เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 63
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 64
"อะไรนะ! เธออยากถูกตีอีกเหรอ?" จ้าวเที่ยจู้พูดเสียงดัง"ถึงพ่อจะตีฉันจนตาย ฉันก็จะไม่ออกแม้แต่บาทเดียว""เธอ...เธอนังตัวดีนี่ เธออยากให้ฉันโมโหตายเหรอ? ฉันบอกเธอไว้ก่อน เธอต้องออกเงินนี้" จ้าวเที่ยจู้ชี้ไปที่ จ้าวซวนและสาปแช่งจ้าวซวนก็ร้องไห้ด้วยความโกรธและพูดเสียงดังว่า "พวกคุณเข้าข้างเขาตั้งแต่เด็ก เพราะเขาเป็นลูกชาย มีของอร่อย ๆ อะไรให้เขากิน เงินที่ฉันเข้ามหาวิทยาลัยฉันก็รับจ้างทํางานเอง พวกคุณเคยออกสักบาทไหม?""เขาจะเข้ามหาวิทยาลัย ที่บ้านไม่มีเงิน โอเค ฉันไปยืมให้! จากนั้นฉันใช้อย่างประหยัดค่อย ๆ จ่ายคืน พวกคุณรู้ไหมว่าช่วงเวลานั้นฉันใช้ชีวิตยังไง? ฉันไปทํางานเป็นลมเพราะขาดสารอาหาร!""หลังจากนั้นงานของฉันค่อย ๆ ดีขึ้น นอกจากเก็บค่าครองชีพไว้บ้างก็ส่งกลับบ้านให้พวกคุณทุกเดือนแล้ว พวกคุณจะเอาอะไรอีก?""แล้วนายไอ้สารเลว นายไปเรียนมหาวิทยาลัยเรียนเป็นหมาเหรอ? ไม่รู้สึกขอบคุณอะไรเลยก็ไม่ว่า ตอนนี้นายอ้าปากก็มาขอเงินห้าล้าน นายคิดว่าฉันคืออะไร? เครื่องกดเงินสดเหรอ? ตอนนี้ฉันขอบอกอย่างชัดเจนว่าฉันจะไม่ให้เงินนายเลยตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป"จ้าวซวนอัดอั้นไว้นานมากเพียงเพราะเธอเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 65
เมื่อหลินตงมาถึงเจียงเฉิงท้องฟ้าก็มืดแล้วถ้าไม่ใช่การเดินทางที่ล่าช้า ก็น่าจะมาถึงเร็วกว่านี้เขาลากร่างที่เหนื่อยล้าของเขากลับไปที่เจียงหนานแมนชั่นอินเตอร์เนชั่นแนลแล้วก็เปิดประตูหลินตงเห็นดวงตาจ้าวซวนแดงเล็กน้อยและกำลังจะออกไป"หืม? พี่ซวน พี่เป็นอะไรไป? จะออกไปข้างนอกเหรอ?"จากนั้นเขาก็เห็นคนสองสามคนอยู่ข้างหลังจ้าวซวน"พวกเขาคือ?"หัวใจจ้าวซวนตึงเครียดเมื่อเธอเห็นหลินตงหลินตงไม่ได้กลับบ้านในวันแรงงานเหรอ? ทำไมกลับมาเร็วขนาดนี้? แถมยังกลับมาในเวลานี้อีก"ประธานหลิน ฉันขอโทษค่ะ พวกเขาเป็นครอบครัวของฉัน พวกเขามาหาฉันจากบ้านเกิด ดังนั้นฉันจึงพาพวกเขามาพักผ่อน ฉันจะพาพวกเขาออกไปเดี๋ยวนี้ค่ะ" จ้าวซวนพูดอย่างกังวลเธอกลัวว่าหลินตงจะไม่ชอบ นี่คือบ้านมูลค่าสี่ร้อยล้าน ถ้าปล่อยให้ใครสักคนเข้ามาในขณะที่เขาไม่อยู่ คงจะรู้สึกอึดอัดใจอย่างแน่นอน"แล้วพวกคุณจะไปไหนดึกขนาดนี้? ที่นี่มีห้องเยอะไม่ใช่เหรอ? ไม่ใช่ว่าจะไม่พออยู่!" หลินตงถามอันที่จริงเป็นจ้าวซวนที่กำลังคิดมากบ้าน! เดิมทีก็เป็นที่ให้คนอยู่อาศัยชั้นล่างมีหลายห้องซึ่งเพียงพอสำหรับที่จะพักอยู่หลินตงไม่คิดว่ามันจะเป็นอ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 66
