บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 151 - บทที่ 160

“ผมไม่ได้บอกว่าจะไม่ปล่อยให้คุณระบายความโกรธแทนพี่ของคุณ แต่ถ้าพี่สาวกับพี่เขยของคุณขัดแย้งกันและไม่มีทางมองหน้ากันติดอีก ผมจะสนับสนุนให้คุณไปคิดบัญชีกับพี่เขยเพื่อยุติเรื่องนี้"หลังจากแทะอุ้งตีนไก่ในท่าทางหดหู่ ไห่ถงพูดว่า "ที่คุณพูดมาก็มีเหตุผล ฉันจะควบคุมอารมณ์และไม่สอนบทเรียนให้ใคร ยังไงก็ตาม คำเตือนยังคงเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อป้องกันไม่ให้พวกตระกูลโจวคิดว่าพี่สาวของฉันไม่มีครอบครัว ถึงปล่อยให้พวกเขารังแกเธอได้”จ้านหยินเห็นว่าเธอทำตามคำแนะนำของเขา จึงไม่ได้พูดอะไรต่อพูดหลังจากกินเสร็จแล้ว ทั้งคู่ก็นั่งพักสักพักก่อน และจึงออกไปข้างนอกด้วยกันเมื่อรู้ว่าไห่ถงเป็นห่วงพี่สาวของเธอมาก ก่อนที่จ้านหยินจะส่งกลับไปส่งที่ร้าน ก็ได้เลี้ยวไปทางบ้านของไห่หลิง เพื่อให้ไห่ถงได้ดูอาการของพี่สาวความเอาใจใส่ของเขา ทำให้ไห่ถงประทับใจมากเมื่อคืน ธอเพิ่งเตือนตัวเองว่าอย่าแกล้งจ้านหยิน แต่เมื่อเผชิญกับน้ําใจของเขา ไห่ถงก็โยนคําเตือนนั้นลงไปในใต้ท้องทะเลทันทีเสี่ยวจวินบอกว่าจ้านหยินใส่ใจดีมาก ใช้โอกาสที่เธอแต่งงานกับเขา ให้เธอลองดูสักตั้ง ว่าสัญญาหกเดือนผ่านไปนั้น ตอนนี้ผ่านไปแล้วหนึ่งเดือนและยั

ไห่ถงฟังคำพูดของพี่สะใภ้โจว และความโกรธที่สะสมอยู่ในใจเธอก็ไม่สามารถระงับได้อีกต่อไป แต่เธอยังคงมีท่าทีสงบและไม่ได้ตบโต๊ะใส่หน้าพี่สะใภ้โจวเธอเดินเข้าไปในแคชเชียร์อย่างไม่ทุกข์ไม่ร้อน นั่งลงและมองพี่สะใภ้โจว จากนั้นจึงถามกลับว่า “พี่สะใภ้โจว คุณบอกว่าพี่สาวฉันทุบตีพี่เขยใช่ไหม? คุณเห็นหรือไง? พี่สาวฉันลงมือก่อนหรือเปล่า? พี่เขยไม่ได้โต้ตอบเหรอ? พี่เขยถูกทุบตีเป็นยังไงบ้าง? เขาเข้าโรงพยาบาลเหรอ?”พี่สะใภ้โจวพูดอย่างไร้ยางอายว่า "แม้ว่าหงหลินจะเป็นคนลงมือก่อนแต่มันจะทำไหมเหรอ? พี่สาวของเธอสมควรจะได้รีบบทเรียน วันนั้นหงหลินอยากจะสอนบทเรียนให้เธอ แต่เมื่อคิดว่าเธอพาสามีมา เขาก็เลยยังไว้หน้าพี่สาวอยู่บ้าง พวกเราก็แนะนำเขาแล้ว ดังนั้นเขาจึงไม่ได้ทำอะไร”“ผู้ชายคนไหนบ้างที่จะไม่ตบหน้าพี่สาวเธอ ถ้าเขาเจออะไรแบบนั้น พี่สาวของเธอทำผิดและถูกสามีทุบตี ดังนั้นเธอจึงสมควรได้รับมันแล้ว เพราะมันหน้าขายหน้าเธอเลยสมควรจะสู้กลับเหรอ? ซ้ำยังทุบตีหงหลินจนหน้าเขียวจมูกบวม ไม่กล้าออกจากบ้านมาหลายวันแล้ว”“ไห่ถง เธออายุน้อยกว่าพี่สาวสองสามปี แต่ตอนนี้เธอก็แต่งงานแล้ว ต้องมาเจอหน้าคุยกันหน่อย เธอเป็นคนในค

