LOGINShare
บทที่ 803
Last Updated:
2024-06-30 16:00:00Related chapters
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 804
ไทเฮาสีหน้าดูไม่ค่อยมีความสุขเท่าไรนัก"องค์จักรพรรดิ ท่าเมื่อครู่บอกว่าคิดจะจัดให้องค์หญิงหนานฉือไปหลบร้อนที่เขาเมฆอรุณและไปดูทิวทัศน์ที่นั่น แล้วจะให้อ๋องเจวี้ยนไปอยู่เป็นเพื่อนหรือ?"องค์จักรพรรดิมาพูดเรื่องนี้กับฮองเฮา และคิดจะให้ไทเฮาไปด้วยกัน เพราะต้องพาไทเฮาออกไปด้วยเท่านั้น อ๋องเจวี้ยนจึงจะปฏิเสธไม่ได้ถึงตอนนั้นให้อ๋องเจวี้ยนไปกับไทเฮา องค์หญิงหนานฉือก็แค่ติดตามไปด้วย อ๋องเจวี้ยนจะพูดอะไรได้อีก?เขาถ้าปฏิเสธไทเฮา เช่นนั้นก็ถือว่าเนรคุณ"เสด็จแม่ ท่านไม่ใช่บอกว่าช่วงนี้ในวังร้อนหรอกหรือ? ตอนนี้ที่เขาเมฆอรุณอากาศดีมาก ไม่ร้อนไม่หนาว ยิ่งไปกว่านั้นทั้งภูเขายังเต็มไปด้วยดอกไม้บานอีก ไปอยู่ที่นั่นสักสองสามวัน อารมณ์ก็น่าจะดีขึ้น ส่วนเรื่องอายวน ข้าเองก็ไม่ใช่ว่าคิดเพื่อเขาหรอกหรือ?""คิดเพื่อเขา?" ไทเฮาเหล่ตามองเขาองค์จักรพรรดิคิดเพื่ออ๋องเจวี้ยน?"ใช่แล้ว เสด็จแม่ท่านลืมแล้วหรือ? อายวนแต่ก่อนตอนหน้าร้อนก็อยู่ที่ยอดเขาโยวชิง เมื่อไรกันที่เขาเคยอยู่ที่เมืองหลวง?""เจ้าพูดมาเองก็ถูกต้อง"ไทเฮาตกตะลึงไปครุ่จึงคิดขึ้นมาได้หลายปีมานี้อ๋องเจวี้ยนล้วนพักฟื้นอยู่ที่ยอดเขาโยวชิ
Last Updated : 2024-06-30อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 805
ค่ำของวันถัดมา องค์หญิงหนานฉือก็เดินทางเข้ามาในเมืองหลวงสองข้างถนนแน่นขนัดไปด้วยประชาชน พวกเขาล้วนรู้สึกอยากรู้อยากเห็นกับองค์หญิงหนานฉือ อยากจะเห็นว่าองค์หญิงหนานฉือหน้าตาเป็นอย่างไรองค์หญิงหนานฉือการเคลื่อนไหวครั้งนี้ยิ่งใหญ่มาก"ไม่ใช่บอกว่าแคว้นหนานฉือกู่จนมากหรอกหรือ?"มีประชาชนไม่ค่อยเข้าใจ มองขบวนยิ่งใหญ่อลังการตรงหน้า ถลึงตาอ้าปากครั้งรถม้าที่บรรทุกลังใช้เชือกมัดไว้จนเต็มขบวนยาว องครักษ์ที่สง่างามบนม้าตัวสูง อัญมณีล้ำค่าไข่มุกล้ำค่าขนาดใหญ่ที่มีธงปักสะบัดไปมา แล้วยังมีรถม้าสี่เหลี่ยมที่สีสันสวยสดด้านหน้าขบวนคันนั้นอีกรถม้าคันนั้นมีเจ้าค้ำหลังคาโค้ง แขวนม่านผ้าไหมที่มันขลับเหมือนเปลือกหอย ตอนนี้ทั้งหมดถูกม้วนขึ้นมา ดุมที่กลัดม่านไว้เป็นไข่มุกขนาดใหญ่ และยังแขวนไว้ด้วยเปลือกหอยเล็กๆ หลากสีสันหญิงสาวคนหนึ่งนั่งอยู่บนรถม้า รวมผมสูงที่แตกต่างกับแคว้นเจาของพวกเขา เผยหน้าผากสว่างใส บนหน้าผากมีเครื่องประดับปะการังและไข่มุกที่สวยงาม สวมชุดกระโปรงสีฟ้าอ่อน ด้านบนยังประดับไว้ด้วยไข่มุกในอ้อมกอดนางยังมีแมวสีขาวหิมะอีกตัวหนึ่ง แมวตัวนั้นดูขี้เกียจ ตอนที่มองมาก็จะเห็นดวงตาสีน้ำ
Last Updated : 2024-06-30อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 806
