Celine's Point Of ViewNANG MAKARATING kami sa Amanpulo ay gano'n na lang ang pagpalit ng inis na nararamdaman ko. Kung kanina ay naiinis ako ay grabeng saya ang lumukob sa buo kong pagkatao. Napakasaya ko! I looked at Doc Emman and saw him looking at me while smiling. Hindi ko na pinansin pa 'yon at naglakad papalapit sa tabing dagat. Ito na yata ang pinakamasayang pangyayari sa buong buhay ko. "Thank you so much, Doc!" Maluha-luhang sigaw ko upang marinig niya. Kasalukuyan niyang kausap ang ibang staff. Nagmadali kasi akong pumunta sa tabing dagat kaya mag-isa siyang nakikipag-usap sa mga empleyado rito. It's been a long time since I felt this kind of feeling: freedom and happiness. I never knew that I'll experience this kind of jubilation again in my entire life. Mabuti na lang at pinaramdam sa akin ni Doc Emman ang mga estrangherong pakiramdam na ito. "Enjoying the view?" Natigil ako sa pag-sipat ng paligid nang marinig kong magsalita si Doc Emman sa aking likuran. Agad ko
Celine's Point Of ViewKINAUMAGAHAN ay maaga akong nagising nang maramdaman ko ang labi ni Emman sa aking pisngi. "Good Morning, baby doll." He uttered while I was opening my eyes. "Good Morning, Emman." I greeted him. Sabay kaming tumayo ni Emman at nagsipilyo bago nagdesisyon na mag-swimming sa beach. Naninibago rin ako sa relasyon namin ni Emman. Kami na ba talaga? Mahal niya na rin ba talaga ako? I decided to cover myself using this robe because I am wearing a two-piece. Well, ayos lang naman daw kay Emman na mag-suot ako ng ganito. Emman, calling him Emman makes me want to scream in exhilaration. Now, I can say that he's mine and I am his. Parang noon ay hanggang tanaw lang ako sa kaniya pero ngayon ay nahahawakan at nahahalikan ko na siya. "Come over here, Celine. Don't just look at the waves!" Sigaw niya. Kasalukuyan siyang nasa gitnang bahagi ng dagat. Agad kong hinubad ang aking roba at walang ano-ano'y naglakad papalapit sa kaniya. Hindi malamig ang temperatura ng daga
Celine's Point Of ViewNAGISING AKO nang marinig kong may nagsalita sa aking gilid. Agad kong tinignan ang mukha nang mga taong nasa paligid ko. Hindi sila pamilyar. I heard them talking and freaking out but I still feel groggy that's why I didn't mind them. Agad na nagsilapitan sa akin ang mga Doktor at chineck ang mga vital signs ko. Nagtanong din sila ng ilang mga tanong at agad ko naman iyong sinagot. "Ate!" Ani isang babae. "Who are you?" Kunot-noong tanong ko. Malungkot na tumingin ang babaeng tumawag sa akin sa isang Doktor dahilan para roon din bumaling ang aking paningin. "Doc Demion, why can't she recognize me?" Halatang nag-aalalang tanong nu'ng babaeng nagsasabing kapatid niya ako. "It's because of the traumatic experience of her brain from the plane crash. We'll check her time by time. For now, I'll give you some privacy to talk." Turan nu'ng Doc Demion. Nang makaalis 'yong Doktor ay agad na lumapit sa akin nag tumawag sa akin na kapatid ko raw pati na rin ang babae
Celine's Point Of View"What are your plans after that?" Tanong ni Shamae habang naka-harap ako sa vanity mirror ko rito sa aking kwarto. I looked at her and smiled, "Napakasaya ko, Shamae. Demion was the one who stayed by my side despite uncertainties and accepted me for who I am." Maluha-luhang wika ko habang tinitignan siya sa vanity mirror. I saw Shamae rolled her eyes and looked at me intently in my eyes in the mirror. Well, alam ko naman na hindi gusto ni Shamae si Demion para sa akin. Mas boto siya kay Emman, Emman the evil. There are times that I feel a bit mad at her because it seems like she's pushing me to Emman. Pushing me despite the bad things he did to me. "Really, huh? Sure ka ba sa feelings mo?" Aniya dahilan para kunit-noo ko siyang hinarap. "Why can't you just be happy, Shamae? I'm sure about my feelings for Demion. I love him!" Naiiritang turan ko. She flicked her tongue inside her mouth then raised her hands as if she's giving up. "Fine, fine! Congrats to the
