แชร์

บทที่ 60

ผู้เขียน: ซีลั่วหวง
เมื่อถึงเหยาเสวี่ย

สิ่งที่เธอกำลังประมูลคือการเต้นรำ

ก็ถูกประมูลโดยหลินตงในราคาห้าล้าน

นิสัยของหลินตงก็เป็นแบบนี้ บุญคุณต้องทดแทนแค้นต้องชำระ

ในเมื่อคืนนี้พวกเขาสองคนช่วยน้องสาวหวังลี่ไว้ ก็ต้องให้เกียรติอีกฝ่าย

เร็วมาก

การประมูลเข้าสู่ช่วงท้ายแล้ว

เมื่อของชิ้นสุดท้ายถูกประมูลออกไป งานเลี้ยงก็กำลังจะสิ้นสุดลง

ในเวลานี้หลินตงยกป้ายขึ้นแล้วพูด

"พิธีกร ผมอยากจะบริจาคเพลงหนึ่ง!"

เหราเสี่ยวชิงบนเวทีกำลังจะอ่านคำพูดปิดท้าย แต่เห็น หลินตงถือป้ายบอกว่าเขาต้องการบริจาคเพลง

วันนี้หลินตงใช้เงินไปสิบล้าน ดังนั้นจึงต้องให้เกียรติเขาหน่อย

เหราเสี่ยวชิงเชิญหลินตงขึ้นมาบนเวที

"คุณหลินกำลังจะบริจาคเพลง มีคนประมูลไหม?" เหราเสี่ยวชิงถาม

"เอ่อ... ผมอยากจะซื้อไว้เองได้ไหม!" หลินตงถาม

"ซื้อไว้เองเหรอ?"

"ใช่!"

"ได้เลยค่ะ ในเมื่อคุณหลินซื้อเพลงคืนเองแล้ว มาฟัง คุณหลินร้องเพลงกันเถอะ! คุณหลินบริจาคเงินเท่าไหร่เพื่อซื้อเพลงของตัวเองคืน?"

"หนึ่งร้อยล้าน!"

"เท่า...เท่าไหร่? " เหราเสี่ยวชิงพูดติดอ่าง

"ผมจะจ่ายเงินร้อยล้านเพื่อซื้อเพลงของตัวเองคืน!"

เมื่อคำพูดเหล่านี้ออกมา ไม่เพียงแต่เหราเสี่ยว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อที่ GoodNovel
สแกนรหัสเพื่อดาวน์โหลดแอป
ความคิดเห็น (1)
goodnovel comment avatar
Noo Pasak
ตอนมันสั้นไปหน่อย
ดูความคิดเห็นทั้งหมด

บทที่เกี่ยวข้อง

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 61

    เช้าวันรุ่งขึ้นหลินตงส่งหวังลี่กลับไปที่มหาลัย โอนเงินหนึ่งร้อยล้านให้เธอ ให้เธอใช้จ่ายตามอําเภอใจ ไม่พอค่อยบอกเขาและให้หวังลี่เปิดเผยกับป้าและลุงอย่างเหมาะสมจากนั้นเขาก็ขับบูกาติกลับไปที่เจียงเฉิงหูเฉิงอยู่ห่างจากเจียงเฉิงเกือบพันกิโลเมตร ดังนั้น หลินตงจึงขับรถกลับรถดีก็คือรถดี ราคาแพงหน่อยก็สมเหตุสมผล สมรรถนะระดับท็อปในทุก ๆ ด้าน บวกกับเทคนิคการขับขี่ระดับชำนาญของหลินตง บูกาติมังกรบินขับบนถนนแซงตลอดทางหลินตงระหว่างขับรถกลับไปเจียงเฉิงหลังจากผ่านเหตุการณ์สองวันนี้มา เขาคิดได้หลายอย่างตั้งแต่ลูกพี่ลูกน้องของเขาตกอยู่ในอันตรายที่คาราโอเกะรุ่งเรือง ไปจนถึงการถูกรังแกในงานเลี้ยงอาหารค่ำเพื่อการกุศล วางเฉียงช่วยตัวเองจัดการแม้ว่าเขาจะมีเงินที่ไม่สามารถใช้เงินหมดได้ แต่เขาไม่มีอะไรที่สามารถใช้ได้นอกจากเงินการพึ่งพาผู้อื่นอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าเพื่อแก้ไขปัญหาไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาระยะยาว หากเย่หงและวางเฉียงรู้ว่าตนไม่มีภูมิหลังอะไร พวกเขาจะแอบตรวจสอบทรัพย์สินของตนไหม?มันเป็นไปได้มาก ดังนั้นตอนนี้เขาต้องปรับปรุงความแข็งแกร่งและสร้างกองกำลังของเขาเองด้วยการสนับสนุนทรัพยากรทางการเง

