บททั้งหมดของ เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว: บทที่ 81 - บทที่ 90

เมื่อเห็นความลำบากใจของคุณชายหมิ่น ล่อจี่งซูจึงยิ้ม ศาลาฉินโล่ฉู่เปิดใกล้กับถนนอวี๋ ซึ่งพิสูจน์แล้วว่าถูกกฎหมายธุรกิจที่ถูกกฎหมายการดำเนินการทางกฎหมาย หากไม่มีกลอุบายที่มืดมนเหล่านั้น เงินจะได้มาโดยไม่มีความผิดล่อจี่งซูบอกกับค่ายลาดตระเวนอีกครั้งว่า"หลังจากจุดธูปแล้ว คุณต้องมาถึงใกล้วัดต้าหลี่เพื่อพบฉัน"“ไม่ต้องห่วง สาวน้อย เราจะทำภารกิจให้สำเร็จอย่างแน่นอน” คนจากค่ายตระเวนพูดเสียงดัง“โอเค ฉันจะกลับไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แผนเริ่มตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะลงมือเมื่อไร ก็แค่จัดการงานของตัวเองซะ”"ทราบ!"ล่อจี่งซูเตือนอีกครั้งว่า"คุณมินโปรดจำไว้ว่าไม่มีใครจากวังของเจ้าชายเซียวสามารถปรากฏตัวใกล้กับวิหารต้าหลี่ได้"นายมินกล่าวว่า:"สาวน้อย โปรดอย่ากังวล จะไม่มีใครจากวังของเจ้าชายเซียวมาปรากฏตัวใกล้วัดต้าหลี่ ฉันรู้ถึงความจริงจังของเรื่องนี้"หากผู้คนจากคฤหาสน์ของเจ้าชายเซียวไปได้ ก็ไม่จำเป็นที่จะต้องมีหญิงสาวเข้ามาแทรกแซงนี่เป็นเรื่องร้ายแรงมาก แต่หญิงสาวดูไม่กังวลเลย เธอหันหลังกลับและกลับบ้านไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างง่ายดายจื่ออีชะลอผู้ส่งสารจากวัดต้าหลี่ไปประมาณหนึ่งแท

ในที่สุด โซ่เหล็กก็หัก ล่อจี่งซูฉีกโซ่เหล็กออกจากร่างกายของเธอ ฉายแสงเลเซอร์อันทรงพลัง สะกดสายตาของพวกเขา อุ้มเธอขึ้นมาแล้ววิ่งออกไปข้างนอกหลังจาก แสงจ้าผ่านไป ก็พบว่าหมิงหยู่ หายไป เขาคิดว่าเธอหลุดจากโซ่แล้ววิ่งออกไป เขารีบหยิบดาบขึ้นมาไล่ตามเธอ ตะโกนว่า "จับกุมเขา เขาเป็นผู้หลบหนี"ล่อจี่งซูกอดหมิงหยู่และหายตัวไปพร้อมกัน รีบออกจากคุกอันหนักหน่วงโดยเหลือเวลาเพียงสามวินาทีเธอบินขึ้นไปบนท้องฟ้า พยายามบินให้สูงขึ้นเพื่อหลีกเลี่ยงสายตาของพวกเขา แต่มันก็สายเกินไป เมื่อจับหมิงหยู่ไว้ในอ้อมแขน ความเร็วของเธอไม่ได้เพิ่มขึ้นทันที มีปรมาจารย์หลายคนบินมาจากท้องฟ้าเธอได้เปิดเผยตัวเองโชคดีเนื่องจากความมืดมิดในยามค่ำคืนและความเร็วที่รวดเร็วของเธอ ปรมาจารย์ที่วัดต้าหลี่ไม่คิดว่าจู่ๆ เธอก็ปรากฏตัวขึ้น แต่คิดแค่ว่าเธอถูกพวกเขาขัดขวางเท่านั้นดาบยาวกวาดไปในอากาศ พยายามบังคับล่อจี่งซูลงกับพื้นล่อจี่งซู กัดฟันและบินต่อไป มีคนหนึ่งทะยานขึ้นไป และปลายดาบทะลุฝ่าเท้าของเธอ และมีเลือด จู่ๆก็หลั่งไหลออกมาเธอดึงขาของเธอกลับมาด้วยความเจ็บปวดและสูญเสียการทรงตัว ปีกของเธอแกว่ง และโซเซไปในอากาศ โชคดีที่

หลานจี้เข้ามาและลากเธอออกไป และถ้าเธอพูดต่อก็คงจะเป็นสี่สิบกระดานใหญ่นายมินก้าวไปข้างหน้าเพื่อรับการลงโทษ หยุนเส้าหยวนผู้สงบและสงบก็พูดอย่างเคร่งขรึม:"ทำไมคุณถึงมาที่นี่เพื่อร่วมสนุก? ออกไป จัดเจ้าหน้าที่กู้ภัย และรอข่าวกลับมา หากบุคคลนั้นอยู่ในมือของวิหารต้าหลี่จริงๆ เราจะทำทุกอย่างเพื่อช่วยเขา" ออกมา"ทุกคนต่างตกตะลึง พระองค์ไม่ทรงอารมณ์เสียมานานแล้ว ทรงดูสงบ แม้จะมีเรื่องใหญ่เกิดขึ้น สีหน้าของพระองค์ไม่เปลี่ยนแปลงแม้ภูเขาไท่จะถล่ม นอกจากนี้ พระองค์ยังเคารพคุณมินมากมาโดยตลอด และ ตอนนี้เขาบอกให้ออกไปจริงๆหัวใจของหยุนเส้าหยวนกำลังจะลุกเป็นไฟ และโดยธรรมชาติแล้วเขาไม่สามารถรักษาความสงบของเขาได้สมาชิกของทีมจื่อเว้ยทำให้เกิดความวุ่นวายครั้งใหญ่ เกือบจะตกตะลึง และคฤหาสน์ของเจ้าชายเซียวก็ไม่สามารถทำอะไรกับเรื่องนี้ได้ ยิ่งไปกว่านั้น คุณติง มินยังกล่าวอีกว่าตอนที่เขารายงานเรื่องนี้ จินชูได้เตือนหมิงหยูว่าจะเกิดปัญหาขึ้น แต่ก็ไม่มีใครสนใจมันเธอไม่มีวันสงบสุขเลยตั้งแต่เข้ามาในวัง เธอได้รับบาดเจ็บและป่วยและไม่สามารถพักผ่อนได้ เธอยังช่วยชีวิตคนได้หลายคน และตอนนี้เธอต้องเสี่ยงชีวิตเพราะคว

