บททั้งหมดของ อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: บทที่ 571 - บทที่ 580

"เขาอยู่ที่นั่น?""กลับเรือนนอนแล้ว""ข้าจะไปดูเสียหน่อย" ฟู่จาวหนิงเพิ่งพูดจบ"พระชายายังไม่ได้กินข้าวเย็นใช่ไหม? ข้าน้อยจะไปเตรียมให้ ท่านอ๋องเองก็ยังไม่ได้กิน จะไปกินกับท่านอ๋องหรือว่ากลับไปเรือนเจียนเจียเจ้าคะ?"หงจั๋วแม้จะถามความเห็นนาง แต่ก็ทำตาแป๋ว เห็นได้ชัดว่าอยากให้นางไปกินกับเซียวหลันยวนฟู่จาวหนิงกลืนไม่เข้าคายไม่ออก"ส่งไปที่เขาทางนั้นเถอะ""เจ้าค่ะ!"หงจั๋วหมุนตัวออกไปเตรียมอย่างยินดีฟู่จาวหนิงเดินตรงไปที่เรือนนอนเซียวหลันยวน ตอนนี้ไม่มีคนมาขวางนางแล้วเพียงแต่ตอนเข้าไปก็เห็นชิงอีรออยู่นอกประตูห้องหลัก นางยังรู้สึกแปลกหน่อยๆเพราะประตูปิดอยู่"พระชายา ท่านถามหาสิ่งยืนยันได้แล้วหรือไม่?" ชิงอีพอเห็นนางก็ตาเป็นประกาย รีบถามออกมา"ถามมาได้แล้ว"ฟู่จาวหนิงชี้ไปที่ประตูแล้วถามขึ้น"ท่านอ๋องเดิมทีซุ่มอยู่บ้านตระกูลหลิน คิดไม่ถึงว่าบ้านที่หลินอันห่าวพักอยู่แต่เดิมตอนนี้มีคนย้ายเข้าไปอยู่เสียแล้ว"ชิงอีเองก็กดเสียงลงต่ำอย่างลึกลับ "พระชายา ท่านรู้ไหมว่าคนที่เข้าไปอยู่คือใคร?"ฟู่จาวหนิงนึกถึงสิ่งที่หงจั๋วบอก ความผิดปกติหลังจากเซียวหลันยวนกลับมา ใจก็สั่นกึก "หรือ

ฟู่จาวหนิงชะงักไป คิดถึงอะไรได้ขึ้นมา เชิดคางขึ้นมาทันที "ท่านทำไมไม่ลองคิดดูหน่อยว่าเพราะอะไรข้าถึงไป!"สิ่งยืนยันสามชิ้นนี้ยังอยู่กับนางทางนี้นะ ยังจะเอาอีกไหมเนี่ย?เซียวหลันยวนไม่สนใจสิ่งยืนยันแล้วจริงๆ หรือว่าปฏิกิริยาเชื่องช้าเกินไป หลังจากนางมาถึงเขาก็ไม่ถามเรื่องสิ่งยืนยันมาโดยตลอด และไม่ให้นางรีบไปดูผู้นำตระกูลฮู่ก่อนอีกด้วย"ได้มาแล้วหรือ?"เซียวหลันยวนตอนนี้จึงมองนาง ดูแล้วไม่ลนไม่ลานอะไร ไม่ร้อนรนเลยจริงๆ"ผู้อาวุโสฮู่เป็นอย่างไรบ้าง?""อยู่ที่จวนอ๋อง นอนหลับไปแล้ว ไม่เป็นอะไรแล้ว""เช่นนั้นพวกเรากินข้าวกันก่อน ข้าหิวแล้ว" ฟู่จาวหนิงผ่อนคลายลงทันที นางหิวจนไม่ไหวแล้วคำตอบที่เซียวหลันยวนให้กับนางคือตักน้ำแกงให้นางชามหนึ่ง วางไว้ตรงหน้านางหงจั๋วกับเฝิ่นซิงถอยไปอยู่ข้างๆ พวกนางเองก็พบแล้ว ว่าตอนที่ท่านอ๋องกับพระชายากินข้าวด้วยกันพวกนางทั้งสองก็ไม่มีหน้าทีอะไรแล้ว เรื่องตักกับข้าวตักน้ำแกงพวกนี้ แน่นอนว่ามีท่านอ๋องมาจัดการให้พวกนางสบตากันผาดหนึ่ง เม้มริมฝีปากแอบหัวเราะขึ้นมาพอเห็นท่าทางเช่นนี้ของท่านอ๋องและพระชายาแล้วจะไม่มีอารมณ์รักใครกันได้อย่างไร? พวกเขาน่าจะไ

