"คุณยาย ถ้ามีเรื่องอะไรก็บอกผมได้เลย คุณไม่จำเป็นต้องขอความช่วยเหลือจากลู่ตงหมิง""ฉันไม่ต้องการแก หยุดถามคำถามมากมายแล้วรีบเอาเบอร์โทรศัพท์ของลู่ตงหมิงมาให้ฉันสักที"จ้านหยินบอกเบอร์ติดต่อของเพื่อนของเขาแก่คุณยายด้วยความสงสัย และในที่สุดก็ถามโดยไม่ยอมแพ้ว่า "คุณยาย เกิดอะไรขึ้น ทำไมคุณถึงตามหาตงหมิงด้วย?""ไม่ใช่เรื่องของแก แกทำงานต่อไปเถอะ"หลังจากที่คุณยายจ้านได้เบอร์โทรศัพท์ของลู่ตงหมิงแล้ว เธอก็วางสายจากโทรศัพท์ของหลานชายสุดที่รักของเธอทันทีจ้านหยินที่อยู่อีกฝั่ง: "......"เขาอยากนินทาหน่อยก็ไม่ได้เหรอ?คุณยายจ้านโทรหาลู่ตงหมิง และเมื่อเขารับสาย เธอก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงวิตกกังวลมาก โดยกล่าวว่า "ตงหมิง มีบางอย่างเกิดขึ้น มีบางอย่างเกิดขึ้น และพวกคนต่ำช้าพวกนั้นกำลังรังแกไห่หลิงอีกแล้ว อดีตแม่สามีและพี่สามีของไห่หลิงเป็นอิจฉาร้านของไห่หลิงและต้องการให้เธอยกร้านให้กับพวกเขา ไห่หลิงไม่สามารถรับมือกับแม่ลูกเพียงลำพังได้ ตอนนี้เธอไม่ได้หนักสองร้อยปอนด์แล้ว""ฉันแก่แล้วและอยากช่วย แต่ฉันไม่มีแรงแล้ว ถึงแม้ว่าฉันจะนอนบนพื้น พวกเขาก็จะไม่ตกใจ ฉันหันไปขอความช่วยเหลือจากเธอได้เท่า
"ฉันจะไปเดี๋ยวนี้ ไห่หลิง ขอโทษที"โจวหงหลินขอโทษแทนแม่และพี่สาวของเขา วางสายโทรศัพท์อย่างรวดเร็ว หยิบกุญแจรถของเขา และพูดกับพ่อของเขาว่า "พ่อ แม่กับพี่สาวกำลังทำเรื่องไม่ดีที่บ้านของไห่หลิงอีกแล้ว ไปพาพวกเขากลับมากับผมเถอะพ่อ"พ่อโจวพึมพำด้วยสีหน้าหม่นหมองหลังจากนั้นไม่นาน: "นี่มันยุ่งวุ่นวายจริงๆ"ครอบครัวที่เคยดีก็แตกแยก และตอนนี้ที่พวกเขามีลูกสะใภ้คนใหม่ ภรรยาและลูกสาวของเขากลับคิดถึงครอบครัวเก่าขึ้นมาทันใด พวกเขาคอยกวนใจไห่หลิง ทำให้ตัวเองดูโง่เขลา"หลังจากที่แกกับเย่เจียนีแต่งงานกัน ฉันจะพาแม่ของแกกลับไปที่บ้านเกิดของเรา เว้นแต่จะมีเรื่องสำคัญอะไร เราจะไม่มาที่เมืองนี้อีกแล้ว"พ่อโจวคิดว่าจะดีที่สุดถ้าจะพาภรรยาและลูกสาวกลับไปที่ชนบท ด้วยวิธีนี้ พวกเขาจะได้รักษาระยะห่างจากลูกสะใภ้คนใหม่ได้ ระยะห่างทำให้ใจผูกพันกันมากขึ้น และหลีกเลี่ยงความขัดแย้งในแต่ละวัน นอกจากนี้ยังทำให้พวกเขาอยู่ห่างจากลูกสะใภ้เก่า ทำให้เธอใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้โจวหงหลินยังคงนิ่งเงียบและตกลงกับการตัดสินใจของพ่อโดยปริยายไห่หลิงเพิ่งโทรหาอดีตสามีของเธอเสร็จเมื่อเธอเห็นลู่ตงหมิงผลักประตูกระจกเปิดออกอย่างด
