บทที่ 158

จ้านหยินมักจะเงียบอยู่ที่ปลายอีกด้านของโทรศัพท์ก่อนที่จะพูดขึ้นและถามเธอว่า "ครอบครัวโจวออกไปแล้วเหรอ? พวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่เกินเลยไปใช่ไหม"

“พวกเขาไม่ได้ทำอะไรที่ไม่เหมาะสม แค่พูดสิ่งที่ไม่เหมาะสมมากมาย จนทำให้ฉันโกรธจนเกือบทุบตีใครสักคน เทียบกับญาติในบ้านเกิดได้เลยค่ะ พวกเขาต่ำช้าทั้งภายในและภายนอก ตำหนิพี่สาวของฉันโดยบอกว่าเป็นความผิดของพี่ แถมพวกยังต้องการให้พี่เตรียมของขวัญมากมาย เพื่อไปเยี่ยมตระกูลโจวและขอโทษโจวหงหลิน ขออ้วกหน่อยเหอะ!”

เมื่อพูดถึงแม่และลูกสาวของตระกูลโจว ไห่ถงก็โกรธมาก เธอเพิ่งสาปแช่งทางโทรศัพท์และรู้สึกเขินอาย เขาพูดกับจ้านหยินว่า "คุณจ้าน ฉันโกรธจริงๆ อย่าว่าคำพูดของฉันที่ทำให้หูของคุณสกปรกนะคะ"

จ้านหยินพูดอย่างใจเย็น "คุณไม่ได้ด่าพวกเขาจนกระอักเลือดหรอกเหรอ? คุณควรใช้ไม้กวาดไล่พวกเขาออกไป ความรุนแรงในครอบครัวพี่สาวยังหมายถึงการเรียกพี่สาวไปขอโทษที่บ้าน"

“ฉันทำให้พวกเขาพูดไม่ออกและหนีไปด้วยความสิ้นหวัง เสี่ยวจวินนำไม้กวาดออกมาแล้ว และฉันคิดว่าเราเป็นคนมีอารยธรรม ฉันอดทนและไม่ได้ใช้ไม้กวาดทุบตีพวกเขา”

จ้านหยินอยากจะหัวเราะ

เธอไม่ใช่คนที่จะทนได้ แต่เพื่ออนา