Celine's Point Of View
LINGGO na ang lumipas subalit hindi pa rin ako nabibigyan ng tawag ng secretary ni Dr. Emmanuel. I've been waiting for her call for so long. Inis akong umupo sa couch at padabog na ibinaba ang cellphone ko sa lamesa."What's wrong?" Takang tanong ng aking kapatid.I heaved a deep breath then stared at her, thinking if I will tell her that I like her Doctor. After thinking twice, I immediately shook my head telling her that there's nothing bothering me."Oh come on! I know you so well, Ate. But if you're not yet ready to open up about what's bothering you, I understand." She said then smiled at me.Cyrille really changed a lot. I've been very busy with my work last month that's why we seldom see each other. But now that I don't have any work to attend to, I decided to focus on her while waiting for the announcement of Dr. Almoreno's secretary if I am fit for the job that I am applying with.Well, alam ko na mayroon pang mas magaling at deserving sa 'kin bilang secretary ni Dr. Almoreno pero hindi pa rin nawawala ang pananalig ko na makukuha ako. Sa mahigit isang daang aplikante ay isa lang ang maaaring kuhanin, subalit sa kabila no'n ay hinihiling ko at ipinagdarasal ko na sana ay makuha ako."Hello? Nasa'n ka na?" Tanong ni Shamae sa kabilang linya.Kasalukuyan akong nasa parking lot. Pagkatapos kong kunin ang regalo ko para sa kaniya ay agad kong sinara ang compartment."Heto na, papunta na. Sigurado kang invited d'yan si Dr. Almoreno, hah?" Paniniguro ko.Kahit naman wala si Dr. Almoreno ay pupunta ako sa party niya, pero hindi ako mag-aayos ng sobra. Pero ngayong nalaman ko na pupunta siya ay talagang kinuha ko ang pinaka-maganda kong damit na hindi ko pa nasusuot sa closet at naglagy ng kaunting kolorete sa mukha upang maging presentable ako sa paningin niya.Hindi ko nga rin alam kung bakit nagustuhan ko siya gayong alam ko naman na malabong magustuhan niya rin ako pabalik. Well, magmula nang makita ko siya na bumisita sa Ospital na pinag-ta-trabahuan ko noon ay doon ako nagkaroon ng lakas ng loob para mag-apply bilang secretary niya."Oo nga! Dalian mo na! I'll drop the call na, okay? See you!" Ani Shamae.Shamae has been my best friend since we were highschool. Para na nga kaming magkapatid kung tutuusin dahil sa lalim ng pinagsamahan namin. I still remember when I wasn't ready to report in front of the crowd, she was the one who helped me and risked her grades just to make sure that I'll deliver the report smoothly.I stopped thinking a lot of things when the elevator suddenly opened. Sa isang magarbong hotel kasi ginaganap ang party ni Shamae. Maraming mga elites na invited. Well, hindi naman na nakapagtataka iyon dahil popular ang pangalan ng pamilya ni Shamae. She is the heiress of Brandon's clan for Pete's sake!I was about to tap the close button when the door suddenly opened and Dr. Emmanuel spat out. I couldn't control my emotions. Tila ba may mga kabayong nagtatakbuhan sa aking dibdib dahilan para hindi ako makahinga ng maayos.Naglakad siya papalapit sa akin at dahan-dahang ipinaglapit ang aming mga mukha bago siya nagsalita, "Breathe," aniya na siyang naging dahilan ng pagbalik ko sa reyalidad.Nag-init ang aking ulo dahil sa kahihiyan at patagong kinagat ang aking pang-ibabang labi upang doon ilabas ang galit ko sa aking sarili. Kasalukuyan siyang nasa aking harapan habang inaantay na bumukas ang elevator, maging ako rin.Paniguradong sa floor din ni Shamae ang punta niya dahil base sa pag-uusap namin ni Shamae ay invited siya sa party nito.I was amazed the way he stood. His perfect culprit body is one of his assets why many women fall for him, so do I.I stopped imagining things when the elevator opened. He immediately went outside and I followed. Seconds passed, I'm still behind him that made him turned his face towards me. He heaved a deep