Celine's Point Of ViewPAGKALABAS namin ng simbahan ay agad kong hinila si Shamae papasok sa kaniyang sasakyan. Nawala ako bigla sa mood para makihalubilo sa maraming tao. Kung hindi lang dahil kay Doc Salvie ay hindi ako pupunta sa ball na kung saan ay pakulo ng bride. Nang makarating na kami sa lugar kung saan gaganapin ang ball ay agad kaming binigyan masquerade mask sa entrance. Agad naman naming sinuot 'yon ni Shamae at agad na pumasok sa loob. Everyone looked stunning. Lahat sila ay may suot na masquerade mask at hindi ko makilala kung sino-sino sila dahil sa kanilang mga suot. "Let's go! Inom na inom na ako!" Tumatawang wika ni Shamae pagkatapos ay agad na pumunta sa bartender at nag request ng gusto niyang inumin. Agad naman akong sumunod sa kaniya subalit sa sobrang daming tao ay naharangan si Shamae at hindi ko na siya nakita pa. I cursed mentally and decided to look for her. Nakarating na ako sa iba't ibang sulok ng reception subalit hindi ko pa rin siya makita. Kahit m
Celine's Point Of View Nang makarating kami sa tapat ng mansyon na tinitirahan namin ay agad akong nagpaalam sa kaniya. Well, I owe him my peace of mind for tonight. "Gusto mo mag-tsaa muna sa loob?" I asked him when I was about to go outside his car. Panandalian siyang nag-isip pagkatapos ay umiling dahilan para kumunot ang aking noo. "Your family might get mad at me when they see me," nakangiting aniya. Nakangiti man subalit bakas sa kaniyang mga mata ang lungkot. Lungkot sa hindi ko malamang dahilan. I just smiled at him before I replied. "Hmm, sure ka na ayaw mo talaga?" Paniniguro ko sa kaniya. "Yeah, kuntento na akong nakasama kita kahit saglit," aniya. Kumunot ang aking noo at tila may mga kabayong nagtakbuhan sa aking dibdib dahilan para muntik pa akong mawalan ng hininga. "O-okay!" Tanging nasabi ko at agad na bumaba ng kotse. Hindi ko na siya inantay pa na pagbuksan ako ng pinto ng kotse. Para ko na nga siyang ginawang driver tapos aantayin ko pa siyang pagsilbihan a
Celine's Point Of ViewNAGISING ako sa isang malakas na kalabog sa aking pintuan dahilan para pupungas-pungas akong naglakad papalapit doon."Ate!" Dinig ko pang sigaw ni Cyrille sa labas ng aking pinto.I immediately opened the door and saw Cyrille. "Ang aga aga pa, Cy. Bakit ba?" Halos wala pa sa wisyong tanong ko.Pumamewang siya sa akin at umirap bago muling nagsalita, "Kanina pa raw natawag si Mommy sa 'yo but you're not answering her calls. Ako tuloy ang kinukulit!" Halatang naiinis na ani Cyrille.Agad akong humingi ng paumanhin sa kaniya dahilan para magpaalam na siya sa akin. Pagkapasok na pagkapasok ko ay agad kong in-open ang aking cellphone at nagulat nang makita kong naka 30 missed calls si Mommy.Kunot noo akong tumawag sa kaniya at inantay na sagutin niya. Madalang lang kung tumawag si Mommy sa aming magkapatid kaya paniguradong importante ang sasabihin niya sa akin. Nakalimutan kong lakasan ang aking ringtone kagabi. Naka silent siya dahil sa pangungulit sa akin ni Emma
Celine's Point Of ViewAgad akong tumango at excited na tumingin sa bintana upang makita ang kagandahang taglay ng Palawan. Maraming nagsasabi na maganda rito, ayon nga lang ay maganda rin ang presyo. Mapapa-pikit ka na lang sa sobrang mahal pero sa tingin ko ay worth it naman. "Oh my gosh! Napakaganda!" Ani Cy nang makarating na kami sa mismong loob ng Amanpulo. Nakaayos na ni Mommy ang mga kailangang ayusin gaya ng villa na tutuluyan namin. Napakaganda ngang talaga. Hindi ko lang maintindihan pero pakiramdam ko ay pamilyar na ako sa lugar na 'to. Nakaramdam ako bigla ng lungkot at saya nang makita ko ang dagat. It feels like I've been here before. Bigla na lang akong nahilo at nakaalala ng blur na scenarios. Gusto kong alalahanin, gusto kong makita ng malinaw pero kahit anong klaseng pag-alala ang gawin ko ay nawalan lang ako ng lakas dahilan para matumba ako. "Ate! Ayos ka lang?" Nag-aalalang takbo sa akin ni Cyrille. "Hmm, medyo napagod lang siguro ako sa byahe." Papikit pikit
Emmanuel's Point Of View"I like you, Celine."Fvck you, Demion!If only I could tell him those words, I won't think twice telling him! Kung hindi lang maraming tao ay kanina ko pa siya nasuntok! Maski ako ay hindi alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. This feeling is so strange, I've never felt this even with Kristine. I know the feeling of being in love. But, d*mn! This is different, far different from the feelings that I had towards Kristine. And how dare him kiss Celine without even asking her?! "I'm very territorial, Ms. Navarro. You're mine, only mine."I didn't know that I can be this territorial. She's not even my property but why did I act that way? Why did those words came out from my mouth?Ang gusto ko lang naman ay mahulog siya sa bitag ko pero bakit parang ako ang natalo? I decided to bring her here in Amanpulo to be with her without that fvcking Demion but who the hell is this guy? How dare him talk to my territory?They were about to shake hands but I immediat
