บททั้งหมดของ หลังหย่า ราชาสงครามอ้อนขอข้าคืนดี: บทที่ 391 - บทที่ 400

“ลูกสะใภ้จะทำงานหนักอย่างแน่นอน”เซี่ยเชียนฮวันพูดได้เพียงเท่านี้พระสนมหมิงมองนางอย่างเย็นชา สีหน้าเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “ช่างเป็นดาวไม้กวาดที่โชคร้ายจริงๆ!”หลังจากด่าจบ นางก็จากไปแม้ว่าวันนี้จะถูกพระสนมหมิงรังเกียจ แต่เซี่ยเชียนฮวันกลับไม่นึกโกรธเคืองเลยเป็นเรื่องจริงที่พระสนมหมิงไม่ชอบนาง แต่ในคำพูดกลับไม่มีความสงสัยเลยแม้แต่น้อย คล้ายกับรู้ดีว่านางถูกใส่ร้ายมีเพียงเซียวเย่หลันเท่านั้นที่เชื่อว่านางเป็นสตรีขี้หึงจนก่ออาชญากรรมขึ้นมา...เซี่ยเชียนฮวันถอนหายใจพลางส่ายหัว จากนั้นก็เดินเข้าไปในตำหนักจิ่นชุ่ยตามที่คาดไว้ สนมจ้วงปฏิเสธจะพบกับนางในตอนแรก แต่หลังจากได้ยินว่านางมีรับสั่งของฝ่าบาท จึงเลี่ยงไม่ได้ที่ต้องให้นางเข้าพบ ในฐานะพี่สาวพ่อแม่เดียวกันของเซวี่ยจวิ้น หน้าตาของสนมจ้วงจึงค่อนข้างคล้ายกับเซวี่ยจวิ้น แต่สง่างามและเฉียบคมกว่า อย่างไรก็ตามสนมจ้วงอยู่ในวังมานาน จึงมีสัญญาณความเครียดตรงหว่างคิ้วจำนวนมาก“วันนี้พระชายาจ้านมาเยือน มีธุระอันใด”สนมจ้วงนั่งเย็นชา โดยไม่ปรายตาเซี่ยเชียนฮวันด้วยซ้ำเซี่ยเชียนฮวันจึงพูดเข้าประเด็นทันที “ขอบังอาจถามถึงความสัมพันธ์ระหว่

ตามการวินิจฉัยของเซี่ยเชียนฮวันเซวี่ยจวิ้นสร้างกลไกการป้องกันทางจิตใจ เพราะไม่สามารถเผชิญกับประสบการณ์ของตัวเองได้นางเลือกที่จะลืมทุกสิ่งทุกอย่าง และกลายเป็นคนบ้าที่ไม่รู้อะไรเลยบางครั้งการใช้ชีวิตอย่างโง่ และลืมความเจ็บปวดทั้งหมดก็ไม่ใช่เรื่องเลวร้ายแต่เซี่ยเชียนฮวันจำเป็นต้องปลุกเซวี่ยจวิ้นนางแอบคิดในใจว่า “ขอโทษจริงๆ คุณหนูรองเซวี่ย ถ้าท่านไม่ตื่น ความผิดที่ข้าไม่ได้ก่อก็ไม่อาจชำระได้ สุดท้ายก็จะเป็นหนึ่งศพสองชีวิต ซึ่งมันเลวร้ายกว่าท่านมาก”“พระชายา ลูกสาวของข้าจะรักษาหายไหม?”แม่เซวี่ยรีบถามเซี่ยเชียนฮวันนิ่งงันไปชั่วขณะ ก่อนจะพูดขึ้นมาอย่างช้าๆ “สามารถใช้วิธีจำลองเหตุการณ์ขึ้นมาได้”“จำลองเหตุการณ์?”สนมจ้วงกับแม่เซวี่ยพลันชะงักเซี่ยเชียนฮวันอธิบาย “เป็นการพานางกลับไปยังสถานที่ที่เกิดเหตุการณ์นั้น เพื่อให้นางฟื้นความทรงจำผ่านการกระตุ้นจิตใจ”“นี่...”“พระชายา นี่จะไม่โหดร้ายกับจวิ้นเอ๋อร์เกินไปหรือ!”แม่เซวี่ยไม่เห็นด้วยอย่างเด็ดขาดเซี่ยเชียนฮวันขมวดคิ้ว “ข้าสามารถใช้ยารักษาได้ แต่เมื่อดูสภาพในปัจจุบันของคุณหนูรองเซวี่ยแล้ว อาจต้องใช้เวลาอย่างน้อยหลายปี กว่

