คุณยายจ้าน "...""ประธานลู่ คุณรู้ได้ยังไงว่าพวกเขามาที่นี่เพื่อก่อปัญหา?"ในที่สุดไห่หลิงก็ตั้งสติได้และถามโดยสัญชาตญาณลู่ตงหมิงวางหยางหยางที่กำลังดิ้นลง มอบกังหันลมมากมายให้เขา แต่หยางหยางก็ยังไม่ชอบลุงลู่ของเขา แต่หยางหยางก็ยังไม่ชอบเขาในฐานะลุงลู่ ลู่ตงหมิงรู้สึกว่าเขาล้มเหลวในการเป็นลุงและไม่สามารถดูแลเด็กอายุสามขวบได้ดี"คุณยายจ้านโทรมาหาผมและบอกว่าอดีตแม่สามีและพี่สามีของคุณมาหาคุณที่ร้านเพื่อสร้างปัญหา เธอขอให้ผมรีบพาใครมาช่วย ผมกังวลว่าพวกเขาอาจทำให้หยางหยางตกใจและทำร้ายคุณยายจ้าน ผมจึงรีบพาเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมา""พวกคุณทุกคนสบายดีไหม?"ไห่หลิงตระหนักทันทีว่าไม่น่าแปลกใจเลยที่ลู่ตงหมิงจะรีบเข้ามา กลายเป็นว่าคุณยายจ้านโทรเรียกเขามาขอความช่วยเหลือมันสมเหตุสมผล เพราะว่าลู่ซื่อกรุ๊ปอยู่ใกล้ๆเป็นเรื่องปกติมากที่คุณยายจ้านจะโทรหาลู่ตงหมิงเพื่อขอความช่วยเหลือไห่หลิงไม่ได้คิดอะไรมากและพูดเพียงว่า: "ผู้หญิงสองคนนั้นไร้ยางอาย แต่ฉันไม่กลัวพวกเธอหรอก ฉันกำลังจะสาดน้ำใส่พวกเธอตอนที่ประธานลู่มาถึงกับลูกน้องของคุณ""ประธานลู่ ขอบคุณค่ะ"ลู่ตงหมิงบอกว่า “ไม่เป็นไร ในอน
ลู่ตงหมิง: "...จ้านหยิน คุณยายของหมายความว่ายังไง? เธอเข้าใจผิดว่าฉันสนใจไห่หลิงหรือเปล่า ฉันสนใจแค่หยางหยางเท่านั้นจริงๆ"จ้านหยินคิดว่าคำอธิบายของเพื่อนเขาฟังดูเหมือนการแก้ตัวคุณยายของเขามีสายตาที่เฉียบแหลมเมื่อมองผู้คนหากลู่ตงหมิงไม่สนใจพี่สะใภ้แม้แต่น้อย คุณยายของเขาคงไม่พยายามทดสอบลู่ตงหมิงแต่ก่อนจ้านหยินรู้สึกเสมอว่าลู่ตงหมิงและไห่หลิงมีชะตากรรมคล้ายกันกวนเฉิงเป็นมหานครที่พลุกพล่าน แต่ทั้งสองกลับบังเอิญเจอกันบ่อยครั้ง หากไม่ใช่โชคชะตา แล้วอะไรล่ะคือโชคชะตา“ใช่ ฉันก็ชอบหยางหยางเหมือนกัน ไม่ว่าเธอจะรู้สึกกับพี่สาวของฉันหรือไม่ก็เรื่องของนาย และฉันควบคุมมันไม่ได้ แต่ฉันยังคงหวังว่านายจะชอบหยางหยางจริงๆ และไม่ได้ใช้เขาเพื่อเข้าใกล้แม่ของเขา”ลู่ตงหมิงเป็นเพื่อนสนิทของจ้านหยิน ดังนั้นจ้านหยินจึงรู้จักเขาดี อย่างไรก็ตาม เขาไม่คิดว่าลู่ตงหมิงจะเหมาะกับพี่สะใภ้ของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเพราะคุณนายลู่เป็นคนที่รับมือได้ยากไม่ใช่แค่เพราะว่าไห่หลิงเป็นผู้หญิงที่หย่าแล้ว แม้ว่าเธอจะไม่เคยแต่งงาน คุณนายลู่ก็จะไม่เห็นด้วยกับเธอ"แน่นอนว่าฉันไปหาหยางหยาง”ลู่ตงหมิงพูด: "ฉันรักหยางห
