เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 483
บทที่เกี่ยวข้อง
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 484
หลังจากจบเพลง เหลิ่งชิงชิวก็ฮัมเพลงอีกครั้งไพเราะมาก!!!เธอชอบมาก!!!นี่เป็นเพลงที่ออกแบบมาเพื่อเธอโดยเฉพาะเหลิ่งชิงชิวชอบดนตรีมาตั้งแต่เด็กและก็มีพรสวรรค์ในด้านนี้มากพอโตขึ้นก็ไม่สนใจเสียงคัดค้านของครอบครัวเดินบนเส้นทางสายดนตรีในฐานคุณหนูตระกูลเหลิ่ง เดิมทีเธอไม่มีสิทธิ์ตัดสินใจด้วยตัวเอง ใครจะรู้ว่าเหลิ่งชิงชิวไม่เพียงแต่มีพรสวรรค์ด้านดนตรีเท่านั้น แต่พรสวรรค์ด้านการต่อสู้ยังแข็งแกร่งและน่ากลัวอีกด้วยในบรรดาตระกูลเหลิ่งทั้งหมด เป็นคนแรกอย่างแท้จริงแน่นอนตอนนี้ครอบครัวไม่มีทางเลือกนอกจากยอมให้เธอเดินตามเส้นทางสายดนตรีของเธอแต่มีเงื่อนไขข้อหนึ่งคือต้องกลับบ้านและเข้ารับการทดสอบทุกปีหากการทดสอบเป็นไปตามมาตรฐาน เธอก็สามารถประกอบอาชีพด้านดนตรีต่อไปได้ หากการทดสอบไม่ได้มาตรฐาน เธอจะต้องเลิกเล่นดนตรีและกลับบ้านเพื่อมุ่งความสนใจไปที่การฝึกศิลปะการต่อสู้ในช่วงสิบปีที่ผ่านมาเหลิ่งชิงชิวเกินความคาดหมายของครอบครัวเธอมาโดยตลอดด้วยการสนับสนุนจากตระกูลเหลิ่ง การเดินทางสายดนตรีของเธอก็ราบรื่นอย่างเป็นธรรมชาติเจ้านายและนักลงทุนที่ไม่รู้ภูมิหลังของเธอและมีความคิดไม่ดีกับเธอจะ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 485
สิ่งที่เขาสงสัยนั้นถูกต้องจริง ๆไอ้ซุนหาวคนนี้เป็นบุคลิกที่ต่อต้านสังคม ไม่ควรเมตตาเขาตั้งแต่แรก และยังอยากให้โอกาสเขากลับตัวกลับใจด้วยตอนนี้ได้แต่หวังว่าทุกคนจะไม่ถูกพิษเยอะเกินไปไม่เช่นนั้นเรื่องนี้เขาจะต้องรับผิดชอบเป็นส่วนใหญ่ทั้ง ๆ ที่จริงเขาไม่ได้ผิดอะไร สุดท้ายก็เอาเรื่องเขาไม่ได้แต่ถ้ามีคนตายไปหลายสิบคนจริง ๆ เขาคงไม่มีชีวิตที่ดีได้ทั้ง ๆ ที่สามารถขัดขวางได้แต่กลับกลายเป็นแบบนี้เพิ่งมาถึงหน้ามหาวิทยาลัยการสื่อสาร รถพยาบาลนับไม่ถ้วนออกมาจากมหาวิทยาลัย น่าจะส่งนักศึกษาและครูที่ถูกวางยาพิษไปโรงพยาบาลและยังมีรถตำรวจจอดอยู่ข้าง ๆ อีกหลายคันทางเข้ามหาวิทยาลัยการสื่อสารถูกล้อมปิด น่าจะไม่ให้คนเข้าไปนักข่าวของสถานีโทรทัศน์หลายคนถูกกั้นอยู่นอกประตูหลินตงจอดรถข้างถนนแล้วหาที่ลับตาคน มองไปรอบ ๆ เห็นว่าไม่มีใครสังเกตเห็น เขาก็กระโดดเข้าไปในวิทยาเขตมหาวิทยาลัยการสื่อสารเข้าสู่วิทยาเขตหลินตงก็เดินตามเสียงไปไม่นานก็เห็นร่างสองร่างยืนอยู่บนอาคารเรียนชั้นล่างรายล้อมไปด้วยครูและนักเรียนหลายพันคนนอกจากนี้ยังมีเจ้าหน้าที่ดับเพลิงและตำรวจจำนวนหนึ่งหลินตงรีบเดินไป
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 486
