บททั้งหมดของ ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: บทที่ 51 - บทที่ 60

หลินตงพาหวังลี่และเพื่อนร่วมห้องสามคนของเธอออกจากคาราโอเกะจึงพบว่ารถสปอร์ตคันนี้นั่งได้แค่สองคน แต่ยังมีอีกสามคน ทำไงดี?สุดท้ายหลินตงก็ต้องพาคนสองสามคนไปที่โรงแรมใกล้เคียงเดิมทีเขาว่าจะเปิดห้องให้คนละห้อง แต่พวกเธอต้องการอยู่ด้วยกัน สุดท้ายหลินตงก็เปิดห้องสวีทสองห้อง ตัวเขาเองหนึ่งห้อง อีกสี่คนหนึ่งห้องหลังจากจัดคนสองสามคนเสร็จแล้ว หลินตงก็กลับไปที่ห้องและอาบน้ำนอนอยู่บนเตียงคิดถึงเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นก็ยังรู้สึกกลัวอยู่นิดหน่อยโชคดีที่น้องสาวไม่เป็นอะไร ไม่อย่างนั้นคงรู้สึกผิดไปตลอดชีวิตหากวันนี้ไม่ได้เข้าร่วมเอสซีซีและได้เจอกับวางเฉียง คาดว่าเรื่องจะค่อนข้างยากดังนั้นเขาก็คิดได้ยังไงตัวเองก็เงินเยอะใช้ไม่หมด และต้องการแต้มศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นจึงใช้เงินเยอะ ๆ เพื่อหาเพื่อนเพื่อนหลายคนหลายทางเลือก ไม่แน่ว่าอาจต้องการความช่วยเหลือจากอีกฝ่ายเหมือนวันนี้หลังจากที่หลินตงคิดได้ เขาก็โทรหาวางเฉียง"น้องหลิน! ลูกพี่ลูกน้องของคุณไม่เป็นใช่ไหม?" วางเฉียงถามทางโทรศัพท์"เธอไม่เป็นอะไร เรื่องวันนี้ต้องขอบคุณพี่วางมาก ต่อไปมีเรื่องอะไรให้ผมช่วยบอกได้เลย""น้องหลิน ไม่เป็น

หลินตงและหวังลี่มาถึงใจกลางทะเลสาบหลังจากลงจากเรือยอชท์แล้ว พนักงานก็พาขึ้นไปที่ชั้นสองของอาคาร"เชิญค่ะ!"พนักงานเปิดประตูห้องโถงชั้นสองยื่นมือออกไปแล้วพูดกับทั้งสองคนหลินตงและหวังลี่เข้าไปในห้องโถงบนชั้นสองรู้สึกเหมือนได้เข้าสู่อีกโลกหนึ่งทันที ห้องโถงทั้งหมดมีขนาดอย่างน้อยห้าพันตารางเมตร พร้อมด้วยการตกแต่งที่หรูหราและแสงไฟอันงดงาม มีคนหลายร้อยคนอยู่ข้างใน มีคนจับกลุ่มคุยกันสองสามคนพนักงานหน้าตาดีรูปร่างสูงหลายสิบคนเดินไปมาในห้องโถงพร้อมเครื่องดื่มและอาหารหวังลี่มาสถานที่แบบนี้เป็นครั้งแรก รู้สึกประหม่าเล็กน้อย ดึงเสื้อของหลินตงเบา ๆ"ไม่ต้องกลัว! ผ่อนคลายหน่อย อยากกินอะไรก็หยิบเอง" หลินตงตบบ่าหวังลี่ปลอบใจจริง ๆ แล้วเขาก็ไม่เคยเห็นฉากแบบนี้มาก่อน เดิมทีก็ตื่นเต้นนิดหน่อยแต่คิดดูแล้ว ตอนนี้ฉันเป็นคนที่รวยที่สุดในโลก ใครตื่นเต้นก็ไม่ควรเป็นฉันตื่นเต้นทั้งสองเดินเข้าไปในห้องโถงด้วยกันเมื่อหลินตงเดินผ่านพนักงานก็หยิบแก้วเหล้าขึ้นมาชิมไปคำเดียวก็ไม่เลวหวังลี่สงวนท่าทีมากขึ้น"น้องหลิน! คุณมาแล้ว!" วางเฉียงเดินมาพร้อมกับแก้วเหล้าในมือ"พี่วาง ให้คุณรอนานเลย! แนะ

แฟน?หวังลี่ตกตะลึงจบแล้ว พูดผิดไป!เหตุผลหลักก็คือหวังหมิ่นจวินทำตัวเหมือนคนรวยในมหาลัยมาโดยตลอดโดยปกติจะมีกระเป๋าแบรนด์เนม เสื้อผ้าแบรนด์เนม และรถยนต์หรูหราสำหรับรับส่งใครจะคิดว่าเธอหาแฟนแบบนี้? น่าขยะแขยงมาก!แต่ผิดแล้วก็ผิดไปเถอะ!ใครบอกให้เธอพูดจาไม่ดีเกี่ยวกับพี่ชายฉัน!"ฉันไม่ขอโทษหรอก! ฮึ่ม!" หวังลี่พูดจบก็เตรียมหันหลังจากไปไม่คิดว่ากลับถูกหวังหมิ่นจวินดึงมือไหวหวังหมิ่นจวินดึงหวังลี่และเริ่มตะโกนเสียงดัง"เจ้าภาพจัดงานอยู่ไหน? เจ้าภาพจัดงานอยู่ไหน? คนนี้แอบเข้ามากินดื่ม แถมหาดารามาถ่ายรูปทุกที่ ยังเอาออกไปอวดอีก ไม่มีใครสนใจเลยเหรอ?""ฉันไม่ได้ทำ! เธออย่าดึงฉัน!"หวังลี่กำลังพยายามดิ้นให้หลุดการโต้เถียงระหว่างทั้งสองดึงดูดความสนใจของบางคนมีคนดูมากขึ้นเรื่อย ๆถึงอย่างไรคนที่กล้าก่อเรื่องในสถานที่แบบนี้ก็มีน้อยมาก ทุกคนก็รู้สึกแปลกใหม่มากในเวลานี้เจ้าภาพจัดงานก็มาด้วย"เกิดอะไรขึ้น?" เจ้าหน้าที่ถามหวังหมิ่นจวินชี้ไปที่หวังลี่แล้วพูดว่า "เธอ แอบเข้ามากินดื่ม แถมหาดารามาถ่ายรูปทุกที่""คุณผู้หญิงโปรดแสดงบัตรเชิญของคุณ!" พนักงานพูดกับหวังลี่เพราะวันน

