บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 851 - บทที่ 860

คุณยายจ้านสำลัก และพูดอย่างกังวลว่า "ฉันคิดว่ามันเป็นตามสัญชาตญาณ และไม่จำเป็นต้องได้รับการสอนอะไร"เธอพึมพำกับตัวเองอีกครั้งว่า “เรื่องที่เกินความคาดคิดนั้น จะทำให้รักได้อย่างลึกซึ้งยิ่งขึ้น"ถังจวินเย่: "..."คนรับใช้เข้ามาพอดี"คุณท่าน คุณนายค่ะ นายน้อยกลับมาแล้ว"เมื่อได้ยินเช่นนี้ คุณยายจ้านก็เหมือนกับนกที่ตกใจประทัด กระโดดดีดตัวขึ้นมาอย่างว่องไวมาก ซึ่งอายุเธอไม่มีผลต่อการกระทำเช่นนี้"จวินเย่ ฉันจะกลับห้องไปนอน เมื่ออาจ้านถามถึงฉัน บอกเขาไปว่าฉันเป็นกังวลทั้งเขาและไห่ถง จนฉันล้มหมอนนอนเสือไปแล้ว"ถังจวินเย่พูดว่า "ถ้าอาจ้านพาคุณแม่ไปโรงพยาบาล ก็อย่าโทษฉันที่ไม่ได้เตือนคุณแม่ล่วงหน้าแล้วกันค่ะ""ตราบใดเขาไม่ส่งฉันไปเผาก็พอแล้ว"คุณยายจ้านรีบถอยกลับห้องนอน และทิ้งตัวลงนอนบนเตียง โดยแสดงท่าเหมือนกำลังป่วยนอนลงสักพัก และไม่ได้ยินเสียงเคาะประตูคุณยายจ้านบ่นพึมพำกับตัวเอง: เด็กคนนั้นโกรธมาก จนถึงขนาดที่เขาไม่อยากจะสนใจเธอ ตอนที่เธอ 'ล้มหมอนนอนเสื่อ' เลยงั้นเหรอ?โอ้ เหมือนเขาส่งเสียงดังออกมานิดหน่อยเลยเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะนอนต่อไปหรือจะแอบดูว่า ไอ้เจ้าตัวร้ายนั่นกำล

"จวินเย่ ให้ใครสักคนทำซุปขิงให้เด็กคนนั้นเถอะ เติมขิงเข้าไปเยอะๆ และทำให้เขาเผ็ดจนตาย"คุณยายจ้านออกมาจากห้องแล้วเดินออกไปข้างนอกสั่งสอนลูกสะใภ้ถังจวินเย่พยักหน้า และสั่งให้คนรับใช้ไปทำซุปขิงเมื่อแม่สามีและลูกสะใภ้มาถึงสระว่ายน้ำ จ้านหยินก็ยังคงว่ายไปมาในน้ำเหมือนปลา"จ้านหยิน"คุณยายจ้านร้องออกมาเสียงดังจ้านหยินหันหน้าไปมองยายของเขา จากนั้นว่ายน้ำต่อไปที่ริมสระน้ำ เขาขึ้นจากสระแล้วนั่งลงคุณยายจ้านเดินไปรอบๆ สระน้ำ และเข้ามาหาเขาด้วยความกังวล "แกมานั่งอยู่ที่นี่ทำไม รีบกลับเข้าไปข้างในเร็วๆ เข้า""คุณยาย ผมอยากจะสงบสติอารมณ์"คุณยายจ้านดุ: “ถ้าอยากสงบสติอารมณ์ก็ขังตัวเองอยู่ในห้อง จะไม่มีใครกล้าไปรบกวน จะสงบสติอารมณ์ก็สงบไป ทำไมต้องกระโดดลงไปในสระด้วย?”"เพราะค่อยข้างได้ผลลัพธ์ที่น่าพึงพอใจ"จ้านหยินพูดอย่างสงบ "น้ำในบ่อเย็นทำให้จิตใจของผมปลอดโปร่งและอารมณ์ที่ไม่สงบของฉันก็สงบลงมาก"เขากำลังพูดความจริงคุณยายจ้าน: "เมื่อสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ก็สวมเสื้อผ้าแล้วกลับเข้าไปข้างใน ถ้านั่งอยู่ที่นี่นานเกินไปจะเป็นหวัดเอา"จ้านหยินเม้มริมฝีปากของเขาถังจวินเย่นำเสื้อคลุมของเขา

