All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 981 - Chapter 990

"ไห่หลิง เธอต้องจ้างคนมาทำงานในร้านของเธอหรือเปล่า ฉันไม่มีงานทำพอดีและฉันก็แก่ลงทุกวัน ดังนั้นการหางานจึงเป็นเรื่องยาก ฉันแข่งขันกับสาวๆ พวกนั้นไม่ได้""ถ้าเธอจะจ้างใครสักคน ได้โปรดจ้างฉันเถอะ ฉันจะไม่ขอเงินเดือนสูงๆ แค่ให้ฉันเดือนละเจ็ดหรือแปดพันหยวน ฉันก็พอจะมีเงินค่าอาหารและค่าเช่าบ้าน"โจวหงอิงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาแม่โจวพูดเสริมเพื่อสนับสนุนข้อเสนอของลูกสาว เธอพูดกับอดีตสะใภ้ของเธอ: "ไห่หลิง พี่สาวของเธอตกงานมานานแล้ว การดูแลร้านคนเดียวในขณะที่ดูแลหยางหยางนั้นเหนื่อยเกินไป การจ้างใครสักคนมาช่วยเธอจะช่วยแบ่งเบาภาระของเธอ พี่สาวของเไม่ธอก็ใช่คนนอกและเธอก็มีความสามารถ การจ้างเธอดีกว่าการจ้างใครสักคนที่เธอไม่รู้จักซึ่งอาจไม่น่าเชื่อถือ หากเธอจ้างใครสักคนที่ไม่ซื่อสัตย์ มันก็เหมือนกับการเชิญหมาป่าเข้ามาในบ้านของคุณ""หยางหยาง ปล่อยให้ฉันดูแลเขาเพื่อที่เธอจะได้มีสมาธิไปกับธุรกิจของเธอ"แม่โจวคิดว่าถ้าเธอพาหยางหยางมาได้ ไห่หลิงก็คงต้องไปเยี่ยมตระกูลโจวทุกวันเพื่อรับเขา เพื่อที่เธอจะได้เจอหงหลิน พวกเขารู้จักกันมาเป็นเวลาสิบปีแล้วและมีลูกชายด้วยกัน เป็นเรื่องง่ายที่จะสานความสัมพันธ์เก่า

"ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ไห่หลิง ขอโทษที"โจวหงหลินขอโทษแทนแม่และพี่สาวของเขา วางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว หยิบกุญแจรถของเขา และพูดกับพ่อของเขาว่า "พ่อ แม่กับพี่สาวกำลังทำเรื่องไม่ดีที่บ้านของไห่หลิงอีกแล้ว ไปพาพวกเขากลับมากับผมเถอะพ่อ"พ่อโจวพึมพำด้วยสีหน้าหม่นหมองหลังจากนั้นไม่นาน: "นี่มันยุ่งวุ่นวายจริงๆ"ครอบครัวที่เคยดีก็แตกแยก และตอนนี้ที่พวกเขามีลูกสะใภ้คนใหม่ ภรรยาและลูกสาวของเขากลับคิดถึงครอบครัวเก่าขึ้นมาทันใด พวกเขาคอยกวนใจไห่หลิง ทำให้ตัวเองดูโง่เขลา"หลังจากที่แกกับเย่เจียนีแต่งงานกัน ฉันจะพาแม่ของแกกลับไปที่บ้านเกิดของเรา เว้นแต่จะมีเรื่องสำคัญอะไร เราจะไม่มาที่เมืองนี้อีกแล้ว"พ่อโจวคิดว่าจะดีที่สุดถ้าจะพาภรรยาและลูกสาวกลับไปที่ชนบท ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจะได้รักษาระยะห่างจากลูกสะใภ้คนใหม่ได้ ระยะห่างทำให้ใจผูกพันกันมากขึ้น และหลีกเลี่ยงความขัดแย้งในแต่ละวัน นอกจากนี้ยังทำให้พวกเขาอยู่ห่างจากลูกสะใภ้เก่า ทำให้เธอใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้โจวหงหลินยังคงนิ่งเงียบและตกลงกับการตัดสินใจของพ่อโดยปริยายไห่หลิงเพิ่งโทรหาอดีตสามีของเธอเสร็จเมื่อเธอเห็นลู่ตงหมิงผลักประตูกระจกเปิดออกอย่างด

