บททั้งหมดของ หลังวิวาห์ฟ้าแลบ ฉันก็กลายเป็นภรรยาคนโปรดของมหาเศรษฐี: บทที่ 161 - บทที่ 170

“วันนี้ผมจ่ายเงินเดือนแล้วผมจะโอนค่าใช้จ่ายของคุณทีหลัง คุณสามารถกินอะไรก็ได้ที่คุณอยากกินและใช้จ่ายตามที่คุณต้องการ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องประหยัดเกินไป”“ไม่ต้องหรอกค่ะ ยังเหลือค่าใช้จ่าย 500,000 บาทที่คุณให้ฉันเมื่อครั้งที่แล้ว มันยังมีอีกเยอะเลย ค่าใช้จ่ายของครอบครัวเราไม่มากนัก ดังนั้นเราจึงไม่ต้องการเงินมากหรอก” นั่นหมายความว่าเราใช้เงินไปหลายแสนบาทกับเฟอร์นิเจอร์เงินจำนวนนับแสนบาทที่เหลือสามารถนำไปใช้ในครัวเรือนได้หลายเดือนยิ่งกว่านั้นเธอไม่สามารถใช้เงินของเขาได้ตลอดเวลา“ถ้าใช้ไม่หมดก็เก็บไว้ ผู้ชายใช้เงินฟุ่มเฟือย โอนเงินให้คุณเก็บเอาไว้ และเผื่อฉุกเฉินในอนาคตผมจะได้มีเงินเอาออกมาใช้จ่าย ไม่อย่างนั้นผมก็จะใช้มันทั้งหมด"ไห่ถงคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "โอเคค่ะ"เธอจะทำบัญชีให้เรียบร้อยเขาโอนเงินให้เธอเดือนละเท่าไหร่ เธอเก็บมันไว้และจดจำนวนของมันเอาไว้ ในอนาคตเมื่อทั้งสองจะถึงขั้นหย่าร้างกันจริง ๆ ก็สามารถนับได้“คุณจ้าน ถ้าอย่างนั้นคุณไปทำธุระของคุณเถอะ ฉันจะไม่กวนคุณแล้ว”“ตอนกลางคืน ผมอาจจะกลับถึงบ้านดึกหน่อย เปิดประตูทิ้งไว้ให้ผมด้วย ไม่ต้องรอผมหรอกนะ”ไห่ถงยังไม

ไล่ตามจ้านหยินของเธอ ไม่เพียงแต่ญาติของเธอจะไม่สนับสนุนเธอ แม้แต่เพื่อนสนิทหลายคนของเธอก็แนะนําให้เธอปล่อยวางและบอกว่าจ้านหยินนั้นตามตื้อได้ยากเกินไป นับประสาอะไรกับทั้งสองกรุ๊ปยังเป็นคู่แข่งกันอีกไห่ถงก็ให้กำลังใจเธอจากนั้นเธอจึงพึ่งพาไห่ถงและถือว่าเธอเป็นคนสนิทที่เธอสามารถไว้วางใจได้"ถ้านายน้อยจ้านมีภรรยาหรือมีแฟน แม้ว่าเขาจะเก่งแค่ไหน ฉันก็จะไม่จีบเขาแล้ว ฉันซางเสี่ยวเฟยคนนี้เก่งขนาดนี้ ไม่จําเป็นต้องแย่งผู้ชายกับคนอื่น แต่เห็นได้ชัดว่าเขาโสด ถ้าฉันรักเขา ฉันจะลงมือทำและทุ่มสุดกำลัง ถึงแม้จะไม่ได้ผล ฉันก็จะไม่เสียใจในอนาคต”ซางเสี่ยวเฟยพูดความในใจเป็นชุดไห่ถงคิดในใจ ได้ยินว่าซ่างเสี่ยวเฟยมีนิสัยหยิ่งผยองเหมือนกัน เพราะคนอื่นมีเงินทุนที่หยิ่งผยอง ยังยุ่งเหยิงและเอาแต่ใจ ตอนนี้เธอมองซางเสี่ยวเฟย เป็นเพียงผู้หญิงธรรมดาที่ติดอยู่ในความรักเท่านั้นจากมุมมองที่สามของซางเสี่ยวเฟย ไห่ถงนั้นก็เห็นด้วยคิดว่าเธอมุมมองที่สามนั้นไม่เลวที่เดียวคืนนั้นเมื่อเธอไปงานเลี้ยงกับเพื่อนๆ เธอได้ยินข่าวซุบซิบบางอย่างเกี่ยวกับนายน้อยจ้านและรู้ว่าผู้ชายคนนั้นยังคงโสดอยู่และได้ยินว่ามีบอดี้การ์ด

