หลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้า ในการจับจ้องของแม่ เขาก็ดื่มซุปขิงซึ่งมีรสเผ็ดมากจนเขาคิ้วขมวด"คุณแม่ ทำไมใส่ขิงเยอะจัง? มันเผ็ดมาก""คุณยายของลูกขอให้คนเพิ่มขิงเพื่อขจัดความไข้หวัด ถ้าลูกกลัวการดื่มซุปขิง ก็อย่าทำเรื่องโง่ๆ แบบนี้อีก"จ้านหยินวางชามลง “คุณแม่ครับ ผมพยายามสงบสติอารมณ์จริงๆ นะ มันไม่ใช่การกระทำที่โง่เขลาโดยเจตนา”“เอาล่ะ แกสงบสติอารมณ์ได้แล้ว ตอนนี้สงบพอหรือยัง? ไปคุยกับคุณยายของลูกเถอะ เธอเป็นคนเริ่มเรื่องทั้งหมดนี้ ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ ลูกคงไม่ตกอยู่ในสถานการณ์นี้”ถังจวินเย่เก็บงำความไม่พอใจต่อแม่สามีของเธอลูกชายคนเก่งของเธอไม่ใช่ว่าเขาจะแต่งงานไม่ได้ แม่สามีของเธอยืนยันว่าจ้านหยินต้องแต่งงานกับผู้ช่วยชีวิตของชายชราในตอนแรก พวกเขารู้สึกขอบคุณไห่ถงอย่างมาก และอยากจะขอบคุณเธออีกครั้ง แต่ไห่ถงปฏิเสธคำขอบคุณอันหนักหน่วงของพวกเขาต่อมาเมื่อเห็นว่าคุณยายจ้านและไห่ถงเข้ากันได้ดี ไห่ถงก็ชื่นชอบคุณยายจ้านอย่างมาก ถังจวินเย่ถึงกับกระซิบกับสามีเป็นการส่วนตัว โดยบอกว่าไห่ถงอาจจะรู้ตัวตนของหญิงชราและต้องการมากกว่านี้ ดังนั้นเธอจึงปฏิเสธเงินก้อนใหญ่ที่พวกเขาเสนอให้เธอ?สามีของเธอบ
ถังจวินเย่คิดว่าคนส่วนใหญ่แต่งงานเพียงครั้งเดียวในชีวิต และเมื่อไห่ถงแต่งงานกับลูกชายของเธอ และไม่มีอะไรเลยจริงๆ รู้สึกผิดแทนไห่ถงเธอพูด: "สินสอดและงานแต่งงานสามารถจัดแยกกันได้"จ้านหยินรู้ว่ามันสามารถชดเชยได้ แต่เขารู้สึกอยู่เสมอว่าเขาทำผิดต่อเธอเขาลุกขึ้นยืน “คุณแม่ครับ ผมจะคุยกับคุณยาย ไม่จำเป็นต้องตำหนิเธอ บางที นี่อาจเป็นบทดสอบที่ผมต้องเผชิญ บททดสอบความรัก”เพราะเขาใช้ชีวิตอย่างราบรื่นเกินไปตั้งแต่เกิดโดยไม่มีความล้มเหลวใดๆสวรรค์ทนไม่ไหว จึงปล่อยให้เขาทนทุกข์กับบททดสอบความรัก"อาจ้าน แม่ยังต้องเตือนลูกด้วยว่า ตัวตนของลูกถูกเปิดเผยในสังคมที่ไห่ถงอาศัยอยู่ ญาติชั้นยอดในบ้านเกิดของเธอ รวมถึงครอบครัวของสามีเก่าของพี่เธอ อาจจะเข้ามาพัวพันไม่รู้จบ ลูกไม่สามารถให้ผลประโยชน์แก่พวกเขาเพื่อประโยชน์ของไห่ถงได้ คนพวกนั้นเป็นปลิงดูดเลือด ถ้าให้พวกเขาครั้งหนึ่งพวกเขาจะมาเรียกร้องเป็นครั้งที่สอง"“พวกเขาจะเกาะติดลูกและดูดเลือดของลูกจนให้แห้ง หากพวกเขาปฏิบัติต่อไห่ถงอย่างดี การให้ประโยชน์แก่พวกเขาบ้างก็คงไม่เป็นไร แต่พวกเขาปฏิบัติต่อไห่ตงและพี่สาวของเธออย่างต่ำช้า แม่ทนคนพวกนั้นไม่ไหว พ