หลินตงจ้องมองไปที่คนสองคนบนอาคารจากชั้นล่างในเวลานี้มีผู้คนจำนวนมากเข้ามาจากประตูโรงเรียนและมาถึงที่นี่อย่างรวดเร็ว"ทุกคนหลีกทาง! พ่อแม่ของซุนหาวมาแล้ว ให้พวกเขาขึ้นไปเกลี้ยกล่อมหน่อย"ทุกคนหลีกทางให้ ตำรวจหลายคนพาพ่อแม่ของซุนหาวขึ้นไปชั้นบนอย่างรีบร้อนหลินตงมองคนที่ขึ้นไปในเวลานี้พ่อแม่ของซุนหาวขึ้นไปคาดว่าจะกระตุ้นซุนหาวมากยิ่งขึ้นเพราะตอนนี้คนที่ซุนหาวไม่อยากเจอมากที่สุดน่าจะเป็นพ่อแม่ของเขา!แต่หลินตงก็ไม่ได้ห้าม ให้พวกเขากระโดดลงมาให้เร็วที่สุดก็ได้ เพื่อไม่ให้เสียเวลาอยู่ที่นี่ หลังจากช่วยเหลือคนเสร็จจะได้ไปโรงพยาบาลเพื่อดูว่านักศึกษาที่ถูกวางยาพิษเป็นอย่างไรบ้างถ้าไม่ใช่คนในที่เกิดเหตุเยอะเกินไป กลัวว่าจะตกใจเกินไป หลินตงก็อยากลอยขึ้นไปช่วยโดยตรงตามที่คาดไว้ หลังจากพ่อแม่ของซุนหาวขึ้นไปชั้นบน ผ่านไปไม่กี่นาที อารมณ์ของซุนหาวบนอาคารก็เริ่มควบคุมไม่ได้หลังจากลังเลอยู่เพียงสิบกว่าวินาทีก็พาสวี่เชี่ยนกระโดดลงมา..."เสี่ยวหาว อย่า!!!!"หญิงวัยกลางคนบนอาคารส่งเสียงด้วยความเศร้าโศกเสียใจหลินตงที่ชั้นล่างได้เตรียมตัวพร้อมนานแล้วใช้ความเร็วสูงสุดมาถึงจุดที่ทั้งคู่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 487
"เข้าใจแล้วครับ!!! คุณตำรวจ ผมอยากจะถามว่าครูและนักศึกษาที่ถูกวางยาเป็นยังไงบ้าง? มีอันตรายหรือเปล่า?" หลินตงถามสิ่งที่เขากังวลมากที่สุดตอนนี้คือคนที่ถูกวางยาพิษเหล่านี้"ยังไม่ชัดเจน แต่ดูเหมือนว่าจะร้ายแรงมาก หลายคนหมดสติตอนส่งโรงพยาบาล ผลที่แน่ชัดผมก็ไม่รู้ ต้องรอข่าวจากโรงพยาบาลอีกที""งั้นพวกเขาอยู่ที่โรงพยาบาลไหน?" หลินตงถามอีกครั้ง"เนื่องจากจำนวนคนค่อนข้างเยอะ โรงพยาบาลเดียวก็รักษาไม่ไหว ดังนั้นโรงพยาบาลอันดับหนึ่ง โรงพยาบาลอันดับสองและโรงพยาบาลอันดับสามล้วนมีหมด""ขอบคุณครับคุณตำรวจ!!!""ไอ้หนุ่มยังเรียนไม่จบใช่ไหม?""ใช่ครับ! ผมกำลังจะขึ้นปีสี่""เรียนจบแล้วจำทำงานอะไร?""เอ่อ...ยังไม่ได้คิดเลยครับ!""ถ้าเรียนจบแล้วอยากมาทำอาชีพผม มาหาผมได้ คุณเป็นคนเก่ง ผมชอบคุณมาก!" ตำรวจตบไหล่ของหลินตงอีกครั้งเขาชอบหลินตงมากการแสดงออกของหลินตงเมื่อกี้เป็นคนที่มีความสามารถจริง ๆ ถ้าสามารถดึงเข้ามาและฝึกฝนให้ดี ก็อาจจะมีประโยชน์มาก"ขอบคุณครับคุณตำรวจ ผมจะมาหาคุณถ้าต้องการ""เก็บ!!!" ตำรวจตะโกนเสียงดังจากนั้นเขาก็จากไปพร้อมกับลูกน้องและซุนหาวตอนนี้เขาต้องรีบกลับไปสอบปากค
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 488