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 62

    แต่เดิมหลินตงรู้สึกว่าไม่มีปัญหาอะไรมากมายช่างมันเถอะ ก็ไม่ได้ขาดเงินอะไร ไม่คิดว่าจะเจอคนหยิ่งผยองขนาดนี้ได้ เขาขี้เกียจเกินกว่าจะโต้เถียงกับอีกฝ่าย จึงแจ้งความให้ตำรวจจัดการ!เสียงสูงของผู้หญิงดึงดูดผู้ชมจำนวนมากเป็นช่วงวันหยุดวันแรงงาน และมีรถจำนวนมากบนถนน เมื่อเห็นซุปเปอร์คาร์บูกาติมังกรบินถูกชนท้าย ผู้คนจำนวนมากจึงจอดรถไว้ในพื้นที่บริการเพื่อดู"แม่งเอ๊ย รถคันนี้คือบูกาติมังกรบินใช่ไหม! นี่คือรถที่มีราคาเริ่มต้นสามสิบล้าน แค่ทาสีก็ราคาหลายแสนแล้วใช่ไหม?""แพงขนาดนี้เลยเหรอ งั้นรถบีเอ็มดับเบิลยูคันนี้ชนท้ายควรรับผิดชอบทั้งหมดมั๊ย! แม่งต้องขายรถบีเอ็มดับเบิลยูไปก็คงไม่สามารถจ่ายได้มั้ง!""เห้อ รถหรูยุ่งไม่ได้นะ! ต่อไปเห็นก็หลบไปให้ไกล ๆ ดีกว่า""เห้ยเห้ยเห้ย!!! พวกคุณพูดอะไรกัน? กินเยอะแล้วไม่มีอะไรทำกันใช่ไหม?"เมื่อหลินตงได้ยิน เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้กำลังเถียงฟ้าเถียงดิน!ในไม่ช้าตำรวจก็มาถึงที่เกิดเหตุหลังจากการสอบสวนในสถานที่เกิดเหตุและชมวิดีโอจากพื้นที่ให้บริการ พบว่ารถบีเอ็มดับเบิลยูเป็นผู้รับผิดชอบต่อเหตุชนท้ายรถแต่เพียงผู้เดียวผู้หญิงในรถบีเอ็มดับเบิลยูไม่

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 63

    เจียงเฉิงจ้าวซวนขับปอร์เช่911กลับไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลหลังเลิกงานเมื่อมาถึงประตูของเจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนล จู่ ๆ ก็ถูกใครบางคนหยุดไว้จ้าวซวนมองอย่างละเอียดนี่ไม่ใช่พ่อแม่และจ้าวหยางน้องชายเหรอ? อีกสามคนคือใคร?พวกเขามาที่นี่ได้ยังไง?จ้าวซวนรีบลงจากรถอย่างรวดเร็ว"พ่อ แม่ จ้าวหยาง พวกคุณมาที่นี่ได้ยังไง?""ฮึ่ม! ถ้าเราไม่มา เราจะรู้ได้ยังไงว่าเธอมีรถยนต์หรูหราและคฤหาสน์ในเมืองใหญ่ แต่เราทำงานหนักอยู่ที่บ้าน" หลี่ชุนอิงแม่ของจ้าวซวนกล่าว"แม่ มันไม่ใช่อย่างที่แม่คิด รถคันนี้เป็นของเจ้านายฉัน!" จ้าวซวนอธิบาย"เจ้านายของเธอ? เธอขับรถของเจ้านายของเธอทุกวันเลยเหรอ? ทำไมเขาไม่ให้คนอื่นขับ?""แม่ พวกเราไปหาที่คุยกันดีไหม? พวกคุณมีที่พักไหม? ฉันจะพาพวกคุณไปเปิดห้องที่โรงแรม!""ฉันไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่ที่นี่ อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ น้องชายของเธอเฝ้าดูเธอมาหลายวันแล้ว เธออาศัยอยู่ในนี้ทุกวัน!" หลี่ชุนอิงชี้ไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลแล้วพูด"แม่ บ้านหลังนี้เป็นของเจ้านายฉัน ฉันพาพวกคุณเข้าไปไม่ได้!""ไม่เชื่อ! เจ้านายที่ไหน! ฉันคิดว่าเขาเป