ไม่มีความลังเลอีกต่อไปซางเสี่ยวเฟยอายุน้อยกว่าเขาสองสามปี แต่เธอเป็นลูกพี่ลูกน้องของไห่ถงจริงๆ เป็นเรื่องปกติมากที่เขาจะทำตามภรรยาและเรียกเธอว่า "ลูกพี่ลูกน้อง""ใช่ ฉันมาที่นี่เพื่อรับถงถง แล้วนายโดดงานออกมาเหรอ?"จ้านหยินพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มลึก "งานของฉันเสร็จแล้ว จึงรีบออกไปก่อน ไม่มีใครพูดอะไรหรอก"ซางเสี่ยวเฟยเม้มริมฝีปาก ในจ้านซื่อกรุ๊ป คำพูดของจ้านหยินคือกฎ แม้ว่าเขาจะไม่ปรากฏตัวที่สำนักงานเป็นเวลาหนึ่งเดือน ก็ไม่มีใครกล้าพูดอะไรทั้งนั้น แม้แต่ตอนที่เขากลับบ้านเร็วเป็นครั้งคราว"ประธานจ้านยุ่งมาก แต่เมื่อเป็นเรื่องถงถง ประธานจ้านดูเหมือนจะมีเวลาว่างเสมอ"น้ำเสียงของซางเสี่ยวเฟยเย้าหยอกในอดีต จ้านหยินมักจะอ้างว่าไม่มีเวลาเจอเธอ แต่ตอนนี้เธอรู้แล้วว่าไม่ใช่ว่าเขาไม่มีเวลา เขาแค่ไม่สนใจเธอเมื่อผู้ชายชอบใครสักคน ไม่ว่าเขาจะยุ่งแค่ไหน เขาก็หาเวลาพบเธอให้ได้เมื่อรู้เรื่องนี้แล้ว ซางเสี่ยวเฟยก็รู้สึกสบายใจจ้านหยินเป็นคนดีเยี่ยม และเธอก็เช่นกัน เพียงแต่เธอไม่ใช่สเป็คของเขาไม่ต้องกังวล บนโลกนี้มีผู้ชายมากมายดั่งฝูงลิง"ถงถงอยู่ไหนกัน?""เธอพูดว่านายพักนี้ปวดท้อง และเธอต
๒๒ซางเสี่ยวเฟยเสียใจที่ไม่สามารถเป็นคนรักของจ้านหยินได้ แต่เธอสามารถเผชิญหน้ากับจ้านหยินอย่างใจเย็นและกลายมาเป็นลูกพี่ลูกน้องเขยของเธอได้ และหวังอย่างจริงใจว่าไห่ถงจะมีความสุขดวงตาสีเข้มของจ้านหยินกะพริบขึ้นอย่างประหลาดใจเล็กน้อยเขาคิดว่าซางเสี่ยวเฟยจะใส่ร้ายเขาอย่างรุนแรงต่อหน้าไห่ถงซางเสี่ยวเฟย: ......อย่าตัดสินคนอื่นด้วยหัวใจของคนใจแคบสิ"รถยางแบนข้างนอกเป็นของไห่จื้อเหวินใช่ไหม?""เป็นของเขา"จ้านหยินหยิบโทรศัพท์ออกมาแล้วพูดว่า "ฉันกำลังโทรเรียกตำรวจจราจรให้เอารถมาลากไป จอดขวางตรงนั้นพื้นที่นั้น ซึ่งส่งผลกระทบต่อการจราจร""เขาแอบมาดูสองครั้ง อาจต้องการเรียกรถพ่วงให้ลากฉันไปตอนที่ฉันไม่อยู่" ไห่ถงพูดอย่างประชดประชัน “เขากำลังทำตัวผิดเหมือนขโมย”“ควรบอกคุณด้วยว่า ลูกพี่ลูกน้องของคุณนัดไว้ที่โรงพยาบาลศัลยกรรมตกแต่งในเมืองแห่งหนึ่ง คุณอยากให้เธอหน้าตาเป็นยังไง?”ไห่ถงพูดตอบกลับอย่างรุนแรง: "ในเมื่อเธอต้องการหน้าตาเหมือนฉันและแทนที่ฉัน เธอชอบที่จะเป็นคนอื่นมาก ดังนั้นมาทำให้เธอดูเหมือนลูกพี่ลูกน้องคนโตของฉันแล้วกัน พี่สาวและพี่ชายพวกนั้นเป็นพี่น้องแท้ๆ ซึ่งเธอแต่งงานแล้วและม