ถังจวินเย่คิดว่าคนส่วนใหญ่แต่งงานเพียงครั้งเดียวในชีวิต และเมื่อไห่ถงแต่งงานกับลูกชายของเธอ และไม่มีอะไรเลยจริงๆ รู้สึกผิดแทนไห่ถงเธอพูด: "สินสอดและงานแต่งงานสามารถจัดแยกกันได้"จ้านหยินรู้ว่ามันสามารถชดเชยได้ แต่เขารู้สึกอยู่เสมอว่าเขาทำผิดต่อเธอเขาลุกขึ้นยืน “คุณแม่ครับ ผมจะคุยกับคุณยาย ไม่จำเป็นต้องตำหนิเธอ บางที นี่อาจเป็นบทดสอบที่ผมต้องเผชิญ บททดสอบความรัก”เพราะเขาใช้ชีวิตอย่างราบรื่นเกินไปตั้งแต่เกิดโดยไม่มีความล้มเหลวใดๆสวรรค์ทนไม่ไหว จึงปล่อยให้เขาทนทุกข์กับบททดสอบความรัก"อาจ้าน แม่ยังต้องเตือนลูกด้วยว่า ตัวตนของลูกถูกเปิดเผยในสังคมที่ไห่ถงอาศัยอยู่ ญาติชั้นยอดในบ้านเกิดของเธอ รวมถึงครอบครัวของสามีเก่าของพี่เธอ อาจจะเข้ามาพัวพันไม่รู้จบ ลูกไม่สามารถให้ผลประโยชน์แก่พวกเขาเพื่อประโยชน์ของไห่ถงได้ คนพวกนั้นเป็นปลิงดูดเลือด ถ้าให้พวกเขาครั้งหนึ่งพวกเขาจะมาเรียกร้องเป็นครั้งที่สอง"“พวกเขาจะเกาะติดลูกและดูดเลือดของลูกจนให้แห้ง หากพวกเขาปฏิบัติต่อไห่ถงอย่างดี การให้ประโยชน์แก่พวกเขาบ้างก็คงไม่เป็นไร แต่พวกเขาปฏิบัติต่อไห่ตงและพี่สาวของเธออย่างต่ำช้า แม่ทนคนพวกนั้นไม่ไหว พ

คุณยายจ้านตบไหล่แล้วพูดว่า "สู้ต่อไป ยายจะเป็นกำลังใจให้แกในการไล่ตามภรรยานะ!"จ้านหยินพูด: "คุณยาย ผมรู้สึกว่าคำพูดของคุณมันเสียดสีนิดหน่อยนะ"ดวงตาของคุณยายจ้านกะพริบขณะที่เธอปฏิเสธ: "มีด้วยเหรอ? ฉันจะไปเสียดสีแกได้ยัไง?""ผมเคยบอกว่าจะไม่ไล่ตามภรรยา...""โอ้ นั่นสิ! ถ้าไม่พูดถึง ยายคงลืมไปแล้ว แต่แกไม่ได้ทำสิ่งที่ขัดแย้งกับคำที่พูดมาโดยตลอดเหรอ? ใบหน้าของแกหนามากตอนนี้ ตบอีกหรือสองครั้งก็ไม่แตกต่างเท่าไหร่หรอก"จ้านหยิน "......."คุณยายที่รัก!หลังจากโต้เถียงกับยายของเขาและฟังบางสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน ในที่สุดจ้านหยินก็เข้าใจว่าทำไมคุณยายของเขาจึงยืนกรานให้เขาแต่งงานกับไห่ถงหนึ่งคือคำพูดของปู่ของเขาก่อนที่เขาจะเสียชีวิต และอีกอันคือหมอดูที่ฉันไม่รู้ชื่อ ทำใมห้เขาและไห่ถงมีโชคชะตาร่วมกัน บอกว่าพวกเขาสองคนมีโชคชะตาเป็นสามีภรรยากันในชีวิตนี้ คุณยายเขาเองก็ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อให้การแต่งงานของพวกเขาเกิดขึ้นแน่นอนว่าตอนนี้จ้านหยินรู้สึกขอบคุณหมอดูคนนั้นถ้าเขาไม่ได้ตกหลุมรักไห่ถง เขาสัญญาว่าจะทำร้ายของไม้วิเศษพวกนั้นทั้งหมดในอีกด้านหนึ่ง หลังจากออกจากบ้าน

เนื่องจากเย่เจียนียังไม่ตั้งครรภ์ โจวหงหลินจึงกลัวว่าความสัมพันธ์ของลูกชายพ่อของเขากับหยางหยางจะเหินห่างมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นไห่หลิงและลู่ตงหมิงอยู่ด้วยกัน แม้ว่าเขาจะคิดว่า ลู่ตงหมิงไม่มีทางชอบไห่หลฃิงได้ แต่เขาก็ยังกังวลว่าลูกชายของเขาจะเรียกผู้ชายคนอื่นว่าพ่อในอนาคตแค่อยากจะใช้โอกาสนี้ เพื่อนำหยางหยางมาอยู่ข้างๆ ตัวและเลี้ยงดูเขามาระยะหนึ่งเพื่อปลูกฝังและบ่มเพาะความสัมพันธ์แบบพ่อลูกนอกจากนี้ มันจะทำให้เย่เจียนีเข้ากับหยางหยางได้ด้วย ในกรณีที่เย่เจียนีไม่สามารถมีลูกได้จริงๆ และไห่หลิงต้องการแต่งงานใหม่ เขาจะต่อสู้เพื่อสิทธิ์การเลี้ยงดูหยางหยางอีกครั้งและพาเขากลับมาท้ายที่สุดแล้ว โจวหงหลินเป็นลูกชายของเขาและไม่ควรเรียกคนอื่นว่า "พ่อ"“รู้ว่าฉันหย่าแล้ว ทำไมพวกเขาถึงมารบกวนฉัน แม้ว่าพวกเขาจะรบกวนฉัน ฉันก็ก็ไม่กลัวพวกเขาหยางหยางไม่ได้ใกล้ชิดกับครอบครัวของนาย นอกจากนี้นายเพิ่งแต่งงานกับคนแซ่เย่ ถ้านายพาหยางหยางไปอยู่กับคุณ แล้วคนแซ่เย่จะรู้สึกยังไง?”“ที่ใดมีแม่เลี้ยง ที่นั่นมีพ่อเลี้ยง ฉันไม่ไว้ใจให้นายดูแล หยางหยาง พ่อแม่ของนายและคนแซ่เย่มีความขัดแย้งอยู่ต