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 64

    "อะไรนะ! เธออยากถูกตีอีกเหรอ?" จ้าวเที่ยจู้พูดเสียงดัง"ถึงพ่อจะตีฉันจนตาย ฉันก็จะไม่ออกแม้แต่บาทเดียว""เธอ...เธอนังตัวดีนี่ เธออยากให้ฉันโมโหตายเหรอ? ฉันบอกเธอไว้ก่อน เธอต้องออกเงินนี้" จ้าวเที่ยจู้ชี้ไปที่ จ้าวซวนและสาปแช่งจ้าวซวนก็ร้องไห้ด้วยความโกรธและพูดเสียงดังว่า "พวกคุณเข้าข้างเขาตั้งแต่เด็ก เพราะเขาเป็นลูกชาย มีของอร่อย ๆ อะไรให้เขากิน เงินที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยฉันก็รับจ้างทํางานเอง พวกคุณเคยออกสักบาทไหม?""เขาจะเข้ามหาวิทยาลัย ที่บ้านไม่มีเงิน โอเค ฉันไปยืมให้! จากนั้นฉันใช้อย่างประหยัดค่อย ๆ จ่ายคืน พวกคุณรู้ไหมว่าช่วงเวลานั้นฉันใช้ชีวิตยังไง? ฉันไปทํางานเป็นลมเพราะขาดสารอาหาร!""หลังจากนั้นงานของฉันค่อย ๆ ดีขึ้น นอกจากเก็บค่าครองชีพไว้บ้างก็ส่งกลับบ้านให้พวกคุณทุกเดือนแล้ว พวกคุณจะเอาอะไรอีก?""แล้วนายไอ้สารเลว นายไปเรียนมหาวิทยาลัยเรียนเป็นหมาเหรอ? ไม่รู้สึกขอบคุณอะไรเลยก็ไม่ว่า ตอนนี้นายอ้าปากก็มาขอเงินห้าล้าน นายคิดว่าฉันคืออะไร? เครื่องกดเงินสดเหรอ? ตอนนี้ฉันขอบอกอย่างชัดเจนว่าฉันจะไม่ให้เงินนายเลยตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"จ้าวซวนอัดอั้นไว้นานมากเพียงเพราะเธอเป็

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 65

    เมื่อหลินตงมาถึงเจียงเฉิงท้องฟ้าก็มืดแล้วถ้าไม่ใช่การเดินทางที่ล่าช้า ก็น่าจะมาถึงเร็วกว่านี้เขาลากร่างที่เหนื่อยล้าของเขากลับไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลแล้วก็เปิดประตูหลินตงเห็นดวงตาจ้าวซวนแดงเล็กน้อยและกำลังจะออกไป"หืม? พี่ซวน พี่เป็นอะไรไป? จะออกไปข้างนอกเหรอ?"จากนั้นเขาก็เห็นคนสองสามคนอยู่ข้างหลังจ้าวซวน"พวกเขาคือ?"หัวใจจ้าวซวนตึงเครียดเมื่อเธอเห็นหลินตงหลินตงไม่ได้กลับบ้านในวันแรงงานเหรอ? ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้? แถมยังกลับมาในเวลานี้อีก"ประธานหลิน ฉันขอโทษค่ะ พวกเขาเป็นครอบครัวของฉัน พวกเขามาหาฉันจากบ้านเกิด ดังนั้นฉันจึงพาพวกเขามาพักผ่อน ฉันจะพาพวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" จ้าวซวนพูดอย่างกังวลเธอกลัวว่าหลินตงจะไม่ชอบ นี่คือบ้านมูลค่าสี่ร้อยล้าน ถ้าปล่อยให้ใครสักคนเข้ามาในขณะที่เขาไม่อยู่ คงจะรู้สึกอึดอัดใจอย่างแน่นอน"แล้วพวกคุณจะไปไหนดึกขนาดนี้? ที่นี่มีห้องเยอะไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่าจะไม่พออยู่!" หลินตงถามอันที่จริงเป็นจ้าวซวนที่กำลังคิดมากบ้าน! เดิมทีก็เป็นที่ให้คนอยู่อาศัยชั้นล่างมีหลายห้องซึ่งเพียงพอสำหรับที่จะพักอยู่หลินตงไม่คิดว่ามันจะเป็นอ

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 66

    ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในเจียงเฉิงหลินตงและจ้าวซวนกำลังนั่งอยู่ริมแม่น้ำจ้าวซวนเล่าให้หลินตงฟังเกี่ยวกับประสบการณ์ของเธอในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาหลินตงฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร"ประธานหลิน ฉันโง่มากใช่ไหม? พวกเขาต้องการอะไร ฉันก็ให้หมด! ไม่มี ฉันก็ไปยืม แล้วค่อย ๆ คืนเอง" จ้าวซวนถามหลังจากพูดจบ"พี่ซวน คุณไม่ได้โง่ คุณแค่ใจดีเกินไป! ยิ่งคุณให้มากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกว่านี่คือสิ่งที่พวกเขาควรได้" หลินตงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ"อาจจะใช่! แต่ฉันตัดสินใจแล้ว ยี่สิบก่อนฉันมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขา แต่ในอีกหลายสิบปีข้างหน้า ฉันหวังว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง!""พี่ซวน พรุ่งนี้เชิญลุงและป้ามาทานข้าวด้วยกันที่โรงแรมเถอะ! มาไกลขนาดนี้ ผมควรดูแลหน่อย ถ้าพี่ซวนคุณต้องการเงิน ไปเอาที่ฝ่ายบัญชีได้เลย ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอะไร ผมก็จะสนับสนุนคุณ!" หลินตงกล่าว"ขอบคุณค่ะ ประธานหลิน!" จ้าวซวนร้องไห้และโน้มตัวเข้าไปในอ้อมอกหลินตงเดิมทีเธอคิดว่าหลินตงจะดูถูกเธอเพราะเธอมีครอบครัวเช่นนี้ แต่เธอไม่คิดว่าหลินตงไม่รังเกียจเธอเลยโดนไม่รู้ว่า พ่อแม่ของหลินตงไม่อยู่ตั้งแต่เด็กแล้ว ชีวิตที่บ้านอาสา

