Semua Bab อ๋องพิการผู้โปรดปรานชายาแพทย์หยิ่งยโส: Bab 1991 - Bab 2000

"ความหมายของเจ้าคือ ตอนนี้คนที่อยู่ในห้องอาหาร คืออ๋องเจวี้ยนกับพระชายาอ๋องเจวี้ยนหรือ?""ใช่แล้ว" คนใช้พยักหน้า"ทำไมถึงเป็นพวกเขาล่ะ? พวกเขาทำไมถึงกินอาหารกันที่โถงหน้า? ฮูหยินไม่ได้มาเชิญพวกเขาไปกินที่เรือนหลังด้วยกันหรือ?"อาหารที่เตรียมไว้ให้อ๋องเจวี้ยนส่งไปที่เรือนหลังแล้วแท้ๆ"พวกเขายังทำอาหารกันเองด้วยนะ!"เหล่าว่านตอนนี้อดเหงื่อแตกขึ้นมาไม่ได้ถ้าหากคนเหล่านั้นเป็นอ๋องเจวี้ยนกับพระชายาล่ะก็ แล้ววันนี้เขาทำอะไรลงไปเนี่ย!เสี่ยวเฉิงเองก็มีปฏิกิริยาขึ้นมาแล้ว สีหน้าเองก็เปลี่ยนไปทันที "ลุงเหล่าว่าน คนนั้นๆๆ ที่พวกเราให้นางไปทำอาหารทะเลเอง..."คนงามนั่นคนงามคนนั้น น่าจะเป็นพระชายาอ๋องเจวี้ยนใช่ไหม?ตอนนี้พอคิดแล้วก็แน่ใจว่าใช่แน่ ถ้าเป็นหญิงสูงศักดิ์ทั่วไปจะมีท่วงท่าสง่าแบบนั้นเสียที่ไหน? แตกต่างกับที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อนมาก"แต่พระชายาอ๋องเจวี้ยนทำไมถึงไม่ได้วางท่าวางมาดเลยล่ะ?"เหล่าว่านกลับรู้สึกเหมือนไม่ใช่ตอนที่ลวี่กั่วเข้ามากำชับพวกเขา บอกว่าพระชายาอ๋องเจวี้ยนเป็ฯคนที่กำเริบเสิบสานมาก ไม่เห็นใครในสายตา ดังนั้นฮูหยินจึงไม่ค่อยชอบนางแต่ว่า เรื่องที่ปรุงอาหารทำเ

นางโบกไม้โบกมือ พวกของชิงอีจึงขึ้นหน้ามาขวางให้พวกเขาถอยออกไปท่าทางขององครักษ์จวนอ๋อง เหล่าว่านเองก็ไม่กล้าจะไปหาเรื่องด้วยหลังจากเดินไป เสี่ยวเฉิงดูโกรธหน่อยๆ"ลุงเหล่าว่าน ดูสิครั้งนี้ดันไปฟังลวี่กั่วพูดจาไร้สาระ ถ้าไม่ไปเชื่อคำว่าร้ายพระชายาของนาง พระชายาคงจะบอกวิธีทำปูยักษ์พวกนั้นแล้ว""ข้าเองก็คิดไม่ถึงว่พระชายาจะแตกต่างกับที่ลวี่กั่วพรรณนาไว้แบบนี้ ครั้งนี้โดนนังลวี่กั่วหลอกเข้าแล้วจริงๆ"เหล่าว่านเองก็โกรธขึ้นมา"พรุ่งนี้พวกเขาจะขึ้นยอดเขาโยวชิง ลวี่กั่วจะต้องไปบอกคนข้างกายเจ้าอารามเพื่อว่าร้ายพระชายาแน่" เสี่ยวเฉิงเอ่ยขึ้น"พรุ่งนี้เจ้าไม่ใช่ว่าต้องไปยอดเขาโยวชิงหรือ? พอดีเลย เจ้าไปคอยจับตาไว้ คอยขวางอย่าให้ลวี่กั่วพูดจาไร้สาระ""อืมๆ! ข้าจะจับตานางไว้" เสี่ยวเฉิงประสานหมัดเขาไม่ชอบลวี่กั่วมาตลอดอยู่แล้วพอฮูหยินเฉิงได้รับคำพูดของเซียวหลันยวน ทั้งเสียใจเศร้าใจผิดหวัง แต่ก็จนปัญญาคืนนี้พวกเขาก็ได้แต่หลับไปกับความกังวลในใจของแต่ละคนเช้าวันถัดมา ฮูหยินเฉิงให้คนไปเตรียมข้าวเช้า จะให้พวกเขากินกันแล้วค่อยขึ้นยอดเขาโยวชิง แต่กลับได้ข่าวที่ไม่คาดคิด"เจ้าว่าอะไรนะ? พว