breath then spoke. "Excuse me? Are you up to Shamae's party?" Aniya."Y-yes, why?" Kinakabahang sagot ko."Care to walk first?" sambit niya.Kumunot ang noo ko at tinignan siya ng mataman sa mga mata niya. "H-hindi, mauna ka na." I faked my laugh."Alright!" He said then he plastered a smile on his face. Pagkatapos noon ay naglakad na siya palayo.I was expecting him to look back but I already counted 1 to 10 yet hindi pa rin siya nag-abalang tingnan ako.I heaved a deep breath and right after that, I decided to slowly walk at the venue where Shamae's party will be held. Nang tuluyan na akong makapasok sa loob ng venue, nilibot ko ang paningin ko at hindi ko maiwasang mamangha sa ganda ng venue. Pinag-isipan talaga ni Shamae ang kanyang party.Ang bawat isa ay may kanya-kanyang grupo, habang ako ay nag-iisa na naghahanap ng ilan sa mga kaibigan ko. Huminto ako sa pag-ikot sa sandaling nakita ko ang isa sa aking mga kaibigan sa kolehiyo pagkatapos ay nagpasya na umupo sa table nila. They're starting to get wasted."You really chose your passion, didn't you" Biglang nagsalita si Imelda-isa sa mga kaibigan ko noong college.Ngumiti ako sa kaniya tsaka nagsalita, "I really did. Ang pagiging nurse ang gusto ko. And I can't see myself entering the world of business," I uttered then laughed.They have started very early and I just got here a couple of minutes ago. I stopped talking to my college friends when Shamae suddenly approached me and borrowed me from my other friends."Why?" I confusingly asked."Kristine has arrived. They will obviously be the center of the attention," my friend-Shamae spoke.Huminga ako ng malalim tsaka ngumiti ng mapait. "As if I still have any other options just to steal his attention?" sambit ko."Pinagkakatiwalaan mo ba ako?" Tanong niya.I looked at her using my confuse eyes then spoke, "I do. Why?"Hindi niya ako hinayaang mag-abalang sumagot at agad akong ikinulong sa loob ng madilim na kwarto. Sisigaw na sana ako nang magsalita si Shamae sa labas ng kwarto. "Don't you dare make a noise, Celine! Wait a minute and he'll obviously give you the best night of your life!" Sabi niya at naramdaman kong umalis na.Ilang minuto ang lumipas at narinig kong may nagpupumilit na buksan ang pinto. "Who's outside? Can you please help me open this door? I've been stuck here for a couple of minutes and I can't go outside." I said then continuously knock the door while I was speaking.Biglang bumukas ang pinto pero wala pa rin akong makita dahil buong dilim ang sumalubong sa akin. "May flashlight ka ba?" sambit ko.The person didn't speak and I suddenly hear the door slammed causing me to scream. I looked for the doorknob then tried to open the door but no matter how hard I try to open it, I couldn't."Hello?! Can you help me?!" I shouted."Could you please stop shouting?! We're obviously stuck!" I suddenly heard a familiar voice that made me shiver."Dr. Emmanuel...""Do I know you?" He uttered, the coldness of his voice is evident.Ito ba ang plano na sinasabi sa akin ni Shamae kanina? Well, dahil kung ito nga, hindi ko talaga gusto ang plano niya!"Pasensya na sa abala. Hmmm, pwede magtanong? Anong nangyari? Pinilit ka ba nilang pumunta rito?" Tanong ko.Namayani ang katahimikan sa pagitan namin. Hindi siya nag-abalang sagutin ang tanong ko. I just decided to close my mouth and didn't bother to speak since he obviously doesn't want my presence, I decided to act like I was not with him."Shamae and her friends told me that someone is freaking out inside this room so I quickly ran inside to check the person but this bullsh*t happened. Did you all planned this?" He irritatedly asked.I wanted to tell him that Shamae planned this because I don't want to lie to him. I want him to know the real reason why we ended up being here.Magsasalita na sana ako pero bigla siyang nagsalita, "Kasama