จ้านหยินเม้มริมฝีปากของเขาสักพักก่อนจะพูด: "เธอต้องสงบสติอารมณ์ อย่ารบกวนเธอเลย อย่างน้อยก็ไม่ใช่ตอนนี้"คุณยายจ้านพยักหน้าแล้วพูดว่า "อาจ้าน ถ้าปล่อยและปล่อยให้เธออยู่ที่บ้านพ่อแม่ของเธอไปสักระยะหนึ่ง ยายมีความสุขมาก แกมีความก้าวหน้า และไม่บังคับเก็บเธอไว้เหมือนเมื่อก่อนอีกต่อไป รู้วิธีที่จะปล่อยวางในเวลาที่เหมาะสม รู้จักให้พื้นที่แก่อีกฝ่ายก็เป็นเรื่องดี"ท่าทางของจ้านหยินหม่นหมองมากยิ่งขึ้น"ยายจะไปหาไห่ถงอีกครั้งในอีกไม่กี่วัน ไม่ใช่เพื่อขอร้องแทนแก แต่ยายก็ควรขอโทษไห่ถงด้วย เพราะยายเป็นคนแรกที่โกหกเธอ"จ้านหยินพ่นลมหายใจอย่างเย็นชาคำพูดที่ว่าลูกไม้หล่นไม่ไกลต้น เหมาะกับสถานการณ์ของพวกเขาตอนนี้“แกมีแผนจะทำอะไรในอนาคต?”“คุณยายแนะนำให้ผมทำอะไรดีล่ะ?”จ้านหยินโต้กลับคุณยายจ้านยิ้ม เอื้อมมือไปสัมผัสใบหน้าอันหล่อเหลาของหลานชายคนโตอย่างเสน่หา จากนั้นจึงจิ้มหน้าผากของเขา “แกมีสมอง คิดและเข้าใจด้วยตัวเองได้”"การรักใครสักคนไม่ใช่แค่การตกหลุมรักเท่านั้น มันต้องเรียนรู้ที่จะเข้าใจเธอ เชื่อใจเธอ และอดทนกับทุกสิ่งทุกอย่างเกี่ยวกับเธอ""แม่แกบ่นเกี่ยวกับฉันและปู่แก ว่าสอนแกทุกอย่
คุณยายจ้านตบไหล่แล้วพูดว่า "สู้ต่อไป ยายจะเป็นกำลังใจให้แกในการไล่ตามภรรยานะ!"จ้านหยินพูด: "คุณยาย ผมรู้สึกว่าคำพูดของคุณมันเสียดสีนิดหน่อยนะ"ดวงตาของคุณยายจ้านกะพริบขณะที่เธอปฏิเสธ: "มีด้วยเหรอ? ฉันจะไปเสียดสีแกได้ยัไง?""ผมเคยบอกว่าจะไม่ไล่ตามภรรยา...""โอ้ นั่นสิ! ถ้าไม่พูดถึง ยายคงลืมไปแล้ว แต่แกไม่ได้ทำสิ่งที่ขัดแย้งกับคำที่พูดมาโดยตลอดเหรอ? ใบหน้าของแกหนามากตอนนี้ ตบอีกหรือสองครั้งก็ไม่แตกต่างเท่าไหร่หรอก"จ้านหยิน "......."คุณยายที่รัก!หลังจากโต้เถียงกับยายของเขาและฟังบางสิ่งที่เขาไม่เคยรู้มาก่อน ในที่สุดจ้านหยินก็เข้าใจว่าทำไมคุณยายของเขาจึงยืนกรานให้เขาแต่งงานกับไห่ถงหนึ่งคือคำพูดของปู่ของเขาก่อนที่เขาจะเสียชีวิต และอีกอันคือหมอดูที่ฉันไม่รู้ชื่อ ทำใมห้เขาและไห่ถงมีโชคชะตาร่วมกัน บอกว่าพวกเขาสองคนมีโชคชะตาเป็นสามีภรรยากันในชีวิตนี้ คุณยายเขาเองก็ทำงานอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย เพื่อให้การแต่งงานของพวกเขาเกิดขึ้นแน่นอนว่าตอนนี้จ้านหยินรู้สึกขอบคุณหมอดูคนนั้นถ้าเขาไม่ได้ตกหลุมรักไห่ถง เขาสัญญาว่าจะทำร้ายของไม้วิเศษพวกนั้นทั้งหมดในอีกด้านหนึ่ง หลังจากออกจากบ้าน