ชั่วขณะหนึ่ง ประชาชนสองฟากฝั่งถนนล้วนเข้าไปเก็บก้อนกลมเล็กันอย่างตื่นเต้น มีคนที่รอไม่ไหว และค่อนข้างอยากรู้อยากเห็น พอหยิบมาได้ชิ้นหนึ่งก็สำรวจดูก่อน และพวว่าเจ้าก้อนกลมเล็กๆ พวกนี้เปิดออกได้มีคนล้วงสิ่งของจากด้านในออกมา และเห็นว่าเป็นไข่มุกที่ดูล้ำค่ามาก จึงตะลึงนิงงันไป"ไข่มุก ด้านในคือไข่มุก!"ในก้อนกลมเล็กมีห่อไข่มุกเอาไว้!แม้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นระดับสุดยอด แต่ระดับแสงมมันวาวก็ดีมาก เมืองหลวงแคว้นเจาห่างจากทะเลไกลแสนไกล ไข่มุกสำหรับพวกเขาทางนี้คือขายกันแพงมากๆ แล้วไข่มุกที่ใหญ่ขนาดนี้เม็ดหนึ่ง คุณภาพเช่นนี้ อย่างน้อยก็มีมูลค่ามหาศาลถ้าหากสลักไว้บนปิ่นเงิน ปิ่นเงินเล่มนั้นก็จะเปลี่ยนเป็นล้ำค่าขึ้นมาทันที"ให้ตายเถอะ!""รีบเก็บ!"ชั่วขณะหนึ่ง เหล่าประชาชนบนถนนลุกฮือกันขึ้นมาคนทั้งหมดกำลังรีบร้อนแย่งก้อนกลมเล็ก สาละวนเก็บกันอยู่อันเหนียนที่อยู่หน้าขบวนได้ยินเสียงเฮโลด้านหลัง ก็ร้องเรียกองครักษ์ขึ้นทันที "ไปดูหน่อยว่าเกิดอะไรขึ้น"เขาอยากจะรีบรับองค์หญิงหนานฉือทั้งขบวนเข้าไปในวัง เช่นนั้นก็เสร็จสิ้นแล้วแต่ขบวนนี้ก็เดินกันได้ช้ามาก เดินมาครึ่งค่อนวันก็ยังอยู่ที่น
Last Updated : 2024-06-30อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 807
อันเหนียนมององค์หญิงหนานฉือบนรถม้าคันงามคันนั้น นางกอดแมวตัวนั้น ลูบเบาๆ ที่ตัวแมว มองประชาชนที่ตื่นเต้นสับสนรอบๆ ในดวงตามีรอยยิ้มราวกับเป็นเซียนที่กำลังมองมดปลวกอยู่บนชั้นเมฆสวยงาม แต่ก็ดูห่างเหินพอมองไปยังนางรำเหล่านั้น ก็เห็นว่าพวกนางเหมือนจะกำลูกกลมเจ็ดสีดยนลงมาไม่หยุด แต่อันที่จริงมือของพวกนางจะใหญ่ได้แค่ไหน? กำหนึ่งอันที่จริงก็ได้แค่สี่ห้าก้อนก่อนหน้าที่จะโยนสิ่งของเหล่านั้นบนมือออกมา พวกนางยังร่ายรำก่นออีกด้วย มือก็ไม่ได้หยุด แต่อันที่จริงสิ่งของที่โยนออกไปก็ไม่ได้เยอะมากดูแล้วเหมือนเป็นการสร้างภาพลวงๆ ว่าโยนของออกไปมากมายอย่างไรอย่างนั้นหรือก็คือ อันที่จริงพวกนางส่งไข่มุกออกไปไม่มาก ก็ทำให้เหล่าประชาชนเต็มถนนเข้ามาแย่งชิงกันอย่างบ้าคลั่ง เข้ามาโค้งเอวก้มหัวมุดใต้รถม้าเบื้องหน้าองค์หญิงหนานฉือนี่คือนิสัยของประชาชนเมืองหลวงแคว้นเจาสินะเหมือนเข้ามาเล่นละครลิงให้องค์หญิงหนานฉือดูตั้งแต่ที่มาถึงองค์หญิงหนานฉือเว้นระยะไว้ระยะหนึ่ง มองอันเหนียนที่กำลังเดินเข้ามาอันเหนียนเห็นนางยักคิ้วขึ้นเบาๆ อย่างชัดเจนนั่นเป็นสีหน้าท้าทายสินะถ้าหากเขาเข้าไปตะคอกใส่เหล่านางรำ
Last Updated : 2024-07-01อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 808