คุณยายจ้าน "...""ประธานลู่ คุณรู้ได้ยังไงว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหา?"ในที่สุดไห่หลิงก็ตั้งสติได้และถามโดยสัญชาตญาณลู่ตงหมิงวางหยางหยางที่กำลังดิ้นลง มอบกังหันลมมากมายให้เขา แต่หยางหยางก็ยังไม่ชอบลุงลู่ของเขา แต่หยางหยางก็ยังไม่ชอบเขาในฐานะลุงลู่ ลู่ตงหมิงรู้สึกว่าเขาล้มเหลวในการเป็นลุงและไม่สามารถดูแลเด็กอายุสามขวบได้ดี"คุณยายจ้านโทรมาหาผมและบอกว่าอดีตแม่สามีและพี่สามีของคุณมาหาคุณที่ร้านเพื่อสร้างปัญหา เธอขอให้ผมรีบพาใครมาช่วย ผมกังวลว่าพวกเขาอาจทำให้หยางหยางตกใจและทำร้ายคุณยายจ้าน ผมจึงรีบพาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา""พวกคุณทุกคนสบายดีไหม?"ไห่หลิงตระหนักทันทีว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่ลู่ตงหมิงจะรีบเข้ามา กลายเป็นว่าคุณยายจ้านโทรเรียกเขามาขอความช่วยเหลือมันสมเหตุสมผล เพราะว่าลู่ซื่อกรุ๊ปอยู่ใกล้ๆเป็นเรื่องปกติมากที่คุณยายจ้านจะโทรหาลู่ตงหมิงเพื่อขอความช่วยเหลือไห่หลิงไม่ได้คิดอะไรมากและพูดเพียงว่า: "ผู้หญิงสองคนนั้นไร้ยางอาย แต่ฉันไม่กลัวพวกเธอหรอก ฉันกำลังจะสาดน้ำใส่พวกเธอตอนที่ประธานลู่มาถึงกับลูกน้องของคุณ""ประธานลู่ ขอบคุณค่ะ"ลู่ตงหมิงบอกว่า “ไม่เป็นไร ในอน
ลู่ตงหมิง: "...จ้านหยิน คุณยายของหมายความว่ายังไง? เธอเข้าใจผิดว่าฉันสนใจไห่หลิงหรือเปล่า ฉันสนใจแค่หยางหยางเท่านั้นจริงๆ"จ้านหยินคิดว่าคำอธิบายของเพื่อนเขาฟังดูเหมือนการแก้ตัวคุณยายของเขามีสายตาที่เฉียบแหลมเมื่อมองผู้คนหากลู่ตงหมิงไม่สนใจพี่สะใภ้แม้แต่น้อย คุณยายของเขาคงไม่พยายามทดสอบลู่ตงหมิงแต่ก่อนจ้านหยินรู้สึกเสมอว่าลู่ตงหมิงและไห่หลิงมีชะตากรรมคล้ายกันกวนเฉิงเป็นมหานครที่พลุกพล่าน แต่ทั้งสองกลับบังเอิญเจอกันบ่อยครั้ง หากไม่ใช่โชคชะตา แล้วอะไรล่ะคือโชคชะตา“ใช่ ฉันก็ชอบหยางหยางเหมือนกัน ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับพี่สาวของฉันหรือไม่ก็เรื่องของนาย และฉันควบคุมมันไม่ได้ แต่ฉันยังคงหวังว่านายจะชอบหยางหยางจริงๆ และไม่ได้ใช้เขาเพื่อเข้าใกล้แม่ของเขา”ลู่ตงหมิงเป็นเพื่อนสนิทของจ้านหยิน ดังนั้นจ้านหยินจึงรู้จักเขาดี อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่าลู่ตงหมิงจะเหมาะกับพี่สะใภ้ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะคุณนายลู่เป็นคนที่รับมือได้ยากไม่ใช่แค่เพราะว่าไห่หลิงเป็นผู้หญิงที่หย่าแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่เคยแต่งงาน คุณนายลู่ก็จะไม่เห็นด้วยกับเธอ"แน่นอนว่าฉันไปหาหยางหยาง”ลู่ตงหมิงพูด: "ฉันรักหยางห
