All Chapters of เสด็จลุงห้ามใจไม่ไหว: Chapter 281 - Chapter 290

330 Chapters

บทที่ 281 คุณชายกัวมาถึงแล้ว

ผู้สำเร็จราชการมองไปที่เขาและเห็นว่าเขานั้นเมาจนไม่สามารถลืมตาได้ จึงเอ่ยถามอีกครั้ง"ข้าสงสัยว่าลั่วจิ่นชูมีน้องสาวหรือไม่ เช่นนั้นแม่หญิงที่นามว่าซินอี๋ไม่ใช่น้องสาวของนางจริงๆหรือ?"เส้าหยวนเอนข้อศอกไปด้านหลังแล้วเอ่ยพูด"ไม่ใช่"เขาไม่เรียกนางว่าพระชายาซูแต่ยังคงเรียกว่าลั่วจิ่นซูอยู่อย่างนั้น ทั้งที่ลั่วจิ่นซูก็เข้ามาด้านในแล้วและเขาที่งป็นแขกควรเปลี่ยนวิธีการเรียกเป็นพระชายาเซียว“เช่นนั้นนางไม่มีน้องสาวจริงๆเหรอ?”ผู้สำเร็จราชการแทนยังคงถามเส้าหยวนค่อยๆลืมตาขึ้น"ผู้สำเร็จราชการแผ่นดินมิใช่ว่ารู้จักตระกูลนายทัพลั่วเป็นอย่างดีอยู่แล้วหรือ? เหตุใดถึงไม่รู้ว่านางมีน้องสาวหรือไม่?"ผู้สำเร็จราชการแทนเงียบกริบ เขาเมามากเช่นนี้แล้วแต่การคิดคํานวณของเขายังคงชัดเจนอยู่ ไม่เสียชื่อเลยจริงๆที่เขาได้เป็นราชาสงครามแห่งแคว้นเยี่ยน"ผู้สำเร็จราชการแทนสนใจในตระกูลลั่วหรือ? นายทัพลั่วก็ถูกสังหารในสนามรบแล้ว แล้วเหตุใดแคว้นฮุยยังคงให้ความสนใจกับเขามากนัก?ผู้สำเร็จราชการแทนกล่าวตอบ"ตัวข้าไม่ได้สนใจอะไร แต่มีคนอื่นที่สนใจ""ผู้ใด?"ผู้สำเร็จราชการแทนเงยหน้าขึ้นแล้วกล่าว"ท่านไม่ได้เมา"“เมา
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 282 เสด็จแม่เจ้าว่าอย่างไรบ้าง

นอกเรือนเซียวเฉียนมีส่วนเล็กๆอยู่สวนหนึ่ง ขณะนั้นมีเงาร่างหนึ่งยืนอยู่มุมประตูที่มีรากไม้ห้อยระโยงระยาง จากจุดที่เธอยืนอยู่นั้นสามารถเห็นถึงแสงเทียนเปล่งที่ออกมาจากหน้าต่างของเรือนหอมันส่องแสงสว่างมากซะจนทแยงตาเป็นจื่อหลิงนั่นเอง คืนวันนี้เธอนั้นยุ่งมากซะจนลืมแม้แต่จะกินข้าวกินปลานี่ก็เป็นงานรื่นเริงของผู้อื่น แต่เธอกลับต้องมาวุ่นวายกับเรื่องพวกนี้ด้วย ช่างน่าขันเสียจริงเสียงฝีเท้าดังขึ้นด้านหลังอย่างเงียบๆ หากเธอไม่หันไปมองก็รู้ว่าเป็นใครเธอเงยหน้าขึ้นพร้อมกับเช็ดน้ำตาของเธอ"หลานจี้ เจ้าว่าพวกเขากำลังทำอะไรกันอยู่"หลานจี้พูดเพียงสองคำเท่านั้น"เรือนหอ"จื่อหลิงยิ้มขึ้นอย่างเศร้าหมอง"คำที่เจ้าพูดออกมาตอนนี้ก็เหมือนกับการหยิบมีดแทงหัวใจข้าอยู่"หลานจี้กล่าว"แต่มันคือความจริง"แววตาของจื่อหลิงดุร้ายขึ้นมาทันทีพร้อมพูดอย่างเย็นชา"โสมม!"ใบหน้าของหลานจี้หันหลบเข้าไปในความมืดครึ่งหนึ่ง"ใช่นะสิ มันโสมมที่เจ้าคิดเช่นนี้"“เจ้าจงใจจะมีเรื่องกับข้าใช่หรือไม่?เพราะข้าปฏิเสธที่จะแต่งงานกับเจ้า ฉะนั้นภายนอกเจ้าทำเป็นดีกับข้า แต่ในใจคิดที่จะแก่แค้นข้าอยู่ตลอดใช่ไหม?”หลานจี้ยกยิ้ม“
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 283 เทียนดอกไม้