ขบวนเดินหน้าต่อ ครั้งนี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้วข่าวนี้ส่งไปถึงจวนอ๋องเจวี้ยนอย่างรวดเร็วฟู่จาวหนิงที่กำลังใช้น้ำยาทำความสะอดาแผลเป็นพิษบนหน้าเซียวหลันยวน ก็ได้ยินองครักษ์เข้ามารายงานพอดีหลังจากฟังจบฟู่จาวหนิงก็ถามขึ้นอย่างอดไม่อยู่ "ผู้ตรวจการอันก็ใช้ได้นะเนี่ย แล้วสมองยังตื่นตัวอีกด้วย"เซียวหลันยวนมองนาง ใบหน้าเจ็บปวดหน่อยๆเขาอยากจะตอบอะไรกลับบ้าง แต่ความเจ็บปวดบนใบหน้าเตือนเขาว่า เขาตอนนี้มันอัปลักษณ์สุดๆฟู่จาวหนิงมองน้ำหนองกับความเน่าเฟะบนหน้าครึ่งซีกของเขาด้วยระยะใกล้แค่นี้ เนื้อเน่าสีม่วงดำ รอยย่นที่ตัดสลับกัน แล้วยังกลิ่นที่ไม่พึงประสงค์อีก แล้วจะทำให้นางรู้สึกได้อย่างไร ว่าเขาเก่งกาจกว่าอันเหนียน?จะทำให้นางไม่ชมผู้ชายคนอื่นได้อย่างไรกัน?ในสมองเซียวหลันยวนมีภาพใบหน้าของอันเหนียนลอยขึ้นมาอดพูดไม่ได้จริงๆ ว่าอันเหนียนเองก็หน้าตาดีอยู่ โดยเแพาะใบหน้าเกลี้ยงเกลาไร้ตำหนินั่นเซียวหลันยวนซึมเศร้าหน่อยๆ"เช่นนั้นตอนนี้พวกเขาก็เข้ามาในวังแล้วหรือ?" ฟู่จาวหนิงถามองครักษ์ลับพยักหน้า "ขอรับ""เจ้าเห็นองค์หญิงหนานฉือหรือยัง?" ฟู่จาวหนิงยังรู้สึกอยากรู้อยากเห็น อยากรู้
Last Updated : 2024-07-01อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 809
อันชิงคิดไม่ถึงเลยว่าจะปิดบังพี่ชายไว้ไม่ได้ ทำได้แค่พยักหน้า"พี่หญิงจาวหนิงก็ให้ข้าไม่ต้องรีบร้อน นางจะส่งคนไปช่วยข้าตรวจสอบ"อันเหนียนพบว่า น่าจะเพราะฟู่จาวหนิงพูดอะไรไว้ ดังนั้นอันชิงตอนนี้จึงไม่ได้รับผลกระทบอะไรเลย จิตใจยังดูผ่อนคลายเขาควรจะขอบคุณฟู่จาวหนิงแล้วก็ตามคาด น้องสาวได้มาพบกับฟู่จาวหนิงนี่ถือเป็นพรสูงสุดของนางจริงๆ"ท่านพี่ องค์หญิงหนานฉือไปพบจักรพรรดิแล้วหรือ?" อันชิงเองก็เข้ามาหาข่าวเพราะเรื่องนี้เช่นกัน "องค์หญิงหนานฉือสวยมากไหม? องค์จักรพรรดิคิดจะให้ได้ดองกับอ๋องเจวี้ยนจริงหรือ?"อันเหนียนหัวเราะขึ้นอย่างอดไม่อยู่"เจ้าถามมารวดเดียวตั้งหลายคำถาม แล้วข้าต้องตอบข้อไหน?""บอกมาก่อนว่าองค์หญิงหนานฉือสวยกว่าพี่หญิงจาวหนิงไหม?"อันเหนียนหัวสมองมีภาพของฟู่จาวหนิงขึ้นมา"ท่านพี่?"อันชิงเห็นเขานิ่งไปพักหนึ่ง จึงผลักเขาเบาๆอันเหนียนได้สติกลับมา "องค์หญิงหนานฉือก็สวยอยู่ แต่ว่า เจ้าคิดว่านางจะดูดีกว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนไหม?""ไม่มีทาง ในใจข้า พี่หญิงจาวหนิงคือคนที่งามที่สุดในใต้หล้าแล้ว" อันชิงเอ่ยขึ้นอย่างไม่ลังเลอันเหนียนหัวเราะ ไม่พูดอะไรอีกอันชิงเหมือนเข
Last Updated : 2024-07-01อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 810