หลุมศพของพ่อแม่ของเธอถูกย้ายไปโดยญาติๆ นิสัยแย่เหล่านั้น และสองพี่น้องไห่ไม่รู้ว่าพวกเขาถูกย้ายไปที่ไหน เป้าหมายของพวกเขาคือป้องกันไม่ให้พี่สาวทั้งสองไปแสดงความเคารพต่อพ่อแม่ ในขณะที่ให้ไห่จื้อเหวินทำพิธีกรรมในฐานะลูกชาย เพื่อพิสูจน์ว่าเขาสมควรได้รับมรดกจากพ่อของพวกเขาเมื่อพูดถึงพ่อแม่แล้ว ก็ทำให้ท่าทางของไห่ถงกลายเป็นเศร้าโศกจ้านหยินจับมือเธอและปลอบใจเธอ "ถ้าพ่อแม่ของคุณมองดูจากบนสวรรค์ การเห็นคุณและพี่สาวของคุณสบายดีจะทำให้พวกท่านโล่งใจ""ฉันจะนำทุกสิ่งที่เป็นของพ่อแม่ของฉันกลับคืนมา!""ฉันอยู่ที่นี่เพื่อคุณ ไปต่อสู้เพื่อมันเถอะ ฉันจะช่วยคุณจ้างทนายความที่ดีที่สุดเพื่อฟ้องร้องพวกเขาและไม่ให้พวกเขาเอาเปรียบ!"ไห่ถงพยักหน้าอย่างแรง"แค่กๆ"ซางเสี่ยวเฟยกระแอมคอสองครั้งและขัดจังหวะสองสามีภรรยาหนุ่มสาวจากนั้น เธอก็เดินเข้ามาภายใต้สายตาที่จ้องมองของสองสามีภรรยา"ถงถง แม่ของฉันเพิ่งโทรมา เธออยากให้เธอกลับบ้านกับฉัน แต่งหน้า เปลี่ยนชุด และเตรียมตัวไปงานเลี้ยง"จากนั้นเธอก็หันไปหาจ้านหยิน: “ถงถงเตรียมอาหารเย็นที่เต็มไปด้วยความรักให้นายแล้ว นายอยากกินที่นี่ก่อนกลับไหม หรือฉันควรแพ
ไห่ถงหัวเราะคิกคักและเดินเข้าไปกอดซางเสี่ยวเฟยพร้อมปลอบใจเธอ: "พี่คนสวย อย่าโกรธกันนะ ถ้ามีอะไรตื่นเต้นครั้งหน้า ฉันจะโทรหาเธอแน่นอน""อย่ากอดฉันนะ สามีของเธอกำลังจ้องฉันอยู่"ซางเสี่ยวเฟยผลักไห่ถงออกไปเบาๆ แล้วพูดติดตลก จากนั้นก็เดินเข้าไปในครัวเพื่อเสิร์ฟอาหารไห่ถงมองไปที่สามีของเธอเอง และจ้านหยินก็พูดด้วยน้ำเสียงแข็งกร้าว "ถึงเธอจะเป็นผู้หญิง ฉันก็ยังไม่ว่าอะไรถ้าคุณจะกอดเธอ ถ้าคุณอยากกอดเธอ แค่กอดฉันก็พอ"ไห่ถงเอนกายเข้าไปจูบแก้มของเขาอย่างรวดเร็ว จากนั้นก็บีบใบหน้าหล่อเหลาของเขาเบาๆ "โอเค โอเค จากนี้ไป ฉันจะกอดคุณเท่านั้น โอเค? ไปล้างมือซะ ฉันจะกินข้าวเย็นกับคุณ แล้วฉันจะต้องไปบ้านป้าของฉัน"จ้านหยินบ่นราวกับสามีที่ขุ่นเคือง "ฉันเบื่อมากเพราะไม่มีอะไรทำ แล้วคุณก็ยังไม่ยอมให้ฉันไปร่วมงานเลี้ยงกับคุณด้วย ตั้งแต่เราคบกันมา เราก็ไม่เคยไปงานด้วยกันสักครั้ง"ไห่ถงเหลือบมองเขาตาเขม็งแล้วถามกลับ: "แล้วใครผิดเล่า?"จ้านหยินเงียบไปทันที มันเป็นความผิดของเขา ปัญหาของเขาถ้าเขาไม่ปกปิดตัวตน สองสามีภรรยาคงไปงานเลี้ยงด้วยกันนานแล้ว เขาสามารถให้เธอไปกับเขาในงานสังคมได้ และไม่จำเป็นที่เธ