"พ่อ"หยางหยางร้องเรียกหาโจวหงหลินโจวหงหลินก้าวไปข้างหน้าอุ้มลูกชายขึ้นมา แล้วหยอกล้อกับอยู่เขาสักพัก หลังจากที่ไห่หลิงจอดรถจักรยานไฟฟ้าแล้ว เขาก็พูดว่า "ปู่ของเธอพาลูกพี่ลูกน้องเธอ มาที่บริษัทเพื่อตามหาฉัน"ไห่หลิงขมวดคิ้ว “ทำไมพวกเขาถึงตามหานาย?”เธอได้หย่ากับโจวหงหลินแล้วระหว่างการหย่าร้าง ปู่ของเธอยังฉ้อโกงเงินจำนวนหนึ่งจากอดีตแม่สามีเธอ ซึ่งมีรายงานว่ามีมูลค่าหลายแสนบาทเธอไม่รู้ว่า อดีตแม่สามีได้รับเงินคืนหรือไม่?ไห่หลิงคิดในใจ บางทีเธออาจจะไม่ได้รับมันคืนแล้วเมื่อเงินเข้ากระเป๋าปู่แล้ว ก็ยากที่จะออกมาได้ทั้งสองฝ่ายไร้ยางอาย การทะเลาะวิวาทอาจเป็นเรื่องที่น่าดูมาก แต่น่าเสียดายที่เธอไม่ได้เห็นมัน“พวกเขารู้แล้วว่า ไห่ถงเป็นนายหญิงของตระกูลจ้าน พวกเขาเข้ามาในเมือง เพื่อตามหาเธอแต่ทำไม่ได้ แถมร้านของไห่ถงปิดอยู่ และพวกเขายังไม่สามารถเข้าไปในหมิงหยวนฮวา การ์เด้นได้ ดังนั้นโทรหาไห่ถงแต่เธอไม่ได้ ไม่รับ”“พวกเขาต้องการตามหาเธอแต่ไม่รู้ว่าเธอเช่าบ้านที่ไหน พวกเขาจึงมาที่บริษัทของฉัน”สิ่งนี้ทำให้เกิดความเข้าใจผิดกับเย่เจียนี ภรรยาใหม่ และเขาต้องใช้ความพยายามพอสมควรที่จะ
เนื่องจากเย่เจียนียังไม่ตั้งครรภ์ โจวหงหลินจึงกลัวว่าความสัมพันธ์ของลูกชายพ่อของเขากับหยางหยางจะเหินห่างมากขึ้นโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากที่ได้เห็นไห่หลิงและลู่ตงหมิงอยู่ด้วยกัน แม้ว่าเขาจะคิดว่า ลู่ตงหมิงไม่มีทางชอบไห่หลฃิงได้ แต่เขาก็ยังกังวลว่าลูกชายของเขาจะเรียกผู้ชายคนอื่นว่าพ่อในอนาคตแค่อยากจะใช้โอกาสนี้ เพื่อนำหยางหยางมาอยู่ข้างๆ ตัวและเลี้ยงดูเขามาระยะหนึ่งเพื่อปลูกฝังและบ่มเพาะความสัมพันธ์แบบพ่อลูกนอกจากนี้ มันจะทำให้เย่เจียนีเข้ากับหยางหยางได้ด้วย ในกรณีที่เย่เจียนีไม่สามารถมีลูกได้จริงๆ และไห่หลิงต้องการแต่งงานใหม่ เขาจะต่อสู้เพื่อสิทธิ์การเลี้ยงดูหยางหยางอีกครั้งและพาเขากลับมาท้ายที่สุดแล้ว โจวหงหลินเป็นลูกชายของเขาและไม่ควรเรียกคนอื่นว่า "พ่อ"“รู้ว่าฉันหย่าแล้ว ทำไมพวกเขาถึงมารบกวนฉัน แม้ว่าพวกเขาจะรบกวนฉัน ฉันก็ก็ไม่กลัวพวกเขาหยางหยางไม่ได้ใกล้ชิดกับครอบครัวของนาย นอกจากนี้นายเพิ่งแต่งงานกับคนแซ่เย่ ถ้านายพาหยางหยางไปอยู่กับคุณ แล้วคนแซ่เย่จะรู้สึกยังไง?”“ที่ใดมีแม่เลี้ยง ที่นั่นมีพ่อเลี้ยง ฉันไม่ไว้ใจให้นายดูแล หยางหยาง พ่อแม่ของนายและคนแซ่เย่มีความขัดแย้งอยู่ต