ไทเฮาส่ายหัว "หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น รู้สึกแต่ในใจมันกลัดกลุ้มไปหมด"สงบใจลงไม่ได้เลยคืนนี้ ฟู่จาวหนิงกลับหลับอย่างสบายเรื่องที่นางต้องเตรียมตัวก็เตรียมไว้หมดแล้ว เรื่องที่ต้องจัดการก็จัดการหมดแล้ว แค่รอให้เรื่องวางเรียบร้อย สุขภาพของเซียวหลันยวนมั่นคงขึ้นมาหน่อย นางก็จะเดินทางไปต้าชื่อแล้ว ตอนนี้ที่หวังไว้ก็คือขอให้ราบรื่น อย่าให้เกิดอะไรผิดพลาดก็พอแน่นอน ร่างกายของนางตอนนี้ก็ยังต้องปรับตัวให้ดี ถึงอย่างไรถัดจากนี้ก็ยังต้องเร่งเดินทางคงจะเหนื่อยเอามากๆระหว่างทางถ้าป่วยไป ต่อให้นางเป็นหมอเองแต่ก็คงจะรู้สึกแย่มากดังนั้นสิ่งที่นางควรกินก็กินควรดื่มก็ดื่ม ควรนอนก็นอนให้ดี พักผ่อนให้ดี สะสมกำลังวังชาท่านผู้เฒ่าฟู่พอเห็นนางเป็นเช่นนี้กลับไม่กังวลเลย แต่กลับเป็นกังวลฟู่จาวเฟยแทนฟู่จาวเฟยหลังจากปิดประตูนั่งเสียใจอยู่วันหนึ่ง ฟู่จาวหนิงก็ไปเคาะประตูห้องเขา"ท่านพี่"ฟู่จาวเฟยเปิดประตูให้นาง น้ำเสียงแหบพร่า ดวงตาเองก็แดงเถือกเขาเห็นฟู่จาวหนิงยืนอยู่ที่ประตู ก็รู้สึกขึ้นมาได้ว่าตนเองเสียใจไปแล้ววันหนึ่ง เช่นนี้พี่สาวกับท่านปู่คงจะกังวลเขากระมัง?ฟู่จาวเฟยรู้สึกไม่ค่อยสงบ เงยหน
Last Updated : 2024-07-01อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 811
เซียวหลันยวนเองก็เข้ามาแล้ว"สวมชุดที่เป็นแสงไหลนั่นเถอะ" เขาพอเข้ามาก็เห็นสองสาวใช้กำลังเลือกชุดออกมาให้ฟู่จาวหนิงดู จึงเอ่ยปากขึ้นฟู่จาวหนิงกลับรู้สึกประหลาดใจ "ไม่ต้องสวมพวกชุดพิธีของพระชายาอะไรพวกนั้นแล้วหรือ?"ถึงอย่างไรก็เข้าไปร่วมงานเลี้ยงในวัง ครั้งที่แล้วเข้าวังนางสวมเข้าไปก็กำเริบเสิบสานพอควร ไม่ได้ทำตามขนมธรรมเนียมเท่าไร แต่ตอนนี้มีองค์หญิงหนานฉืออยู่ด้วย ก็รู้สึกว่าควรจะสวมให้เป็นทางการหน่อยดีกว่าไหม?นางมองเซียวหลันยวน ชายคนนี้อยู่ในชุดคลุมผ้าฝ้ายสีม่วงปักทอง เข็มขัดทองหม่น บนชุดคลุมผ้าฝ้ายปักมังกรหกกรงเล็บไว้ น่าจะเป็นชุดทางการของท่านอ๋องในแคว้นเจาแล้วนางไม่ต้องสวมหรือ?พอได้ยินนางถามเช่นนี้ หงจั๋วกับเฝิ่นซิงก็ล้วนมองไปทางเซียวหลันยวนฟู่จาวหนิงได้สติกลับมาทันทีดังนั้นนี่หมายความว่าอะไร "ท่านคิดว่าข้าไม่ควรสวมหรือ?"อันที่จริงก็มีชุดราชสำนักของนางอยู่ แต่เซียวหลันยวนไม่ให้สาวใช้นำมาให้นางใส่?"ข้า""ข้าไม่คู่ควรกระมัง?" ฟู่จาวหนิงสองมือกอดอก เอนตัวไปข้างโตีะ เชิดคางเล็กๆ ใส่เขาหงจั๋วกับเฝิ่นซิงรู้สึกว่าท่าทางขอนี้ของนางเหมือนกำลังจะทะเลาะกันยกใหญ่แล้วสาว
Last Updated : 2024-07-02
Latest chapter
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1636
