บทที่ 166

ซางเสี่ยวเฟย：“......”

เธอหัวรั้นและเอาแต่ใจตัวเองเหรอ

เมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซางเสี่ยวเฟยต้องยอมรับว่าตัวเองค่อนข้างดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองจริง ๆ

สาเหตุหลักมาจากเธอได้รับการตามใจจากตระกูลซาง แต่ก็ไม่ได้ถูกตามใจจนไม่แย่แสใครเลย แต่ก็เข้ากับคนได้ยาก หากมีคนที่เธอไม่ชอบกล้าเดินเตร่ต่อหน้าเธอ เธอจะไม่ลังเลที่จะสั่งให้ใครสักคนโยนพวกเขาออกไป

โดยที่ไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่น้อย

แม้แต่คนในตระกูลซางของเธอ เธอก็เคยโยนทิ้งมาแล้ว

หลังจากนั้นไม่นาน ซางเสี่ยวเฟยก็ขอบคุณไห่ถงอย่างซาบซึ้งว่า "ไห่ถง ขอบคุณที่กล้าพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน ฉันโตขนาดนี้แล้ว และไม่มีใครเคยเตือนฉันเลย ว่าฉันมีบุคลิกที่ไม่ดีและจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง"

ไห่ตงคิดกับตัวเอง "จากฐานะของคุณ ใครจะกล้าขัดใจคุณได้?

พูดคือเธอและซางเสี่ยวเฟยไม่ได้อยู่ในแวดวงเดียวกัน และนอกจากนี้ ซางเสี่ยวเฟยยังปฏิบัติต่อเธอในฐานะที่ปรึกษาด้านความรัก ดังนั้นเธอจึงพูดออกไปอย่างกล้าหาญ

"ถงถง"

เซินเสี่ยวจวินที่กำลังงีบหลับตื่นขึ้นมาและได้ยินไห่ถงพูดคุยกับใครบางคน เธอเดินออกไปและขยี้ตาเมื่อเห็นซางเสี่ยวเฟย โอ้ คนแปลกหน้า ฉันไม่รู้จักเธอ

อย่างไรก็ตาม ยังคับคล