"แน่นอนว่า ถ้าพี่สาวโจวยินดีเป็นคนรับใช้ของสามีของเธอ ฉันไม่คัดค้าน แต่ฉันไห่ถงคนนี้ พี่สาวของฉันไม่ใช่คนรับใช้ และในปัจจุบัน ความเท่าเทียมทางเพศ ความเท่าเทียมในการสมรส ไม่มีใครสูงส่งกว่าใคร"“คุณต้องยอมรับทุกอย่าง นั่นคือสิ่งที่คุณเลือก อย่าคาดหวังให้พี่สาวของฉันยอมรับทุกอย่างด้วย”“การต่อสู้เริ่มต้นโดยโจวหงหลินซึ่งทุบตีพี่สาวของฉันจนปางตาย พี่สาวของฉันแค่ตอบโต้เพื่อตัวเธอเอง และนั่นเป็นเพียงการป้องกันตัว! เป็นไปไม่ได้ที่พี่สาวของฉันจะขอโทษ! คุณควรกลับไปและโน้มน้าวโจวหงหลินมาขอโทษพี่สาวของฉันซึ่งเป็นสิ่งที่ถูกต้อง”การแสดงออกของไห่ถงนั้นเย็นชาและแข็งแกร่ง โดยไม่ต้องกลัวว่าจะสร้างความขัดแย้งระหว่างญาติ เธอพูดว่า "ถ้าคุณคิดว่าพี่สาวของฉันไม่มีเงินและรู้จักแต่ใช้เงินเท่านั้น คุณสามารถส่งเธอกลับมาได้ อย่าหยาบคายกับเธอ พวกคุณรู้สึกเสียใจกับลูกๆ และฉัน ไห่ถงเองก็รู้สึกเสียใจกับพี่สาวด้วยเหมือนกัน”“วันนั้นพี่สาวของฉันก็ใช้เงินซื้อเสื้อผ้าไปห้าพันกว่าบาท เพราะฉันต้องพาไปเจอครอบครัวของสามี เพื่อที่จะไม่ให้ขายหน้า พี่สาวของฉันเลยซื้อเสื้อผ้าใหม่ให้ทั้งครอบครัว ไม่ได้ทำเพื่อตัวของเธอเอง ไ

“ฉันจะบอกพี่สาวดีๆ ว่าทนต่อไปแบบนี้ต่อไปไม่ได้แล้ว มันไม่จำเป็นต้องถูกรังแกอีก”พี่สาวไม่มีแหล่งรายได้และมักจะเสียเปรียบอยู่เสมอ“ลองเรียกพี่สาวมาทำงานในร้านของเรา แล้วฉันจะให้เงินเดือนเธอโดยที่เธอไม่ต้องจ่ายเงินจำนวนนั้นล่ะ ด้วยวิธีนี้ เราจะสามารถดูแลหยางหยางและยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว”เซินเสี่ยวจวินต้องการช่วยไห่หลิงจริงๆไห่ถงถอนหายใจแล้วพูดว่า "พี่สาวฉันไม่มาหรอก เธอคิดว่าร้านเราไม่ทำเงินเหมือนกัน ฉันต้องทำงานพาร์ทไทม์เพื่อเปิดร้านค้าออนไลน์เพื่อหาเงิน"จริงๆแล้วผลกำไรในร้านของพวกเขาค่อนข้างดีเพียงเพราะพี่สาวของเธอยืนกรานว่า ไม่อยากมาและรับเงินจากเธอ เธอจึงไม่สามารถโน้มน้าวพี่สาวของเธอได้“พี่ไห่หลิงเคยทำงานในฝ่ายการเงิน ฉันถามเหนียนเซียงว่าพวกเขาจากจางซื่อกรุ๊ปว่าต้องการคนหรือไม่ และจัดการให้พี่ไห่หลิงเข้าทำงานด้วย บริษัทของลุงของฉันถึงแม้จะไม่ดีเท่าจ้านซื่อกรุ๊ปหรือชางซื่อกรุ๊ปก็ตาม แต่ก็กลุ่มบริษัทใหญ่มีสวัสดิการที่ดี”"ด้วยการมีแบล็กอัพเป็นเหนียนเซียง พี่ไห่หลิงก็รู้สึกดีขึ้นได้เช่นกัน ยิ่งไปกว่านั้น พี่ไห่หลิงทำงานในที่ทำงานมาหลายปีแล้วและเป็นคนที่มีประสบการณ์"ไห่

จ้านหยินพูดคำพูดที่น่าฟังในใจเพื่อปลอบใจไห่ถงแม้ว่าเขาจะสูงส่งและมีอำนาจล้นมือ แต่เขาก็รู้ดีว่าข้อกำหนดสำหรับการสรรหาผู้มีความสามารถนั้นเริ่มสูงขึ้นเรื่อยๆ พี่สะใภ้ของเขาถูกตัดขาดจากสังคมมานานกว่าสามปีแล้ว และแม้ว่าเธอจะมีประสบการณ์ในอดีต แต่ตอนนี้เธอไม่คุ้นเคยและอาจหางานได้ยาก“คุณอยู่ที่ทำงานเหรอ? คุณยุ่งก่อนเถอะค่ะ ฉันวางสายเอง”จ้านหยินพยักหน้าและรอให้ไห่ถงวางสายโทรศัพท์หลังจากที่ทั้งคู่สนทนากันเสร็จแล้ว ไห่ถงก็โทรหาพี่สาวของเธออีกครั้งและวางแผนสำหรับอนาคตอย่างระมัดระวัง พวกเขาคุยกันจนกระทั่งพี่สาวของเธอบอกว่าเธอจะทำอาหาร และไห่ถงก็จบการสนทนาในที่สุด โทรศัพท์ของเธอแบตเตอรี่หมด เธอจึงหยิบที่ชาร์จออกมาชาร์จเมื่อใกล้ถึงเที่ยง จ้านหยินได้โทรหาผู้จัดการโรงแรมกวนเฉิง และสั่งให้เขาเตรียมอาหารกลางวันสองมื้อให้เขา นอกจากนี้เขายังสั่งอาหารสองสามจานและจัดให้คนไปส่งที่ร้านหนังสือ ที่ทางเข้าโรงเรียนมัธยมกวนเฉิงนั่นคืออาหารกลางวันที่เตรียมไว้สำหรับไห่ถง เมื่อพิจารณาว่ามี เซินเสี่ยวจวินอยู่ในร้านด้วยและหญิงสาวทั้งสองเป็นเพื่อนที่ดี จ้านหยินจึงนำอาหารกลางวันของเซินเสี่ยวจวินมาด้วย และเพื