อ๋องฉยงพอเห็นเซียวหลันยวนเข้ามา ใจก็ขรึมลงมาแล้ว ขณะเดียวกันก็ยังแอบเคืองกับองค์จักรพรรดิไม่ใช่บอกว่าจะขวางเซียวหลันยวนไว้หรือไรกัน? ไม่ใช่ว่ามีเรื่องที่จะขังเซียวหลันยวนไว้ได้สามวันหรือ?ทำไมยังไม่ทันถึงชั่วยาม เขาก็รีบกลับมาแล้วกัน?ไม่ได้เรื่องเอาเสียเลย!เซียวหลันยวนหันตัวกลับมาอ๋องฉยงรู้สึกใจสั่นวาบกับหน้ากากของเขาเจ้าเด็กที่เหมือนจะตายแหล่มิตายแหล่ตอนนั้น ดันโตขึ้นมาได้อย่างยากลำบาก แล้วยังดีมีท่วงท่าทรงพลังเสียด้วย"หลันยวน เมื่อครู่เจ้าหมายความว่าอย่างไร?" อ๋องฉยงเสียงขรึม ตัดสินใจลงมือก่อน "นี่เจ้ายิงธนูใส่ข้ารึ!""เจ้าไม่รู้หรือว่าหมายความว่าอะไร?"เซียวหลันยวนเสียงเย็นเยียบ "แน่นอนว่าสั่งสอนเจ้าน่ะสิ""เจ้า! เจ้าบังอาจ! ถ้าข้าเป็นอะไรไป บาดเจ็บหรือว่าตายไป เจ้าก็ไม่ต้องมีชีวิตอยู่แล้ว!""จะลองดูไหมล่ะ?" น้ำเสียงเซียวหลันยวนขรึมเย็นชา"ลองอะไร?""ลองว่าถ้าข้าสังหารเจ้าแล้ว จะยังมีชีวิตต่อไปได้ไหม"พอพูดจบ จิตสังหารบนตัวเขาก็พุ่งเข้ามาอย่างแรงกล้า แม้จะไม่มีลม ไม่มีการขยับ แต่อ๋องฉยงกับองครักษ์ข้างกายเขาก็ยังถอยออกไปก้าวหนึ่งพร้อมกันพวกเขาล้วนสัมผัสได้ถึงแรง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1635
"บังอาจ! ทำไมจึงมาพูดกับอ๋องอย่างข้าเช่นนี้?!" องครักษ์ข้างกายอ๋องฉยงชักกระบี่ออกมาส่วนทางนี้ สืออีกับไป๋หู่ก็ชักกระบี่ทันที เดินขึ้นหน้ามาก้าวหนึ่งชั่วพริบตา ก็ชักกระบี่ง้างธนูกันแล้ว บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาอ๋องฉยงชะงักไป ยื่นมือไปกดกดด้ามกระบี่องครักษ์ลง หัวเราะเหอะๆ ขึ้น "เสียมารยาทกับผู้อาวุโสจี้ไม่ได้""ขอรับ!" องครักษ์ของเขาถอยลงไปทันทีผู้อาวุโสจี้ไม่ได้ผ่อนคลายลงแม้แต่น้อย กลับยิ่งดำกว่าเดิม"ข้าเองก็เป็นคนของราชวงศ์ เป็นครอบครัวเดียวกับอายวน จึงเป็นครอบครัวเดียวกันกับจาวหนิงด้วยเช่นกัน ผู้อาวุโสจี้ ความสัมพันธ์นี้ยังใกล้ชิดกว่าท่านเสียอีกนะ จริงไหม จาวหนิง?"อ๋องฉยงถาม ยังเขย่งเท้ายื่นหน้า อยากจะมองไปทางฟู่จาวหนิงที่ถูกคนบังเอาไว้อีกคนเหล่านี้ขวางหูขวางตาจริงๆ แต่ละจะมาขวางหน้าเขาไว้ทำไมกัน?เขามาเมืองหลวงได้ครึ่งปี เพราะสถานที่ไม่ถูกต้อง แล้วยังกลัวคนอื่นจะจับผิดอีก ก่อนหน้าที่นางจะได้เจรจาเงื่อนไขกับองค์จักรพรรดิ เขายังก่อเรื่องอะไรจนถูกไล่ออกจากเมืองหลวงไม่ได้ ดังนั้นครึ่งปีนี้เขาจึงชุบตัวใสสะอาด ไม่ได้ข้องเกี่ยวกับหญิงสาวคนไหนเลยแต่เดิมทีเขาก็อยู่ห่างจนคนสวย
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1634
ฟู่จาวหนิงไม่รู้เลยว่าองค์จักรพรรดิมีแผนร้ายอะไรขึ้นมาอีกแล้วนางกับผู้อาวุโสจี้อยู่ในเขาจันทร์ลับขุดสมุนไพรมาได้ไม่น้อยเลยตอนนี้กองหิมะยังไม่ละลาย แต่ยังดีที่พวกเขาสองปีก่อนเคยขุดมาแล้วครั้งหนึ่ง วัตถุดิบยาส่วนใหญ่จำได้แล้วว่าขึ้นอยู่ตรงไหน ผ่านการเติบโตมาสองปี จุดที่เคยถูกพวกเขาขุดไปก็งอกขึ้นมาใหม่กันแล้วสถานที่เหล่านั้นหลายจุดไม่มีหิมะทับถม นางพาพวกไป๋หูมาก็ล้วนได้ใช้งานทั้งสิ้นสิ่งที่ขุดขึ้นมาตอนนี้คือวัตถุดิบยาที่ทนอากาศหนาวได้ และยังมีบางส่วนที่ดูเหมือนพวกเปลือกไม้ด้วยในช่วงสองวันนี้ ผู้อาวุโสจี้เองก็ทำเวลารีบสอนให้กับนาง ให้นางได้รู้จักกับวัตถุดิบยาที่มากขึ้นไปอีกสองวันต่อมาพวกเขาก็กวาดเก็บจนเต็มที่แล้วลงจากเขา แต่ก็ได้เห็นอ๋องฉยงที่กำลังก่อกองไฟตั้งกระโจมอยู่อ๋องฉยงน่าจะได้ยินการเคลื่อนไหว จึงออกจากกระโจมมารอแล้วพอเห็นขบวนคนล้วนแบกตะกร้ายากันเต็ม ดวงตาเขาก็เปล่งประกายแล้วก็เห็นฟู่จาวหนิงที่อยู่ในกลุ่มนี้ต่อให้เข้าไปขุดยาในเขาถึงสองวัน นางก็ไม่ได้ดูซมซานแต่อย่างใด แค่เหลือบมองในกลุ่มคนนั้นก็เห็นนางได้ทันทีพระชายาอ๋องเจวี้ยนคนนี้ งดงามจนโดดเด่นจริงๆแล้วยังท
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1633
พระชายาเยว่ดูเหมือนอยากจะอาเจียน ถึงอย่างไรนางก็ยังเป็นสาวสะพรั่งสวยสด อายุขององค์จักรพรรดิมากกว่าพ่อนางเสียอีก แล้วตอนนี้ยังมีสภาพนี้อีกพริบตานี้เอง นางก็รู้สึกอยากจะรับปากแม่นมเยว่ขึ้นมา"พระชายาเยว่ ทำของว่างอะไรมาหรือ?" องค์จักรพรรดิยิ้มให้กับพระชายาเยว่ จนมีรอยย่นเพิ่มขึ้นมา "ข้าเองก็หิวแล้วเหมือนกัน"พระชายาเยว่กดอารมณ์นั่นลงไปก่อน ยกของว่างเข้ามา "องค์จักรพรรดิ ข้าทำขนมเป๋าฮื้อหัวไชเท้ามา เสวยตอนที่ร้อนๆ เถิด""ดีเลย ไม่ใช่ของหวาน กินแล้วกระเพาะไม่รู้สึกแย่"องค์จักรพรรดิพอใจมาก ช่วงนี้ท้องเขาก็ใหญ่ขึ้น เข็มขัดแทบจะคาดไม่ได้แล้ว กินแต่ของหวานคงไม่ดีนัก"องค์จักรพรรดิชอบก็เสวยให้เยอะหน่อย หม่อมฉันรินชาให้"พระชายาเยว่อยู่ดื่มกินเป็นเพื่อนกับฝ่าบาท สนทนาด้วยครู่หนึ่ง จึงเปลี่ยนหัวข้อสนทนาไปบนตัวอ๋องฉยงอย่างตั้งใจและไม่ตั้งใจ"อ๋องฉยงจะอยู่ในเมืองหลวงตลอดเลยหรือไม่? ฝ่าบาท หม่อมฉันค่อนข้างกังวล ว่าพระชายาอ๋องฉยงจะไล่ตามมาหรือไม่?""ไม่หรอก" องค์จักรพรรดิเอ่ยยืนยันขึ้นมา"หม่อมฉันได้ยินว่าพระชายาอ๋องฉยงกวดขันอ๋องฉยงเข้มงวดมาก นี่เพราะรักอ๋องฉยงหรือเปล่า?""รักอะไรกัน เป็
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1632
พระชายาเยว่รู้สึกว่า แม่นมเยว่อดทนอยู่ในวังมายี่สิบปี คงวางแผนงานใหญ่อะไรอยู่นางถึงแม้จะเคยเห็นฝีมือแม่นมเยว่มาบ้างแล้ว แต่ก็ยังรู้สึกว่าแม่นมเยว่เองก็ไม่ได้มีฝีมือมากขนาดนั้น ถ้าหากนางร้ายกาจจริง จำเป็นต้องมาซุ่มอยู่ในวังหลวงยี่สิบปี แต่ก็ยังทำเรื่องไม่เสร็จแบบนี้หรือ?แม่นมเยว่น่าจะเป็นยอดฝืมือในการใช้ยา ยิ่งไปกว่านั้นยังยอดเยี่ยมในด้านการสกัดยาชนิดนั้น ยาที่ไม่ใช่เรื่องที่น่าภูมิใจเท่าไร ถึงอย่างไรก็ทำให้แค่ผู้ชายมีความสุขล่องลอยได้มากเท่านั้น ทำเรื่องใหญ่โตอะไรให้สำเร็จไม่ได้ตอนนี้ นางได้รับความโปรดปรานจากองค์จักรพรรดิแล้ว ยังต้องคอยฟังแม่นมเยว่อยู่อีกหรือ?แต่ถ้าแม่นมเยว่ก็มีวิธีการที่จะให้องค์จักรพรรดิรับมือกับอ๋องเจวี้ยนจริงล่ะ?