เธอคิดว่าแค่ใส่ชุดไหนก็ได้แต่ป้าของเธอเน้นย้ำถึงความสำคัญของการสวมชุดที่เหมาะสมสำหรับโอกาสต่างๆเจ้าภาพงานเลี้ยงในคืนนี้มีสถานะระดับกลางในกวนเฉิง ในตอนแรก คุณนายซางไม่ได้วางแผนที่จะเข้าร่วม แต่ไห่ถงได้ขอความช่วยเหลือจากเธอ เพื่อช่วยให้ไห่ถงปรับตัวและปรับตัวได้อย่างรวดเร็ว คุณนายซางจึงแจ้งเจ้าภาพว่าเธอจะไปร่วมงานเนื่องจากงานเลี้ยงไม่ใช่ระดับสูง จึงไม่จำเป็นต้องแต่งตัวหรูหราเกินไป ดังนั้นชุดราตรีที่คุณนายซางเลือกให้ไห่ถงจึงไม่ใช่ชุดที่หรูหราที่สุดไห่ถงมีหุ่นที่เพรียวบาง หน้าตาดี และมีความมั่นใจ ชุดใดๆ ที่สวมใส่สามารถเน้นให้เห็นถึงความงามโดยกำเนิดของเธอได้หลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว คุณนายซางก็ชมและพูด: "ถงถง เธอสง่างามและหุ่นดีอย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งช่วยเน้นให้ชุดนี้ออกมาดีที่สุด เพียงแค่เดินอย่างไม่เร่งรีบก็ออกมาสมบูรณ์แบบแล้ว"ไห่ถงซึ่งเคยฝึกศิลปะการต่อสู้มาก่อน มีบุคลิกที่แข็งแกร่งโดยธรรมชาติ อย่างไรก็ตาม การเดินและการทำสิ่งต่างๆ ของเธอมักจะกระฉับกระเฉงและเต็มไปด้วยพลังมากเสียจนการบรรยายการเดินของเธอว่า “รวดเร็ว” ถือเป็นการพูดน้อยเกินไป“ป้า ฉันคุ้นเคยกับการเดินด้วยรองเท้าส้นแบนมา
เมื่อไห่ถงมาถึงชั้นแรก เธอกังวลว่าพื้นอาจลื่นเกินไป จึงเดินอย่างระมัดระวังมากซางหวู่เหิงและหลานจิงเพิ่งกลับมาจากข้างนอก หลานจิงซึ่งกำลังตั้งครรภ์ได้ไปเยี่ยมครอบครัวของเธอและทานอาหารเย็นที่นั่น ซางหวู่เหิงไปรับเธอหลังเลิกงานเมื่อเห็นไห่ถงเดินอย่างระมัดระวังมาก สองสามีภรรยาก็ตกตะลึงชั่วขณะ"ถงถง เกิดอะไรขึ้น? เท้าของเธอเจ็บอยู่หรือเปล่า?"หลานจิงถามด้วยความกังวลขณะที่เธอเดินเข้ามาซางเสี่ยวเฟยยิ้มและพูดว่า "พี่สะใภ้ ดูรองเท้าของถงถงสิ เธอไม่คุ้นเคยกับการใส่รองเท้าส้นสูง แม่ขอให้เธอใส่รองเท้านี้แล้วเดินข้างนอกสักสองสามรอบ ถ้าเธอเดินได้เป็นธรรมชาติกว่านี้ก็พาเธอออกไปข้างนอกน่ะ"หลานจิงก้มหัวลงและมองไปที่รองเท้าส้นสูงที่สูงตระหง่านของไห่ถง แล้วมองที่สีหน้าของเธอที่แสดงถึงความยอมแพ้ เธอยิ้มและตบไหล่ของไห่ถงแล้วพูดว่า "ถงถง มันคงยากสำหรับเธอ แต่ถ้าเธอคิดถึงนายน้อยจ้าน เธอจะเอาชนะทุกอย่างได้"ไห่ถงพยายามอย่างมากเพื่อให้เข้ากับโลกของจ้านหยิน และต้องใช้ความพยายามอย่างมากซางหวู่เหิงก็เดินเข้ามาและมองไปที่เท้าของลูกพี่ลูกน้องของเขาแต่ไม่ได้พูดอะไร"พี่ พี่สะใภ้ ฉันจะออกไปฝึกเดิน"“ไปเ