mo sila 'di ba?""Best friend ko si Shamae." I simply uttered."Baka hinahanap na ako ni Kristine. Fvck!" Inis niyang sabi.Halatang gusto niya talaga ang babaeng iyon. I sighed in disbelief and remained silent. Ayokong makipag-usap dahil baka lalo akong mahulog sa kaniya.Lumipas ang ilang minuto bago siya nagpasyang magsalita, "Do you have any ideas how to get out of here?" He asked."None," I uttered."This is bullsh*t!!" He screamed in annoyance.Nakaramdam ako ng inis sa paraan ng pagsasalita niya. Dahil sa inis, nagsalita ako. "Pwede bang itigil mo na ang pagmumura? Hindi lang ikaw ang nakakaramdam ng ganyan, para alam mo lang." Inilibot ko ang paningin ko.I was about to speak but I heard someone knocking the door. "Is there anyone here?""We're stuck here! Can you help us?!" I screamed and decided to stand near the door.Dr. Emmanuel stood, pushed me away, and started bamming the door. "Kristine!! It's Emman. We're stuck here!" He screamed for help.Gumalaw ang doorknob at sa isang iglap, biglang bumukas ang pinto. "Emman? Anong ginagawa niyong dalawa rito?"Nakita ko na rin sa wakas ang mukha ni Emman pati na rin ang babaeng tinawag niyang Kristine at magsasalita na sana pero biglang nagsalita si Kristine dahilan para mapabaling ang tingin ko sa kaniya. "Magkasama ba kayong dalawa?" Kristine asked, giving me a discombobulating stare.I frowned and was about to speak but Dr. Emmanuel suddenly spoke, "I-it's not what you think, Kristine....-""I'm not asking you, Emman!" She cut off Dr. Emmanuel."Why are you two together inside this dark room alone?" She uttered.I heaved a deep breath then spoke, "We've been locked here for a couple of minutes and we can't get out. My friends were probably the reason why we got locked up here," I explained.Ngumiti si Kristine at huminga ng malalim bago siya nagsalita, "Alright, it seems like you two aren't going to confess the real reason behind this. Emman, from now on, stop courting me. Have a wonderful night, lovers!" Kristine uttered then left us dumbfounded.3 DAYS PASSED and I still haven't receiving any messages from Dr. Almoreno's secretary. Why am I even waiting for his secretary's call after all the inconvenience that I've been given to Dr. Almoreno, right?I stopped searching some foods on the internet when Cyrille-my sister spat out. "Waiting for someone's call?" She teased me."Naghihintay ako ng pag-apruba sa application ko pero walang tumatawag sa akin." Kibit balikat na wika ako."Nasubukan mo na bang mag-apply sa iba't ibang Ospital?" Tanong niya saka umupo sa tabi ko.She actually has a point. I only applied with Dr. Almoreno and didn't even bother to try applying on different hospitals. Instead of waiting for their call, why won't I try to apply on different hospitals instead?"You have a point, Cy. Why haven't I thought of that before instead of being stagnant and waiting for uncertainties, right?" I said then smiled at her.Tumango lang siya at nagpalitan kami ng mga iniisip namin sa isa't isa bago ako nagpasya na umalis sa aming bahay. I sent an application to different hospitals and waited for their calls.Lumipas ang mga araw bago ako nakatanggap ng mensahe mula sa sekretarya ni Dr. Sanchez. Agad kong inihanda ang sarili ko at dali-daling pumunta sa ospital nila-na kaparehong ospital ni Dr. Almoreno.Huminga ako ng malalim bago ako pumasok sa elevator. Pagdating ko sa tapat ng kwarto ni Dr. Sanchez ay agad kong kinatok ang glass door niya bago ko ito binuksan. "Magandang umaga, Doc." bati ko sa kanya.Kasalukuyan siyang may sinusulat sa papel niya at dahan-dahang ibinaling ang tingin niya sa akin. "Good Morning," bati niya.After our conversation, he congratulated me. Probably because I am officially part of their team. I smiled at him then thanked him.The former secretary briefed me about the things that I needed to do as