ไม่มีความลังเลอีกต่อไปซางเสี่ยวเฟยอายุน้อยกว่าเขาสองสามปี แต่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของไห่ถงจริงๆ เป็นเรื่องปกติมากที่เขาจะทำตามภรรยาและเรียกเธอว่า "ลูกพี่ลูกน้อง""ใช่ ฉันมาที่นี่เพื่อรับถงถง แล้วนายโดดงานออกมาเหรอ?"จ้านหยินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก "งานของฉันเสร็จแล้ว จึงรีบออกไปก่อน ไม่มีใครพูดอะไรหรอก"ซางเสี่ยวเฟยเม้มริมฝีปาก ในจ้านซื่อกรุ๊ป คำพูดของจ้านหยินคือกฎ แม้ว่าเขาจะไม่ปรากฏตัวที่สำนักงานเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น แม้แต่ตอนที่เขากลับบ้านเร็วเป็นครั้งคราว"ประธานจ้านยุ่งมาก แต่เมื่อเป็นเรื่องถงถง ประธานจ้านดูเหมือนจะมีเวลาว่างเสมอ"น้ำเสียงของซางเสี่ยวเฟยเย้าหยอกในอดีต จ้านหยินมักจะอ้างว่าไม่มีเวลาเจอเธอ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเวลา เขาแค่ไม่สนใจเธอเมื่อผู้ชายชอบใครสักคน ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน เขาก็หาเวลาพบเธอให้ได้เมื่อรู้เรื่องนี้แล้ว ซางเสี่ยวเฟยก็รู้สึกสบายใจจ้านหยินเป็นคนดีเยี่ยม และเธอก็เช่นกัน เพียงแต่เธอไม่ใช่สเป็คของเขาไม่ต้องกังวล บนโลกนี้มีผู้ชายมากมายดั่งฝูงลิง"ถงถงอยู่ไหนกัน?""เธอพูดว่านายพักนี้ปวดท้อง และเธอต
๒๒ซางเสี่ยวเฟยเสียใจที่ไม่สามารถเป็นคนรักของจ้านหยินได้ แต่เธอสามารถเผชิญหน้ากับจ้านหยินอย่างใจเย็นและกลายมาเป็นลูกพี่ลูกน้องเขยของเธอได้ และหวังอย่างจริงใจว่าไห่ถงจะมีความสุขดวงตาสีเข้มของจ้านหยินกะพริบขึ้นอย่างประหลาดใจเล็กน้อยเขาคิดว่าซางเสี่ยวเฟยจะใส่ร้ายเขาอย่างรุนแรงต่อหน้าไห่ถงซางเสี่ยวเฟย: ......อย่าตัดสินคนอื่นด้วยหัวใจของคนใจแคบสิ"รถยางแบนข้างนอกเป็นของไห่จื้อเหวินใช่ไหม?""เป็นของเขา"จ้านหยินหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพูดว่า "ฉันกำลังโทรเรียกตำรวจจราจรให้เอารถมาลากไป จอดขวางตรงนั้นพื้นที่นั้น ซึ่งส่งผลกระทบต่อการจราจร""เขาแอบมาดูสองครั้ง อาจต้องการเรียกรถพ่วงให้ลากฉันไปตอนที่ฉันไม่อยู่" ไห่ถงพูดอย่างประชดประชัน “เขากำลังทำตัวผิดเหมือนขโมย”“ควรบอกคุณด้วยว่า ลูกพี่ลูกน้องของคุณนัดไว้ที่โรงพยาบาลศัลยกรรมตกแต่งในเมืองแห่งหนึ่ง คุณอยากให้เธอหน้าตาเป็นยังไง?”ไห่ถงพูดตอบกลับอย่างรุนแรง: "ในเมื่อเธอต้องการหน้าตาเหมือนฉันและแทนที่ฉัน เธอชอบที่จะเป็นคนอื่นมาก ดังนั้นมาทำให้เธอดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคนโตของฉันแล้วกัน พี่สาวและพี่ชายพวกนั้นเป็นพี่น้องแท้ๆ ซึ่งเธอแต่งงานแล้วและม