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 67

    เช้าวันรุ่งขึ้นห้องทำงานท่านประธานโรงแรมโกลเด้นลิฟ"พี่ซวน ผมเตรียมจะตั้งบริษัทการลงทุนแห่งหนึ่ง ชื่อตงไหลอินเตอร์เนชั่นแนล แต่ผมไม่มีเวลา ดังนั้นผมจึงต้องการคนที่ไว้ใจได้ช่วยสร้างทีมให้ผม ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมได้!""ประธานหลิน ฉันเกรงว่าจะไม่ดี!" จ้าวซวนตอบอย่างลังเลเธออยากไป แต่เธอกลัวว่าเธอไม่มีความสามารถเพียงพอและจะทำให้เรื่องสำคัญของหลินตงล่าช้า"พี่ซวน คุณมีความสามารถ คุณไม่ควรถูกจำกัดอยู่แค่โรงแรมเล็ก ๆ แห่งนี้ คุณควรออกไปข้างนอกและเห็นโลกภายนอก""ถ้าอย่างนั้น…ให้ฉันลองดู!""ไปทำมันอย่างกล้าหาญ! การสนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดที่ฉันสามารถให้คุณได้คือทรัพยากรทางการเงินที่ไม่จำกัด ตราบใดที่คุณคิดว่ามีคนสามารถทำได้ เราจะรับสมัคร หากคนอื่นเสนอหนึ่งล้านเราจะเสนอห้าล้านหรือสิบล้าน ตราบใดที่เป็นคนมีสามารถ เราก็ไม่กลัวที่จะใช้เงิน""เอาล่ะ! ฉันควรออกเดินทางเมื่อไหร่?""ยิ่งเร็วได้ยิ่งดี!""งั้นฉันจะไปพรุ่งนี้!""ได้ เรียกลุงและลุงมา พวกเรากินข้าวกับพวกเขากันเถอะ!"หลังจากผ่านเรื่องเมื่อคืน หลินตงรู้สึกว่าจ้าวซวนเปลี่ยนไปเธอเคยเป็นคนมองโลกในแง่ดีและร่าเริงตอนนี้เธอกำลังกลายเป็น

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 68

    จ้าวซวนหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งและพยายามสงบความโกรธในใจ"งั้นก็ได้! นายก็เริ่มจากพนักงานระดับต่ำสุด""พี่! ผมไม่อยากเป็นพนักงานเสิร์ฟ พี่จัดงานดูแลคนให้ผม จัดงานดูแลเงินให้เหมียวเหมียว เพื่อป้องกันไม่ให้พี่เขยมีเงินออกไปหาคนนอกบ้าน ทุกการเคลื่อนไหวของเขาผมสัญญาว่าจะรายงานให้พี่ทราบตามความจริง แม่เป็นคนบอกให้เราสองคนช่วยพี่ดูแล!" จ้าวหยางพูดอย่างกล้าหาญจ้าวซวนโกรธจนหัวเราะดูแลคน? จัดการเงิน?ช่วยตัวเองดูแล?นี่จะพยายามปอกลอกหลินตง!ยังคิดว่าต่อไปโรงแรมนี้จะแซ่จ้าวแล้วใช่ไหม?น่าเสียดายที่พวกเขาสามารถคิดได้"อยากดูแลเงินเหรอ? นายรู้ไหมว่าที่นี่ค่าใข้จ่ายเดือนละเท่าไหร่? นายรู้ไหมว่าอาหารมื้อนี้พวกนายกินไปเท่าไหร่แล้ว? ฉันจะบอกพวกนายว่า อาหารมื้อนี้พวกนายกินไปล้านหนึ่ง ที่นี่ค่าใช้จ่ายละเกือบพันล้าน พวกนายคิดว่าสามารถจัดการได้ไหม?"จ้าวซวนเพิ่งพูดจบทุกคนก็หยุดกินเขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองเธอด้วยสายตาตกใจมื้อเดียวกินไปล้านหนึ่ง?นี่มันเกินจริงเกินไป!"พี่สาว พี่บอกว่า...มื้อนี้เรากินไปเท่าไหร่นะ?" จ้าวหยางกลืนอาหารและถามด้วยเสียงต่ำ"พวกนายกินไปทั้งหมดล้านหนึ่งสำหรับมื้อน