เส้าหยวนคงต้องได้แต่เพียงคิดวิธีในการใช้คำประโยคแรกผู้หญิงทุกคนบนโลกนี้ตายไปหมดแล้วหรือ เจ้าถึงต้องแต่งกับเด็กกำพร้านั่น?"นางบอกว่าเจ้าเป็นคู่หมั้นเดิมของหยุนจินเฟิง และมันไม่เหมาะสมที่ข้าแต่งกับเจ้า... "ประโยคที่สอง ท่านพ่อของเจ้านั้นแกจนพร่ามากแล้วคิดไม่ถึงว่าจะรับตำแหน่งเป็นกั๋วกงหลังตาย เพื่อจะให้ฐานะทางสังคมที่ดีกับนาง นางควรค่าหรือ? ใครในราชวงศ์ไม่ดูถูกนางบ้าง?“โชคดีที่ท่านพ่อของข้านั้นหลักแหลมเลยจะให้ฐานะทางสังที่ดีแก่เจ้า เพื่อที่ให้คนในราชวงศ์ไม่กล้าดูถูกเจ้า”ประโยคที่สาม ท่านแม่จะไม่ยอมรับนางเป็นลูกสะใภ้ เพื่อเห็นแก่ท่านพ่อเธอจะยอมรับไหว้ของนาง แต่อย่าหวังว่าจะปฏิบัติตัวดีต่อนาง"นางจะพยายามอย่างดีที่สุดที่จะยอมรับเจ้า โดยหวังว่าต่อหน้าจะสามารถรักษาความปรองดอง แต่หลังจากนั้นจะไม่มีอะไรเกิดขึ้น "ประโยคที่สี่ ท่านแม่กำลังมองหานางสนมให้กับเจ้าและต้องหาคนที่มีฐานะทางสังคมที่ดีเพื่อมมาปราบปรามเธอถึงจะได้และจะให้เธอมาอยู่จวนอ๋องเซียวอย่างอิสระและง่ายดายเพื่อมาสำเริงความมั่งคั่งและรุ่งโรจอย่างเดียวไม่ได้“นางวางแผนจะช่วยข้าหานางสนมข้างกายเพื่อจะได้มารับใช้เจ้าและข้า”
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 284 เข้าวังถวายชา