จะว่าไป ยาชนิดนั้นของแม่นมเยว่ ถ้าหากใช้กับอ๋องเจวี้ยน ไม่รู้ว่าจะมีประสิทธิผลไหมชั่วขณะหนึ่ง พระชายาเยว่คิดไปร้อยแปดจากนั้นนางก็ไปที่ครัวเล็ก ลงมือทำของว่างขึ้นมาถาดหนึ่ง เปลี่ยนเสื้อผ้า แต่งเนื้อแต่งตัวอย่างประณีต ยกของว่างเข้าไปในห้องหนังสือหลวงองค์จักรพรรดิเพิ่งฟังรายงานลับจบเขาให้คนจับตาดูคอยจับตาดูการเคลื่อนไหวของคนหลายคนในเมืองหลวง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1631
"จุ๊ๆ เรื่องนี้..." พระชายาเยว่คิดๆ ยังไม่รู้จะจัดการอย่างไรก่อนดีชั่วคราว"เจ้ากลับไปอยู่ข้างๆ เฉินฮ่าวปิงก่อนแล้วกัน คอยจับตาดูนางไว้ มีเรื่องอะไรก็มาบอกกับข้า" พระชายาเยว่รู้สึกว่าตอนนี้ใช้งานชิวอวิ๋นไปก่อนแล้วกัน ถึงอย่างไรนางก็ไม่มีตัวเลือกอื่นแล้ว"่เจ้าค่ะ"รอจนชิวอวิ๋นออกไป พระชายาเยว่ก็เรียกคนเข้ามาคนคนนี้ดูแล้วปกติดี แต่ว่าการเดินเหินในวังนั้นไม่ถูกใครสังเกตหรือสนใจเลยเป็นแม่นมที่หน้าตาธรรมดาคนหนึ่ง"แม่นมเยว่ เมื่อครู่เจ้าได้ยินแล้วใช่ไหม?"แม่นมเยว่คนนี้ก้มหน้าต่ำเล็กน้อย เอ่ยขึ้นน้ำเสียงราบเรียบ"ได้ยินแล้วพะย่ะค่ะ""เรื่องนี้ ควรจะเผยกับองค์จักรพรรดิไหม?""ได้พะย่ะค่ะ""แต่ถ้าองค์จักรพรรดิรู้ อาจจะกริ้วอย่างรุนแรงได้ อ๋องฉยงที่มีความคิดไม่ดีกับพระชายาอ๋องเจวี้ยน เรื่องนี้ถ้าลือออกไปจะไม่ดีกับราชวงศ์""เรื่องนี้มีประโยชน์กับการที่พวกเราจะสืบค้นระดับความอดทนของจักรพรรดิต่ออ๋องฉยงได้ว่าอยู่ที่ไหน เพราะอะไรอ๋องฉยงจึงยังอยู่ในเมืองหลวง เรื่องนี้ยังต้องตรวจสอบให้ชัดเจน""เนื้อหาการคุยกันของอ๋องฉยงกับองค์จักรพรรดิทำไมจึงเปิดเผยไม่ได้" พระชายาเยว่ถอนหายใจ"ดังนั้น
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1630
"อะไรนะ?!"พระชายาเยว่พอได้ยินประโยคนั้นของชิวอวิ๋น ทิ้งมารยาทอะไรไปเกือบหมดจนแทบกระโจนขึ้นมา"เจ้าอย่ามาพูดมั่วซั่วนะ! ถ้าให้คนอื่นได้ยินข้าเองก็ช่วยเจ้าไม่ได้!"อันที่จริงนางเองก็ไม่อยากได้ชิวอวิ๋นแล้ว ดูแล้วเหมือนทำเรื่องอะไรก็ไม่สำเร็จ ไร้ประโยชน์สิ้นดีแต่ว่าตอนนี้พอได้ยินชิวอวิ๋นพูดประโยคนี้ออกมา ก็ทำเอานางลืมเรื่องที่จะโยนชิวอวิ๋นทิ้งไปทันที"เป็นเรื่องจริง พระชายา เรื่องนี้ถ้าไม่ได้ยินเองกับหู ข้าน้อยจะกล้าแต่งขึ้นมาได้อย่างไรกัน?" ชิวอวิ๋นรีบพูด"อ๋องฉยงชอบพระชายาอ๋องเจวี้ยนรึ?""พะย่ะค่ะ ตอนที่ออกมาจากวังราชนิเวศน์ ข้าไปเจอที่หน้าประตูใหญ่"พระชายาเยว่คิดถึงใบหน้า รูปร่างของฟู่จาวหนิง ก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เชื่อ"ได้ยินว่าอ๋องฉยงเป็นพวกชื่นชอบสาวงาม ไม่เช่นนั้นพระชายาอ๋องฉยงคงไม่คุมเขาไว้อย่างเข้มงวด ราวกับอยู่ในคุกแน่นอน"เพราะพอหย่อนยาน ไม่ทันระวังหน่อย อ๋องฉยงก็อาจจะไปหลับนอนกับสาวสวยคนไหนแล้วก็คอยเลี้ยงไว้ด้านนอกแต่พระชายาอ๋องฉยงเข้มงวดเสียขนาดนั้นแล้ว อ๋องฉยงก็ยังมีอวิ๋นจูกับเฉินฮ่าวปิงลูกนอกสมรสสองคนนี้ได้ที่โตแล้วมีอยู่สองคน แล้วที่ยังไม่โตล่ะ? อธิบายได้ว่าอ๋อง
