอหลินค

หลินซีเดินหาคนไปพลาง และต่อสายหาพี่สามหลินเป่ยไปพลาง แต่ด้านนั้นไม่มีคนรับสายแต่อย่างใดเกิดอะไรขึ้น หรือว่าเมื่อครู่นี้เธอมองผิดไป?แต่ผู้ชายที่ใส่เสื้อกาวน์สีขาวคนนั้นหน้าตาเหมือนพี่สามหลินเป่ยอย่างเห็นได้ชัดส่วนด้านนี้ ห้องเติมน้ำเกลือของห้องฉุกเฉินจ้าวซีซีนอนพักผ่อนอยู่บนเตียง อาจเป็นเพราะเหงื่อจากความตกใจ ตอนนี้เธอรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว"ซีซี น้องบอกพี่มาซะดีๆนะ มันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"เธอเพิ่งจะดื่มน้ำแก้วนั้นที่รับมาเสร็จ เงยหน้ามองพี่สามหลินเป่ยที่เดินเข้ามาจากนั้นด้านนอก และแทบจะสำลักน้ำออกมาหลินเป่ยไม่ทันได้สนใจว่าจะถามอะไร ก็รีบมาช่วยตบหลังให้เธอ แล้วพูดว่า "ระวังหน่อย พี่จะรินน้ำให้ใหม่นะ"จ้าวซีซีไออย่างกระวนกระวายใจ แสร้งมองไปที่หลินเป่ยด้วยสีหน้าที่อ่อนแอ ดวงตาเรียวยาวนั้นเต็มไปด้วยน้ำตาและไร้เดียงสาเมื่อหลินเป่ยเห็นสีหน้าของน้องสาว จู่ๆ ความโกรธของเขาก็หายไปในทันที เหลือแต่ความเจ็บปวดในใจเท่านั้นเขาถอนหายใจพลางดึงเก้าอี้เข้ามา แล้วพูดว่า "ซีซี พี่สามไม่ต้องการที่จะดุน้องหรอกนะ แต่เป็นห่วงน้องมากกว่า จู่ๆ น้องก็บอกว่าน้องท้อง นี่ นี่จะให้พี่เข้าใจว่าอย่างไร?"

เมื่อหลินซีเห็นพี่สามหลินเป่ย เธอก็วิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ "พี่สามคะ พี่อยู่ที่นี่จริงๆด้วย เมื่อกี้ฉันยังคิดว่าตัวเองตาฝาดเสียอีก"หลินเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย และเดินไปในทิศทางห่างออกจากห้องเติมน้ำเกลือโดยอัตโนมัติ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการพบเจอกับจ้าวซีซีพูดตามตรง ตอนนี้เขาก็เสียใจเล็กน้อยว่า ทําไมตอนแรกเขาถึงยินยอมให้พี่ใหญ่พาเด็กผู้หญิงกลับมาเป็นตัวแทนของน้องสาวเมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับซีซีน้องสาวแท้ๆของเขาทุกครั้งในตอนนี้ เขามักจะมีภาพลวงตาว่าแอบคบชู้และกลัวว่าจะถูกจับได้ยังไงยังงั้นหลินเป่ยมองหลินซีอีกครั้ง เขาไม่มีความรู้สึกต่อน้องสาวที่รับเลี้ยงคนนี้มากนัก ปกติหลินซีก็แค่อยู่กับคุณย่า ไม่ได้เข้ามาคลุกคลีกับพวกพี่ชายมากนัก และคงพูดไม่ได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องมันจะลึกซึ้งมากแค่ไหนแต่หลินซีชอบติดหนึบกับพวกเขาตั้งแต่เด็กๆ และการกระทำนั้นเป็นการประจบสอพลออย่างจงใจนี่ก็เป็นจุดที่หลินเป่ยไม่ค่อยชอบหลินซีด้วยเช่นกันหลินซีพยายามฝืนยิ้มออกมา "พี่สามคะ พี่มองฉันแบบนี้ทำไมกัน หรือว่ามีอะไรติดหน้าฉันอยู?""ไม่มีอะไร เธอตามหาฉันมีเรื่องอะไร?""พี่สามคะ ที่ผ่านมาฉันถามว่าพี่อยู่