Emmanuel's Point Of View My life was fine. It was fine but not good at the same time. Not until Celine came and changed not just my ideals and beliefs in life, but also my life as a Psychiatrist and as an individual. All my life it revolved around with Kristine, until I finally had the chance to love someone else and I never knew that loving someone new would feel like building myself again: new experiences, new feelings, new life, and new knowledge. I didn't even know why I moved on so fast when I should be breaking and hurting so bad upon our break up. But loving someone isn't easy, we may experience heartaches and even trials that may affect us in just a snap. She forgot her past..... including me. That's what hurts me the most. I tried to reach out to her but I was banned. What's worse is she was being bumped by a car and I feel like it was my fault. Celine got an amnesia and our child was died.I was judged, misunderstood, and being left behind. Demion, took Celine away from
SIARGAO WAS the place they chose. Nakakatuwa lang dahil hindi ko lubos akalain na mangyayari pa pala ito. Na makakasama ko ang mag-ama ko sa isang bakasyon. Buong akala ko kasi ay hindi ko na mae-experience ang ganito. Amanpulo was the best vacation spot for me and Emman as a couple but I guess Siargao would be the best place for us as a family, hopefully?While we are walking, there are lots of people eyeing Emman that made me pout. I was holding Levi's hand while Emmanuel's hand was intertwined with mine. "Daddy, this place is so beautiful!" Nakangiting sabi ni Levi habang naglalakad kami papunta sa villa namin. "And now even more beautiful because my handsome son and my pretty slash hot mama's soon to be wife is here." Nakangiting pambobola niya. Inirapan ko si Emman at agad naming tinungo ang loob ng villa namin. Mamaya ay susunod daw ang pamilya't malalapit na kaibigan ko sabi ni Emman. Buong akala ko nga ay kami lang kaya gano'n na lang ang pagtataka ko nang biglang kasama pa
NAKAAYOS NA ang higaan na tutulugan namin nina Levi at Emman. Nagdesisyon akong sa couch na lang humiga mamaya. Ang awkward kasi kung magkatabi kaming tatlo. Baka mamaya sugurin ako ng girlfriend nitong si Emman at ipahiya sa maraming tao. Lagot ako kina Mommy no'n dahil masisira ang imahe nila sa maraming tao at mga kapwa nila engineers at businessmen. Alas dos na ng madaling araw nang makarating si Emmanuel. Nakatulog na rin si Levi kaya pinipilit ko siyang 'wag nang dumiretso rito kaso mapilit siya. Maliban do'n ay gusto niya ring makasama sa pagtulog ang kaniyang anak. Hindi ko na siya pinigilan pa at nang makarating siya ay agad ko siyang inalalayan papunta rito sa loob ng mansyon. "Hey," nagulat kaming dalawa ni Emman nang makapasok kami sa loob ng bahay dahil biglang bumungad sa amin si Cyrille na mayroon pang white facemask sa kaniyang mukha. "Naglabalikan na kayo?" Muling tanong niya dahilan para agad akong umiling. "Not yet-""No!" I cut Emman off. Nang makaramdam ako
WILL I GREET him after all the bad things he did? Wala na akong ibang ginawa kun'di ang i-greet siya dahil napaka unprofessional naman kung idadamay ko ang past namin sa trabaho. "Good evening, Doc." Labag sa loob na pagbati ko sa kaniya. He nodded and quickly brought back his gaze to Ma'am Medina. Nag-usap sila ulit habang ako naman ay naglakad papunta sa gilid ni Ma'am Medina upang makalabas na ng ospital. I don't know why I feel so embarrassed with his actions towards me. The way he acts, it seems like I'm nothing but a stranger to him. I just shrugged and looked at my watch. It's 10:55 PM and I need to go to our house before 12:00 AM. They're all planning to surprise Mommy with a simple celebration before she leaves the Philippines again. Nandito pa sa loob ng sasakyan ang gift namin ni Levi for her. Shamae and Levi were outside. The food that they bought were probably the food we're gonna eat at Mommy's celebration. Ilang minuto ako nagmaneho bago nakarating sa bahay. Nagpa