ถังอู๋เจวี้ยน! แต่ก่อนนางรู้จัก 'เพื่อนออนไลน์' คนหนึ่งจากเว็บบอร์ดการแพทย์ที่มีชื่อเสียง แต่ว่าถังอู๋เจวี้ยนไม่ใช่หมอ ทว่าเป็นคนไข้คนหนึ่ง เขาป่วยเป็นโรคหายาก ดังนั้นจึงแย่ตัวอยู่ในเว็บบอร์ดการแพทย์นั้นอยู่นาน หนึ่งคืออยากจะหาความหวังในการรักษา สองเพื่อหาคนที่ป่วยแบบเดียวกับเขาแต่ถังอู๋เจวี้ยนถึงแม้จะเป็นคนป่วย แต่สภาพจิตใจกลับเจิดจ้าเหมือนดวงตะวัน กระทั่งว่า ตอนที่เว็บบอร์ดการแพทย์จัดกิจกรรมอะไรสักอย่าง เขาก็จะออกเงินสนับสนุนอย่างใจกว้าง ในเว็บบอร์ดมีคนไม่น้อยที่เคยได้ยินชื่อของเขา ให้ฉายากับเขาว่า เซียนถังหลักๆ คือรู้สึกว่าสติจิตใจของคนผู้นี้เปิดกว้างกว่าที่จะเป็นคนป่วยบนโลกใบนี้ฟู่จาวหนิงรู้จักเขาในเว็บบอร์ด และมีครั้งหนึ่งที่นางเขียนรายงานออกหน่วยแพทย์ตรวจรักษาการกุศลที่ต่างประเทศ ด้านในเอ่ยถึงโรคที่เขาเป็นมาประโยคหนึ่ง ถังอู๋เจวี้ยนก็เขียนจดหมายส่วนตัวให้นาง สอบถามเรื่องเกี่ยวกับด้านนี้หลังจากที่ได้คุยกันฟู่จาวหนิงก็พบว่าถังอู๋เจวี้ยนมีความคิดเห็นของตนเองต่อโรคภัยไข้เจ็บหลายโรคเลยทีเดียว นางยังสงสัยว่าเขาอ่านตำราแพทย์ไปนับไม่ถ้วน แม้จะไม่เคยไปสอบ ไม่มีประสบการณ์การตรวจรัก

