"ข้าแค่หมายถ้าสมมติว่า"ฟู่จาวหนิงเกือบถูกเสียงนั้นของเขาทำให้ไปต่อไม่ได้เสียแล้ว"เรื่องที่ไม่มีวี่แววแบบนี้จะสมมติมาทำไมกัน?" เซียวหลันยวนย้อนถามเขาฟู่จาวหนิงชะงักจะว่าไปก็จริงถ้ายังไล่ตามต่อไปก็จะหมายถึงนางปล่อยวางไม่ลงเรื่องราวยังไม่ได้เกิดขึ้นเลยนะ"องค์จักรพรรดิตอนนี้ยังไม่ได้เรียกท่านเข้าวัง เขาจะต้องรู้เรื่องที่องครักษ์ลับเหล่านั้นหลับไปสองวันที่หาดริมน้ำแล้ว ถ้าในใจท่านคิดไว้แล้วก็ดี ข้าจะไปเตรียมยาก่อนนะ"ฟู่จาวหนิงเตรียมจะเดินออกไปอีก"แม่นางอัน" ส่งจดหมายอะไรของพี่ชายมาให้หรือ?"อะไรหรือ?""ไม่มีอะไร พรุ่งนี้เจ้าไปก็พาคนไปด้วยล่ะ""ได้"พอเห็นฟู่จาวหนิงออกไป ประตูก็ถูกปิดลง เซียวหลันยวนถอนหายใจฮู่ รู้สึกว่าในใจเปรี้ยวฝาดชิงอีเดินเข้ามาแล้วเขาเพิ่งจะได้ยินบทสนทนาของท่านอ๋องกับพระชายา ตอนนี้พอเห็นท่าทางท่านอ๋องดูกลัดกลุ้ม ก็อดถามขึ้นไม่ได้ "ท่านอ๋อง ท่านไม่ใช่อยากถามพระชายาหรือ บนจดหมายของผู้ตรวจการอันเขียนอะไรไว้?"แล้วทำไมไม่ถามออกไปตรงๆ ล่ะ? ทำเอาเขาร้อนรนจะแย่แล้วเซียวหลันยวนเหลือบมองเขาผาดหนึ่ง "เจ้าจะไปรู้อะไร?"เขาไม่รู้หรอก ท่านอ๋องไม่ใช่ว่ากำ

ฟู่จาวหนิงให้คนส่งข้อความถึงเซียวหลันยวน บอกถึงความต้องการของจินเสวี่ยและไป๋ซวงนางอย่างไรก็ได้ไม่นานนัก เซียวหลันยวนก็ให้ชิงอีกมาอธิบายกับนายโดยเฉพาะ"พระชายา ท่านอ๋องรับปากว่าจะส่งจินเสวี่ยกับไป๋ซวงไปยังยอดเขาโยวชิงแล้ว"ชิงอีอธิบายว่า "อันที่จริงสาวใช้สองคนนี้ก็ไม่ชอบยอดเขาโยวชิงมาโดยตลอด เพราะที่นั่นมันวิเวกวังเวงและน่าเบื่อ พวกนางอยู่ที่นั่นก็วนไปวนมาอยู่กับท่านอ๋อง ดังนั้นพวกนางต่อให้กลับไปที่ยอดเขาโยวชิงก็คงไม่มีความสุขนัก สำหรับพวกนางก็น่าอึดอัดเช่นกัน""แต่พวกนางอยากจะไปกันเอง"ชิงอีชะงักไป "พวกนางอาจจะเห็นว่าครั้งนี้ท่านอ๋องพาท่านออกไปเป็นเวลานาน คงมองออกแล้ว ว่าข้างกายท่านอ๋องคงไม่จำเป็นต้องมีพวกนางอีกแล้ว"ฟู่จาวหนิงพอได้ยินเขาพูดก็เข้าใจขึ้นมาแล้ว"เซียวหลันยวนในเมื่อรับปากแล้ว ก็ว่าไปตามนั้นนั่นล่ะ""พระชายาถ้ารุ้สึกว่าสาวใช้ในจวนไม่เพียงพอ ก็สามารถเพิ่มคนได้""ไม่ต้อง ข้าไม่เอา"ฟู่จาวหนิงส่ายหน้ารอจนชิงอีออกไป หงจั๋วจึงเอ่ยกับฟู่จาวหนิงว่า "พระชายา ไป๋ซวงกับจินเสวี่ยแบบนี้คงจะปล่อยวางแล้วจริงๆ""พวกนางอยู่ในจวนอ๋องคงลำบากยิ่งกว่า" เฝิ่นซิงเอ่ยขึ้นมาเช่นกั