บทล่าสุด

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1315

    หลินตงและเฉินจิงจื่อหานพูดคุยกันอย่างถูกคอแม้ว่าบางครั้งเฉินจิงจื่อหานจะรู้สึกว่า ความไม่รู้ของหลินตงเป็นเรื่องตลก แต่เขาก็ยังคงอธิบายอย่างอดทนแค่นี้ก็อธิบายทุกอย่างได้แล้วเฉินจิงจื่อหานไม่ใช่แค่ผู้ผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลระดับสูงเท่านั้น จุดเริ่มต้นของเขานั้นยิ่งใหญ่ จนทำให้คนมากมายหมดหวังตั้งแต่ยังไม่เริ่มนี่คือชายผู้เกิดมาบนยอดปิรามิดการเติบโตในสภาพแวดล้อมเช่นนี้ ทำให้เขากลายเป็นคนที่เย่อหยิ่งและมองคนอื่นต่ำกว่าตัวเองแต่สำหรับหลินตง ผู้เกิดมาในอารยธรรมระดับต่ำ เฉินจิงจื่อหานกลับให้ความสำคัญกับเขามากคนใช้สาวสวยทั้งสี่คนข้างหลังเขาเอง ก็ยังประหลาดใจคนหนึ่งอยู่บนยอดปิรามิดแห่งอารยธรรมระดับสูง ในขณะที่อีกคนเกิดมาในอารยธรรมชั้นล่างช่องว่างระหว่างทั้งสองคน กว้างเกินกว่าที่จะเปรียบเป็นเพียงฟ้ากับเหวมันไม่มีอะไรเทียบได้เลยแต่ทั้งสองกลับรู้สึกถูกชะตากันตั้งแต่แรกพบต้องเข้าใจว่า คนระดับนายน้อยของเรา ต่อให้เป็นอัจฉริยะจากอารยธรรมระดับสูงส่งแค่ไหน เขาก็ไม่เคยเห็นหัว เพราะฐานะของเขาที่สูงส่งนั้น เพียงพอที่จะไม่จำเป็นต้องใส่ใจแต่กับหลินตง นายน้อยกลับดูเป็นกันเองขึ้นเล็ก

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1314

    ในขณะเดียวกัน ก็เป็นทูตปกป้องสันติภาพแห่งจักรวาลตัวตนประเภทนี้ไม่ควรเป็นศัตรู และคงไม่มีเจตนาใดต่อโลกใบนี้"ที่แท้พวกก็เป็นผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาล ยินดีที่ได้พบ ฉันชื่อหลินตง เจ้าแห่งกาแล็กซีทางช้างเผือก" หลินตงพูดอย่างสุภาพ"หลินตง นี่คือดาวบ้านเกิดของนายเหรอ?" เฉินจิงจื่อหานถาม"ใช่!!!" หลินตงตอบอย่างหนักแน่น"ฉันค่อนข้างสงสัยนะ! ดาวเคราะห์เล็กๆ แบบนั้นจะสร้างคนอย่างนายได้ยังไง ดูจากอายุของนายแล้ว คงไม่น่าจะแก่ขนาดนั้นใช่มั้ย!""ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง! ใครตั้งกฏเอาไว้ว่า โลกไม่สามารถสร้างตัวตนที่ยิ่งใหญ่ได้?""ฮ่าๆ... พูดได้ดี พูดได้ดี! ตัวตนที่ยิ่งใหญ่ไม่จำเป็นต้องมีชาติกำเนิดสูงส่ง หลินตง แค่ประโยคนี้เท่านั้น ฉัน เฉินจิงจื่อหานก็ยอมรับนายแล้ว!" เฉินจิงจื่อหานหัวเราะอย่างสนุกสนาน“พี่เฉิน คุณใจดีเกินไป ฉันแค่พูดความจริงเท่านั้น คนเราไม่สามารถเลือกชาติกำเนิดได้ แต่สามารถเลือกเส้นทางชีวิตตัวเองได้”“หลินตง! หากนายพูดแบบนี้แถวบ้านฉันนะ หลายคนคงหัวเราะเยาะนายแล้ว แต่ฉันแตกต่างออกไป ฉันคิดว่าคำพูดของนายมีเหตุมีผล ฉันถือว่านายเป็นเพื่อนของฉันแล้ว ฉันเช

