Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 801 - Bab 810

ฮูหยินหลิ่วตอนที่ตรวจอยู่ในห้อง ฮูหยินจางกับฮูหยินโม่ก็รออยู่ด้านนอกเซี่ยซื่อเข้ามาเติมชาให้พวกนาง จากนั้นก็ส่งผลไม้ปอกแล้วเข้ามา อันห่าวเองก็ยกตะกร้าดอกไม้ใบหนึ่งมาวางไว้บนโต๊ะด้วยพอจัดวาง โต๊ะเล็กตัวนี้ก็ดูดีมีบรรยากาศขึ้นมาไม่น้อยฮูหยินใหญ่โม่มองเซี่ยอันห่าว ก็รู้สึกดูถูกชะตามาก อดถามบางอย่างกับนางขึ้นมาไม่ได้อันห่าวเองก็ตอบกลับอย่างว่าง่ายทีละคำถาาม"ฮูหยินทั้งสองอย่าได้เกรงใจเลย ต้องการอะไรก็บอกกับพวกเรา จาวหนิงอีกเดี๋ยวก็น่าจะออกมาแล้ว" เซี่ยซื่อพอเห็นฮูหยินใหญ่โม่ชอบอันห่าวก็ดีใจมาก นางเองก็ชอบฮูหยินใหญ่โม่ด้วย รู้สึกว่านางดูใจดี "ข้าจะพาอันห่าวไปสวนเล็กๆ ทางนั้นเพื่อเด็ดถั่วเสียหน่อย""ได้ พวกเราไม่เกรงใจนะ"ฮูหยินใหญ่มู่กวักมือให้กับอันห่าว กำชับนางว่า "ระวังอย่าไปตากแดดเสียล่ะ""ขอบคุณฮูหยิน"อันห่าวหลังจากออกไปพร้อมเซี่ยซื่อ ฮูหยินจางก็ถามนางเสียงต่ำ "นี่เป็นลูกพี่ลูกน้องบ้านคุณยายของพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ""พวกเขาเองก็ตรวจสอบมาแล้ว แม่แท้ๆ ของพระชายาอ๋องเจวี้ยนไม่ใช่ลูกสาวตระกูลหลิน ดังนั้นจึงไม่เกี่ยวข้องอะไรกับตระกูลหลิน เซี่ยซื่อกับเด็กสาวอันห่าวคนนี้ น่าจะ

"เดิมทียังได้อยู่ แต่ข้าอีกไม่กี่วันก็จะไม่อยู่เมืองหลวงแล้ว ดังนั้นพวกท่านไปที่โรงยาจัดยาจะเหมาะยิ่งกว่า ไม่เป็นไร ข้าเขียนตำรับยาไว้ชัดเจนแล้ว ล้วนเป็นวัตถุดิบยาที่มีในโรงยาทั้งนั้น จัดยามาได้อยู่แล้ว""ท่านจะออกไปจากเมืองหลวงหรือ?""มีธุระน่ะ น่าจะออกไปพักหนึ่ง" ฟู่จาวหนิงพยักหน้าฮูหยินเหล่วเอ่ยขึ้นทันที "เช่นนั้นพระชายาอ๋องเจวี้ยนโปรดวางใจ พวกเราจะช่วยท่านดูแลในบ้านให้"ฟู่จาวหนิงตกตะลึงไปครู่หนึ่งนางคิดไม่ถึงเลยว่าฮูหยินหลิ่วจะเอ่ยขึ้นมาด้วยตนเองเช่นนี้ฮูหยินจางรีบเข้ามาอธิบาย"พระชายาอ๋องเจวี้ยน อันที่จริงพวกเราก็เคยได้ยินเรื่องในอดีตของท่านมาบ้าง รู้ว่าบ้านตระกูลฟู่ในเมืองหลวงตอนนี้มีญาติมิตรอยู่ไม่มากนัก แต่หลังจากนี้พวกเราก็ล้วนเป็นมิตรของท่าน ใช่ไหม ดังนั้นพระชายาอ๋องเจวี้ยนถ้ามีเรื่องอะไรต้องการให้พวกเราช่วย ขอแค่เอ่ยมาก็พอแล้ว""พระชายาอ๋องเจวี้ยน ตระกูลพวกเราจะดูแลให้" ฮูหยินใหญ่โม่เอ่ยขึ้น"ขอบคุณมาก" ฟู่จาวหนิงเองก็คิดไม่ถึงว่าจะได้ผลลัพธ์มาเช่นนี้ นอกจากตระกูลโม่ นางยังรู้ว่าบ้านสามีและบ้านฝ่ายหญิงของฮูหยินหลิ่วกับฮูหยินจางก็มีหน้ามีตาอยู่ "เช่นนั้นข้าก็ไม่เ

