บทที่ 129

เมื่อหลินซีเห็นพี่สามหลินเป่ย เธอก็วิ่งเข้ามาด้วยความดีใจ "พี่สามคะ พี่อยู่ที่นี่จริงๆด้วย เมื่อกี้ฉันยังคิดว่าตัวเองตาฝาดเสียอีก"

หลินเป่ยขมวดคิ้วเล็กน้อย และเดินไปในทิศทางห่างออกจากห้องเติมน้ำเกลือโดยอัตโนมัติ เพื่อที่จะหลีกเลี่ยงการพบเจอกับจ้าวซีซี

พูดตามตรง ตอนนี้เขาก็เสียใจเล็กน้อยว่า ทําไมตอนแรกเขาถึงยินยอมให้พี่ใหญ่พาเด็กผู้หญิงกลับมาเป็นตัวแทนของน้องสาว

เมื่อเขาต้องเผชิญหน้ากับซีซีน้องสาวแท้ๆของเขาทุกครั้งในตอนนี้ เขามักจะมีภาพลวงตาว่าแอบคบชู้และกลัวว่าจะถูกจับได้ยังไงยังงั้น

หลินเป่ยมองหลินซีอีกครั้ง เขาไม่มีความรู้สึกต่อน้องสาวที่รับเลี้ยงคนนี้มากนัก ปกติหลินซีก็แค่อยู่กับคุณย่า ไม่ได้เข้ามาคลุกคลีกับพวกพี่ชายมากนัก และคงพูดไม่ได้ว่าความสัมพันธ์ระหว่างพี่น้องมันจะลึกซึ้งมากแค่ไหน

แต่หลินซีชอบติดหนึบกับพวกเขาตั้งแต่เด็กๆ และการกระทำนั้นเป็นการประจบสอพลออย่างจงใจ

นี่ก็เป็นจุดที่หลินเป่ยไม่ค่อยชอบหลินซีด้วยเช่นกัน

หลินซีพยายามฝืนยิ้มออกมา "พี่สามคะ พี่มองฉันแบบนี้ทำไมกัน หรือว่ามีอะไรติดหน้าฉันอยู?"

"ไม่มีอะไร เธอตามหาฉันมีเรื่องอะไร?"

"พี่สามคะ ที่ผ่านมาฉันถามว่าพี่อยู่