Все главы The Ambiguous Doctor: Глава 1 - Глава 10

"Dr. Emman?" I came back to my senses the moment that Dr. Sanchez shook my arms. I was busy checking the patient's profile that made me fell into oblivion that's why I didn't answer him immediately. "Sorry about that, Doc. Hmm, I was just wondering. Is this the heiress of Navarro's clan? I mean, engineering runs in their family's blood. Why did this woman ended up being a nurse?" I questioned Dr. Sanchez. They are known for being the best engineers here in the Philippines so why did she chose to be a nurse if all of the opportunities are already behind her?"Maybe it's her passion. I can't see anything wrong about it. She's a good and responsible nurse. Everyone looks up to her as an epitome of a woman who chose to serve people whose in need, Emman." Demion Sanchez uttered then sat properly on the swivel chair in front of me. I raised my eyebrows then flicked my tongue inside my mouth. Well, I can't deny the fact that all of her skills and experiences as a nurse are quite good and

Celine's Point Of View PAGKARATING ko sa bahay ay agad akong naghanda ng plato sa lamesa upang makakain. I called Cyrille but she told me that she's full. Hindi ko na siya kinulit pa at nang matapos akong kumain ay agad akong pumunta sa kwarto ko upang i-review ang iba't ibang schedule ni Dr. Sanchez. I was about to lay down but Dr. Sanchez suddenly called. I immediately answered it and spoke, "Good evening, Doc." I uttered. I heard him heaved a deep breath then answered, "I have something important to tell you, Ms. Navarro." Aniya. Kunot-noo akong napa-isip. Seryoso ba? In the middle of the night? Hindi na lang ako nag-isip pa ng malalim nang bigla siyang magsalita muli. "I'm sorry but I need to transfer you to Dr. Almoreno." Aniya na siyang ikinalaki ng aking mga mata! Hindi ko mapigilang huwag kagatin ang pang-ibaba kong labi dahil sa gulat at tuwa na aking nararamdaman. Kung tutuusin nga ay gustong gusto kong sumigaw nang malakas subalit pinipigilan ko lang ang sarili ko da

Celine's Point Of ViewPAGKAUWI ko sa bahay ay agad akong pinagbuksan ng gate ng mga gwardiya dahilan para businahan ko ang mga ito bilang pasasalamat. Bukas pa ang balik ni Manang Puring dito sa bahay. Kailangan na rin kasi namin ng makakasama dito sa bahay dahil kaming dalawa na naman ulit ni Cyrille ang naririto. Ngayong may trabaho na ako at nag-aaral na si Cyrille ay kailangan ko na talagang mag-aasikaso sa bunso kong kapatid. "Ate!" Turan nito pagkatapos ay tumakbo sa akin at niyakap ako. I hugged her tight and looked at her before I speak, "Kumusta ang bago mong school?" Tanong ko. Ngumiti siya sa akin at masayang nagsalita, "Marami akong naging kaibigan! Nakaka-excite at nakaka-kaba at the same time. Nakaka-excite dahil sa mga subjects na talagang nagustuhan ko at nakaka-kaba dahil may pagkakataong nauutal ako kapag tinatanong ako ng mga propesor upang magpakilala." Kwento niya. She really changed a lot. Bumabalik na 'yong dating Cyrille na nakilala ko noong mga bata pa k

Celine's Point Of ViewKINAUMAGAHAN ay nagising ako nang biglang kumalabog ang pintuan. Agad akong naabalikwas ng bangon at nagulat nang makita kong wala akong saplot!Ibinaling ko ang aking paningin sa paligid ko at laking gulat ko nang hindi pamilyar sa akin ang kwartong tinulugan ko."Oh my gosh! What happened?" Takang tanong ko. Dali dali akong tumayo at naglakad subalit biglang sumakit ang gitnang bahagi ng aking mga hita dahilan para matigil ako sa paglalakad. "Shocks!" I groaned in pain. Hirap 'man, nagmadali pa rin akong naglakad papunta sa pintuan upang buksan ito. After opening the door, Shamae immediately spat out. "Success??" Nakangiting tanong niya. Akmang magsasalita na sana ako subalit muling nagsalita si Shamae dahilan para matigil ako sa pagsasalita. "Oh, no need to answer that. Both of you obviously enjoyed each other's company last night." Kinikilig na aniya at umupo sa kama na kung saan ay hinihigaan ko kani-kanina lang. Saktong paglingon ko kay Shamae ay nam

Celine's Point Of ViewNANG MAKARATING kami sa Amanpulo ay gano'n na lang ang pagpalit ng inis na nararamdaman ko. Kung kanina ay naiinis ako ay grabeng saya ang lumukob sa buo kong pagkatao. Napakasaya ko! I looked at Doc Emman and saw him looking at me while smiling. Hindi ko na pinansin pa 'yon at naglakad papalapit sa tabing dagat. Ito na yata ang pinakamasayang pangyayari sa buong buhay ko. "Thank you so much, Doc!" Maluha-luhang sigaw ko upang marinig niya. Kasalukuyan niyang kausap ang ibang staff. Nagmadali kasi akong pumunta sa tabing dagat kaya mag-isa siyang nakikipag-usap sa mga empleyado rito. It's been a long time since I felt this kind of feeling: freedom and happiness. I never knew that I'll experience this kind of jubilation again in my entire life. Mabuti na lang at pinaramdam sa akin ni Doc Emman ang mga estrangherong pakiramdam na ito. "Enjoying the view?" Natigil ako sa pag-sipat ng paligid nang marinig kong magsalita si Doc Emman sa aking likuran. Agad ko