สมองฟู่จาวหนิงมีแต่เครื่องหมายคำถามเรียงเป็นตับคนที่นางอุปโลกขึ้นมา จะไปมีที่มาแท้จริงได้อย่างไรกัน?ตอนนี้นางสงสัยว่าถังอู๋เจวี้ยนคนนี้น่าจะมาล้อนางเล่นเสียแล้วแต่เผอิญว่านางไม่สามารถเปิดเผยอาจารย์คนนี้ได้ นางจะบอกว่าไม่มีคนคนนี้อยู่ก็ไม่ได้กระมัง?นางมองถังอู๋เจวี้ยนแบบพูดไม่ออก "ท่านไปรู้จักอาจารย์ข้ามาจากไหน? ข้าไม่เคยได้ยินอาจารย์เอ่ยถึงท่านเลย""อืม เพราะลุงของข้าเป็นคนที่พิเศษมาก หลังจากที่ตัวเองทะเลาะกับตระกูลแล้วหนีไปที่เขาชิงถง ก็ไม่เคยพูดถึงอีกเลยว่าตนเองมาจากที่ไหน ต่อให้บอกท่านไป ก็เกรงว่าคงเป็นเรื่องที่แต่งขึ้น""ลุง ของท่านหรือ?!"เสียงฟู่จาวหนิงยกสูงขึ้นมา กระทั่งเสียงเปลี่ยนไปหน่อยๆ ด้วยนางเพิ่งเคยเจอเรื่องไร้สาระแบบนี้เป็นครั้งแรก กระทั่งให้ใจเย็นก็เย็นไม่ลงแล้วทำไมคนที่นางอุปโลกขึ้นมาถึงกลายเป็นลุงของถังอู๋เจวี้ยนไปแล้วกัน?"ใช่ ดังนั้นถ้าพูดขึ้นมา ข้าก็ถือว่าเป็นศิษย์พี่ของท่าน" ถังอู๋เจวี้ยนตอนที่พูดเรื่องเหลวไหลนี่ ท่วงท่าเขาก็สง่าราวกับเซียน"ศิษย์...พี่หรือ?!"ฟู่จาวหนิงรู้สึกว่าตนเองตอนนี้ต้องดูโง่มากแน่ๆ แต่นางก็ควบคุมเอาไว้ทันที เพราะนี่มันไร้

เซียวหลันยวนตอนนี้กำลังยืนอยู่นอกประตูของเจ้าอารามยอดเขาโยวชิงเขาขึ้นเขามาก่อน เพราะอยากจะดูว่าเจ้าอารามมีท่าทีอย่างไรกับฟู่จาวหนิง ไม่อยากให้เขาพูดอะไรที่เป็นการทำร้ายฟู่จาวหนิงออกมาเดิมทีเขาไม่รู้สึกว่าเจ้าอารามจะไม่ชอบฟู่จาวหนิงแต่ฮูหยินเฉิงทำให้เขาตาสว่างบางครั้งระหว่างคนเราด้วยกันมันก็แปลก ทั้งที่เป็นคนดีแท้ๆ แต่ก็ยังมีคนที่ไม่สบอารมณ์เดิมทีเขาคิดว่าฮูหยินเฉิงจะชอบแม่นางที่ฉลาดใจกว้างตรงไปตรงมาอย่างฟู่จาวหนิงเสียอีก คิดไม่ถึงว่าฮูหยินเฉิงกลับไปชอบนิสัยประหลาดๆ แบบองค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นแทนถูกต้อง จากที่เซียวหลันยวนเห็น องค์หญิงใหญ่ฝูอวิ้นเป็นคนนิสัยประหลาดนางมีโชคอยู่บ้าง ตัวเองก็ถือเป็นแม่นางที่อ่อนโยนเข้าใจเรื่องต่างๆดี ยิ่งไปกว่นั้นยังถือว่ามีเสน่ห์ด้วย ไม่เช่นนั้นนางคงไม่หนีออกมาจากต้าชื่อ เพราะความอยากครอบครองมากผิดปกติที่มีต่อตัวนางของฝ่าบาทต้าชื่อหรอกแต่นางไม่ถือว่ามีเอกลักษณ์อะไร และไม่ได้ฉลาดด้วย ความรู้ก็สู้ฟู่จาวหนิงไม่ได้ นางมองอะไรก็ไม่ค่อยชัดเจน ดื้อรั้นที่สุดกับคนที่นางคิดว่าสามารถช่วยเหลือนางได้อย่างเช่นเขาคิดจะพึ่งพาเขา ให้เขาช่วยเหลือ แต่ไม่รู้จัก