KASALUKUYAN KONG hawak hawak si Levi. Narito kami ngayon sa mall habang naghahanap ng mabibili naming regalo para kay Mommy. Birthday niya kasi ngayon. "Levi, be careful!" Nag-aalalang sambit ko. Agad naman siyang hinabol ni Zaijan na siyang naging dahilan ng pagsapo ko sa aking noo at bahagyang pag-ngiti. He is now 6 years old. Aaminin ko, inantay kong bumalik si Emman no'ng ika-apat na taon niya sa Canada but things turned out the way I never expected it to be. Hindi siya bumalik at ayon ang lalong nakapagpa-tibay sa akin na kaya kong palakihin ang anak ko mag-isa sa tulong ng mga mahal ko sa buhay. "I told you many times not to run, Levi. The floor is slippery." I uttered then fixed the towel that is placed underneath his shirt. "Heto naman. Talagang magkukulit 'yan, Celine. Kaya nga bata, eh." Bulong ni Zaijan pagkatapos ay muling hinabol ni Zaijan si Levi na ngayon ay papasok na sa isang restaurant. "Mom, I want to eat." Nakangusong aniya. I smiled and held him on his chee
Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY agad kaming nag-usap usap nina Zaijan at Shamae pagkagising namin. Dito sila sa kwarto ko natulog dahil kailangan naming magplano tungkol sa anak ko. "Pvtang ina, paano kung masuntok ako ni Tito?" Halatang kinakabahang sambit ni Zaijan. "He won't. In fact, magiging masaya pa 'yon!" Nakangiting wika ko. I heard him heaved a deep breath then spoke, "Alright, alright! Bago tayo mag-usap ulit, can we eat first? I'm sorry but I'm starving... seriously." Zaijan uttered. Pagkababa namin ay sinalubong agad kami ni Manang Puring. Cyrille probably went to her work already. "You can join us, Manang," nakangiting wika ko habang sina Zaijan at Shamae ay abala sa pagkain. "Naku! Nakakain na kami, Celine. Kumain na kayong tatlo upang magkaroon kayo ng lakas tatlo." Nakangiting sambit ni Manang Puring. Tumango ako at nagpaalam naman na si Manang Puring. I looked at my tummy and couldn't help but to smile. I'll become a mother soon. Lumipat sina Shamae a
Celine's Point Of View I AM PREGNANT and I don't know what to do. Isang buwan na ang nakalipas subalit hindi pa rin ako nagkakaroon. I looked at the pregnancy test that I was holding a while ago and quickly called Shamae while I was shaking. "Really?! Wait for us. Zaijan and I will be there in a bit." Aniya. Mangiyak-ngiyak akong tumango na animo'y kausap ko harapan si Shamae at hinayaang maputol ang tawag namin sa isa't isa. Ilang minuto ang lumipas bago nakarating sina Shamae at Zaijan dito dahilan para lumapit ako sa kanila at nagmamadaling ipinakita sa kanila ang pregnancy test nang masiguro kong nakasarado na ang pintuan ng kwarto ko rito sa mansyon. "Oh my gosh!" Sambit ni Shamae habang ang kaniyang palad ay nakatakip sa kaniyang bibig. Zaijan on the other hand moved closer to me and gently hugged me. "I'm going to be a godfather. I really can't believe it." Sambit niya. Nang matapos akong yakapin ni Zaijan ay agad kaming nag-usap. Kaming tatlo pa lang ang nakakaalam sa
Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY maaga akong nagising. Masakit ang ulo ko at medyo nasusuka ako. Marahik ay dahil sa pag-inom namin ni Shamae ng alak kagabi kaya ganito. Nahihilo man subalit pinilit ko ang sarili ko na tumayo at bumaba sa kusina. Naabutan ko sina Cyrille at Manang Puring na naghahanda ng makakain namin. "You were drunk last night. Here, sip some coffee." Turan ni Cyrille. Buong akala ko ay tatanungin niya ako kung bakit ibang iba ang ugali at galaw na ipinapakita ko sa kanila these past few days pero nagkamali ako. Ni isang tanong ay wala akong narinig mula sa kanila. "Was I really totally wasted?" I asked the moment I finished sipping the coffee. "Super." Iiling iling na ani Cyrille. "Normal 'yan sa mga taong nasa edad mo, Celine. At tsaka, ngayon ka lang namn ulit uminom ng ganyan. Enjoy lang nang enjoy." Nakangiting sambit ni Manang Puring. I smiled at them and right after that, I decided to prepare myself for my work. Nakahanda na ang gagamitin kong