หลินตงขับรถไปที่โรงพยาบาลอันดับหนึ่งของจิงตูตอนนี้ทางเข้าโรงพยาบาลก็คึกคักมากเช่นกันนักข่าวและผู้สังเกตการณ์จำนวนนับไม่ถ้วนรวมตัวกันที่ประตู โดยมีเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายสิบคนขวางไว้เพื่อรอผลนักศึกษามหาวิทยาลัยการสื่อสารหลายร้อยคนถูกวางยาพิษ นี่เป็นเรื่องใหญ่และทุกคนต่างก็อยากได้ข่าวโดยตรงหลินตงก็หาที่ลับตาคนเหมือนเดิม แล้วขึ้นไปบนชั้นสองโดยตรงหลังจากค้นหาในโรงพยาบาลเป็นเวลานาน ในที่สุดก็พบสถานที่ไว้นักศึกษาที่ถูกวางยาพิษในขณะนี้ ผู้อำนวยการ ศาสตราจารย์และผู้เชี่ยวชาญของโรงพยาบาลอันดับหนึ่งจิงตูต่างก็รวมตัวกันเพื่อประชุมผู้ที่จัดการประชุมให้พวกเขาคือซูติ้งฟางรองอธิบดีกรมอนามัยของจิงตูนักศึกษาหลายร้อยคนถูกวางยาพิษหากไม่ได้รับการจัดการอย่างเหมาะสมเป็นเวลานานจะทำให้เกิดความไม่สงบในสังคม พวกเขาเหล่านี้ต้องรับผิดชอบ"ผู้อำนวยการหลิว ไม่ว่าจะใช้วิธีใดก็ต้องรับประกันความปลอดภัยของชีวิตนักศึกษาที่ถูกวางยาพิษ""ครับครับ!!! รองอธิบดีซูไม่ต้องห่วง เราจะพยายามอย่างสุดความสามารถ" ผู้อำนวยการหลิวพูดขณะเช็ดเหงื่อบนศีรษะ"ไม่ใช่พยายาม!!! แต่ต้องทำให้ได้!!!" ซูติ้งฟางพูดอีกครั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 489
อาการพิษต่าง ๆ ถูกฝังเข้าไปในสมองของหลินตง ในที่สุดเขาก็มีสเปกตรัมเล็กน้อยแล้วเขาแยกตัวออกจากฝูงชนและเดินไปข้างหน้า"ผู้อำนวยการ ขอผมดูหน่อยสิ!" หลินตงกล่าว"คุณ???"ผู้อำนวยการหลิวมองไปที่หลินตง"ที่บ้านผมเป็นแพทย์แผนโบราณสืบทอดกันมาตั้งแต่บรรพบุรุษ อาจจะดูออกว่ามีปัญหาอะไร"หลินตงพูดพลางก็เริ่มตรวจผู้ป่วยที่ป่วยหนักคนนี้หลังจากตรวจร่างกายผู้ป่วยอย่างละเอียดแล้ว หลินตงก็มีความมั่นใจในใจแล้ว"ผู้อำนวยการ คนเหล่านี้ถูกวางยาพิษด้วยสารหนู!" หลินตงกล่าวอย่างมั่นใจ"สารหนู???""ชื่อวิทยาศาสตร์คือพิษสารหนูอาร์เซนิกไตรออกไซด์" หลินตงอธิบายด้วยศัพท์ทางวิทยาศาสตร์สมัยใหม่"พิษสารหนู??? รีบแจ้งแผนกห้องปฏิบัติการให้ตรวจสอบทีว่าเป็นสารหนูหรือเปล่า" ผู้อำนวยการหลิวกล่าวทันที"ครับ! ผมจะแจ้งเดี๋ยวนี้!" มีคนตอบรับ"ผู้อำนวยการหลิว น่าจะเป็นสารหนูไม่ผิดแน่ สามารถจัดการรักษาในด้านนี้ก่อนได้ ไม่เช่นนั้นยิ่งเวลาล่าช้า คนที่ถูกพิษยิ่งรุนแรง""เตรียมยารักษาและอุปกรณ์รักษาต่าง ๆ สำหรับพิษสารหนูเดี๋ยวนี้ เมื่อมีข่าวจากแผนกตรวจสอบยืนยันว่าเป็นพิษสารหนู ก็รักษาทันที บอกแผนกตรวจสอบว่า เมื่อได้รั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 490
มู่หรงฉิงเกอได้ยินเสียงนี้ ไม่ต้องหันหลังก็รู้ว่าใครมาศิษย์พี่สามของเธอ - ตงฟางเยว่ผู้ชายที่เป็นที่รักของทุกคนที่แตกต่างจากเธอ ตงฟางเยว่ไม่ได้เป็นลูกศิษย์ที่ผู้อาวุโสคุนหลุนนำกลับมาจากข้างนอก แต่เกิดที่เมืองคุนหลุนและเติบโตในเมืองคุนหลุนตั้งแต่เด็กไม่เพียงแต่เขาจะอ่อนโยนราวกับหยกเท่านั้น พรสวรรค์ของเขายังยอดเยี่ยมอีกด้วย และสถานะของเขาก็สูงส่งมากยิ่งกว่าในคุนหลุน มีเพียงศิษย์พี่ใหญ่เท่านั้นที่สามารถเอาชนะเขาได้"ศิษย์พี่สาม!" มู่หรงฉิงเกอเรียกเบา