ค่ำของวันถัดมา องค์หญิงหนานฉือก็เดินทางเข้ามาในเมืองหลวงสองข้างถนนแน่นขนัดไปด้วยประชาชน พวกเขาล้วนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นกับองค์หญิงหนานฉือ อยากจะเห็นว่าองค์หญิงหนานฉือหน้าตาเป็นอย่างไรองค์หญิงหนานฉือการเคลื่อนไหวครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก"ไม่ใช่บอกว่าแคว้นหนานฉือกู่จนมากหรอกหรือ?"มีประชาชนไม่ค่อยเข้าใจ มองขบวนยิ่งใหญ่อลังการตรงหน้า ถลึงตาอ้าปากครั้งรถม้าที่บรรทุกลังใช้เชือกมัดไว้จนเต็มขบวนยาว องครักษ์ที่สง่างามบนม้าตัวสูง อัญมณีล้ำค่าไข่มุกล้ำค่าขนาดใหญ่ที่มีธงปักสะบัดไปมา แล้วยังมีรถม้าสี่เหลี่ยมที่สีสันสวยสดด้านหน้าขบวนคันนั้นอีกรถม้าคันนั้นมีเจ้าค้ำหลังคาโค้ง แขวนม่านผ้าไหมที่มันขลับเหมือนเปลือกหอย ตอนนี้ทั้งหมดถูกม้วนขึ้นมา ดุมที่กลัดม่านไว้เป็นไข่มุกขนาดใหญ่ และยังแขวนไว้ด้วยเปลือกหอยเล็กๆ หลากสีสันหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถม้า รวมผมสูงที่แตกต่างกับแคว้นเจาของพวกเขา เผยหน้าผากสว่างใส บนหน้าผากมีเครื่องประดับปะการังและไข่มุกที่สวยงาม สวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ด้านบนยังประดับไว้ด้วยไข่มุกในอ้อมกอดนางยังมีแมวสีขาวหิมะอีกตัวหนึ่ง แมวตัวนั้นดูขี้เกียจ ตอนที่มองมาก็จะเห็นดวงตาสีน้ำ

อันเหนียนมององค์หญิงหนานฉือบนรถม้าคันงามคันนั้น นางกอดแมวตัวนั้น ลูบเบาๆ ที่ตัวแมว มองประชาชนที่ตื่นเต้นสับสนรอบๆ ในดวงตามีรอยยิ้มราวกับเป็นเซียนที่กำลังมองมดปลวกอยู่บนชั้นเมฆสวยงาม แต่ก็ดูห่างเหินพอมองไปยังนางรำเหล่านั้น ก็เห็นว่าพวกนางเหมือนจะกำลูกกลมเจ็ดสีดยนลงมาไม่หยุด แต่อันที่จริงมือของพวกนางจะใหญ่ได้แค่ไหน? กำหนึ่งอันที่จริงก็ได้แค่สี่ห้าก้อนก่อนหน้าที่จะโยนสิ่งของเหล่านั้นบนมือออกมา พวกนางยังร่ายรำก่นออีกด้วย มือก็ไม่ได้หยุด แต่อันที่จริงสิ่งของที่โยนออกไปก็ไม่ได้เยอะมากดูแล้วเหมือนเป็นการสร้างภาพลวงๆ ว่าโยนของออกไปมากมายอย่างไรอย่างนั้นหรือก็คือ อันที่จริงพวกนางส่งไข่มุกออกไปไม่มาก ก็ทำให้เหล่าประชาชนเต็มถนนเข้ามาแย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่ง เข้ามาโค้งเอวก้มหัวมุดใต้รถม้าเบื้องหน้าองค์หญิงหนานฉือนี่คือนิสัยของประชาชนเมืองหลวงแคว้นเจาสินะเหมือนเข้ามาเล่นละครลิงให้องค์หญิงหนานฉือดูตั้งแต่ที่มาถึงองค์หญิงหนานฉือเว้นระยะไว้ระยะหนึ่ง มองอันเหนียนที่กำลังเดินเข้ามาอันเหนียนเห็นนางยักคิ้วขึ้นเบาๆ อย่างชัดเจนนั่นเป็นสีหน้าท้าทายสินะถ้าหากเขาเข้าไปตะคอกใส่เหล่านางรำ

อันชิงคิดไม่ถึงเลยว่าจะปิดบังพี่ชายไว้ไม่ได้ ทำได้แค่พยักหน้า"พี่หญิงจาวหนิงก็ให้ข้าไม่ต้องรีบร้อน นางจะส่งคนไปช่วยข้าตรวจสอบ"อันเหนียนพบว่า น่าจะเพราะฟู่จาวหนิงพูดอะไรไว้ ดังนั้นอันชิงตอนนี้จึงไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย จิตใจยังดูผ่อนคลายเขาควรจะขอบคุณฟู่จาวหนิงแล้วก็ตามคาด น้องสาวได้มาพบกับฟู่จาวหนิงนี่ถือเป็นพรสูงสุดของนางจริงๆ"ท่านพี่ องค์หญิงหนานฉือไปพบจักรพรรดิแล้วหรือ?" อันชิงเองก็เข้ามาหาข่าวเพราะเรื่องนี้เช่นกัน "องค์หญิงหนานฉือสวยมากไหม? องค์จักรพรรดิคิดจะให้ได้ดองกับอ๋องเจวี้ยนจริงหรือ?"อันเหนียนหัวเราะขึ้นอย่างอดไม่อยู่"เจ้าถามมารวดเดียวตั้งหลายคำถาม แล้วข้าต้องตอบข้อไหน?""บอกมาก่อนว่าองค์หญิงหนานฉือสวยกว่าพี่หญิงจาวหนิงไหม?"อันเหนียนหัวสมองมีภาพของฟู่จาวหนิงขึ้นมา"ท่านพี่?"อันชิงเห็นเขานิ่งไปพักหนึ่ง จึงผลักเขาเบาๆอันเหนียนได้สติกลับมา "องค์หญิงหนานฉือก็สวยอยู่ แต่ว่า เจ้าคิดว่านางจะดูดีกว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนไหม?""ไม่มีทาง ในใจข้า พี่หญิงจาวหนิงคือคนที่งามที่สุดในใต้หล้าแล้ว" อันชิงเอ่ยขึ้นอย่างไม่ลังเลอันเหนียนหัวเราะ ไม่พูดอะไรอีกอันชิงเหมือนเข