ในสวนสาธารณะแห่งหนึ่งในเจียงเฉิงหลินตงและจ้าวซวนกำลังนั่งอยู่ริมแม่น้ำจ้าวซวนเล่าให้หลินตงฟังเกี่ยวกับประสบการณ์ของเธอในช่วงยี่สิบปีที่ผ่านมาหลินตงฟังอย่างเงียบ ๆ ไม่พูดอะไร"ประธานหลิน ฉันโง่มากใช่ไหม? พวกเขาต้องการอะไร ฉันก็ให้หมด! ไม่มี ฉันก็ไปยืม แล้วค่อย ๆ คืนเอง" จ้าวซวนถามหลังจากพูดจบ"พี่ซวน คุณไม่ได้โง่ คุณแค่ใจดีเกินไป! ยิ่งคุณให้มากเท่าไร พวกเขาก็ยิ่งรู้สึกว่านี่คือสิ่งที่พวกเขาควรได้" หลินตงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบกลับ"อาจจะใช่! แต่ฉันตัดสินใจแล้ว ยี่สิบก่อนฉันมีชีวิตอยู่เพื่อพวกเขา แต่ในอีกหลายสิบปีข้างหน้า ฉันหวังว่าจะมีชีวิตอยู่เพื่อตัวเอง!""พี่ซวน พรุ่งนี้เชิญลุงและป้ามาทานข้าวด้วยกันที่โรงแรมเถอะ! มาไกลขนาดนี้ ผมควรดูแลหน่อย ถ้าพี่ซวนคุณต้องการเงิน ไปเอาที่ฝ่ายบัญชีได้เลย ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจอะไร ผมก็จะสนับสนุนคุณ!" หลินตงกล่าว"ขอบคุณค่ะ ประธานหลิน!" จ้าวซวนร้องไห้และโน้มตัวเข้าไปในอ้อมอกหลินตงเดิมทีเธอคิดว่าหลินตงจะดูถูกเธอเพราะเธอมีครอบครัวเช่นนี้ แต่เธอไม่คิดว่าหลินตงไม่รังเกียจเธอเลยโดนไม่รู้ว่า พ่อแม่ของหลินตงไม่อยู่ตั้งแต่เด็กแล้ว ชีวิตที่บ้านอาสา
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 67
เช้าวันรุ่งขึ้นห้องทำงานท่านประธานโรงแรมโกลเด้นลิฟ"พี่ซวน ผมเตรียมจะตั้งบริษัทการลงทุนแห่งหนึ่ง ชื่อตงไหลอินเตอร์เนชั่นแนล แต่ผมไม่มีเวลา ดังนั้นผมจึงต้องการคนที่ไว้ใจได้ช่วยสร้างทีมให้ผม ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมได้!""ประธานหลิน ฉันเกรงว่าจะไม่ดี!" จ้าวซวนตอบอย่างลังเลเธออยากไป แต่เธอกลัวว่าเธอไม่มีความสามารถเพียงพอและจะทำให้เรื่องสำคัญของหลินตงล่าช้า"พี่ซวน คุณมีความสามารถ คุณไม่ควรถูกจำกัดอยู่แค่โรงแรมเล็ก ๆ แห่งนี้ คุณควรออกไปข้างนอกและเห็นโลกภายนอก""ถ้าอย่างนั้น…ให้ฉันลองดู!""ไปทำมันอย่างกล้าหาญ! การสนับสนุนที่ใหญ่ที่สุดที่ฉันสามารถให้คุณได้คือทรัพยากรทางการเงินที่ไม่จำกัด ตราบใดที่คุณคิดว่ามีคนสามารถทำได้ เราจะรับสมัคร หากคนอื่นเสนอหนึ่งล้านเราจะเสนอห้าล้านหรือสิบล้าน ตราบใดที่เป็นคนมีสามารถ เราก็ไม่กลัวที่จะใช้เงิน""เอาล่ะ! ฉันควรออกเดินทางเมื่อไหร่?""ยิ่งเร็วได้ยิ่งดี!""งั้นฉันจะไปพรุ่งนี้!""ได้ เรียกลุงและลุงมา พวกเรากินข้าวกับพวกเขากันเถอะ!"หลังจากผ่านเรื่องเมื่อคืน หลินตงรู้สึกว่าจ้าวซวนเปลี่ยนไปเธอเคยเป็นคนมองโลกในแง่ดีและร่าเริงตอนนี้เธอกำลังกลายเป็น
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 68