เช้าตรู่ในตำหนักเฉียนคุนวันนี้ก็มีการเตรียมพร้อมเช่นกันป้าเกิงไปเชิญไทเฮาด้วยตัวเอง แต่ไทเฮากลับขัดขืนโดยบอกว่าเธอไม่สบายและไม่สะดวกไปที่นั่น เพราะเกรงว่าจะนำหวัดไปติดฮ่องเต้สูงสุดสูดป้าเกิงยิ้มแล้วกล่าว"ท่านว่าบังเอิญหรือไม่เล่า? วันนี้ฝ่าบาทท่านก็ส่งหมอหลวงมาแล้วด้วย หากท่านรู้สึกไม่สบาย สามารถขอให้หมอหลวงตรวจชีพจรของท่านเมื่อมาถึงตำหนักเฉียนคุนก็ได้"“ข้ารู้สึกเวียนหัว ทานอาหารเช้าเสร็จแล้วค่อยไปก็ได้ เมื่อวานสั่งคนเตรียมโจ๊กพุทราแล้ว ข้านั้นเวียนหัวอยู่เรื่อย หมอหลวงบอกว่าควรกินโจ๊กพุทราเยอะๆ…”ป้าเกิงก็ยังยิ้มแล้วกล่าว“ท่านว่ามันบังเอิญหรือไม่? เมื่อวานฝ่าบาทท่านก็ได้สั่งให้พวกคนรับใช้เตรียมโจ๊กพุทราไว้ด้วย”ไทเฮาจ้องไปที่นางป้าเกิงแสดงสีหน้าสงบเสงี่ยมอ่อนน้อมออกมา ท่านนี่จริงๆเลย ทุกครั้งจำต้องใช้อุบายนี้ คิดอุบายอื่นไม่ได้แล้วหรืออย่างไร?นางอยากจะแกล้งทำเป็นรับมือไม่ไหว ไม่ได้หรืออย่างไรไทเฮาทรงอารมณ์เสียแล้วตรัส“ไม่ไปไม่ไปเรียกให้สะใภ้ใหม่มาที่นี่ก็จบ ก็แค่ก้มหัวคำนับไม่ใช่หรือไง อีกเดี๋ยวกุ้ยเฟยก็จะมาที่นี่แล้วด้วย”“ฝ่าบาทท่านบอกว่าจำเป็นต้องเชิญท่านไปให้ได้”“
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 285 ฝ่าบาทจิงชางไปเยี่ยมไทเฮา

เส้าหยวนรู้สึกไม่ค่อยมีความสุขนัก แต่ไม่ว่าท่านพ่อท่านแม่ของเขาจะให้รางวัลอะไร เขาก็ไม่สามารถพูดอะไรได้ ได้เพียงแต่ยื่นมือออกไปช่วยพยุงจิ่นชูยืนขึ้นฮ่องเต้สูงสุดดูความคิดของเด็กสาวตัวเล็กๆคนนี้ออก แต่ก็ชั่งเถอะ ของจากหญิงชรานั้นนางไม่ต้องการก็เท่านั้น จวนอ๋องเซียวเองก็ไม่ได้ขาดในเรื่องนี้เขาส่งสายตาให้หมอหลวงเข้ามาเอาเข็มออก แล้วออกคำสั่งกับเส้าหยวน"ไปส่งท่านแม่ของเจ้ากลับตำหนักเสีย"พิธีถวายชานั้นจบลงแล้วและเขาก็ไม่ต้องการเห็นนางต่อไปไทเฮาเองก็กระตือรือร้นที่อยากจะออกไป ช่วงนี้นางยิ่งไม่อยากเจอตาเฒ่านี้อยู่เช่นกันวันข้างหน้านั้นยังอีกยาวนาน รอนางเข้าไวังในวันที่สิบห้าก็ยังมีกฎที่นางต้องรู้และเชื่อฟังทำตามอยู่อีกเส้าหยวนส่งนางกลับไปที่ตำหนัก และนางก็รู้ว่านางทำผิดที่มอบของขวัญดังกล่าวให้กับภรรยาของลูกชาย แถมยังจะหาเรื่องต่ออีก"ไม่ใช่ว่าแม่โหดร้ายแต่เป็นเพราะฐานะสังคมของนาง หากดีกับนางมากเกินไปจะเป็นการเยินยอนางและเป็นการทำร้ายนาง"เส้าหยวนตอบกลับอย่างนุ่มนวล"มันไม่สำคัญว่าท่านแม่จะมอบอะไรให้ มันล้วนแต่เป็นน้ำใจจากท่านทั้งนั้น แต่อย่างไรท่านพ่อ ท่านแม่และกุ้ยเฟยก็มอบให้มามาก
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 286 กวางแดงจากภูเขาหิมะ