หลุมศพของพ่อแม่ของเธอถูกย้ายไปโดยญาติๆ นิสัยแย่เหล่านั้น และสองพี่น้องไห่ไม่รู้ว่าพวกเขาถูกย้ายไปที่ไหน เป้าหมายของพวกเขาคือป้องกันไม่ให้พี่สาวทั้งสองไปแสดงความเคารพต่อพ่อแม่ ในขณะที่ให้ไห่จื้อเหวินทำพิธีกรรมในฐานะลูกชาย เพื่อพิสูจน์ว่าเขาสมควรได้รับมรดกจากพ่อของพวกเขาเมื่อพูดถึงพ่อแม่แล้ว ก็ทำให้ท่าทางของไห่ถงกลายเป็นเศร้าโศกจ้านหยินจับมือเธอและปลอบใจเธอ "ถ้าพ่อแม่ของคุณมองดูจากบนสวรรค์ การเห็นคุณและพี่สาวของคุณสบายดีจะทำให้พวกท่านโล่งใจ""ฉันจะนำทุกสิ่งที่เป็นของพ่อแม่ของฉันกลับคืนมา!""ฉันอยู่ที่นี่เพื่อคุณ ไปต่อสู้เพื่อมันเถอะ ฉันจะช่วยคุณจ้างทนายความที่ดีที่สุดเพื่อฟ้องร้องพวกเขาและไม่ให้พวกเขาเอาเปรียบ!"ไห่ถงพยักหน้าอย่างแรง"แค่กๆ"ซางเสี่ยวเฟยกระแอมคอสองครั้งและขัดจังหวะสองสามีภรรยาหนุ่มสาวจากนั้น เธอก็เดินเข้ามาภายใต้สายตาที่จ้องมองของสองสามีภรรยา"ถงถง แม่ของฉันเพิ่งโทรมา เธออยากให้เธอกลับบ้านกับฉัน แต่งหน้า เปลี่ยนชุด และเตรียมตัวไปงานเลี้ยง"จากนั้นเธอก็หันไปหาจ้านหยิน: “ถงถงเตรียมอาหารเย็นที่เต็มไปด้วยความรักให้นายแล้ว นายอยากกินที่นี่ก่อนกลับไหม หรือฉันควรแพ
ไห่ถงหัวเราะคิกคักและเดินเข้าไปกอดซางเสี่ยวเฟยพร้อมปลอบใจเธอ: "พี่คนสวย อย่าโกรธกันนะ ถ้ามีอะไรตื่นเต้นครั้งหน้า ฉันจะโทรหาเธอแน่นอน""อย่ากอดฉันนะ สามีของเธอกำลังจ้องฉันอยู่"ซางเสี่ยวเฟยผลักไห่ถงออกไปเบาๆ แล้วพูดติดตลก จากนั้นก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อเสิร์ฟอาหารไห่ถงมองไปที่สามีของเธอเอง และจ้านหยินก็พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "ถึงเธอจะเป็นผู้หญิง ฉันก็ยังไม่ว่าอะไรถ้าคุณจะกอดเธอ ถ้าคุณอยากกอดเธอ แค่กอดฉันก็พอ"ไห่ถงเอนกายเข้าไปจูบแก้มของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็บีบใบหน้าหล่อเหลาของเขาเบาๆ "โอเค โอเค จากนี้ไป ฉันจะกอดคุณเท่านั้น โอเค? ไปล้างมือซะ ฉันจะกินข้าวเย็นกับคุณ แล้วฉันจะต้องไปบ้านป้าของฉัน"จ้านหยินบ่นราวกับสามีที่ขุ่นเคือง "ฉันเบื่อมากเพราะไม่มีอะไรทำ แล้วคุณก็ยังไม่ยอมให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงกับคุณด้วย ตั้งแต่เราคบกันมา เราก็ไม่เคยไปงานด้วยกันสักครั้ง"ไห่ถงเหลือบมองเขาตาเขม็งแล้วถามกลับ: "แล้วใครผิดเล่า?"จ้านหยินเงียบไปทันที มันเป็นความผิดของเขา ปัญหาของเขาถ้าเขาไม่ปกปิดตัวตน สองสามีภรรยาคงไปงานเลี้ยงด้วยกันนานแล้ว เขาสามารถให้เธอไปกับเขาในงานสังคมได้ และไม่จำเป็นที่เธ