จ้าวซวนหายใจเข้าลึก ๆ สองสามครั้งและพยายามสงบความโกรธในใจ"งั้นก็ได้! นายก็เริ่มจากพนักงานระดับต่ำสุด""พี่! ผมไม่อยากเป็นพนักงานเสิร์ฟ พี่จัดงานดูแลคนให้ผม จัดงานดูแลเงินให้เหมียวเหมียว เพื่อป้องกันไม่ให้พี่เขยมีเงินออกไปหาคนนอกบ้าน ทุกการเคลื่อนไหวของเขาผมสัญญาว่าจะรายงานให้พี่ทราบตามความจริง แม่เป็นคนบอกให้เราสองคนช่วยพี่ดูแล!" จ้าวหยางพูดอย่างกล้าหาญจ้าวซวนโกรธจนหัวเราะดูแลคน? จัดการเงิน?ช่วยตัวเองดูแล?นี่จะพยายามปอกลอกหลินตง!ยังคิดว่าต่อไปโรงแรมนี้จะแซ่จ้าวแล้วใช่ไหม?น่าเสียดายที่พวกเขาสามารถคิดได้"อยากดูแลเงินเหรอ? นายรู้ไหมว่าที่นี่ค่าใข้จ่ายเดือนละเท่าไหร่? นายรู้ไหมว่าอาหารมื้อนี้พวกนายกินไปเท่าไหร่แล้ว? ฉันจะบอกพวกนายว่า อาหารมื้อนี้พวกนายกินไปล้านหนึ่ง ที่นี่ค่าใช้จ่ายละเกือบพันล้าน พวกนายคิดว่าสามารถจัดการได้ไหม?"จ้าวซวนเพิ่งพูดจบทุกคนก็หยุดกินเขาเงยหน้าขึ้นแล้วมองเธอด้วยสายตาตกใจมื้อเดียวกินไปล้านหนึ่ง?นี่มันเกินจริงเกินไป!"พี่สาว พี่บอกว่า...มื้อนี้เรากินไปเท่าไหร่นะ?" จ้าวหยางกลืนอาหารและถามด้วยเสียงต่ำ"พวกนายกินไปทั้งหมดล้านหนึ่งสำหรับมื้อน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 69
หลังจากหลายคนทานอาหารเสร็จแล้ว พวกเขาก็ออกจากห้องส่วนตัวและพนักงานก็พาไปที่ห้องทำงานของท่านประธาน"พี่เขย! พี่สาวของผมอยู่ที่ไหน?" จ้าวหยางถาม"อย่า! อย่าเรียกฉันว่าพี่เขยเลย! ฉันบอกคุณแล้ว พี่ซวนและฉันเป็นเพียงเจ้านายลูกน้อง! ฉันไม่เคยทำอะไรที่ล้ำเส้นและฉันยังเป็นนักศึกษาวิทยาลัย! ฉันจะเป็นพี่เขยคุณได้ยังไง!" หลินตงกล่าวหลายคนมองหน้ากันรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ ตอนกินข้าวอยู่เรียกก็ไม่เป็นอะไร แต่ตอนนี้ไม่ได้แล้วเหรอ?"เอ่อ...ประธานหลินตง พี่สาวของผมอยู่ที่ไหน?" จ้าวหยางถามอีกครั้ง"พี่สาวของคุณไปแล้ว คุณควรกลับบ้านหลังจากกินข้าวเสร็จ!" หลินตงตอบ"ไปแล้วแล้ว? งั้นเราไปหาเธอกันเถอะ!""ผมบอกว่าไปแล้ว ฉันไม่ได้หมายถึงไปจากโรงแรม แต่ไปจากเจียงเฉิง นี่คือจดหมายลาออกของพี่ซวน พวกคุณอ่านเอง!"หลังจากที่หลินตงพูดจบ เขาก็ยื่นกระดาษหน้าหนึ่งให้กับจ้าวหยางลาออกเหรอ?หลายคนตกใจและรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติ!จ้าวหยางรับไปและเห็นว่าเป็นจดหมายลาออกที่เขียนโดยจ้าวซวน"เถ้าแก่หลิน ทำไมพี่สาวฉันถึงลาออกเหรอครับ?""จะพูดยังไงดี! พี่ซวนรู้สึกว่าถ้าทำงานที่นี่ คุณจะคอยรบกวนเธอต่อไป และเธอก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 70