ๆ เสียงไพเราะตงฟางเยว่ยืนอยู่ด้านหลังมู่หรงฉิงเกอ มองดูแผ่นหลังของเธอด้วยความหลงใหลในใจของเขาผู้หญิงคนนี้เป็นของขวัญที่พระเจ้ามอบให้เขาแม้ว่าของขวัญชิ้นนี้จะยังไม่ได้เป็นของเขาก็ตามแต่เชื่อว่าไม่ช้าก็เร็ววันหนึ่งเขาจะได้รับของขวัญชิ้นนี้อย่างสมบูรณ์ไม่มีใครสามารถขวางได้ศิษย์พี่ใหญ่ก็ไม่ได้"ศิษย์น้องกำลังคิดเรื่องที่จะกลับบ้านอยู่เหรอ?" ตงฟางเยว่ก้าวไปข้างหน้ายืนอยู่ข้างมู่หรงฉิงเกอแล้วพูด"อืม! ไม่ได้กลับไปสิบปีแล้ว ก็ไม่รู้ว่าที่บ้านเป็นอย่างไรบ้างแล้ว? พวกเขายังจำได้หรือเปล่าว่ายังมีฉันอยู่อีกคนหนึ่ง" มู่หรงฉิงเกอกล
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 491
มู่หรงฉิงเกอพูดจบก็กระโดดเบา ๆ ร่างของเธอก็ลอยลงมาที่ศาลาราวกับสำลีตงฟางเยว่ก็กระโดดลงมาเช่นกันศาลาที่พวกเขาทั้งสองอยู่สูงจากพื้นดินอย่างน้อยหกหรือเจ็ดชั้นแต่เมื่อทั้งคู่ลงพื้นแม้แต่เสียงก็ไม่ได้ดัง เพียงพอที่จะพิสูจน์ความแข็งแกร่งของทั้งสอง"ศิษย์พี่สาม! ศิษย์พี่ห้า!"เมื่อเห็นคนทั้งสองลงมาจากศาลา เด็กชายในชุดคลุมอายุประมาณยี่สิบปีบนพื้นก็ก้มลงและเรียกด้วยความเคารพในเวลาเดียวกันดวงตาก็เต็มไปด้วยความอิจฉา"ไปกันเถอะ!!!" ตงฟางเยว่กล่าว"ศิษย์พี่สามเชิญ! ศิษย์พี่ห้าเชิญ!" เด็กชายที่สวมชุดคลุมก้มลงและพูดด้วยความเคารพสถานะของสองคนนี้ในคุนหลุนไม่ได้สูงธรรมดาคนหนึ่งเป็นหลานชายของผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่คนหนึ่งเป็นลูกศิษย์โดยตรงของผู้อาวุโสสามพวกเขาล้วนเป็นคนชั้นยอดและมีความสามารถอย่างยิ่งในรุ่นของพวกเขาจนกระทั่งตงฟางเยว่และมู่หรงฉิงเกอเดินนำหน้า เด็กชายในชุดคลุมก็ยืดตัวขึ้นและตามไปข้างหลังเมื่อมองไปที่แผ่นหลังของมู่หรงฉิงเกอ ใบหน้าของเด็กชายในชุดคลุมก็เต็มไปด้วยความชื่นชมในคุนหลุนทั้งหมด ไม่มีใครในรุ่นนี้ที่ไม่ชื่นชมมู่หรงฉิงเกอแน่นอนว่ายังมีศิษย์พี่สองที่ไม่เลวเช่นกัน
บทล่าสุด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1411
ป้าเทียนหลบหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานได้เพียงฉิวเฉียด แต่ยังไม่ทันได้โต้กลับ หมัดอีกข้างของเฉินจิ้งจื่อหานหมัดอีกข้างก็พุ่งเข้าใส่ทันทียังคงเป็นหมัดดาวสวรรค์สยบมารอันทรงพลัง ป้าเทียนถึงกับมองเห็นอย่างลางๆ ที่เหนือหมัดดาวสวรรค์สยบมารของเฉินจิงจื่อหานมีดาวเคราะห์สีแดงเพลิงขนาดมหึมาความร้อนแผ่ซ่าน ทำให้เขารู้สึกว่าผิวหนังกำลังร้อนแสบหมัดนี้ เขาหลบไม่ทัน จึงทำได้แค่รับมันไว้อย่างเต็มแรงหมัดราชันย์!!!