ฮ่องเต้จิงชางตรัสกับจิ่นชู "ข้ารู้ว่าเจ้ามีทักษะทางการแพทย์ที่ยอดเยี่ยมฮองเฮาทรุดป่วยนานหลายปีและซักนิดก็ยังไม่หายดี ข้าจึงเรียกเจ้ามาที่นี่ให้ตรวจชีพจรให้นางหน่อย"นี่เกินความคาดหมายของจิ่นชูอย่างมาก นึกไม่ถึงว่าเรียกเธอมารักษาอาการป่วยของฮองเฮาหรอกหรือ?รู้จักรู้สึกผิดแล้วหรือ?ไม่มีทาง เขาไม่มีทางมีจิตสำนึกอีกอย่างนางสนมเว่ยก็ไม่ได้คัดค้านด้วย แถมยังนั่งอยู่ข้างกายกับเขาด้วยซ้ำเมื่อมีอะไรผิดปกติก็ต้องมีปีศาจแน่นอนเดิมทีจิ่นชูก็จะรักษาให้ฮองเฮาอยู่แล้ว อีกทั้งยังฮองเต้สูงสุดก็ได้ออกพระราชกฤษฎีกาแล้วด้วย แต่อย่างไร บัดนี้ฮ่องเต้จิงชางและนางสนมเว่ยก็ได้เอ่ยปากมาก่อน เธอได้เห็นแล้วว่าฮ่องเต้จิงชางโหดร้ายเพียงใด เขาเป็นคนที่อยากจะฆ่าพ่อของเธอด้วยซ้ำและเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะสงสารฮองเฮาและดูเหมือนว่าเส้าหยวนจะรู้แล้วฝ่าบาทเชื่อในทักษะทางการแพทย์ของจิ่นซูและคาดเดาได้ว่าจิ่นซูเองก็จะรักษาให้ฮองเฮาด้วยนี่มาจากการที่ฮองเฮาได้ยอมรับหยุนฉินเฟิงเป็นลูกชาย และหยุนฉินเฟิงนั้น ก็ไปที่ค่ายป้องกันที่ชิงโจวก่อนงานอภิเสกสมรส ในความคิดของฝ่าบาทเขาเชื่อว่าหยุนฉินเฟิงได้ไปพึ่งพาฝ่ายจวนอ๋อ
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่287 ฮ่องเต้ทะเลาะกับกุ้ยเฟยอีกแล้ว

แต่ในเมื่อเขาถามเช่นนี้ จิ่นชูก็ตอบได้เพียงว่า"ประมาณหนึ่งเดือนเพคะ"นางสนมเว่ยถามทันที"แล้วถ้าเจ้าไม่รักษานางล่ะ นางจะมีชีวิตอยู่ได้นานแค่ไหน?"จิ่นชูมองไปที่ฮองเฮา เธอดูสลึมสลือและหายใจอย่างอ่อนแรงเธอถอนหายใจ“สิบวันถึงครึ่งเดือน”นางสนมเว่ยดูเศร้าหมองลงไปทันที"ถ้าเช่นนี้อาการของนางตอนนี้ก็ถึงขั้นร้ายแรงมากแล้วใช่หรือไม่? หากเจ้าจะรักษา ก็ยืดเวลาอย่างน้อยมากสุดได้ครึ่งเดือน และนี่จะทำให้นางต้องทนทุกข์ทรมานจากการรักษาอีก ใจข้านั้นทนไม่ได้จริงๆ"เธอกล่าวจบนางก็หันหน้าไปมองฮ่องเต้จิงชาง“ฝ่าบาท มิเช่นนั้น อย่าได้ปล่อยให้เสด็จพี่ต้องทนทุกข์ทรมานดีกว่าหรือไม่เพคะ? ข้าทนไม่ได้ที่จะให้นางทยทุกข์ทรมานอีกต่อไป”จิ่นชูยิ้มเยาะเย้ยอยู่ในใจ ทนไม่ไหวหรือ? เจ้าอยากให้นางตายเร็วๆน่ะสิฮ่องเต้จิงชางครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วกล่าว"ข้าแต่งงานกับฮองเฮามานานกว่า 20 ปีและไม่อาจทนเห็นนางได้รับความเจ็บปวดจากการรักษาอีกต่อไป กวางแดงหิมะที่เจ้าว่านั่นข้าจะให้คนออกไปค้นหาเจ้าเองก็ไม่ต้องเข้าวังมารักษานางแล้ว"หากพระราชกรกฤฎีกาของฮองเต้สูงสุดยังไม่ประกาศออกมา จิ่นชูจึงไม่สามารถพูดอะไรได้ขณะที่เธอคำนับเ
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 288 เข้าวังรักษาฮองเฮา