พ่อแม่ของเฟิ๋งเหมียวดึงเฟิ๋งเหมียวเตรียมจะออกไปพวกเขาไม่อยากอยู่กับจ้าวเที่ยจู้ที่เป็นบ้า ถึงตอนนั้นถูกจับเข้าไปจริง ๆ จะทําอย่างไร?"เหมียวเหมียว!" จ้าวหยางตะโกนเรียกเฟิ๋งเหมียวหันของเธอและมองดูจ้าวหยางอย่างน่าสงสาร"จะมองไอ้ไร้ประโยชน์นั่นทำอะไรอีก? แต่เดิมโอกาสดีขนาดนี้ กลับบังคับให้จ้าวซวนจากไป ตอนนี้เป็นไง ไม่ได้กินอะไรเลย อาศัยความสามารถของเขาเมื่อไหร่ถึงจะซื้อบ้านได้? ซื้อรถได้? ไป รีบกลับไปกับฉัน ต่อไปห้ามไปมาหาสู่กับเขา แม่แนะนำให้ดีกว่านี้" แม่เฟิ๋งเหมียวพูดใส่จ้าวหยางอย่างรุนแรงจ้าวหยางรู้สึกเหมือนได้ตกลงมาจากสวรรค์สู่นรกในทันทีและในเวลานี้จ้าวเที่ยจู้กับหลี่ชุนยิงก็โกรธมาก ความโกรธก็โจมตีหัวใจ!หากจ้าวซวนเปลี่ยนข้อมูลติดต่อจริง ๆ พวกเขาจะหาได้ที่ไหน?นอกจากนี้จ้าวซวนยังส่งเงินทุก ๆ เดือนตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาเคยชินและไม่ได้ทํางานมานานแล้วครอบครัวเป็นที่อิจฉาของทุกคนในหมู่บ้าน เลี้ยงลูกสาวดี มีเงินใช้โดยไม่ต้องทำงานจะเกิดอะไรขึ้นหากแหล่งที่มาถูกตัดออกกะทันหัน?เราจะย้อนเวลากลับไปวันเก่า ๆ ที่ต้องออกไปข้างนอกแต่เช้ากลับดึกและทำงานหนักหรือเปล่า?คนในหมู่บ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 71
หลินตงจดทะเบียนบริษัทในช่วงบ่ายชื่อ (ตงไหลอินเตอร์เนชั่นแนลอินเวสต์เมนท์ จำกัด) โดยมีจ้าวซวนเป็นผู้จัดการทั่วไป และโรงแรมโกลเด้นลิฟก็รวมอยู่ในบริษัทด้วยแต่ตอนนี้ยังว่างเปล่าและงยังต้องรอให้ จ้าวซวน รับสมัครผู้มีความสามารถที่หลากหลายเพื่อทำให้บริษัทเติบโตวันถัดไปเมื่อหลินตงรีบไปที่โรงแรมโกลเด้นลิฟ เขาพบครอบครัวจ้าวหยางทั้งสามซ่อนตัวอยู่ที่มุมหนึ่งของลานจอดรถกลางแจ้งแน่นอนว่าพวกเขายังคงไม่ยอมแพ้หลินตงเพิกเฉยต่อพวกเขาและเข้าไปในโรงแรมโดยตรงเวลาของครึ่งวันเช้าก็ผ่านไปแบบนี้ระหว่างทางหลินตงได้รับบริการจัดส่ง ซึ่งเป็นตราสมาชิกพรีเมียมที่ส่งมาจากสำนักงานใหญ่เอสซีซีบอกว่าเป็นตราสัญลักษณ์ แต่จริง ๆ แล้วเป็นแหวนที่สลักโลโก้เอสซีซีขณะที่หลินตงกำลังจะออกไป เขาก็ได้รับโทรศัพท์ที่ไม่คาดคิดสายดังกล่าวมาจากจูแย่นเพื่อนสนิทของเจียงซานเธอบอกหลินตงว่าจู่ ๆ เจียงซานก็หมดสติไปและตอนนี้อยู่ในโรงพยาบาลหลินตงตกตะลึงเมื่อได้รับสายเจียงซานหมดสติเกี่ยวอะไรกับฉัน?ฉันถูกเธอทิ้งไปแล้วไหม!ไม่ควรโทรหาหวงจุนหลางเหรอ?หลินตงไม่อยากสนใจแต่คิดไปคิดมา ก็ยังเอาชนะอุปสรรคในใจไปไม่ได้ไปหน่อ
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 998
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 997
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 996
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 995
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 994
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 993
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 992
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 991
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 990