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1313

    ในขณะนี้หลินตงและชาวโลกคนอื่นๆ เห็นจุดสีดำในดวงตาของพวกเขาภายในเวลาไม่กี่วินาที จุดสีดำนั้นก็เปลี่ยนเป็นเต่าขนาดใหญ่และบินเข้ามาบนท้องฟ้านี่คือ???เต่า???ซ่งซือหมินและปรมาจารย์ทรงพลังของโลกต่างก็ตกตะลึงเต่าตัวนี้ใหญ่เกินไปจริงๆใหญ่เกินกว่าจะจินตนาการได้สิ่งมีชีวิตขนาดใหญ่เช่นนี้จะมีอยู่ได้อย่างไร?และแรงกดดันที่เต่าตัวนี้สร้างให้กับพวกเขาก็น่ากลัวเช่นกันหลินตงมองดูเต่าตัวใหญ่บนท้องฟ้านี่คือตัวตนที่เขาสัมผัสได้ก่อนหน้านี้อย่างไรก็ตาม สถานการณ์ดูเหมือนจะไม่ปกติสักเท่าไรที่แท้เจ้าหมอนี่ก็ไม่ใช่ตัวจริงสถานการณ์นี้อาจซับซ้อนกว่าที่เขาคิดในตอนแรกระหว่างที่เต่าตัวใหญ่กำลังลงมา ร่างกายของมันค่อยๆ หดตัวลงและในที่สุดก็กลับคืนสู่ขนาดปกติไป๋หลี่เหยียนหงเก็บตำหนักบนหลังเต่ายักษ์มาไว้ในมือเรียบร้อยแล้วกระบวนการทั้งหมดรวดเร็วมากซ่งซือหมินและคนอื่นๆ รู้สึกเพียงชั่วพริบตาเต่าตัวใหญ่หายไป มีชายคนหนึ่ง หญิงห้าคน และคนหกคนก็ปรากฏขึ้นต่อหน้าชายคนนั้นคือเฉินจิงจื่อหานหญิงห้าคน หนึ่งในนั้นมีรูปลักษณ์ของสาววัยกลางคน และนั่นก็คือไป๋หลี่เหยียนหงอีกสี่คนที่ยืนอยู่ด้านหลั

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1312

    เรื่องจริง?ถ้าถึงระดับอาณาจักรนิรันดรแล้ว จะไม่มีวันแก่และไม่มีวันตาย?เป็นไปได้งั้นเหรอ???แม้ว่าพวกเขาอาจคิดว่ามันเป็นเพียงจินตนาการในใจ แต่ความเป็นไปได้นี้อาจมีอยู่จริงก็ได้"นายท่านหลิน! คุณกำลังบอกว่าตราบใดที่คุณไปถึงอาณาจักรนิรันดร คุณก็สามารถมีชีวิตอมตะได้? คุณจะอยู่ยงคงกระพัน? "มีคนอดไม่ได้ที่จะถามคนอื่นๆ ทุกคนต่างมองไปที่หลินตงด้วยเห็นได้ชัดว่าพวกเขายังกังวลเกี่ยวกับหัวข้อนี้เป็นพิเศษหลินตงมองไปยังเหล่าปรมาจารย์ของโลกที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง ก่อนจะอธิบายอย่างใจเย็นว่า "อาณาจักรนิรันดรเป็นเส้นแบ่งขนาดใหญ่ระหว่างสองโลก เมื่อก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรแล้ว ก็เปรียบเสมือนเปิดประตูสู่ขอบฟ้าที่กว้างใหญ่กว่าเดิม และร่างกายก็จะสามารถสร้างพลังชีวิตของตัวเองได้อย่างต่อเนื่อง เพื่อหล่อเลี้ยงให้กับทุกอวัยวะ สิ่งนี้ช่วยให้ร่างกายคงความมีชีวิตชีวาเอาไว้ได้ตลอดกาล ไม่เพียงแต่อายุขัยจะไร้ขีดจำกัดเท่านั้น แม้แต่ศีรษะที่ถูกตัดขาด ก็ยังสามารถงอกกลับมาใหม่ได้อย่างรวดเร็ว ตราบใดที่ไม่ต้องเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ที่มีพละกำลังเหนือกว่ามาก จนถูกบดขยี้จนเป็นผุยผงได้ ก็ไม่มีทางฆ่าผู้ที่อยู่ในระด

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1311

    ณ ห้วงอวกาศ นอกโลกเต่ายักษ์เพิ่งมาถึงที่นี่ในสายตาของทุกคน เต่าเป็นคำพ้องความหมายกับความช้าแต่เต่ายักษ์ตัวนี้ได้ลบล้างความคิดแบบเดิม ๆ อย่างสิ้นเชิง มันเร็วอย่างเหลือเชื่อความเร็วของมันแซงหน้าหลินตง ผู้เพิ่งก้าวเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรด้วยซ้ำแน่นอนว่ามันเป็นผู้ช่วยที่ยอดเยี่ยมในการเดินทางไปทั่วจักรวาลเต่าตัวนี้เป็นของผู้บังคับใช้กฎหมายจักรวาลที่รับผิดชอบภูมิภาคของกระจุกกาแล็กซีซึ่งเป็นที่ตั้งของกาแล็กซีทางช้างเผือก และเป็นพาหนะของไป๋หลี่เหยียนหงหลังจากเข้าสู่กาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำขนาดเล็กของทางช้างเผือกแล้ว เธอก็ค้นพบร่องรอยที่ทิ้งไว้จากการฉีกมิติของหลินตงและติดตามมาตลอดทางเธออยากรู้ว่าใครเข้ามาในอาณาจักรนิรันดรจากกาแล็กซีอารยธรรมระดับต่ำนี้และพบโลกในที่สุด"ป้าหง! เรามาถึงแล้วหรือยัง?" เฉินจิงจื่อหานถาม"อืม! ฉันติดตามร่องรอยที่อีกฝ่ายทิ้งไว้ตลอดทางและพบดาวเคราะห์ดวงนี้ด้านล่างนี้" ไป๋หลี่หยานหงตอบ"ตัวตนอย่างอาณาจักรนิรันดรจะปรากฏตัวบนดาวเคราะห์เล็กๆ เช่นนี้ได้ยังไง?"เฉินจิงจื่อหานมองไปที่ดาวเคราะห์สีน้ำเงินเล็กๆ ที่อยู่ไม่ไกลและไม่เชื่ออย่างชัดเจน"จื่อหาน! บาง