แต่ป้าเทียนก็ไม่ยอมแพ้สวนกลับด้วยหมัดราชันย์ สุดยอดไม้ตายของมังกรทลายฟ้าฟาดใส่เเฉินจิงจื่อหานเต็มแรงเฉินจิงจื่อหานเผยสีหน้าเหยียดหยามถึงหมัดของป้าเทียนจะดูทรงพลังไม่น้อยแต่หากเทียบกับ หมัดดาวสวรรค์สยบมาร หนึ่งในสุดยอดวิชาของสำนักดาวสวรรค์แล้ว ยังห่างกันเกินไป และไม่ได้อยู่ในระดับเดียวกันด้วยซ้ำและที่สำคัญ ตอนนี้เฉินจิงจื่อหานยังมีศาสตราเทพมายาที่พ่อมอบให้---เปลวตะวันสนับมือถูกสร้างขึ้นมาโดยเฉพาะ เพื่อใช้คู่กับหมัดดาวสวรรค์สยบมาร เมื่อทั้งสองผสานรวมกัน พลังจะยิ่งรุนแรงยิ่งกว่าเดิมแม้จะยังเทียบไม่ได้กับตอนที่หลินตงใช้ดาบกำราบมารร่ายวิชาดาบกำราบมารแต่ถึงอย่างนั
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1410
ไม่แน่อาจจะมีชิ้นที่สาม หรือชิ้นที่สี่ก็ได้และคนที่ดีใจที่สุดท่ามกลางทุกคน คงหนีไม่พ้นป้าเทียนแห่งมังกรทลายฟ้าเขามีวิชาหมัดราชันย์ ซึ่งต้องอาศัยสนับมือช่วยเสริมพลัง จึงจะสามารถปลดปล่อยพลังออกมาอย่างเต็มที่ไม่ทันได้ออกแรง ก็มีคนเอามาประเคนถึงหน้าสนับมือศาสตราเทพมายาคู่นั้น ต้องเป็นของเขาป้าเทียนเมื่อได้สนับมือมาครอบครองแล้ว พลังของหมัดราชันย์ จะต้องเพิ่มขึ้นแบบก้าวกระโดดอย่างแน่นอน“ฮ่าๆ นึกไม่ถึงจริงๆ พวกแกรู้ได้ยังไงว่า ฉันกำลังต้องการสนับมือศาสตราเทพมายาอยู่? ถึงกับรีบเอามาส่งให้ฉันถึงที่ ถ้าเป็นแบบนี้ ฉันก็ไม่เกรงใจล่ะนะ สนับมือคู่นี้ ใครก็ห้ามแย่ง ส่วนของอย่างอื่น ฉันไม่ต้องการ” ป้าเทียนพูดพร้อมหัวเราะเสียงดัง“ได้เลย! ป้าเทียน! สนับมือคู่นี้ให้คุณ ส่วนศาสตราเทพมายาชิ้นอื่น ไม่ว่าจะมีอีกกี่ชิ้น คุณห้ามแตะต้องเด็ดขาด”“ใช่! ป้าเทียน สนับมือคู่นั้นให้คุณ แล้วต่อให้หลินตงไม่มีศาสตราเทพมายาเหลืออีก เราก็จะไม่แย่งกับคุณ แต่คุณก็ต้องให้สัญญาว่า จะเอาแค่สนับมือเท่านั้น”“ตกลง!!! ฉันจะเอาแค่สนับมือ ส่วนของชิ้นอื่นให้พวกคุณ” ป้าเทียนตอบกลับ"สัญญา!!!""สัญญา!!!"“ดูท่าพวกแก
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1409
ท่ามกลางฝูงอสูรยักษ์สีทองอาณาจักรนิรันดระดับเซียนเดินดินกว่าสิบตัวที่ล้อมรอบอยู่ ทุกตัวดูฮึกเหิมและพร้อมเปิดฉากโจมตีหลินตงไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวแม้แต่น้อย และพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย "ฉันคิดไว้อย่างดีแล้ว ก็อยากให้พวกนายได้ศาสตราเทพมายามากกว่านี้เหมือนกัน แต่มันก็ช่วยไม่ได้! หามาได้แค่อันเดียวเอง ฉันก็ไม่ใช่นักมายากล จะเสกของตามใจพวกนายได้ยังไง""ทุกคน! ดูท่าหลินตงจะไม่คิดยกศาสตราเทพมายาให้ พวกเราจะรออะไรกันอีก ลงมือเลยเถอะ! แค่ฆ่าหลินตงให้ได้ ไม่ว่าเขาจะมีศาสตราเทพมายากี่ชิ้น สุดท้ายก็เป็นของพวกเราทั้งนั้นแหละ!" หยวนหมิงที่อยู่ข้างๆ เร่งเร้าเขาอยากจัดการหลินตงให้จบๆ โดยเร็วถ้าปล่อยไว้นานเกินไป อาจมีเรื่องไม่คาดคิดเกิดขึ้นก็ได้เพราะหยวนหมิงสังเกตเห็นบางอย่างผิดปกติเมื่อต้องเผชิญหน้ากับปรมาจารย์ระดับเดียวกันมากมายขนาดนี้หลินตงไม่เผยความกลัวแม้แต่น้อย