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1629
"ข้าต้องการวัตถุดิบยาเหล่านี้เดิมทีก็จะให้นางส่งไปที่เมืองเจ้อ แล้วนางปฏิเสธเอง เดิมทีนี่เป็นความคิดของข้า! ท่านบอกว่าข้ารับมือไม่ไหว นางเองก็ไม่ใช่ว่าพึ่งพาคนอื่นหรือ ก็แค่เพราะนางแต่งงานกับอ๋องเจวี้ยนที่มีอำนาจ! ท่านให้นางเอาอ๋องเจวี้ยนให้ข้าสิ! ถ้าหากข้าเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยน ข้าเองยังทำได้ดีกว่านางเสียอีก!"ต่งฮ่วนจือถูกเสียงแหลมของนางแผดใส่จนปวดหูไปหมดแล้วเขามองอย่างตกตะลึงไปทางเฉินฮ่าวปิง ก่อนหน้านี้ไม่เคยรู้มาก่อนว่านางเป็นคนแบบนี้"เจ้าคิดว่าที่ศิษย์น้องหญิงมีความสามารถขนาดนี้ เป็นเพราะแต่งงานกับอ๋องเจวี้ยนหรือไรกัน?""แล้วไม่ใช่หรือ? นางก็แค่พึ่งพาอ๋องเจวี้ยนเหมือนกัน ด้านหลังมีต้นไม้ใหญ่ให้พักพิงร่มเย็น! ถ้าหากไม่ใช่อ๋องเจวี้ยน ตอนนั้นที่นางถอนหมั้นกับรัฐทายาทเซียวไปก็คงจะเอาตัวไม่รอดแล้ว ต่อมานางจะได้ไปฝากตัวเป็นศิษย์เรียนหมอจนเข้าพันธมิตรโอสถได้อย่างไรกัน?!"ต่งฮ่วนจือมองนางลึกๆ ส่ายหัวถอนหายใจ"บนโลกนี้ไม่มีรัฐทายาทเซียวอีกแล้ว"ขนาดรัฐทายาทเซียวไม่อยู่แล้ว ก็ยังไม่รู้หรือ?"ช่างเถอะ วันนี้เจ้าเป็นท่านหญิงไปแล้ว ข้าก็แค่ประชาชนธรรมดา ช่วยอะไรไม่ได้หรอก ขอตัวแค่นี้
อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส บทที่ 1628
พอเห็นสีหน้าเฉินฮ่าวปิง ใจของต่งฮ่วนจือก็เย็นลงมาทันทีทั้งที่รู้ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับฟู่จาวหนิงแล้วแท้ๆ แต่ว่าตอนนี้ เฉินฮ่าวปิงก็ยังใช้ประโยชน์จากเขา คิดจะให้เขาขัดขวางศิษย์น้องหญิงต่อให้เป็นเรื่องที่เหลวไหลแบบนี้ นางก็ยังพูดออกมาโดยไม่หนักใจ แล้วขอให้เขาทำตามสิ่งที่นางต้องการต่งฮ่วนจือมองไปทางฮูหยินเฉิน เขายังดูคาดหวังอยู่ถึงอย่างไรฮูหยินเฉินก็เป็นผู้ใหญ่แล้ว น่าจะรู้จักขอบเขตบ้างกระมัง?"เจ้าเองก็คิดแบบนี้หรือ? จะให้ข้าเก็บวัตถุดิบยาไว้จนกว่าฮ่าวปิงจะรวมเงินได้?"ฟังเอาเถอะ เขาพูดซ้ำออกมาอีกรอบหนึ่งก็ยังรู้สึว่าเป็นเรื่องไร้สาระเลยฮูหยินเฉินขมวดคิ้ว มองนางด้วยสายตาเศร้าๆแต่ก่อนพอเห็นสีหน้าเช่นนี้ของนาง ต่งฮ่วนจือก็จะรู้สึกปวดใจ อยากจะปกป้องนางขึ้นมา เขารู้ ว่านางเป็นผู้หญิงอ่อนแอคนหนึ่ง มีลูกสาวติดหนึ่งคน คอยหนีคนตามล่าอยู่ตลอด มันลำบากแค่ไหนถ้าหากเป็นไปได้ เขาเองก็อยากจะยืนบังลมบังฝนให้นาง เพราะแรกสุดเขารู้สึกชื่นชมนาง ชื่นชมความแข็งแกร่งและความรักของแม่จากตัวนางแต่สีหน้าต่อตัวเขาของฮูหยินเฉินตอนนี้ ต่งฮ่วนจือจู่ๆ ก็คิดขึ้นมาว่า อ๋องฉยงถึงอย่างไรก็หาพวกนางเจอแ
