บทที่ 156

“ฉันคิดว่า เธอก็เหมือนกับพวกเราทุกคนแหละที่หวังว่าคู่เล็กๆ ของพวกเขาจะเข้ากันได้ดี คู่รักมันย่อมมีความขัดแย้งกันอยู่เสมอ เรื่องนี้ช่างมันก่อนแล้วกัน อย่ากังวลมากเกินไป”

ไห่ถงพูดอย่างเย็นชา “โจวหงหลินขาหักหรือไม่รู้ทางกลับบ้าน? คุณอยากให้พี่สาวของฉันไปรับเขา?”

ถ้าให้พี่สาวของเธอไปบ้านตระกูลโจว เพื่อรับโจวหงหลินกลับมา พี่สาวของเธอจะถูกรังแกและสั่งสอนจากทั้งครอบครัวอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้น นี่คือความตั้งใจที่จะให้เธอก้มหัวก่อน ไห่ถงจะไม่ยอมให้พี่สาวโค้งคำนับและยอมรับความผิดพลาด

โจวหงหลินอยากกลับไปได้ทุกเมื่อที่ต้องการ และถ้าเขาไม่กลับไป เขาจะอยู่บ้านพ่อแม่ไปซะ

พี่สาวของเธอยังมีความสุขและเงียบสงบ

“สาวน้อย ทำไมไทิฐิสูงแบบนี้ล่ะ?”

แม่ของโจวพูดกับไห่ถงด้วยความโกรธ

“ยังไงก็ตาม หงหลินจะไม่กลับบ้านและจะไม่ให้ค่าใช้จ่ายพี่สาวแก ถ้าพี่สาวเแกเลี้ยงตัวเองได้ ก็อย่าให้เธอก้าวเข้าไปในประตูบ้านตระกูลโจวของฉันอีก”

หลังจากที่แม่ของโจวพูดจบ เธอก็พาลูกสาวออกไป

“ฉันอยากเห็นพี่สาวแกจะไปได้สักกี่น้ำ!”

แม้ว่าแม่ของโจวจะเดินไปที่ประตู เแต่ธอก็หันหลังกลับมาตะโกน

ใบหน้าของไห่ถงยังคงไร้ความรู้สึก อดทน