มีเพียงความเยือกเย็นส่วนชายหนุ่มที่มากับเขา ก็แสดงสีหน้าเหยียดหยามออกมาแค่แวบเดียวแม้สีหน้านั้นจะปรากฏเพียงแวบเดียว แต่ก็ยังถูกหยวนหมิงสังเกตเห็นที่เกิดสถานการณ์แบบนี้ไม่อย่างนั้นสองคนนี้ก็ซื่อบื้อมากหรือไม่ก็ยังไม่ได้เอาไ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1408
แผนฆ่าคนไม่ให้มือตัวเองเปื้อยนเลือด เรียกได้ว่าสมบูรณ์แบบแทบไม่ต้องเปลืองแรงใด ๆ ก็สามารถกำจัดมังกรเก้าหัวได้อย่างไรก็ตาม วิกฤตนั้นได้รับการแก้ไขอย่างง่ายดายโดยหยวนหมิงหลินตงมองดูท่าทางของอสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวที่อยู่รอบตัวเขาเขารู้ว่าคำพูดของหยวนหมิงมีอิทธิพลต่อพวกเขาแล้วศาสตราเทพมายาชิ้นเดียว ก็สามารถทำให้พวกเขาต่อสู้จนตายได้ไม่ต้องพูดถึงหลายชิ้นหรือแม้แต่สิบชิ้นประเด็นสำคัญคือหลินตงไม่มีทางอธิบายสถานการณ์นี้ได้เดิมทีตั้งใจจะยืมมีดฆ่าศัตรู แต่จู่ ๆ ก็ถูกตลบหลังโดยไม่ทันตั้งตัวตอนนี้กลับกลายเป็นเขาเองที่จนมุม ไม่มีทางให้ถอยแล้วหลินตงส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้แน่นอนว่าหยวนหมิง ผู้ซึ่งสามารถขึ้นสู่อาณาจักรนิรันดรและกลายเป็นผู้นำเผ่ามังกรเก้าหัว ไม่ใช่คนโง่ในขณะเดียวกัน เฉินจิงจื่อหานเฝ้าดูทุกอย่างดำเนินไปด้วยความสนใจอย่างยิ่งด้วยฐานะของเขา จึงไม่จริงจังกับอารยธรรมระดับกลางเช่นนี้มากนักแม้ว่าคู่ต่อสู้จะมีจำนวนมากและทรงพลัง แต่ถ้าเขาต่อสู้อย่างจริงจังและใช้ไพ่เด็ดทั้งหมด เขาก็ไม่กลัวสัตว์ร้ายมากกว่าสิบตัวเหล่านี้ท้ายที่สุดแล้ว อารยธรรมระดับสูงนั้นเกินกว่าที่
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1407
ปรมาจารย์อาณาจักรนิรันดรของอสูรกาแล็กซีต่างก็พยักหน้ารับรู้ขณะที่พวกเขากำลังเตรียมโจมตีและสังหารหยวนหมิงและหยวนเซิงจู่ๆ หยวนหมิงก็คิดวิธีที่ดีในการหาทางออกขึ้นมาเขาตะโกนทันที "ทุกคน ได้โปรดอย่าหลงกลอุบายของหลินตง เป้าหมายของเขา คือการใช้ศาสตราเทพมายาเพื่อล่อพวกเราอสูรกาแล็กซีให้ต่อสู้กันเอง ตราบใดที่เราร่วมมือกันฆ่าเขา ศาสตราเทพมายาก็จะเป็นของทุกคนไม่ใช่เหรอ? มังกรเก้าหัวของฉันสัญญาว่าจะไม่เข้าร่วมการแย่งชิงนี้ พวกคุณได้ไตร่ตรองยัง? มีศาสตราเทพมายาเพียงหนึ่งเดียว แล้วทุกคนจะแบ่งกันอย่างไร? มันจะเป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอีกครั้งภายใอสูรกาแล็กซี ซึ่งหลินตงได้วางแผนไว้แล้ว จิตใจของเขาชั่วร้ายเกินกว่าจะปล่อยไว้ได้"หลังจากหยุดชั่วครู่ หยวนหมิงก็พูดต่อ "นอกจากนี้ หลินตงยังเจอศาสตราเทพมายาในซากปรักหักพังโบราณอีกด้วย ใครเล่าจะรับประกันได้ว่าเขาเจอเพียงชิ้นเดียว? ถ้าเขาเจอเพียงชิ้นเดียวจริง ๆ แล้วศาสตราเทพมายาล้ำค่าขนาดนี้ เขาจะเต็มใจเอาออกมาให้ทุกคนเหรอ? ฉันคิดว่า เขาต้องพบหลายชิ้นแน่ๆ ตอนนี้เอาออกมาเพียงชิ้นหนึ่งเพียง เพื่อกระตุ้นความขัดแย้งภายในอสูรกาแล็กซีของเรา"“สิ่งที่เราควรทำตอนน