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1310

    เมื่อเผชิญหน้ากับเจ้าแห่งกาแล็กซี เขาไม่กล้าปิดบังสิ่งใดเลยทำได้เพียงพูดตามสถานการณ์จริงโดยละเอียด หวังว่าจะได้รับการให้อภัยจากหลินตง"แม้ว่าพวกแกจะหยุดประทับตราทาสแล้ว แต่พวกแกก็ไม่อยากกลับไปมือเปล่า ดังนั้นพวกแกจึงเตรียมที่จะปล้นสะดมโลกแทน ฉันพูดถูกไหม?" หลินตงถามอย่างใจเย็น"นายท่านได้โปรดสงบสติอารมณ์! นี่คือความคิดทั้งหมดที่จูหงจื่อคิดขึ้น จริงๆ แล้วเราไม่ต้องการให้เรื่องนี้เกิดขึ้น แต่เขาเป็นทายาทของตระกูลจู และเราไม่กล้าที่จะล่วงเกินเขา ดังนั้น เราจึงทำได้เพียงเชื่อฟังเขา โปรดยกโทษให้เราด้วย ท่านเจ้าแห่งกาแล็กซี....."ก่อนที่เขาจะพูดจบ หลินตงก็ปิดปากของเขาและไม่ให้เขาพูดต่อต่อมา หลินตงมองไปที่เฟิงเฮิงอีกครั้ง"บอกฉันมา! แกไปเจอที่นี่ได้ยังไง?"เฟิงเฮิงดูสงบมาก ไม่เหมือนคนอื่นๆ"ตระกูลเฟิงคงถูกทำลายด้วยน้ำมือแกสินะ!" เฟิงเฮิงตอบอย่างเฉยเมยหลินตงเข้าใจทันทีกลับกลายเป็นว่ามาจากตระกูลเฟิงแม้ว่าเขาจะกวาดล้างสมาชิกหลักของตระกูลเฟิงทั้งหมดด้วยดาบเดียว แต่เขาก็ไม่ได้กวาดล้างพวกที่เหลือของตระกูลเฟิงเรื่องนี้ทำให้ตำแหน่งของโลกรั่วไหลเกิดจากเขาก็ใจอ่อนเกินไปหลังจากแก้ไ

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1309

    หลังจากที่ลู่เซียวเซียวออกจากอ้อมกอดของหลินตงแล้วหลินตงเดินไปหายุนซีและคนอื่นๆ พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษเล็กน้อย "ฉันขอโทษ! ฉันมาสายและทำให้พวกคุณต้องลำบาก"ยุนซี จ้าวซวน ซ่งเจีย หานชือหยุน และคนอื่นๆ ต่างก็ส่ายหัวพวกเธอไม่โทษหลินตงจากนั้น ราวกับว่าพวกเธอตกลงกันไว้แล้ว ทุกคนก็เรียงแถวและโยนตัวเองเข้าไปในอ้อมแขนของหลินตงทีละคนหลินตงปฏิเสธไม่ได้และทำได้เพียงปล่อยให้พวกเธอโอบกอดเขาทีละคนอย่างเฉยเมยคนแรกที่ก้าวเข้ามาคือจ้าวซวน"พี่ซวน!!!" หลินตงตะโกนจ้าวซวนไม่พูดอะไร เพียงเอนตัวเข้าไปในอ้อมแขนของหลินตงและฟังเสียงเต้นของหัวใจเขาอย่างเงียบๆเธอรู้ว่าเวลามีไม่มาก ดังนั้นเธอจึงต้องการอยู่เงียบๆ สักพัก และยังมีเหล่าพี่สาวน้องสาวรออยู่!ต่อไปคือหวงฝู่ซีเยว่ ซ่งเจีย และหานชือหยุนในที่สุดก็ถึงคราวของยุนซีสำหรับยุนซีแล้ว หลินตงไม่ได้นิ่งเฉยเหมือนคนอื่นเพราะนี่คือแฟนสาวตัวจริงของเขาและเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เขามีความสัมพันธ์จริงจังและลึกซึ้งคราวนี้หลินตงเป็นฝ่ายเดินไปหายุนซีกอดเธอไว้ในอ้อมแขนและกระซิบว่า "ฉันขอโทษที่ทำให้คุณรอมานาน"ยุนซีก้มหน้าลงบนอกของหลินตง ดมกลิ่นที่คุ้นเค