ฟู่จาวหนิงมองเขานิ่ง "คนอื่นตรงนี้ของข้ารวมไปถึงพ่อของข้าด้วย"ถ้าฟู่จิ้นเชินสามารถไม่ถูกพัวพันได้ ท่านปู่จะต้องดีใจอย่างมากแน่ เขาหลายปีมานี้ เขาหลายปีมานี้ร่างกายก็ไม่ดีมาตลอดจิตใจก็ย่ำแย่อีกลูกชายที่แต่ก่อนชุบเลี้ยงไว้อย่างดี เพียงพริบตากลายเป็นคนร้ายประกาศจับ หายสาบสูญไปพร้อมกับลูกสะใภ้หลายปี เป็นหรือตายก็ยังไม่รู้ สำหรับเขาแล้วนี่เป็นผลกระทบที่ยิ่งใหญ่มหาศาลของเขาแน่"อืม ข้ารู้ พรุ่งนี้ข้าจะให้คนไปแจ้งกับจวนทางการ ให้เพิกถอนประกาศจับฟู่จิ้นเชินเสีย"สิบกว่าปีมานี้ จวนทางการในที่ต่างๆ ล้วนกำลังไล่จับสามีภรรยาตระกูลฟู่อยู่ ทุกปีล้วนทำการปรับประกาศจับพวกเขาให้เป็นปัจจุบันอยู่ตลอด ดังนั้น ฟู่จิ้นเชินกับฟู่หลินซื่อต่อให้ยังมีชีวิตอยู่ ก็น่าจะไปหลบไปซ่อนมาหลายที่การเพิกถอนประกาศจับต่อตัวเขามันหมายถึงอะไร เซียวหลันยวนไม่มีทางไม่รู้ฟู่จาวหนิงเดิมทีอยากจะบอกว่ารอให้หาพวกเขาพบก่อน รอจนตรวจสอบความจริงกระจา่ง คิดไม่ถึงว่าเซียวหลันยวนตอนนี้จะรับปากว่าไม่ไล่จับฟู่จิ้นเชินอีกแล้ว!นี่เท่ากับบอกว่า ฟู่จิ้นเชินไม่ต้องหลบๆ ซ่อนๆ อีกแล้ว มาเดินใต้ดวงตะวันได้แล้วฟู่จาวหนิงมองเซียวหลันยวน