เซียวหลันยวนเสียงแหบพร่า "เจ็บน้อยลงหน่อยแล้ว พอทนได้แล้ว"ดังนั้นก็ต้องรีบฝังเข็มแล้วสิ ไม่อย่างนั้นเดี๋ยวเขาจะคิดเตลิดเปิดเปิงไปอีกฟู่จาวหนิงพอได้ยินว่าเขาทนไหวแล้ว จึงไม่กล้าชักช้า ให้เขาเอนตัวเข้าหาขอบถัง เผยให้เห็นช่วงหลังไหล่ จากนั้นก็เริ่มฝังเข็มให้เขาแต่ก่อนจะลงเข็มนางก็ยังต้องพูดขึ้นมาให้ชัดเจนก่อน"พิษนี้ของท่านเดิมทีลามขึ้นบนหน้าแล้ว ดังนั้น ตอนนี้อาจจะมีพิษคงค้างบีบไปอยู่บนหน้าบ้าง แผลเป็นพิษของท่านนี้จะเห็นชัดขึ้นมาอีก แต่ว่า ถัดจากนี้ก็จะมีการรักษาเฉพาะที่แผลเป็นพิษด้วย"แต่ก็อาจจะรักษาแผลเป็นพิษนี้ได้ไม่หมด"ข้าก่อนหน้านี้แม้จะไม่ได้ค้นคว้าด้านนี้มาโดยเฉพาะ แต่ขอแค่มีพิษอยู่ ถัดจากนี้ข้าก็สามารถเพ่งสมาธิค้นคว้าการขจัดรอยแผลเป็นออกได้ เป็นไปได้มากว่าจะรักษาท่านได้จนหายดี"แต่ของบางอย่าง ก่อนหน้านี่จะยืนยันได้อย่างสมบูรณ์ นางเองก็ยังรับประกันกับเซียวหลันยวนไม่ได้ ข้าจะทำให้หน้าตาของท่านฟื้นฟูกลับมาได้ดีเหมือนเดิมอย่างแน่นอนนี่คือความเข้มงวดจริงจังในฐานะที่นางเป็นหมอ"ข้ายังมั่นใจอยู่" แต่เห็นว่านี่เป็นคนของตนเอง นางจึงเสริมเข้าไปอีกคำหนึ่ง เพื่อไม่ให้เซียวหลันย

เซียวหลันยวนแอบกัดฟันเจ้าพวกนี้ ตอนนี้นับวันยิ่งไม่มีใครสั่งสอนเอาจริงๆและไม่รู้ว่าเพราะคิดว่าฟู่จาวหนิงจะคอยช่วยปกป้องหรือเปล่า ถึงไม่เห็นเจ้านายอย่างเขาอยู่ในสายตาแล้วเรื่องนี้พูดออกมา จะดูว่าเขาหน้าไม่อายไหมนะ?ประมาณว่าสนใจว่าซือถูไป๋จะทำอะไร?ฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวนอย่างงงๆ "จริงหรือ? เพราะเหตุนี้น่ะนะ?"เซียวหลันยวนไม่ส่งสีหน้า"พันธมิตรโอสถใต้หล้าใหญ่โตกว่าโรงยาทงฝู ลูกมือก็มีมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้นโรงยาทงฝูเดิมทีเป็นคนทรยศของพันธมิตรโอสถใต้หล้าแยกตัวออกไป ไม่มีคุณธรรม ข้าในเมื่อร่วมมือกับพันธมิตรโอสถใต้หล้ามาตลอด แล้วทำไมจะต้องไปหาโรงยาทงฝูกัน?"เขาพูดอย่างตั้งอกตั้งใจ ท่าทางจริงจัง เหตุผลฟังแล้วดูสง่าผ่าเผย"ให้คนของพันธมิตรโอสถใต้หล้ารู้เข้าจะไม่ดีเอา"ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "พันธมิตรโอสถใต้หล้ามีข้อกำหนดไว้ว่า ถ้าไปวางรางวัลหายาสมุนไพรไว้กับพวกเขาทางนั้น จะไปหากับสถานที่อื่นต่อไม่ได้หรือ?"นางเองก็เป็นคนของพันธมิตรโอสถใต้หล้าเซียวหลันยวนกระแอมขึ้นเสียงหนึ่ง "ไม่ใช่เช่นนั้น แต่ ข้ามีเส้นต่ำสุดที่ไม่ควรล้ำน่ะ""ไม่เช่นนั้น ข้าติดต่อหาซือถูไป๋หน่อยดีไหม ถามดูว่าเข

อันชิงวันนี้ยังดูตึงเครียดหน่อยๆนางอยากให้ฟู่จาวหนิงไปด้วยกัน และเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะถามถึงเรื่องในเขาเมฆอรุณในตอนนั้น นางเองคงไม่รู้ว่าจะตอบกลับอย่างไรเหมือนกันต่อให้ตอนนี้นางจะวางเรื่องพับไปไว้ข้างๆ แล้วแต่นางก็พูดไม่เก่ง กลัวว่าถึงเวลาแล้วจะทำได้ไม่ดี ตอบกลับไม่ได้ เดี๋ยวตอนหลังต้องมากลุ้มใจอีกอารมณ์แบบนี้ นางไม่อยากจะเจอเลยแต่ถ้าพาฟู่จาวหนิงไปด้วยนางก็รู้สึกปลอดภัย ไม่ต้องกลัวเลยฟู่จาวหนิงขึ้นนั่งบนรถม้า ตอนที่อยู่ห่างจากร้านอาหารชิงเว่ยไม่ไกลก็มาเจอกับอันชิงอันชิงรออยู่ที่นั่นแล้ว"พี่หญิงจาวหนิง""ชิงชิงวันนี้สวยมากเลย"ฟู่จาวหนิงพิจารณาตัวอันชิงผาดหนึ่ง มีความรู้สึกเหมือนตรงหน้าสดใสขึ้นมาอันชิงสวมชุดกระโปรงเหลืองหงส์แนบเขียวอ่อน กระโปรงปักผีเสี้อชมพูอยู่หลายตัว รวมผมเปียงูคู่ที่ดูมีชีวิตชีวา มีดอกไม้ผ้าสีชมพูเสียบไว้ ดูราวกับมีชีวิตตอนนี้พอเทียบกับลักษณะสง่างามตามปกติก็ค่อนข้างแตกต่างกัน แต่ก็ดูเหมาะกับนางมากดูแล้วอ่อนช้อยน่ารักมาก แล้วยังดูมีพลังของวัยหนุ่มสาวด้วยพอสวมชุดเช่นนี้ออกมา ก็ปัดความกังวลข่าวลือต่างๆ ก่อนหน้านี้ออกไป จนทำให้คนรู้สึกได้ถึงความอา