All Chapters of หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: Chapter 711 - Chapter 720

ตอนนี้ยังไม่มีลูก สองสามีภรรยาก็สามารถใช้ชีวิตอย่างไร้กังวลเมื่อมีลูก ค่าใช้จ่ายก็จะยิ่งสูงขึ้นไปอีก และการเลี้ยงลูกก็แพงมาก ไม่เช่นนั้นจะเรียกเด็กว่าเป็นเครื่องสูบเงินได้อย่างไร“ฉันก็มีรายได้เหมือนกัน สำหรับครอบครัวเล็กๆ นี้ฉันจะออกค่าใช้จ่ายในบ้านบางส่วนเอง คุณควรประหยัดเงินได้มากขึ้น หากพวกเรามีเงินออมมากพอ ก็เอาเงินไปจ่ายค่าบ้านที่ค้างไว้ก่อนเถอะ ยิ่งเร็วเท่าไรก็ยิ่งดี จ่ายให้หมดแล้ว ก็จะโล่งใจเร็วขึ้น”เธอไม่ได้เสนอเงิน เพื่อช่วยเหลือเรื่องการจ่ายค่าผ่อนบ้านวิลล่าแห่งนี้ยังเป็นทรัพย์สินก่อนสมรสของจ้านหยิน และเขาจ่ายจำนองมาโดยตลอด เหมือนกับพี่สาวของเธอกับไอ้คนแซ่โจวเมื่อก่อนแม้ว่าเธอและจ้านหยินเพิ่งจะกลายเป็นคู่รักกัน และอยู่ในช่วงเวลาที่แสนหวาน ไห่ถงก็ควรหลีกเลี่ยงการเดินตามรอยพี่สาว นี่เป็นบ้านของเขา และเธอก็จะไม่คิดมาก แต่เธอก็จะไม่ช่วยผ่อนบ้านในกรณีที่ความสัมพันธ์ระหว่างสามีภรรยาไม่ลึกซึ้งพอ หากต้องหย่าร้างกันในอนาคต และเรื่องการแบ่งทรัพย์สิน ก็จะมีแต่ทำให้เกิดข้อพิพาทแยกแยะให้ชัดเจนตั้งแต่ตอนนี้เลยดีกว่าจ้านหยินวางคางบนไหล่ของเธอแล้วพูดด้วยน้ำเสียงอบอุ่น: "ถงถง

ลู่ตงหมิงก้าวไปข้างหน้าและยื่นกังหันลมให้หยางหยางหยางหยางไม่รับกังหันลมจากเขา“ประธานลู่ หยางหยางมีของเล่นมากมายแล้ว”“ผมไม่ได้ซื้อของเล่นให้เขา ผมแค่เดินผ่านร้านขายของเล่น เห็นกังหันหมุนอย่างสวยงามที่ทางเข้า และคิดว่าหยางหยางคงจะชอบ วันนี้ลมแรงมาก ผมเลยซื้อมาให้เขา”ไม่อย่างนั้นเขาคงไม่เข้ามาที่นี่เขาอยู่ที่นี่เพียงเพื่อมอบกังหันลมให้กับหยางหยางลู่ตงหมิงยื่นกังหันลมให้ไห่หลิงแล้วพูด "คุณเอาให้หยางหยางเถอะ"ไห่หลิงคิดว่ามันเป็นแค่กังหันลม ไม่ใช่ของแพง เธอจึงยอมรับมัน ขอบคุณเขาแทนลูกชายของเธอ แล้วมอบกังหันลมให้กับหยางหยางหยางหยางรับมันลู่ตงหมิงรู้สึกทำอะไรไม่ถูกเล็กน้อย “หยางหยางกลัวผมอยู่เสมอ พอผมให้กังหันลมกับเขา เขาก็ไม่รับ แต่เมื่อเป็นคุณแล้ว เขาก็จะรับมันทันที”ไห่หลิงหัวเราะ: “ฉันเป็นแม่ของเขา ฉันอุ้มท้องเขามาสิบเดือนและดูแลเขามาตั้งแต่เกิด ถ้าเขาไม่สนิทกับฉัน แล้วเขาจะสนิทกับใครล่ะ?”ลู่ตงหมิงยิ้มกว้างและพูด: "เมื้อกี้ผมพูดผิดไปแล้ว"เขามองไปรอบๆ ร้านแล้วถาม: "คุณมาทำอะไรที่นี่ทุกวัน?"ร้านนี้สะอาดมากตอนนี้มันสะอาดมาก แต่พอรีโนเวทหลัตรุษจีนแล้ว ก็จะกลับมาเละเท