หลังจากที่จิ่นชูกลับไป วันรุ่งขึ้นในตอนบ่ายเธอก็พาซินอี๋เข้าวังเพื่อทำรักษาฮองเฮาและเธอยังส่งคนไปที่บ้านรองอีกแห่งหนึ่งเพื่อให้ผู้สำเร็จราชการพาซื่อจื่อมาช่วงดึกหน่อย ฉะนั้นเธอจึงต้องรีบกลับจวนก่อนค่ำวันนี้ฮองเฮาดูมีพละกำลังขึ้นกว่าเมื่อวานมาก แต่ใบหน้าของเธอยังคงย่ำแย่อยู่หากมองข้ามเรื่องสีหน้า จริงๆแล้วเธอก็มีรูปลักษณ์หน้าตาที่สวยงามมาก และอาจเป็นเพราะเธอนั้นวิ่งทำธุรกิจข้างนอกจนชินแล้ว ใบหน้าจึงมีความฉลาดเฉียบแหลมอยู่เสมอเธอนอนอย่างเกียจคร้านอยู่บนตั่งของกุ้ยเฟย โดยมีสาวใช้ในวังบรรเลงเพลงอยู่ข้างๆ ข้างกายยังมีชามยาร้อนๆตั้งอยู่ด้วยเมื่อเห็นจิ่นชูเข้ามา เธอจึงเหลือบตาขึ้นได้เพียงครึ่งเดียวแล้วกล่าว"มาแล้วหรือ?"“พระองค์ทรงดูผ่อนคลายจริงๆ”จิ่นชูกล่าวด้วยรอยยิ้ม"ข้าชินแล้ว ถ้าข้าไม่ฟังเพลง แม้แต่นอนกลางวันข้าก็นอนไม่หลับ"เธอขมวดคิ้วมุ่น"ช่วงนี้หัวของข้าสับสนมึนงงมากเรื่องต่างๆก็เข้าใจยาก"“โรคหอบหืดเคยกำเริบหรือไม่?”“เคยกำเริบ ยาของเจ้านั้นได้ผล แต่…”เธอค่อยๆลุกขึ้นนั่งและยกมือขึ้นให้สาวใช้หยุดบรรเลงเพลงและถอยออกไป“เดิมที่เจ้าให้ข้าหนึ่งวันทาน2ครั้งนั้นมันไม่สามารถควบคุ
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 289 เชิญฮองเฮาไปจวนอ๋องเซียว

