บททั้งหมดของ เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว: บทที่ 261 - บทที่ 270

หลังจากได้ยินเรื่องนี้ จินชูก็หันหน้าไปมองเธอ " เรื่องหยุนจินเฟิง เธอ ปล่อยวางได้แล้วเหรอ?"เหลิงชิงชิงต้องเคยรักหยุนจินเฟิงอย่างแน่นอน หลังจากแต่งงานได้หนึ่งปีเธอก็สดใสและสวยงาม ดังนั้นหยุนจิงเฟิงจึงชอบเธอและปฏิบัติต่อเธออย่างดีการปฏิบัติอย่างอ่อนโยนต่อผู้ชาย และเด็กผู้หญิงที่เพิ่งมีความรักครั้งแรก จะไม่ให้ใจเต้นได้อย่างไรกันเหลิงชิบชิงคิดอยู่พักหนึ่ง"ฉันรู้สึกเหมือนมีคนสองคน ฉันก็ไม่อยากจะยอมรับว่าเขากลายเป็นแบบนี้จริงๆ แต่ฉันทำได้เพียงแค่บอกตัวเองว่าคนที่ฉันตกหลุมรักนั้นเป็นภาพลวงตาและไม่จริง"“เขาเป็นคนแบบนั้นอยู่แล้วนะ”“บางทีมองดูเขาแล้วก็นึกถึงอดีตเหมือนผ่านมาทั้งชีวิต ถ้าบอกว่าไม่ปล่อยวาง ก็แสดงว่าไม่ปล่อยภาพลวงตาเมื่อก่อนของคนนั้น แต่สำหรับเขาตอนนี้ ฉันไม่มีความหวังและความฝันต่อเขาแล้ว เกลียดเขา!”เธอแสร้งทำเป็นมีความสุข“แต่เธอไม่ต้องห่วงฉันหรอก ถ้ามีชีวิตอยู่ต่อก็ไม่มีวันแสวงหาความตาย ถ้าไม่แสวงหาความตายก็มีชีวิตอยู่ต่อ ฉันจำทุกสิ่งที่เธอบอกก่อนหน้านี้ได้”จินซูหันหน้าไปทางด้านข้าง"ฉันเคยพูดแบบนี้เหรอ?""เคยบอกสิ"เหลิงชิงชิงเงยหน้าขึ้นมองเธอ"เธอพูดคำนี้บ่อยๆ ลืมไปแล

จินซูถาม: "คุณมีกระดาษและปากกาไหม?"แม้ว่าผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์จะงงงวย แต่เขาก็เรียกคนส่งกระดาษไปให้จินชูวาดลวดลายของอวัยวะบนกระดาษแล้วพูดว่า"นี่คือหัวใจปกติของเรา"เธอวาดหัวใจอีกดวงหนึ่ง ภาพนี้เป็นข้อบกพร่องของผนังกั้นหัวใจห้องบน เธออธิบายว่า"นี่คือหัวใจของเจ้าชาย จะเห็นว่าหัวใจของเขาแตกต่างจากหัวใจปกติของเรา ในส่วนนี้จะมีส่วนที่บกพร่องอยู่ เราจำเป็นต้องซ่อม..."“ช้าก่อน!”สีหน้าของผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์เริ่มจริงจังมากขึ้นและพูดด้วยน้ำเสียงเข้มงวด“เธอตั้งใจจะผ่าหัวใจของเขาออก ทำแบบนี้ได้ยังไง ฉันไม่เห็นด้วย”จินชูกล่าว:"อาการแบบเจ้าชายจริงๆแล้วก็พบได้ไม่น้อยเลย ข้อบกพร่องไม่ใหญ่มาก และผู้ที่ไม่พบเจออาการจึงมีผลกระทบต่อการใช้ชีวิตเพียงเล็กน้อย พวกเขาสามารถแต่งงานและมีลูกได้เหมือนคนปกติ แต่ข้อบกพร่องของเจ้าชายนั้นค่อนข้างใหญ่ ประกอบกับอาการที่ปรากฏแล้ว อาการค่อนข้างรุนแรง หากปล่อยทิ้งไว้ไม่รักษาจะมีผลตามมา หมอจูสามารถยืดอายุเจ้าชายถึงยี่สิบปีได้ แต่เจ้าชายไม่สามารถอยู่ในต้าหยานตลอดไปได้ ท้ายที่สุดแล้วเขาจะต้องกลับไปที่รัฐฮุยเพื่ออาศัยอยู่ที่บ้านเกิด”นอกจากนี้ หมอจูยังบอกอย