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1406
พวกมันก็ไม่จำเป็นต้องซ่อนตัวอีกต่อไป"หลินตง! ในเมื่อแกรู้แล้ว ก็จงคิดให้ดีและมอบศาสตราเทพมายาในมือของแกมา ด้วยวิธีนี้ แกจะยังสามารถรักษาชีวิตของแกได้ อย่ารอให้พวกเราลงมือ มิฉะนั้นแล้ว แม้ว่าแกจะอยู่ในอาณาจักรนิรันดร แกก็จะไม่สามารถหยุดยั้งการโจมตีของผู้แข็งแกร่งมากมายเช่นเราได้""ใช่แล้ว! หลินตง ตราบใดที่แกมอบศาสตราเทพมายาในมือของแก เราสัญญาว่าจะไม่ทำร้ายแกและจะส่งแกออกจากอสูรกาแล็กซีอย่างปลอดภัย ไม่อย่างนั้นก็อย่าโทษเราที่หยาบคาย""มอบศาสตราเทพมายามา แล้วจะไว้ชีวิตแก!!!"กลุ่มปรมาจารย์ทรงพลังแห่งอาณาจักรนิรันดรพูดขึ้นบังคับให้หลินตงส่งมอบดาบกำราบมารในมือของเขาหยวนหมิงรู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติถ้าหลินตงส่งมอบศาสตราเทพมายาจริงๆ เขาจะได้รับอนุญาตให้ออกจากอสูรกาแล็กซีได้หรืออย่างไรแล้วมังกรเก้าหัวของเขาจะเกิดอะไรขึ้น?ไม่เพียงแต่พวกเขาต้องเสียหายอย่างหนักเท่านั้น แถมยังปล่อยเสือกลับเข้าป่าอีก เท่ากับว่าทิ้งปัญหาไว้ให้ระเบิดทีหลังไม่แน่นอน!!!ไม่สามารถปล่อยให้หลินตงมอบศาสตราเทพมายาได้!ในขณะนั้น หลินตงก็พูดขึ้นอย่างกะทันหัน "ถ้าพวกแกทุกคนต้องการดาบเล่มนี้ ก็ไม่ใช่ว่าจะเป็
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1405
"พี่หง หลินตงจะตกอยู่ในอันตรายหรือเปล่า? ได้โปรดช่วยหลินตงด้วยพี่หง" หวงฝู่ซีเยว่พูดเสียงดังคำพูดของเธอทำให้ยุนซีและคนอื่นๆ นึกขึ้นได้คนเดียวที่สามารถช่วยหลินตงได้ในตอนนี้ คงจะเป็นไป๋หลี่เหยียนหงผู้แสนจะลึกลับทุกคนพูดขึ้นเพื่อขอความช่วยเหลือจากเธอ"พี่หง ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย""ใช่แล้ว! พี่หง! ได้โปรดช่วยหลินตงด้วย...."เมื่อทุกคนรีบร้อนขอความช่วยเหลือเสียงของไป๋หลี่เหยียนหงก็ดังก้องอยู่ในหูของทุกคน"ไม่ต้องกังวล ในเมื่อมีจื่อหานอยู่ที่นี่ หลินตงก็จะไม่เป็นไรแน่นอน พวกเขาไม่มีความกล้าที่จะทำร้ายหลินตง"เมื่อได้ยินคำพูดของไป๋หลี่เหยียนหงทุกคนสามารถคลายความกังวลได้ชั่วคราวอย่างไรก็ตาม พวกเธอยังคงจ้องมองร่างของหลินตงข้างหน้าด้วยความกังวลหลินตงมองไปที่อสูรยักษ์สีทองมากกว่าสิบตัวรอบตัวเขาอย่างอธิบายไม่ถูกสถานการณ์แบบนี้มันอะไรกัน?เมื่อสักครู่ไม่มีใครสนใจคำพูดของหยวนหมิงทำไมทุกคนถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน?อาจเป็นเพราะการโจมตีก่อนหน้านี้ของเขามีรัศมีกว้างเกินไปงั้นเหรอ?แต่จากข้อมูลที่หลินตงได้รับมาอาณาจักรนิรันดรอันสูงส่งเหล่านี้ไม่สนใจความเป็นหรือความตายของสิ่งมีชีวิ