"คิดถึง"หยางหยางกอดคอของไห่ถง และจูบหน้าของเธอหลายครั้ง ซึ่งทำให้หัวใจของไห่ถงละลายและเธอก็รักเด็กน้อยผู้น่ารักคนนี้มาก“พี่ ทำไมกลับมาช้าจัง ฉันทำอาหารไว้นานแล้ว”ไห่ถงอุ้มหลานชาย แล้วถามพี่สาว“คนงานปรับปรุงเสร็จช้า ฉันเลยกลับมาช้ากว่าปกติ ฉันคิดว่าจะกลับมาทำอาหารให้เธอ แต่เธอกลับทำอาหารเย็นไว้แล้ว”ไห่ถงพูด: "พี่ ฉันแค่เสียความรู้สึกนิดหน่อย ไม่ได้ป่วย ทำไมพี่ต้องทำอาหารให้ฉันด้วย"ไห่หลิงเดินไปดูภาพวาดของเธอซึ่งเป็นปิ่นปักผม“เธออารมณ์ไม่ดี ทักษะการวาดภาพของคุณเธอไม่ดีนัก หยุดวาดตอนนี้ดีกว่า”ไห่หลิงช่วยน้องเธอเก็บกระดานวาดภาพ “เธอไม่ออกไปเดินเล่นหน่อยเหรอ?”"ไม่อยากขยับเลยนอนไปหนึ่งวัน"พรุ่งนี้ออกไปเดินเล่นและอยู่บ้านทุกวันจะทำให้อารมณ์แย่ลงไปอีกไห่ถงพยักหน้า "ฉันจะกลับไปที่ร้านพรุ่งนี้ คำสั่งซื้อก่อนปีใหม่กำลังเพิ่มขึ้น"โรงเรียนจะไม่เปิดจนกว่าจะถึงวันจันทร์หน้าวันนี้เป็นวันศุกร์ฉวยโอกาสในวันหยุดสุดสัปดาห์สองวันนี้ เธอสามารถตรวจสอบสต็อกในร้านค้าหากมีบางอย่างที่ทำให้เธอเสียสมาธิ เธอจะไม่คิดถึงจ้านหยินที่โกหกเธออีกต่อไปถ้าไม่อยากก็อย่าโกรธ ถ้าไม่โกรธ อารมณ์ก็
ไห่ถงเดินไปเปิดประตู และทันทีที่เปิดออก หน้าของเธอโดนตบหนึ่งฉาบเธอรวดเร็วกว่า และจับมือนั้นไว้กลับกลายเป็นเย่เจียนี่เย่เจียนีคิดว่าคนที่มาเปิดประตูคือไห่หลิง ทันทีที่ประตูเปิด เธอก็ตบอีกฝ่าย แต่เธอไม่คาดคิดว่าจะเป็นไห่ถง ไห่ถงมีทักษะด้านศิลปะการต่อสู้และมีปฏิกิริยาตอบสนองที่รวดเร็ว ดังนั้นเธอจึงไม่โดนตบ"เป็นเธองั้นเหรอ?""เธอมาทำอะไรที่นี่?"เย่เจียนีเห็นอย่างชัดเจนคือไห่ถงไห่ถงเหวี่ยงมือของเธอออกไปอย่างแรงและผลักเธอกลับไปสองสามก้าวเพื่อป้องกันไม่ให้เธอก้าวร้าวเกินไป“ไห่หลิงอยู่ไหน? บอกเธอออกมาสิ เธอกำลังล่อลวงสามีฉัน!”หลังเลิกงาน โจวหงหลินก็ออกจากบริษัทอย่างเร่งรีบโดยทิ้งเธอเอาไว้เย่เจียนีโกรธแล้วเพราะตระกูลไห่ มาที่บริษัทเพื่อตามหาโจวหงหลินและคนเหล่านั้นถึงกับเรียกโจวหงหลินว่าลูกเขยและน้องเขยแม้ว่าโจวหงหลินและไห่หลิงจะหย่ากันไปแล้ว แต่คนเหล่านั้นยังคงกล้าที่จะเรียกตัวเองว่าพี่เขยของโจวหงหลินได้ยังไง พวกเขาต้องการให้โจวหงหลินและไห่หลิงแต่งงานใหม่เหรอ?ครอบครัวแม่สามีมีความคิดเช่นนั้น และครอบครัวไห่ก็กล้าคิดแบบเดียวกันโดยปฏิบัติต่อเย่เจียนี ราวกับว่าเธอตายไปแล้ว?