จินชูรู้ว่าเธอพูดจากก้นบึ้งของหัวใจ และมีประสบการณ์หลายปีในการเข้ากับสามีภรรยาได้ เธอจึงพยักหน้าอย่างจริงจัง "ฉันจำได้แล้ว"" นอกจากนี้ เมื่อคุณแต่งงานกับราชวงศ์ อาจมีเรื่องที่เธอควบคุมไม่ได้ บางครั้งอาจมีความขัดแย้งระหว่างราชวงศ์และครอบครัว ในเวลานี้ เธอต้องประนีประนอมข้อขัดแย้งโดยเร็วที่สุด ฉันทามติให้มากที่สุดและรักษาหัวใจของคุณไว้ที่เดิม"“เธอคงรู้เรื่องนี้ดี แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันต้องบอกเธอหลายครั้ง” เจ้าหญิงองค์โตมีสีหน้าเคร่งขรึมและจริงจัง“หากวันหนึ่งต้องเผชิญกับทางเลือกที่ยากลำบาก ไม่ว่าจะเสียสละตัวเองหรือครอบครัว หรือผลประโยชน์ของชาติ แม้จะพิจารณาทุกอย่างแล้ว ก็ทำได้เพียงเลือกที่จะเสียสละตัวเองเท่านั้น เพราะราชวงศ์ของเราได้รับการสนับสนุนจากประชาชน และเราสามารถได้รับความมั่งคั่งมหาศาลในยุคนี้ได้อย่างง่ายดายโดยไม่ต้องใช้ความพยายามใด ๆ ดังนั้นอย่าบ่นเลย เรื่องการอยู่ในราชวงศ์ เธอก็จะได้รับความรุ่งโรจน์และทรัพย์สมบัติอย่างเสรีมากกว่าใครๆ เวลาเราลำบาก เราต้องยืนหยัดก่อนไม่เสแสร้ง ต้องจำไว้ เพราะสามีของคุณเป็นผู้ดูแลกองทัพ หากวันหนึ่งเราจะต้องเผชิญหน้ากับทางเลือกดังกล่าว และแน่นอนฉั

ทุกคนหยุดและมองไปที่ประตูเจ้าชายเซียวกำลังมาเหรอ งานแต่งงานของเขาอยู่ห่างออกไปเพียงสองวัน ทำไมเขาถึงมาที่นี่กันแน่นอนว่าองค์ชายเซียวไม่มา และคำพูดเหล่านี้แค่ทำให้เหตุการณ์เงียบลงคุณชายมินเดินออกไป และจัดผมและเสื้อผ้าของหยุนฉินเฟิงเรียบร้อยก่อน"กลับไปที่บ้านใหม่เถอะ"ผมของหยุนฉินเฟิงยุ่งเหยิงและเสื้อผ้าของเขายับยู่ยี่ เขามองไปที่คุณชายมินแล้วพูดว่า"ไม่เป็นไรถ้าพวกเขาดูถูกฉัน แต่พวกเขาไม่สามารถพูดถึงองค์หญิงได้"เขากำลังอธิบายว่าทำไมเขาถึงลงมือเพราะเขาไม่อยากให้คนในบ้านของท่านอาคิดว่าเขาประมาท“หยุนฉินเฟิง…”เจ้าชายแห่งเมืองฮั่นถูกทุบตีอย่างแรง ปากของเขาเต็มไปด้วยเลือด และร่างกายของเขาสั่นเทา เขาชี้ไปที่เขาและสาปแช่ง “เจ้ากลัวคนอื่นพูดในสิ่งที่เจ้าทำหรือเปล่าล่ะ คุณชายมิน เจ้ามาจากคฤหาสน์ของเจ้าชายเซียว เรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับเจ้า หลีกทางไปซะ ”คุณชายมินมองดูองค์รัชทายาทแห่งราชวงศ์ฮั่นแล้วพูดด้วยรอยยิ้ม:"ฝ่าบาทข้าได้ยินสิ่งที่พระองค์ตรัสกับทุกคนที่นี่ พระองค์บอกว่าองค์ชายสี่ข่มขืนเด็กสาวพลเรือนจนตาย มีหลักฐานหรือไม่"เจ้าชายแห่งฮั่นอาเจียนเลือดออกมาเต็มปากและพูดอย่างจริงจัง:"เจ

จินชูไม่สามารถไปงานแต่งงานคืนนี้ได้ เธอจึงรอแม่ฟานหรือคุณชายมินมาเล่าให้เธอฟังเกี่ยวกับงานแต่งงานเธอคิดว่างานแต่งงานครั้งนี้ไม่สามารถจะจัดขึ้นได้อย่างราบรื่น ต้องมีบางอย่างผิดพลาดอย่างแน่นอนหญิงจากตระกูลหวู่ เป็นลูกสะใภ้ที่ดีที่ นางสนมเว่ยคัดเลือกมาอย่างดี แต่ตอนนี้เธอถูกมอบให้กับหยุนฉินเฟิง เธอโกรธมาก เธอจะไม่จัดฉากและสร้างปัญหาให้กับหยุนฉินเฟิงและราชินีได้อย่างไร ?เธอยังกังวลว่าหญิงตระกูลไม่ชอบหยุนฉินเฟิงจริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่กินอาหารเย็นและรอข่าวต่อไปป้าม่านอุ่นอาหารสองครั้ง และหลังจากชวนเธอหลายครั้ง เธอก็วางตะเกียบลงหลังจากกินไปหนึ่งหรือสองครั้ง ป้าม่านถามว่า"ไม่ชอบเหรอคะ อยากกินอะไรเดี๋ยวข้าเรียกให้คนทำให้"ซินยี่พูดจากด้านข้าง:"อาหารดีๆ แบบนี้จะไม่ถูกใจได้ยังไง ถ้าเธอไม่อยากกินก็ปล่อยไปเถอะค่ะ"“สาวๆบ้านเรา ต้องกินดีดื่มดีสิ”ป้าม่านพูดอย่างมีน้ำใจซินยี่หัวเราะและพูดว่า"นั่นไม่จำเป็นค่ะ เธอไม่ได้มีรสแบบนั้น เธอเป็น VIPเพชรสีดำของมณฑลซา"“ยัยเด็กผู้หญิงบ้านนี้ ชอบพูดเรื่องไร้สาระ ใครสอนกันนะ”ป้าหม่านจ้องมองซินยี่“ไปทำขนมให้คุณผู้หญิงหน่อย เธอทำขนมเก่งหนิ”จินซูพูดว่