"หยางหยาง"ทันทีที่แม่โจวเข้าไปในร้าน เธอก็ยิ้มแย้มและหยิบรถของเล่นออกมาจากกระเป๋าข และพูดกับหยางหยาง: "หยางหยาง ดูสิ คุณย่าซื้อของเล่นให้เธอด้วยนะ""ย่า"หยางหยางไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นระหว่างผู้ใหญ่ เมื่อใดก็ตามที่เขาเห็นปู่ย่าและพ่อ เขาก็ยังคงตะโกนเรียกพวกเขาไห่หลิงมีความไม่พอใจและความคับข้องใจต่อครอบครัวโจว แต่หลังจากการหย่าแล้ว เธอก็ปล่อยวาง หากครอบครัวโจวไม่ได้ก่อปัญหาให้กับเธอ ตอนนี้เธอก็สามารถใจเย็น เมื่อได้เห็นครอบครัวของสามีเก่าเธอไม่เคยพูดไม่ดีเกี่ยวกับครอบครัวสามีเก่าต่อหน้าหยางหยางยังไงซะ โจวหงหลินยังคงเป็นบิดาผู้ให้กำเนิดของหยางหยางไห่หลิงปล่อยหยางหยางไปแม่โจวเดินเข้ามานั่งยองๆ เจอหยางหยางแบบตรงๆ เธอมอบรถของเล่นให้ หยางหยางโดยหวังว่าจะเอากังหันลมไปจากมือของหยางหยาง ซึ่งเป็นของที่ลู่ตงหมิงมอบให้เธอรู้สึกไม่ถึงความไม่ชอบมาพากล และรู้สึกว่าลู่ตงหมิงเริ่มต้นเข้าหาผ่านทางหยางหยางสำหรับผู้หญิงที่หย่าและมรบลูก สิ่งที่สำคัญที่สุดในการหาบ่อน้ำที่สองคือผู้ชายจะยอมรับลูกของเธอและปฏิบัติต่อเขาอย่างดีหรือไม่หยางหยางเป็นหลานชายของสกุลโจว และไม่ควรเรียกลู่ตงหมิงว่า

“ไห่หลิง ฉันจะกลับก่อน แล้วมาหาเธอกับหยางหยางในวันอื่น”แม่โจวพูดเสร็จ ก่อนรีบออกจากร้านไปไห่ถงเดินตามหยางหยางออกไปนอกประตู มองแม่โจวขึ้นแท็กซี่แล้วจากไป เธอถ่มน้ำลายออกมาด้วยความรังเกียจด่าตามหลัง “เธอไม่เคยกระตือรือร้นที่จะไปเยี่ยมหยางหยางขนาดนี้เลย ตอนนี้จู่ๆ เธอก็รับบทเป็นคุณย่าที่แสนดี?”เมื่อเห็นรถของเล่นที่แม่โจวมอบให้หยางหยางก่อนกลับ เธอจึงหยิบมันจากมือของหยางหยางแล้วถามเขาว่า "หยางหยาง ชอบรถของเล่นคันนี้ไหม""ไม่ชอบ"หยางหยางส่ายหัวแล้วพูดว่า "ผมมีรถของเล่นมากมายอยู่แล้ว"และสามารถวิ่งได้แต่รถของเล่นที่ย่าเขาซื้อมานั้นวิ่งไม่ได้“จะทิ้งมันหรือเปล่า?”หยางหยางคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูด: "ให้กับพี่เสี่ยวเป่าเถอะ"เขาคิดว่าถ้าพี่เสี่ยวเป่ามีรถของเล่นเป็นของตัวเอง คงจะไม่แย่งรถของเล่นเขาไปอีก“หยางหยาง ต่อจากนี้พี่เสี่ยวเป่าจะไม่แย่งของเล่นของเธออีกแล้ว หากเธอไม่ต้องการก็ทิ้งรถของเล่นคันนี้ได้ หรือจะให้เด็กคนอื่นได้ แต่ไม่ต้องให้กับเริ่นเสี่ยวเป่า”“งั้นให้พี่เจียเจีย”ไห่ถงอุ้มหลานชายกลับไปที่ร้านและถามพี่สาวว่า "พี่คะ ใครคือพี่เจียเจีย?"“ลูกสาวคนเล็กของเพื่อนบ้าน

“จ้านหยินมีวิลล่าอีกหลังหนึ่งในย่านวิลล่าหรูหรา วิลล่ามีขนาดใหญ่ มีสนามหญ้าด้านหน้าและด้านหลัง และมีทิวทัศน์ที่สวยงามภายใน ฉันตรวจสอบแล้ว และวิลล่าที่นั่นมีมูลค่าอย่างน้อยหลายสิบล้าน”ไห่หลิง: "........"“จ้านหยินบอกว่าเขามีรายได้หลายล้านต่อปี ปกติแล้วเขาไม่ได้ใช้เงินเยอะเท่าไหร่ เขาจึงประหยัดเงินได้มากและซื้อวิลล่าหลังนั้น แต่เขายังคงต้องผ่อนค่างวดบ้านอยู่”“ค่าจำนองเท่าไหร่ล่ะ?”“ฉันไม่ได้ถาม มันเป็นบ้านของเขา และไม่ว่าจะจำนองเท่าไรก็เป็นเรื่องของเขา ในอนาคตถ้าอะไรไม่ดีเกิดขึ้น ฉันก็จะไม่ทะเลาะกับเขาเพื่อบ้านหลังนี้”“พูดจาไม่เป็นมงคลเลยนะ ถ่มน้ำลายทิ้งและพูดอะไรดีๆ เธอกับจ้านหยินเพิ่งเริ่มต้น ใช้ชีวิตให้ดี และสุดท้ายก็อย่าเป็นเหมือนฉัน”ไห่หลิงไม่ต้องการได้ยินน้องสาวพูดถึงการหย่าการแต่งงานของเธอเองล้มเหลว ดังนั้นเธอจึงหวังว่าน้องสาวและจ้านหยินจะแก่เฒ่าไปด้วยกัน“เธอเรื่องดีที่จะคิดแบบนั้น เว้นแต่เขาจะหยิบยกมันขึ้นมา มันเป็นบ้านของเขา และพวกเราไม่ควรโลภมัน และพวกเธอเองก็ไม่สมควรที่จะคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ด้วย เธอคงไม่ได้ทะเลาะกับเขาเพราะเรื่องนี้ใช่ไหม?”ป้าเหลียงรู้เมื่อได้