แต่ถ้าหากนั่งรถม้า ไปกันช้าหน่อย ก็น่าจะประมาณครึ่งเดือน"แล้วสิ่งยืนยันอีกสองชิ้นที่เหลือ อาจจะต้องไปถึงเขาอวี้ซานก่อนถึงจะรู้บทบาทของมัน" ฟู่จาวหนิงขมวดคิ้ว "แต่ในเมื่อโสมพิษยังอยู่ที่นี่ ความลับที่เขาอวี้เหิงจะเกี่ยวข้องกับความจริงที่ท่านติดพิษในครั้งนั้นหรือเปล่า?"ถ้าหากเป็นเช่นนี้ นางเองก็จะไปตรวจสอบเรื่องนี้ด้วยตอนนี้เรื่องในตระกูลฟู่ก็คือเรื่องของนางแล้ว"เขาอวี้เหิงแน่นอนว่าต้องไปเสียรอบหนึ่ง" เซียวหลันยวนเหลือบมองม้วนหนังแกะอีกหลายครั้ง ดันไปไว้ด้านหน้านาง "เจ้าเก็บไว้เสีย"ฟู่จาวหนิงรู้สึกเกินคาดหน่อยๆ แล้วก่อนหน้านี้ที่สิ่งยืนยันสามชิ้นยังรวบรวมไม่ครบ นำมาเก็บไว้กับนางก็ยังพอทำเนา ตอนนี้สิ่งยืนยันทั้งสามชิ้นรวบรวมครบแล้ว ทำไมถึงยังมาวางไว้ที่นางทางนี้อีกล่ะ?"ตอนนี้ของอยู่กับข้า สถานที่ท่านก็บอกข้าแล้ว ไม่กล้วว่าข้าจะไปค้นหาก่อนหรอกหรือ?"เซียวหลันยวนโน้มตัวเล็กน้อยเข้าหานาง"เจ้าจะไปคนเดียวหรือ?"เขาถามอย่างตั้งใจฟู่จาวหนิงเม้มปาก "ไม่หรอก"เซียวหลันยวนนั่งกลับไป หัวเราะขึ้นมา "ข้ารู้สึกว่าเจ้าเชื่อใจได้""แต่ว่าที่นี่ก็เป็นถึงจวนอ๋องเจวี้ยนจะไม่มีที่เก็บขอ

"ออกไปดูอีกหน่อย ว่ามีใครมีสีหน้าผิดปกติบ้าง""ได้"ชายหนุ่มคนหนึ่งรีบร้อนวิ่งอยู่บนถนน มีคนผู้หนึ่งเดินออกมา พอเห็นเขาดวงตาก็เป็นประกาย ยกมือเรียกเขาไว้"พี่สาม!"ชายหนุ่มพอเห็นเขา ก็สั่นระริกขึ้นมาทันที รีบร้อนตรงไปดึงเขาแล้ววิ่งไปด้วยกัน"ไม่สิ พี่สาม นี่ท่านจะทำอะไร?""เสี่ยวโม่ เจ้าหนีไปไหนมากันแน่? ไม่เจอเจ้าตั้งนานขนาดนี้เลย!"ตอนนี้จู่ๆ ก็โผล่ออกมา"ข้าออกไปกินของอร่อยที่ชายเมืองมา ยิ่งไปกว่านั้นยังถูกดึงไปเป็นคนคุ้มครองเรือนด้วย เลยไปลองทำดูเผื่อจะสนุก พี่สาม ข้าเพิ่งจะได้งานคนคุ้มครองเรือนนะ ท่านไม่รู้สินะ ข้าใช้เงินหมดแล้ว นี่คนอื่นเก็บข้าเอาไว้ด้วยเถอะ""เรื่องของท่านปู่เจ้าไม่รู้เลยหรือ?""เรื่องอะไรของท่านปู่? หาข้าไม่เจอแล้วคิดจะหักข้าทิ้งหรือเปล่า? เขาบอกว่าข้าประสบการณ์น้อยเกินไป นี่ข้าก็ไม่ใช่ว่าหาประสบการณ์เพิ่มอยู่หรอกหรือ? ข้ารู้ว่าพวกท่านมาแล้ว แต่ว่าหลายวันก่อนนี้ไม่ว่างออกมา วันนี้ข้า""เอาไว้ก่อน รีบเดินเถอะ! ข้าจะพาเจ้าไปที่หนึ่ง!"คนหนุ่มดึงตัวฮู่โม่รีบวิ่งออกไปฮู่โม่มองสภาพเขา ในใจก็ขรึมลง และไม่พูดอะไรอีก วิ่งตามไปด้วยกันเพียงแต่กว่าเขาจะรู้