เดิมทีเธอคิดว่าจะนั่งสักพักแล้วค่อยดูว่าหมิงหยูที่ถูกทิ้งไว้ที่ลานด้านหลังตื่นขึ้นมาหรือไม่ แต่ในทันใดนั้น ความง่วงก็เข้ามาหาเธอเหมือนกระแสน้ำ และเธอก็หลับไปเพียงแค่นั่งอยู่บนนั้น เก้าอี้.ห้องโถงมืดสนิทและอากาศดูเหมือนจะแข็งตัวทำให้ไม่สามารถละลายความมืดได้ อย่างไรก็ตาม ดูเหมือนว่าจะถูกปิดกั้นจากอากาศเย็นภายนอกด้วย หลัวจินชูรู้สึกอบอุ่นมากในความฝันของเขาเธอตื่นขึ้นมาหลังจากนอนหลับไปประมาณครึ่งชั่วโมง แมวก็ลืมตาขึ้นแล้วมองดูเธอ ดวงตาเล็กๆ ของเขาดูรังเกียจเล็กน้อย เขากระโดดขึ้นและกระโดดขึ้นไปบนเตียงของจักรพรรดิ์สูงสุด ร่างเล็กๆ ของเขาแข็งแกร่งและว่องไวมาก .หลอจินซูกลัวว่ามันจะชนเข้ากับอุปกรณ์ของระบบ เขาจึงยืนขึ้นและพยายามไล่มันออกไป อย่างไรก็ตาม หลังจากเดินไปไม่กี่ก้าว เขาก็พบว่าอาการบาดเจ็บที่ฝ่าเท้าของเขาไม่ได้เจ็บมากนักอีกต่อไปเธอนั่งลงถอดรองเท้าและแก้ผ้าพันแผล แผลสด ๆ กลายเป็นสีแดงอ่อนราวกับเป็นแผลมาหลายวันแล้วน่าแปลกที่ระบบไม่ได้เปิดการซ่อมแซมอัตโนมัติ จักรพรรดิ์ใช้ระบบ ทำไมจู่ๆ อาการบาดเจ็บถึงดีขึ้นมาก?มีอะไรผิดปกติกับระบบจริงๆ หรือไม่? มันเป็นไปได้จริงๆอาการของชายชราน

ดวงตาของจักรพรรดิ์สูงสุดจ้องมองไปที่นาง ราวกับว่าเขาไม่เชื่อ "เจ้าเป็นใคร?"“ข้าชื่อล่อจี่งซู คู่หมั้นของเจ้าชายเซียว”จักรพรรดิ์ดูเหมือนจะตกใจและส่ายหัวช้า ๆ“คู่หมั้นของเส้าหยวนแซ่เว่ย ชื่อเว่ยอะไรสักอย่าง”ล่อจี่งซูพูดอย่างไม่พอใจ:"นั่นคือแฟนเก่า ข้าไม่อยากได้ยินชื่อของนาง"จักรพรรดิ์ดูเหมือนจะจำการกลับใจของตระกูลเว่ย ในเรื่องการแต่งงานของพวกเขา เขารู้เรื่องนี้ แต่มันก็เป็นสิ่งที่ดี เขาจะละทิ้งมันเมื่อมันตกอยู่ในอันตราย มันมีประโยชน์อะไร?แต่ผู้หญิงคนนั้นบอกว่านางไม่ต้องการได้ยินชื่อนาง และนางก็ดูถูกครอบงำเล็กน้อย ดังนั้นจึงอดไม่ได้ที่จะถามว่า:"เจ้ามาที่นี่ทำไม?"“ช่วยชีวิตท่านน่ะ เมื่อคืนท่านป่วยหนัก”จักรพรรดิ์สูงสุดขมวดคิ้ว ใบหน้าของเขาดูดุร้ายเล็กน้อย"เจ้าเป็นแพทย์หญิงจากโรงพยาบาลของวังหรือไม่ ในฐานะแพทย์หญิงมันเป็นหน้าที่ของเจ้าที่จะต้องดูแลเด็กกำพร้า แล้วเจ้าจะช่วยชีวิตได้อย่างไร?""ข้าไม่ใช่แพทย์หญิง"ล่อจี่งซูไม่อยากเถียงกับเขาเรื่องการช่วยชีวิต ตอนนี้สติของเขาคงสับสน เธออยากถามเขาว่าเขารู้ไหมว่าจักรพรรดิจิงชางต้องการจะฆ่าเขา แต่เมื่อเธอ เงยหน้าขึ้นเล็กน้อยก็พบว่าแมว..