All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 31 - Chapter 40

ภายใต้การนำทางของพนักงาน คนทั้งก็เดินทางมายังโซนคาราโอเกะเมื่อเข้าไปในห้องคาราโอเกะส่วนตัว ทุกคนก็เริ่มปลดปล่อยตัวเองเนื่องจากแสงสว่างในห้องส่วนตัวค่อนข้างมืดบวกกับดื่มเหล้าไปนิดหน่อย คู่รักอย่างหลิวเผิงกับจางหมิ่นก็ซ่อนตัวอยู่ที่มุมห้องและจูบปากกันอย่างดูดดื่มกลิ่นอายความรักที่โปรยมาทำให้ทุกคนในที่เกิดเหตุตั้งตัวไม่ทันแต่ทุกคนก็ไม่ได้ใส่ใจ เริ่มต่างคนต่างอยู่ สามสาวสวยกำลังร้องเพลง สองสี่จี๊ดยกเว้นหลินตงกำลังเล่นโทรศัพท์หลินตงรู้สึกเบื่อเล็กน้อยขณะนั่งอยู่บนโซฟา เขาอยากจะออกไป แต่รู้สึกว่ามันไม่ดีได้แต่ชื่นชมเสียงร้องของเหล่าสาวสวยเท่านั้นต้องบอกเลยว่าถึงแม้พวกเธอจะเรียนเอกการแสดง แต่ทักษะการร้องเพลงของพวกเธอก็ไม่ได้แย่เลยเวลาผ่านไปอย่างช้า ๆขณะที่เหล่าสาวสวยร้องเพลงเหนื่อยแล้วจะพักผ่อนหลิวเผิงก็หยิบไมโครโฟนขึ้นมาแล้วพูดว่า "ขอบคุณสาวสวยทั้งสามที่ให้เกียรติมาในวันนี้"จากนั้นเขาก็ชี้ไปที่หลินตงและพูดต่อ "นี่คือเพื่อนของผม หลินตง ตอนนี้เขายังโสดอยู่ หากสาวสวยคนไหนไม่มีแฟนคุณสามารถแลกเปลี่ยนข้อมูลการติดต่อและทำความรู้จักกันได้ ไม่แน่ว่าอาจจะจับคู่กันได้ อย่างอื่นไม่

หลินตงและซุนซืออี๊ไปแล้วหยูเฉิงไฮ่ซึ่งอยู่ในห้องส่วนตัวสีหน้าไม่ดีเล็กน้อยนับตั้งแต่มาเป็นผู้จัดการทั่วไปของซินหยวนเอ็นเตอร์เทนเมนต์ เขาไม่ได้เจอผู้หญิงที่ไม่ไว้หน้าแบบนี้มานานแล้วหยูเฉิงไฮ่ไม่มีวิธีที่ดีสำหรับผู้หญิงประเภทนี้ที่ไม่ต้องการเข้าสู่วงการบันเทิงและไม่ฟังคำแนะนำเจิ้งหยุนและเฉินหลานประคองหยูเฉิงไฮ่นั่งลงคนล่ะข้าง แล้วเริ่มชนแก้ว พวกเขาอยากได้รับบทบาทนี้จริง ๆสามในสี่จี๊ดนอกจากหลิวเผิงที่ยังคงอยู่ในโลกของตัวเองแล้ว อีกสองคนก็เริ่มเอาใจเฉินเสียง อย่างไรก็ตามเฉินเสียงก็ถือว่าเป็นผู้กำกับที่มีชื่อเสียงเล็กน้อย สำหรับฟ่านเปียวพวกเขาก็ถือว่ามีน้ำหนักมากแล้วคนกลุ่มหนึ่งก็ดื่มเหล้ากันอย่างมีความคิดของตัวเองหลินตงและซุนซืออี๊ขึ้นลิฟต์ลงไปชั้นล่างในลิฟต์ซุนซืออี๊ก็เอ่ยปากถามว่า "หลินตง โรงแรมนี้เป็นของบ้านคุณเหรอ?""ห๊ะ?" หลินตงไม่ทันตั้งตัว"ไม่ต้องหาข้ออ้างมาปิดบัง ฉันรู้ว่าคุณต้องมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับโรงแรมนี้แน่นอน" ซุนซืออี๊พูดอีกครั้ง"ผมไม่ได้ปิดบังอะไร และก็ไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดอะไร!" หลินตงกล่าว"หลินตง เป็นไปไม่ได้ที่โรงแรมจะโปรโมชั่นไม่คิดเงิน และยั