“นางกลัวมากตอนที่เราลักพาตัวนางในตอนแรก แต่ตอนนี้นางดูเหมือนคนโง่อีกแล้ว”เหล่าทหารองค์รักษ์รวมตัวกันและครุ่นคิดในที่สุดก็มาถึงข้อสรุปว่า “คงเป็นเพราะพวกเราซื่อตรง ไม่เหมือนโจรที่รังแกผู้หญิง นางเลยไม่รู้สึกอะไร”“เฮ้ มีห้องเล็กๆ อยู่ด้านหลัง!”ทหารองค์รักษ์ที่อายุน้อยที่สุดวิ่งกลับมาแจ้งข่าว หลังตรวจสอบสถานที่โดยรอบเสร็จหมู่บ้านอี้เป็นสถานที่จัดเก็บโลงศพ และผู้ที่รับผิดชอบดูแลโลงศพมักจะพักอยู่ในห้องเล็กๆ ที่อยู่ด้านหลังเสมอพวกเขาเดินเข้าไปในห้องเพื่อตรวจสอบ นอกจากโต๊ะและเก้าอี้เก่าๆ ที่เต็มไปด้วยหยากไย่แมงมุมแล้ว ก็มีเพียงที่นอนเปื้อนเลือดอยู่บนพื้นเท่านั้น ร่องรอยทุกอย่างล้วนน่าตกใจ “ดูเหมือนว่าคนร้ายจะก่อเหตุที่นี่” หนึ่งในนั้นขมวดคิ้ว“ถ้าอย่างนั้น เราควรพานางมาที่นี่ไหม?”“ในเมื่อทำแล้วก็ต้องทำให้ถึงที่สุด ไป”ทุกคนกลับไปพาเซวี่ยจวิ้นมาที่ห้องด้านหลังน่าแปลกที่เซวี่ยจวิ้นซึ่งยังคงยิ้มอย่างโง่เขลาเมื่อกี้ เริ่มหวาดกลัวมากขึ้นเมื่อเข้าใกล้ห้องมากขึ้นเรื่อยๆ นางกรีดร้องและดิ้นรน!“เข้าไป!”ทหารองค์รักษ์หนุ่มใช้โอกาสนี้ดุร้าย และผลักเซวี่ยจวิ้นเข้าไปในห้องเล็กนางล้

“อย่าคิดว่าเพราะฝ่าบาททรงมีเมตตา ปล่อยให้พระชายาเป็นอิสระสามวัน ท่านก็สามารถแสร้งทำเป็นว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น! คนทำ สวรรค์มอง วันนี้ข้าได้เห็นกับตา เรื่องมาถึงตรงนี้แล้ว จ้านอ๋องจะทรงปกป้องพระชายาต่อไปอีกหรือไม่!”คำพูดของมหาดเล็กเซวี่ยทั้งหนักแน่นและทรงพลัง ไม่เพียงแต่พยายามจะกล่าวโทษเซี่ยเชียนฮวันเท่านั้น แต่ยังโจมตีการคุ้มครองของเซียวเย่หลันอีกด้วยเซียวเย่หลันหน้าตาอึมครึม ไม่ได้ตอบโต้มหาดเล็กเซวี่ย เพียงแต่พูดว่า “กลับไปค่อยคุย”เขาจับมือเซี่ยเชียนฮวันไว้แน่น ไม่ยอมให้นางดิ้นหลุดไปง่ายๆ“ข้าจะไม่กลับไปกับท่าน” เซี่ยเชียนฮวันเม้มปากแน่น “ท่านสามารถกินดื่มและเสพสุขต่อไปได้ แต่ข้าอยากจะรักษาเซวี่ยจวิ้น เพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้า”“เกรงว่าพระชายาไม่ได้คิดจะรักษาจวิ้นเอ๋อร์หรอก แต่เพลิงริษยายังไม่หายไปต่างหาก ถึงได้ออกมาทรมานนางอีกหน!”มหาดเล็กเซวี่ยตะคอกอย่างเย็นชาในคำอธิบายของเขา เซี่ยเชียนฮวันดูเหมือนจะเป็นเพียงปีศาจสาวที่มีจิตใจดุร้ายและไร้ศีลธรรมเหล่าทหารองค์รักษ์ที่ติดตามเซี่ยเชียนฮวันมาสองวันต่างมองหน้ากันพวกเขารู้สึกว่า พระชายาจ้านไม่ใช่คนแบบนั้น...นางแข็งแกร่ง

“ฝ่าบาททรงพระปรีชา หม่อมฉันพูดความจริงทุกคำ!”เสียงของหญิงสาวผสมกับความอ้างว้างเล็กน้อย จนคนฟังแทบทนไม่ได้อย่างไรก็ตาม ในบรรดาผู้คนที่อยู่ตรงนั้น ใครก็ตามที่มีความฉลาดเล็กน้อย ก็สามารถบอกได้ว่าทัศนคติของนางนั้นแปลก และนางกำลังซ่อนบางสิ่งเอาไว้นางซ่อนความลับอะไรเอาไว้ และทำไมถึงไม่กล้าบอกพวกเขา ซึ่งไม่มีใครทราบฮ่องเต้ครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและพยักหน้าช้าๆ “ช่างเถอะ ส่งคดีนี้ให้ศาลต้าหลี่สอบสวนต่อไป เนื่องจากพระชายาจ้านถูกใส่ร้าย ดังนั้นจึงพ้นผิด”เจ้าหน้าที่ศาลต้าหลี่โค้งคำนับรับคำสั่งมหาดเล็กเซวี่ยที่อยู่อีกด้านเหมือนไม่พอใจเล็กน้อยแม้ฮ่องเต้จะตัดสินว่าเซี่ยเชียนฮวันไม่มีความผิด แต่มหาดเล็กเซวี่ยกลับไม่ขอโทษเซี่ยเชียนฮวันสำหรับความหยาบคายก่อนหน้านี้ แต่กลับมองนางอย่างเย็นชา ราวกับว่านางเป็นคนผิด “เจ้าเจ็ดและสะใภ้เจ็ด อีกสักพักไปพบข้าที่ห้องทรงพระอักษร”ฮ่องเต้มีรับสั่งเซี่ยเชียนฮวันกับเซียวเย่หลัน แล้วจากไปโดยเอามือไพล่หลังเซี่ยเชียนฮวันไม่มองเซียวเย่หลัน แต่หันกลับมาช่วยเซวี่ยจวิ้นที่ยังคงหวาดกลัวอยู่“เข้าเฝ้าฝ่าบาทครั้งแรก เลี่ยงไม่ได้ที่จะตื่นตระหนก” นางเอ่ยปลอบ “เจ