"ฉันไม่อยากพูดเป็นครั้งที่สอง!" วางเฉียงพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์เดิมทีเจิงชู่ชิงหัวใจได้แตกสลายอยู่แล้วทันใดนั้นก็มีเสียงหนึ่งดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"วางเฉียง นายมารังแกคนที่นี่อีกแล้วเหรอ?"เย่หงเดินเข้ามา"คุณเย่ ช่วยผมด้วย! เราเคยร่วมงานกันมาก่อน! ผมชื่อเจิงชู่ชิงจากอสังหาริมทรัพย์เสียงหยุน!"เจิงชู่ชิงเหมือนจับฟางช่วยชีวิตได้ถ้ายังมีใครช่วยเขาในหูเฉิงได้ เย่หงก็เป็นหนึ่งในนั้นแน่นอนในฐานะที่เป็นลูกคนที่สองของตระกูลเย่ เดิมทีเป็นเพียงผู้สืบทอดลำดับที่สองเท่านั้นแต่จู่ ๆ เขาก็พลิกสถานการณ์และก็ทัดเทียมกับพี่ชายของเขา ผู้อาวุโสในครอบครัวก็ไม่แน่ใจเล็กน้อยว่าจะเลือกใครสืบทอดตระกูลเย่ในที่สุดก็ให้เงินก้อนหนึ่งแก่พวกเขาและปล่อยให้พวกเขาพัฒนาอิสระข้างนอกเป็นเวลาสิบปี สิบปีต่อมาใครเก่งกว่าก็เลือกใครเป็นผู้สืบทอดตอนนี้ผ่านไปห้าปีแล้ว ว่ากันว่าเย่หงมีข้อได้เปรียบอย่างมั่นคงแล้ว"เย่หง! ฉันไม่ได้รังแกใครเลย เขารังแกลูกพี่ลูกน้องของน้องหลิน นายคิดว่าเราควรทำยังไง?" วางเฉียงชี้ไปที่หลินตงแล้วพูดแน่นอนว่าเย่หงเห็นหลินตงกำลังกอดหญิงสาวคนหนึ่ง"อ้อ? รังแกลูกพี่ลูกน้องของน้องหล

"เหมียวเหมียว เธอก็โทรหาพ่อแม่เธอให้พวกเขามาด้วยกันพรุ่งนี้ด้วย!" จ้าวหยางพูดกับเฟิ๋งเหมียวหลังจากโทรหาแม่เสร็จ"ให้พวกเขามาทำอะไร? จับฉันกลับไปเหรอ? พวกเขาไม่เห็นด้วยที่เราคบกัน""เธอโง่เหรอ! พ่อแม่ของเธอไม่เห็นด้วยที่เราคบกันเพราะบ้านของเธออยู่ในเมือง บ้านเราอยู่ชนบท ไม่มีเงินเท่าบ้านเธอ แต่หากพวกเขามาเห็นว่าตอนนี้พี่สาวฉันรวยขนาดนี้ คงไม่คัดค้านแน่นอน ถึงตอนนั้นเราก็จะได้อยู่ด้วยกันอย่างเปิดเผย"เฟิ๋งเหมียวคิดอยู่พักหนึ่งและรู้สึกว่าจ้าวหยางพูดถูกเธอจึงโทรหาพ่อแม่ของเธอแม่ของเธอด่าทั้งสองคน แต่พรุ่งนี้จะมาแน่นอนจ้าวหยางนอนกอดเฟิ๋งเหมียวอยู่บนเตียงแล้วพูดว่า "เหมียวเหมียว เราจะไม่กลับไปอีกแล้ว ให้พี่สาวของฉันซื้อรถยนต์หรูและคฤหาสน์ในเจียงเฉิงให้ฉัน จากนั้นเราจะขับรถหรูไปทั่ว ๆ ทุกวัน!""แต่พี่สาวของนายจะซื้อให้นายเหรอ?" เฟิ๋งเหมียวไม่เชื่อ"ฉันบอกเธอ เธอไม่ทำแน่นอน แต่พ่อแม่ของฉันบอกเธอ เธอจะทำแน่นอน ไม่เห็นฉันเรียกพ่อแม่ของฉันมาโดยตรงเลยเหรอ? วางใจได้เถอะ! พ่อแม่ของฉันเข้าข้างฉันตั้งแต่เด็ก ๆ สิ่งที่ดี ๆ ก็เป็นของฉัน ฉันเป็นลูกชายคนเดียวของครอบครัวเรา ในสายตาของพวกเขา พี่