เพราะใกล้จะถึงวันหยุดวันแรงงานแล้วดังนั้นเสาร์อาทิตย์นี้ไม่หยุดงานเลี้ยงวันแรงงานจะจัดขึ้นก่อนวันหยุดหนึ่งวันในช่วงเวลานี้หลินตงยังคงกินข้าวและไปเรียนตามปกติ เมื่อเวลาผ่านไป ความนิยมในเรื่องของหลินตงก็ค่อย ๆ ลดลง แต่เขาก็ยังถือว่าเป็นคนดังในมหาลัยการส่งมอบโรงแรมโกลเด้นลิฟก็เสร็จสมบูรณ์แล้ว หลินตงกลายเป็นเจ้าของโรงแรมโกลเด้นลิฟอย่างเป็นทางการและประสบความสำเร็จในการใช้จ่ายอีกหนึ่งหมื่นแปดพันล้าน ได้รับแต้มศักดิ์สิทธิ์มาร้อยแปดสิบแต้มหลังจากใช้แต้มศักดิ์สิทธิ์สี่สิบแต้มในการเพิ่มทั้งร่างกายและจิตวิญญาณเป็นห้าสิบแต้มตามลําดับ หลินตงก็ไม่ได้เพิ่มขึ้นอีก เขารู้สึกว่าสี่สิบห้ากับห้าสิบแต้มต่างกันไม่มากหลังจากถึงห้าสิบแต้มทั้งร่างกายและจิตวิญญาณก็เข้าสู่โหมด "ค่อนข้างแข็งแกร่ง"หนึ่งร้อยสี่สิบแต้มที่เหลือ หลินตงไม่ได้ใช้อีก เก็บไว้เผื่อต้องการทักษะอะไร จะได้เพิ่มได้ตลอดก่อนวันหยุดวันแรงงานหนึ่งวันหลินตงไม่มีเรียนในช่วงบ่ายแล้ว ดังนั้นเขาจึงพักผ่อนในหอพักและเตรียมเข้าร่วมงานเลี้ยงวันแรงงานของทางมหาลัยในตอนเย็นทางมหาวิทยาลัยการสื่อสารเจียงหนานได้ปิดเทอมแล้ว คนที่ใกล้บ้านก็เริ่

มหาวิทยาลัยเจียงหนาน！นักศึกษาหลายหมื่นคนกำลังนั่งอย่างเป็นระเบียบบนสนามกีฬางานเลี้ยงวันแรงงานกำลังจะเริ่มก่อนอื่นประธานมหาลัยกล่าวเปิดงานจากนั้นนักศึกษาก็เริ่มแสดงโชว์นักร้อง นักเต้น นักแสดงละคร นักพูด และนักมายากลเริ่มปรากฏตัวบนเวทีทีละคนแต่ในเวลานี้หลินตงไม่ได้นั่งดูการแสดงแต่เขากลับถูกอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกกลับห้องเรียนแทน แน่นอนว่าไม่ใช่แค่เขาคนเดียว ทุกคนในชั้นเรียนถูกเรียกกลับหมดทุกคนงงเล็กน้อยอาจารย์ที่ปรึกษาพูดในเวลานี้"วันนี้มีเหตุฉุกเฉินเกิดขึ้น เนื่องจากยิงเสวี่ยรู้สึกไม่สบายจึงไม่สามารถขึ้นเวทีได้ ถ้าใครเล่นเปียโนได้โปรดขึ้นแสดงแทน ไม่จำเป็นต้องเล่นดี แค่รับมือได้ก็พอ"ทุกคนมองไปที่ซูยิงเสวี่ยตามที่คาดไว้ ใบหน้าที่แดงก่ำของซูยิงเสวี่ยซีดนิดหน่อยอาจารย์ที่ปรึกษารออยู่พักใหญ่ก็ไม่มีใครสมัคร พูดต่อว่า "ถ้าใครรับภารกิจนี้ต่อไป ต่อไปไม่ว่าจะลาหรืออะไรก็ตาม ฉันก็จะไฟเขียวตลอด"พอคำพูดนี้ออกมา หลายคนก็ตื่นเต้นเล็กน้อย แต่การเล่นเปียโนเป็นงานที่ละเอียดอ่อน ไม่ใช่ว่าใครเรียนไม่กี่วันก็จะกล้าขึ้นเวทีแสดงหลินตงก็มีความคิดบางอย่างและอยากจะรับช่วงต่อเรื่องนี้เ

ร้อยล้านพอเหรอ?นี่เป็นประโยคที่น่าฟังที่สุดที่ซุนซืออี๊เคยได้ยินมาในชีวิตของเธออย่างแน่นอน เพราะประโยคนี้ดึงครอบครัวของเธอที่กำลังจะตกเหวกลับมาซุนเหว่ยเฉิงและเฉินชุ่ยเหลียนก็มองตากันด้วยดวงตาเบิกกว้าง! ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความประหลาดใจแฟนของลูกสาวคนนี้ค่อนข้างคาดเดาไม่ได้!ร้อยล้านดูเหมือนจะไม่อยู่ในสายตาของเขาเลยนี่มันร้อยล้านนะ แม้แต่ยุครุ่งเรืองที่สุดของครอบครัวพวกเขาก็ไม่สามารถหาเงินร้อยล้านได้แต่อีกฝ่ายกลับเอาออกมาได้ตามใจชอบคนแบบนี้เป็นแฟนลูกสาวจริง ๆ เหรอ? พวกเขามีความสุขแทนลูกสาวของพวกเขาและสามารถควักเงินร้อยล้านมาช่วยลูกสาวได้นั้น รักลูกสาวจากใจจริงแน่นอน"พอแล้ว! พอแล้ว! ขอบคุณ หลินตง!" ในเวลานี้ซุนซืออี๊อยากร้องไห้ออกมาดัง ๆ ตั้งแต่บ่ายจนถึงตอนนี้ เธอตึงเครียดมาตลอด ในที่สุดก็สามารถผ่อนคลายและอยากระบายอารมณ์"งั้นคุณส่งหมายเลขบัตรมาให้ผม เดี๋ยวผมจะโอนให้คุณ!" เสียงของหลินตงดังมาจากโทรศัพท์"ได้เลย! ขอบคุณมากนะหลินตง!"หลังจากวางสายโทรศัพท์ ซุนซืออี๊ก็ส่งหมายเลขบัตรของเธอไปให้หลินตงจากนั้นจึงรู้ว่าพ่อแม่กำลังจ้องมองเธออยู่"พ่อคะ แม่คะ พวกคุณเป็นอะไรหร