ฮ่องเต้จิงชางนึกถึงสิ่งที่ขันทีเวินเป่ารายงานเมื่อวานนี้และหรี่ตาลง “เจ้าพูดถูก ชะตาของฮองเฮากำลังจะจบลง มันไม่มีประโยชน์หลังจากที่นางทำการรักษาฮองเฮา แต่เพราะฮ่องเต้สูงสุดออกคำสั่งเป็นการส่วนตัว นางจึงไม่กล้าฝ่าฝืนคำสั่งและทำให้เขาขุ่นเคือง นางจึงใช้ข้อแก้ตัวด้วยการได้รับบาดเจ็บ”เขานั่งลงอย่างช้าๆโดยทำความเข้าใจกับการกระทำของลั่วจินชูแต่สิ่งเดียวที่เขาไม่เข้าใจคือเหตุใดฮ่องเต้สูงสุดถึงรับสั่งให้เธอทำการรักษาฮองเฮา?แม้ว่าพระองค์จะทรงชอบฮองเฮาลูกสะใภ้ผู้นี้ และเมื่อนางทรงประชวรในหลายปีมานี้เขาก็ส่งคนไปส่งยาให้ แต่เขาก็ไม่เคยพยายามหาหมอหลวงมารักษาฮองเฮาด้วยตัวเขาเองเลยหลังจากคิดอยู่ครู่หนึ่ง เขาก็ตรัส"ในเมื่อฮ่องเต้สงสุดสั่งให้พระชายาเซียวทำการรักษาให้ เช่นนั้นก็ฮองเฮาไปที่จวนอ๋องเซียวเถอะ"เขาขมวดคิ้วมุ่นและยังกล่าว"อีกอย่าง หลังจากที่นางถูกส่งไปยังจวนอ๋องเซียว เจ้าบอกสาธารณชนไปว่าหมอหลวงได้เคยทำการวินิจฉัยฮองเฮาว่านางสามารถอยู่รอดได้ถึงเทศกาลแข่งเรือมังกร"ขันทีเวิงเป่ายิ้มแล้วกล่าว"ฝ่าพระบาททรงปรีชา"หมอหลวงได้บอกว่านางสามารถอยู่รอดได้ถึงเทศกาลแข่งเรือมังกร แต่จริงๆ แล้วยื้
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more

บทที่ 290 เรื่องนี้เก็บเป็นความลับ

เขายกมือคำนับและล่าถอยออกไปจากนั้นส่งคำสั่งให้หลานจี้นำทีมไปที่เป่ยโจวทันทีและยังจงใจเรียกชื่อจื่อหลิงให้ไปด้วยจื่อหลิงกลับจวนมามานานเช่นนี้พึ่งจะมีภารกิจสำคัญครั้งแรก และการที่ลั่วจิ่นชูแต่งเข้ามายังจวนอ๋องเซียวก็เป็นช่วงเวลาที่ดีในแผนการ พอมาตอนนี้ก็ยังส่งเธอออกจากเมืองหลวงไปยังเป่ยโจว เช่นนี้ก็รู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากลแต่อย่างไรก็ คิดว่าการได้รับความไว้วางใจจากองค์ชายและคุณชายหมิ่นมาก่อนนั้นสำคัญกว่า เมื่อสามารถกลับเข้าทีมเฝ้ารักษาจื่อได้ ค่อยหาโอกาสลงมือจัดการลั่วจิ่นชูก็ยังไม่สายดังนั้นเมื่อถึงช่วงเวลาคล้อยบ่ายพวกเขาจึงออกเดินทางไปยังเป่ยโจวทันทีที่พวกเขาจากไป ผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์และพระชายาของเขาก็ได้พาซื่อจื่อมาเมื่อก่อนหน้าพบพวกเขาอยู่สองสามครั้งนั้นพวกเขาล้วนแต่สวมชุดของแคว้นฮุยแต่วันนี้พวกเขากลับเปลี่ยนเป็นชุดของแคว้นเยี่ยนพระชายาผู้สำเร็จราชการสวมกระโปรงไม้ไผ่ซาตินปักลายสีทองและสีเงินมัวเร และยังมีเสื้อคลุมขนสุนัขจิ้งจอกสีขาวบริสุทธิ์ ผมศีรษะติดปิ่นปักผมหยกสีทองบนมวยผมของเธอซึ่งดูเฉิดฉายและสง่างามมากทว่าผู้สำเร็จราชการแทนพระองค์นั้นกลับแต่งกายด้วยผ้าแพร เป็
last updateLast Updated : 2024-10-29
Read more
PREV
1
...
2728293031
...
33
DMCA.com Protection Status