ซางเสี่ยวเฟย：“......”เธอหัวรั้นและเอาแต่ใจตัวเองเหรอเมื่อคิดอยู่ครู่หนึ่ง ซางเสี่ยวเฟยต้องยอมรับว่าตัวเองค่อนข้างดื้อรั้นและเอาแต่ใจตัวเองจริง ๆสาเหตุหลักมาจากเธอได้รับการตามใจจากตระกูลซาง แต่ก็ไม่ได้ถูกตามใจจนไม่แย่แสใครเลย แต่ก็เข้ากับคนได้ยาก หากมีคนที่เธอไม่ชอบกล้าเดินเตร่ต่อหน้าเธอ เธอจะไม่ลังเลที่จะสั่งให้ใครสักคนโยนพวกเขาออกไปโดยที่ไม่ไว้หน้าเลยแม้แต่น้อยแม้แต่คนในตระกูลซางของเธอ เธอก็เคยโยนทิ้งมาแล้วหลังจากนั้นไม่นาน ซางเสี่ยวเฟยก็ขอบคุณไห่ถงอย่างซาบซึ้งว่า "ไห่ถง ขอบคุณที่กล้าพูดเรื่องพวกนี้กับฉัน ฉันโตขนาดนี้แล้ว และไม่มีใครเคยเตือนฉันเลย ว่าฉันมีบุคลิกที่ไม่ดีและจำเป็นต้องเปลี่ยนแปลง"ไห่ตงคิดกับตัวเอง "จากฐานะของคุณ ใครจะกล้าขัดใจคุณได้?พูดคือเธอและซางเสี่ยวเฟยไม่ได้อยู่ในแวดวงเดียวกัน และนอกจากนี้ ซางเสี่ยวเฟยยังปฏิบัติต่อเธอในฐานะที่ปรึกษาด้านความรัก ดังนั้นเธอจึงพูดออกไปอย่างกล้าหาญ"ถงถง"เซินเสี่ยวจวินที่กำลังงีบหลับตื่นขึ้นมาและได้ยินไห่ถงพูดคุยกับใครบางคน เธอเดินออกไปและขยี้ตาเมื่อเห็นซางเสี่ยวเฟย โอ้ คนแปลกหน้า ฉันไม่รู้จักเธออย่างไรก็ตาม ยังคับคล

เซินเสี่ยวจวินหน้ามุ่ยและพูดว่า "มันน่าเกลียดนิดหน่อย ฉันกลัวที่จะแต่งงานกับผู้ชายที่น่าเกลียด ลูกที่เราให้กำเนิดออกมาในอนาคตจะต้องน่าเกลียดมาก แบบเธอถึงจะดี ทั้งสามีและภรรยาต่างก็มีหน้าตาที่ดี แล้วลูกที่ให้กำเนิดในอนาคตก็จะมีหน้าตาดีเหมือนกันด้วย”เธออยากจะแต่งงานกับคนชนชั้นหน้าเช้ากินค่ำที่มีแรงบันดาลใจเหมือนเพื่อนของเธอ คุณจ้านไม่มีภูมิหลังที่ร่ำรวย แล้วถ้าเขายังสามารถเข้าร่วมจ้านซื่อกรุ๊ปในฐานะพนักงานปกขาวอาวุโสด้วยความสามารถของตัวเองได้ผู้คนที่สามารถเข้าไปในสำนักงานใหญ่ของตระกูลจ้านได้ล้วนเป็นชนชั้นสูงในหมู่ชนชั้นสูงไห่ถง: "...เธอควรอ่านนิยายให้น้อยลง ฉันคิดว่าเธออ่านนิยายมากเกินไป หวังว่าเธอจะได้พบกับประธานหนุ่มหล่อและรวยเหมือนนางเอกในนิยายด้วย ประธานหนุ่มชอบแต่นางเอกเท่านั้น มีความผูกพันทางอารมณ์เพียงสิ่งเดียวและเสพติดการตามใจภรรยาของเขา เสี่ยวจวิน นั่นเป็นเพียงเรื่องเล็กๆ ในความเป็นจริงจะมีประธานหนุ่มแบบนั้นมากมายได้อย่างไร?”“ประธานของจ้านซื่อกรุ๊ปยังหนุ่มยังแน่น แต่เขาเป็นทายาทที่ร่ำรวย เขาเกิดมาพร้อมกับคาบช้อนเงินช้อนทอง ซึ่งไม่มีใครเทียบได้ ดังที่เธอเคยได้ยินมา การพบ

“ตอนแรกมันเสร็จแล้ว แต่จู่ๆ คุณหนูซางก็มาหาฉัน เธอชอบมันมาก ฉันเลยให้เธอไปก่อน ฉันคิดว่าเราจะได้อยู่ด้วยกันและทำมันเมื่อไรก็ได้”ใบหน้าของจ้านหยินเปลี่ยนเป็นสีดำ และดวงตาสีเข้มของเขาจ้องมองที่เธอไห่ถง: "...คุณจ้าน คุณโกรธเหรอ?"ใบหน้าของจ้านหยินแข็งราวกับหิน และเสียงของเขาก็เย็นชา “ผมจะโกรธไม่ได้เหรอ ถ้าคุณให้บางอย่างกับฉันโดยไม่ได้รับความยินยอมจากผม”ถึงอย่างนั้นยังคงมอบมันให้ซางเสี่ยวเฟย!ซางเสี่ยวเฟยกำลังไล่ตามจีบสามีของเธอ เธอรู้ไหม? เธอมอบแมวนำโชคที่เธอควรมอบให้เขาไปกับศัตรูของเธอจริงๆช่างใจกว้างซะจริงๆ!ไห่ถงไม่ได้ดูโทรศัพท์ของเธออีกต่อไป เขาเดินไปพร้อมกับชามบะหมี่ขณะที่กินอยู่ นั่งลงข้างๆ จ้านหยินแล้วพูดอย่างสบายใจ "คุณจ้านคะ ฉันขอโทษ มันเป็นความผิดของฉันเอง พรุ่งนี้ฉันจะชดใช้ให้คุณนะ อย่าโกรธแบบนี้เลยค่ะ"จ้านหยินจ้องมองเธอด้วยสีหน้าหม่นหมองริมฝีปากบางบนล่างเม้มแน่นเมื่อรู้ว่าเขายังไม่ใจเย็นลง ไห่ถงก็ยื่นชามบะหมี่ให้เขาแล้วพูดว่า "ฉันจะเอาอาหารของฉันไปให้คุณกินดีไหม?"ใบหน้าของจ้านหยินเปลี่ยนเป็นสีเขียว และเขาพูด "เอาของที่คุณกินก่อนหน้านี้มาให้ผมงั้นเหรอ?"เขาม