All Chapters of ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย: Chapter 481 - Chapter 490

"พี่ลี่ หลินตงคนนี้ไม่ได้แย่ไปกว่านักแต่งเพลงคนไหน ๆ แม้ว่าจนถึงตอนนี้เขาจะแต่งเพลงออกมาเพียงสองเพลงเท่านั้น แต่แต่ละเพลงก็เป็นเพลงคลาสสิก และทั้งหมดก็เขียนขึ้นตามสถานการณ์ของเขาในเวลานั้น""ถึงกระนั้นก็ไม่คุ้มค่ากับที่คุณให้ความสำคัญ คุณเป็นถึง...""เอาล่ะ พี่ลี่ ฉันรู้! พี่ไม่จำเป็นต้องเตือนฉัน หลินตงก็ไม่ได้ธรรมดาขนาดนั้น ฉันแค่อยากรู้อยากเห็นเท่านั้น""ค่ะ! คุณหนู!!!"เหลิ่งชิงชิวไม่ได้พูดอะไรอีกเธอคิดถึงการเผชิญหน้าเพียงสองครั้งจากนั้นเธอก็ได้ตรวจสอบหลินตงด้วยความอยากรู้อยากเห็นแต่ก็สามารถตรวจสอบได้เพียงบางสิ่งที่ผิวเผินเท่านั้น สิ่งที่ลึกลงไปไม่สามารถตรวจสอบได้เลย นี่ก็ค่อนข้างแปลกแล้วและในระหว่างการติดต่อ เธอก็รู้สึกได้ว่าหลินตงไม่ธรรมดาเลยความอยากรู้อยากเห็นของผู้หญิงบางครั้งก็เยอะมากนอกจากนี้ด้วยฐานะของเหลิ่งชิงชิว สิ่งที่สามารถทำให้เกิดความอยากรู้อยากเห็นมีไม่มากแล้วเมื่อทำให้เธอเกิดความสนใจแล้วงั้นต้องหาข้อมูลให้ชัดเจนหลินตงกลับมาที่บ้านในจิงตูหลังหนึ่งเนื่องจากยุนซีชอบเหลิ่งชิงชิวมากงั้นก็แต่งสักเพลงแล้วกัน!!!หลินตงเริ่มค้นหาข้อมูลของเหลิ่งชิงชิว

หลังจากจบเพลง เหลิ่งชิงชิวก็ฮัมเพลงอีกครั้งไพเราะมาก!!!เธอชอบมาก!!!นี่เป็นเพลงที่ออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะเหลิ่งชิงชิวชอบดนตรีมาตั้งแต่เด็กและก็มีพรสวรรค์ในด้านนี้มากพอโตขึ้นก็ไม่สนใจเสียงคัดค้านของครอบครัวเดินบนเส้นทางสายดนตรีในฐานคุณหนูตระกูลเหลิ่ง เดิมทีเธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยตัวเอง ใครจะรู้ว่าเหลิ่งชิงชิวไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ด้านดนตรีเท่านั้น แต่พรสวรรค์ด้านการต่อสู้ยังแข็งแกร่งและน่ากลัวอีกด้วยในบรรดาตระกูลเหลิ่งทั้งหมด เป็นคนแรกอย่างแท้จริงแน่นอนตอนนี้ครอบครัวไม่มีทางเลือกนอกจากยอมให้เธอเดินตามเส้นทางสายดนตรีของเธอแต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่งคือต้องกลับบ้านและเข้ารับการทดสอบทุกปีหากการทดสอบเป็นไปตามมาตรฐาน เธอก็สามารถประกอบอาชีพด้านดนตรีต่อไปได้ หากการทดสอบไม่ได้มาตรฐาน เธอจะต้องเลิกเล่นดนตรีและกลับบ้านเพื่อมุ่งความสนใจไปที่การฝึกศิลปะการต่อสู้ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเหลิ่งชิงชิวเกินความคาดหมายของครอบครัวเธอมาโดยตลอดด้วยการสนับสนุนจากตระกูลเหลิ่ง การเดินทางสายดนตรีของเธอก็ราบรื่นอย่างเป็นธรรมชาติเจ้านายและนักลงทุนที่ไม่รู้ภูมิหลังของเธอและมีความคิดไม่ดีกับเธอจะ