ลู่ตงหมิง: "...จ้านหยิน คุณยายของหมายความว่ายังไง? เธอเข้าใจผิดว่าฉันสนใจไห่หลิงหรือเปล่า ฉันสนใจแค่หยางหยางเท่านั้นจริงๆ"จ้านหยินคิดว่าคำอธิบายของเพื่อนเขาฟังดูเหมือนการแก้ตัวคุณยายของเขามีสายตาที่เฉียบแหลมเมื่อมองผู้คนหากลู่ตงหมิงไม่สนใจพี่สะใภ้แม้แต่น้อย คุณยายของเขาคงไม่พยายามทดสอบลู่ตงหมิงแต่ก่อนจ้านหยินรู้สึกเสมอว่าลู่ตงหมิงและไห่หลิงมีชะตากรรมคล้ายกันกวนเฉิงเป็นมหานครที่พลุกพล่าน แต่ทั้งสองกลับบังเอิญเจอกันบ่อยครั้ง หากไม่ใช่โชคชะตา แล้วอะไรล่ะคือโชคชะตา“ใช่ ฉันก็ชอบหยางหยางเหมือนกัน ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับพี่สาวของฉันหรือไม่ก็เรื่องของนาย และฉันควบคุมมันไม่ได้ แต่ฉันยังคงหวังว่านายจะชอบหยางหยางจริงๆ และไม่ได้ใช้เขาเพื่อเข้าใกล้แม่ของเขา”ลู่ตงหมิงเป็นเพื่อนสนิทของจ้านหยิน ดังนั้นจ้านหยินจึงรู้จักเขาดี อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่าลู่ตงหมิงจะเหมาะกับพี่สะใภ้ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะคุณนายลู่เป็นคนที่รับมือได้ยากไม่ใช่แค่เพราะว่าไห่หลิงเป็นผู้หญิงที่หย่าแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่เคยแต่งงาน คุณนายลู่ก็จะไม่เห็นด้วยกับเธอ"แน่นอนว่าฉันไปหาหยางหยาง”ลู่ตงหมิงพูด: "ฉันรักหยางห

๒๒ซางเสี่ยวเฟยเสียใจที่ไม่สามารถเป็นคนรักของจ้านหยินได้ แต่เธอสามารถเผชิญหน้ากับจ้านหยินอย่างใจเย็นและกลายมาเป็นลูกพี่ลูกน้องเขยของเธอได้ และหวังอย่างจริงใจว่าไห่ถงจะมีความสุขดวงตาสีเข้มของจ้านหยินกะพริบขึ้นอย่างประหลาดใจเล็กน้อยเขาคิดว่าซางเสี่ยวเฟยจะใส่ร้ายเขาอย่างรุนแรงต่อหน้าไห่ถงซางเสี่ยวเฟย: ......อย่าตัดสินคนอื่นด้วยหัวใจของคนใจแคบสิ"รถยางแบนข้างนอกเป็นของไห่จื้อเหวินใช่ไหม?""เป็นของเขา"จ้านหยินหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพูดว่า "ฉันกำลังโทรเรียกตำรวจจราจรให้เอารถมาลากไป จอดขวางตรงนั้นพื้นที่นั้น ซึ่งส่งผลกระทบต่อการจราจร""เขาแอบมาดูสองครั้ง อาจต้องการเรียกรถพ่วงให้ลากฉันไปตอนที่ฉันไม่อยู่" ไห่ถงพูดอย่างประชดประชัน “เขากำลังทำตัวผิดเหมือนขโมย”“ควรบอกคุณด้วยว่า ลูกพี่ลูกน้องของคุณนัดไว้ที่โรงพยาบาลศัลยกรรมตกแต่งในเมืองแห่งหนึ่ง คุณอยากให้เธอหน้าตาเป็นยังไง?”ไห่ถงพูดตอบกลับอย่างรุนแรง: "ในเมื่อเธอต้องการหน้าตาเหมือนฉันและแทนที่ฉัน เธอชอบที่จะเป็นคนอื่นมาก ดังนั้นมาทำให้เธอดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคนโตของฉันแล้วกัน พี่สาวและพี่ชายพวกนั้นเป็นพี่น้องแท้ๆ ซึ่งเธอแต่งงานแล้วและม

ไห่ถงหัวเราะคิกคักและเดินเข้าไปกอดซางเสี่ยวเฟยพร้อมปลอบใจเธอ: "พี่คนสวย อย่าโกรธกันนะ ถ้ามีอะไรตื่นเต้นครั้งหน้า ฉันจะโทรหาเธอแน่นอน""อย่ากอดฉันนะ สามีของเธอกำลังจ้องฉันอยู่"ซางเสี่ยวเฟยผลักไห่ถงออกไปเบาๆ แล้วพูดติดตลก จากนั้นก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อเสิร์ฟอาหารไห่ถงมองไปที่สามีของเธอเอง และจ้านหยินก็พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "ถึงเธอจะเป็นผู้หญิง ฉันก็ยังไม่ว่าอะไรถ้าคุณจะกอดเธอ ถ้าคุณอยากกอดเธอ แค่กอดฉันก็พอ"ไห่ถงเอนกายเข้าไปจูบแก้มของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็บีบใบหน้าหล่อเหลาของเขาเบาๆ "โอเค โอเค จากนี้ไป ฉันจะกอดคุณเท่านั้น โอเค? ไปล้างมือซะ ฉันจะกินข้าวเย็นกับคุณ แล้วฉันจะต้องไปบ้านป้าของฉัน"จ้านหยินบ่นราวกับสามีที่ขุ่นเคือง "ฉันเบื่อมากเพราะไม่มีอะไรทำ แล้วคุณก็ยังไม่ยอมให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงกับคุณด้วย ตั้งแต่เราคบกันมา เราก็ไม่เคยไปงานด้วยกันสักครั้ง"ไห่ถงเหลือบมองเขาตาเขม็งแล้วถามกลับ: "แล้วใครผิดเล่า?"จ้านหยินเงียบไปทันที มันเป็นความผิดของเขา ปัญหาของเขาถ้าเขาไม่ปกปิดตัวตน สองสามีภรรยาคงไปงานเลี้ยงด้วยกันนานแล้ว เขาสามารถให้เธอไปกับเขาในงานสังคมได้ และไม่จำเป็นที่เธ