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1308

    เขาอยากจะพูด อยากขอความเมตตาแต่เขาพบว่า ตัวเองพูดอะไรไม่ออกมีเพียงดวงตาที่หวาดกลัวอย่างที่สุดเท่านั้น ที่แสดงออกมา"ฉันเอาชีวิตไปเสี่ยงปกป้องจักรวาลทางช้างเผือกจากการโจมตีของชนเผ่าต่างดาว พวกแกทำได้ดีมาก! ดี! พวกแกกล้ามาที่บ้านของฉันและต้องการจะโจมตีครอบครัวของฉันด้วยซ้ำ ใครหน้าไหนมันให้ความกล้าหาญกับแก? ลองถามเซี่ยอวิ๋นชวนดูว่าเขากล้าทำสิ่งนี้หรือไม่?"ฟังคำพูดที่ใจเย็นของหลินตงมนุษย์ต่างดาวถึงแม้จะไม่มีเสียงพูด แต่แววตาของพวกเขากลับเผยให้เห็นถึงความหวาดกลัวที่ชัดเจนท่าทางและคำพูดของหลินตงแสดงให้เห็นอย่างไม่ต้องสงสัยว่า พวกเขาได้ล่วงเกินเจ้าแห่งกาแล็กซีคนใหม่อย่างแท้จริงพวกเขาจะโชคร้ายเช่นนี้ได้อย่างไร?มีดาวเคราะห์อยู่หลายล้านดวงในทางช้างเผือก แต่พวกเขากลับมายังบ้านเกิดของเจ้าแห่งกาแล็กซีคนพวกนี้สาปแช่งจูหงจื่อในใจแล้วถ้าไม่ใช่เพราะจูหงจื่อ พวกเขาจะมาที่นี่ได้อย่างไร?ในใจของจูหงจื่อ เขาสาปแช่งเฟิงเฮิงและนำบรรพบุรุษสิบแปดรุ่นของเขาสำหรับเฟิงเฮิง เขายังคงไม่รู้สึกตัวเฟิงรั่ว นายน้อยแห่งตระกูลเฟิงไปล่วงเกินใครกันแน่!นายน้อยเฟิงไม่ได้ตายด้วยน้ำมือของตระกูลไป๋ แต่

  • ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย   บทที่ 1307

    ได้ยินเสียงนี้ ราวกับเสียงของพระโพธิสัตว์หวงฝู่ซีเยว่ ยุนซี และคนอื่นๆ แสดงสีหน้าประหลาดใจทันทีพวกเธอคุ้นเคยกับเสียงนี้เป็นอย่างดีเธอมักจะฝันถึงแม้กระทั่งในเวลากลางคืนเธอเฝ้ารอคอยอย่างใจจดใจจ่อ หวังว่าเสียงนี้จะปรากฏขึ้นจริงในที่สุดอย่างไรก็ตาม คนนอกอย่างจูหงจื่อแสดงความกลัวบนใบหน้าของพวกเขาเพราะพวกเขาตระหนักในขณะนี้ว่าร่างกายของพวกเขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้อีกต่อไปในขณะที่ได้ยินเสียงนี้ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ตาม พวกเขาก็ไม่สามารถหลุดพ้นได้เป็นไปได้ยังไง?นี่มันความหมายว่าอะไร?หลังจากนั้น สิ่งที่ปรากฏต่อหน้าจูหงจื่อและคนอื่นๆ คือภาพที่ทำให้พวกเขาขนลุกตรงกลางระหว่างทั้งสองฝ่าย พื้นที่เริ่มสั่นไหว จากนั้นก็เกิดรอยแยกขึ้นร่างสูงใหญ่โผล่ออกมาจากรอยแยกมิตินี่คืออะไร?รอยแยกของมิติ?คนๆ นี้เป็นใคร?สามารถเดินออกจากรอยแยกในมิติโดยไม่บาดเจ็บได้จริงหรือ?แม้แต่องค์จักรพรรดิเซี่ยอวิ๋นชวนก็ยังทำไม่ได้ใช่ไหม?เดี๋ยวนะ!!!เป็นไปได้ไหม.....สิ่งที่สาวน้อยคนนั้นพูด จะเป็นความจริง?หลินตง ผู้เพิ่งเข้าสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นเจ้าแห่งกาแล็กซี มาจากดาวดวงนี้จริงหรือ?ไม่

สแกนรหัสเพื่ออ่านบนแอป
DMCA.com Protection Status