บทที่ 124

น้ำเสียงของชายหนุ่มค่อนข้างจะเย็นชา "เพื่องาน ไม่เอาชีวิตแล้วหรือไง?"

จ้าวซีซีหันกลับมาและเดินไปข้างหน้า แต่เธอเดินไปไม่กี่ก้าวสายตาก็มืดลง แล้วก็ล้มลงไปทันที

จิตใต้สํานึกของเธอปกป้องท้องของตัวเองโดยคิดว่าครั้งนี้จะต้องล้มลงอย่างรุนแรงเป็นแน่ แต่ในวินาทีสุดท้าย เธอก็ถูกกอดและตกลงไปในหน้าอกคุ้นเคยและแปลกหน้าไปในเวลาเดียวกัน

เธอพยายามลืมตาขึ้นมา แต่มองคนข้างหน้าไม่ชัด

ฮั่วหานฮุยอุ้มจ้าวซีซีเอาไว้ในอ้อมแขน มองเห็นเหงื่อเย็นที่ผุดออกมา ลำตัวหนาวสั่น และริมฝีปากไร้สีเลือด

รูม่านตาของเขาหดตัว และอุ้มเธอออกจากห้างโดยตรง

เมื่อหลินซีพบกับฉากนี้ ก็รีบวิ่งตามไปทันที "พี่หานฮุยคะ"

แต่ก็ยังช้าไปหนึ่งก้าว ประตูลิฟต์ถูกปิดลงโดยไม่รอเธอเลยแม้น้อย

สีหน้าของหลินซีไม่ค่อยจะสู้ดีนัก "จ้าวซีซีคนนั้นตั้งใจหรือเปล่า?"

และฮั่วซานซานก็ตามมาทัน "ตั้งใจแน่ๆ ทั้งๆที่เมื่อกี้จ้าวซีซียังสบายดีอยู่ บทจะเป็นลมก็เป็นลม และก็เป็นลมล้มไปในอ้อมแขนของพี่ชายฉันด้วย จ้าวซีซีคนนี้ช่างแสดงเก่งจริงๆ แต่พี่ชายก็ยังติดกับดักไปได้นี่น่ะสิ"

หลินซีมองตัวเลขลิฟต์จอดติดลบชั้นล่างอย่างไม่เต็มใจ น่าจะพาจ้าวซีซีไปโรงพยาบาลแล้วแ