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1404
คนแบบเดียวกันมักจะดึงดูดกันเองเผ่ามังกรเก้าหัวก็ไม่ได้ดีไปกว่ากันมากนักไม่ต้องพูดถึงสองคนนี้หากอยู่บนโลก คงทำให้เด็กๆ กลัวจนร้องไห้กลางดึกแน่ๆ แถมอาจใช้เป็นยันต์กันเลยทีเดียวหยวนหมิงมองอสูรยักษ์สีทองทั้งสองตัว ที่เข้าร่วมสนามรบด้วยความรู้สึกขุ่นเคืองในใจพวกเขาคงมาถึงนานแล้ว แต่เพิ่งจะลงมือตอนนี้ถ้าไม่ใช่เพราะหลินตงหยิบศาสตราเทพมายาออกมา ก็ยังไม่แน่ใจว่าพวกเขาจะปรากฏตัวหรือไม่!ล้วนเป็นพวกเลวทรามทำได้ทุกอย่างถ้าแลกกับผลประโยชน์แต่หยวนหมิงลืมคิดไปว่ามังกรเก้าหัวก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ?ต่างก็ไม่มีใครดีไปกว่าใครสถานการณ์ปัจจุบันกลายเป็นสี่ต่อสามแม้ว่าหยวนเซิงจะได้รับบาดเจ็บบ้าง แต่ก็ยังมีแรงเหลือพอสู้ได้แม้ว่าในใจจะไม่พอใจ แต่หยวนหมิงก็พูดอย่างสุภาพว่า "ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ! หากวันนี้ฉันฆ่าศัตรูได้ มังกรเก้าหัวของฉันจะตอบแทนคุณอย่างงาม""ฮ่าๆ พี่หยวนหมิงไม่ต้องทำแบบนั้นก็ได้ สองเผ่าของเราเป็นเพื่อนเก่ากัน เผ่ามังกรเก้าหัวของคุณกำลังมีปัญหา เราจะยืนดูเฉยๆ ได้อย่างไร!" หมาป่านรกสามหัวหัวเราะและพูด"พี่หมาป่า! มิตรภาพก็ส่วนมิตรภาพ แต่บุญคุณก็ต้องชดใช้ให้ชัด
ฉันเป็นมหาเศรษฐี ฉันขอเปิดเผย บทที่ 1403
หลินตงใช้ศาสตราเทพมายาโจมตีเพียงครั้งเดียว จนทำให้มังกรเก้าหัวได้รับความเสียหายอย่างหนัก ซ้ำยังทำให้พวกเขาเสียหน้าหนักมากในอสูรกาแล็กซี“หลินตง! แกดูถูกกันเกินไปแล้ว!!! ที่นี่คืออสูรกาแล็กซี ไม่ใช่กาแล็กซี่ทางช้างเผือก แกอยากจะจุดชนวนสงครามหรือไง?” หยวนหมิงจ้องเขม็งไปยังหลินตงที่ยืนอยู่ไกล พูดพร้อมกัดฟันด้วยความโกรธหลินตงเหวี่ยงดาบกำราบมารในมือเป็นวง และเก็บเข้าฝักไป เขาหัวเราะอย่างเย็นชา จากนั้นตอบกลับด้วยเสียงเรียบนิ่งว่า "หยวนหมิง! แกเลิกขู่ได้แล้ว! คิดว่าตัวเองเป็นแทนอสูรกาแล็กซีทั้งหมดเหรอ! แล้วที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ ฉันก็แค่ป้องกันตัวเท่านั้นเอง ส่วนผลที่ตามมา ไม่ใช่ความผิดของฉัน แต่เป็นพวกแกต่างหาก ที่แกว่งเท้าหาเสี้ยนเอง"“แก…”หยวนหมิงถึงจุกจนพูดไม่ออก เมื่อโดนหลินตงตอกกลับจากนั้นหันไปยังความว่างเปล่า ตะโกนดังเสียงหนักแน่นว่า "ทุกท่าน! หลินตง ไอ้คนนอกผู้นี้ ได้กระทำการอุกอาจในอสูรกาแล็กซีของฉัน! ยิ่งไปกว่านั้น ยังทำให้มังกรเก้าหัวของฉันตายเจ็บนับไม่ถ้วน เพื่อชำระแค้นให้แก่พี่น้องของฉัน และเพื่อรักษาศักดิ์ศรีของอสูรกาแล็กซีแห่งนี้ ฉันหยวนหมิง ขอวิงวอนต่อทุกท่าน ได้โปรดร่วมม