หลินตงจ้องมองไปที่คนสองคนบนอาคารจากชั้นล่างในเวลานี้มีผู้คนจำนวนมากเข้ามาจากประตูโรงเรียนและมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว"ทุกคนหลีกทาง! พ่อแม่ของซุนหาวมาแล้ว ให้พวกเขาขึ้นไปเกลี้ยกล่อมหน่อย"ทุกคนหลีกทางให้ ตำรวจหลายคนพาพ่อแม่ของซุนหาวขึ้นไปชั้นบนอย่างรีบร้อนหลินตงมองคนที่ขึ้นไปในเวลานี้พ่อแม่ของซุนหาวขึ้นไปคาดว่าจะกระตุ้นซุนหาวมากยิ่งขึ้นเพราะตอนนี้คนที่ซุนหาวไม่อยากเจอมากที่สุดน่าจะเป็นพ่อแม่ของเขา!แต่หลินตงก็ไม่ได้ห้าม ให้พวกเขากระโดดลงมาให้เร็วที่สุดก็ได้ เพื่อไม่ให้เสียเวลาอยู่ที่นี่ หลังจากช่วยเหลือคนเสร็จจะได้ไปโรงพยาบาลเพื่อดูว่านักศึกษาที่ถูกวางยาพิษเป็นอย่างไรบ้างถ้าไม่ใช่คนในที่เกิดเหตุเยอะเกินไป กลัวว่าจะตกใจเกินไป หลินตงก็อยากลอยขึ้นไปช่วยโดยตรงตามที่คาดไว้ หลังจากพ่อแม่ของซุนหาวขึ้นไปชั้นบน ผ่านไปไม่กี่นาที อารมณ์ของซุนหาวบนอาคารก็เริ่มควบคุมไม่ได้หลังจากลังเลอยู่เพียงสิบกว่าวินาทีก็พาสวี่เชี่ยนกระโดดลงมา..."เสี่ยวหาว อย่า!!!!"หญิงวัยกลางคนบนอาคารส่งเสียงด้วยความเศร้าโศกเสียใจหลินตงที่ชั้นล่างได้เตรียมตัวพร้อมนานแล้วใช้ความเร็วสูงสุดมาถึงจุดที่ทั้งคู่

หลินตงขับรถไปที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของจิงตูตอนนี้ทางเข้าโรงพยาบาลก็คึกคักมากเช่นกันนักข่าวและผู้สังเกตการณ์จำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันที่ประตู โดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนขวางไว้เพื่อรอผลนักศึกษามหาวิทยาลัยการสื่อสารหลายร้อยคนถูกวางยาพิษ นี่เป็นเรื่องใหญ่และทุกคนต่างก็อยากได้ข่าวโดยตรงหลินตงก็หาที่ลับตาคนเหมือนเดิม แล้วขึ้นไปบนชั้นสองโดยตรงหลังจากค้นหาในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน ในที่สุดก็พบสถานที่ไว้นักศึกษาที่ถูกวางยาพิษในขณะนี้ ผู้อำนวยการ ศาสตราจารย์และผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลอันดับหนึ่งจิงตูต่างก็รวมตัวกันเพื่อประชุมผู้ที่จัดการประชุมให้พวกเขาคือซูติ้งฟางรองอธิบดีกรมอนามัยของจิงตูนักศึกษาหลายร้อยคนถูกวางยาพิษหากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสมเป็นเวลานานจะทำให้เกิดความไม่สงบในสังคม พวกเขาเหล่านี้ต้องรับผิดชอบ"ผู้อำนวยการหลิว ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ต้องรับประกันความปลอดภัยของชีวิตนักศึกษาที่ถูกวางยาพิษ""ครับครับ!!! รองอธิบดีซูไม่ต้องห่วง เราจะพยายามอย่างสุดความสามารถ" ผู้อำนวยการหลิวพูดขณะเช็ดเหงื่อบนศีรษะ"ไม่ใช่พยายาม!!! แต่ต้องทำให้ได้!!!" ซูติ้งฟางพูดอีกครั

มู่หรงฉิงเกอได้ยินเสียงนี้ ไม่ต้องหันหลังก็รู้ว่าใครมาศิษย์พี่สามของเธอ - ตงฟางเยว่ผู้ชายที่เป็นที่รักของทุกคนที่แตกต่างจากเธอ ตงฟางเยว่ไม่ได้เป็นลูกศิษย์ที่ผู้อาวุโสคุนหลุนนำกลับมาจากข้างนอก แต่เกิดที่เมืองคุนหลุนและเติบโตในเมืองคุนหลุนตั้งแต่เด็กไม่เพียงแต่เขาจะอ่อนโยนราวกับหยกเท่านั้น พรสวรรค์ของเขายังยอดเยี่ยมอีกด้วย และสถานะของเขาก็สูงส่งมากยิ่งกว่าในคุนหลุน มีเพียงศิษย์พี่ใหญ่เท่านั้นที่สามารถเอาชนะเขาได้"ศิษย์พี่สาม!" มู่หรงฉิงเกอเรียกเบา ๆ เสียงไพเราะตงฟางเยว่ยืนอยู่ด้านหลังมู่หรงฉิงเกอ มองดูแผ่นหลังของเธอด้วยความหลงใหลในใจของเขาผู้หญิงคนนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้ามอบให้เขาแม้ว่าของขวัญชิ้นนี้จะยังไม่ได้เป็นของเขาก็ตามแต่เชื่อว่าไม่ช้าก็เร็ววันหนึ่งเขาจะได้รับของขวัญชิ้นนี้อย่างสมบูรณ์ไม่มีใครสามารถขวางได้ศิษย์พี่ใหญ่ก็ไม่ได้"ศิษย์น้องกำลังคิดเรื่องที่จะกลับบ้านอยู่เหรอ?" ตงฟางเยว่ก้าวไปข้างหน้ายืนอยู่ข้างมู่หรงฉิงเกอแล้วพูด"อืม! ไม่ได้กลับไปสิบปีแล้ว ก็ไม่รู้ว่าที่บ้านเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? พวกเขายังจำได้หรือเปล่าว่ายังมีฉันอยู่อีกคนหนึ่ง" มู่หรงฉิงเกอกล