Dr. Sanchez' new secretary.I listened carefully and wrote some important information on my notes. It wasn't as hard as I expected. After she explained to me all the important things, I immediately went to the office desk near Dr. Sanchez' room and sat there. The former secretary of Dr. Sanchez left the moment she got all of her stuff. I am still in shock because I can't believe that I am already hired.I was busy checking all the schedule of Dr. Sanchez when I suddenly saw Dr. Kristine entered Dr. Sanchez' room. Naalala ko ang nangyari two days ago. Kasalanan ko talaga dahil hindi ko ipinagtanggol si Dr. Almoreno sa nangyari kung bakit kami napadpad sa loob ng madilim na kwarto. I feel bad at Dr. Almoreno because of the decision of Dr. Kristine. If only I explained everything to her, this wouldn't happen.Hours passed and I am now able to go home. I knocked on Dr. Sanchez' room and excused myself before I leave. He congratulated me again and gave me a permission to go home.It has been a tough day and I don't know how I survived without seeing Dr. Almoreno. I went to the store first and bought some foods. I was about to go home when I suddenly saw Dr. Almoreno inside the boutique of flowers.He really loves Dr. Kristine. She's such a lucky girl.to be continuedCeline's Point Of View PAGKARATING ko sa bahay ay agad akong naghanda ng plato sa lamesa upang makakain. I called Cyrille but she told me that she's full. Hindi ko na siya kinulit pa at nang matapos akong kumain ay agad akong pumunta sa kwarto ko upang i-review ang iba't ibang schedule ni Dr. Sanchez. I was about to lay down but Dr. Sanchez suddenly called. I immediately answered it and spoke, "Good evening, Doc." I uttered. I heard him heaved a deep breath then answered, "I have something important to tell you, Ms. Navarro." Aniya. Kunot-noo akong napa-isip. Seryoso ba? In the middle of the night? Hindi na lang ako nag-isip pa ng malalim nang bigla siyang magsalita muli. "I'm sorry but I need to transfer you to Dr. Almoreno." Aniya na siyang ikinalaki ng aking mga mata! Hindi ko mapigilang huwag kagatin ang pang-ibaba kong labi dahil sa gulat at tuwa na aking nararamdaman. Kung tutuusin nga ay gustong gusto kong sumigaw nang malakas subalit pinipigilan ko lang ang sarili ko da
Celine's Point Of ViewPAGKARATING ko sa bahay ay agad kong chineck sa kwarto si Cyrille. She's sleeping, probably tired because of her school works. Ilang taong tumigil si Cyrille sa pag-aaral dahil sa sakit niya. Magmula nang ma-diagnosed siya na may Bipolar ay pina-tigil siya ni Doc Almoreno sa pag-aaral dahil maaaring ma-trigger ang mood niya sa environment ng school. Pero ilang taon ang lumipas ay naging maayos na rin ang kanyang mood. Hindi na paiba-iba ang mood niya unlike noon na masaya siya tapos biglang malulungkot siya. After checking her, I decided to go downstairs to organize the things that I bought. Kalahating minuto rin ang lumipas bago ako natapos sa pag-aayos ng mga pinamili ko. Kulang na kasi ang mga stock namin kaya nagdesisyon akong bumili. Kamalas-malasan nga lang ay hindi ko agad nakita kung nasaan ang wallet ko. Kani-kanina ko lang naalala na nasa bag ko pala ang wallet ko. Sobrang nakakahiya ang nangyari kanina. Hindi ko lubos akalain na mangyayari 'yon sa
Celine's Point Of ViewPAGKAUWI ko sa bahay ay agad akong pinagbuksan ng gate ng mga gwardiya dahilan para businahan ko ang mga ito bilang pasasalamat. Bukas pa ang balik ni Manang Puring dito sa bahay. Kailangan na rin kasi namin ng makakasama dito sa bahay dahil kaming dalawa na naman ulit ni Cyrille ang naririto. Ngayong may trabaho na ako at nag-aaral na si Cyrille ay kailangan ko na talagang mag-aasikaso sa bunso kong kapatid. "Ate!" Turan nito pagkatapos ay tumakbo sa akin at niyakap ako. I hugged her tight and looked at her before I speak, "Kumusta ang bago mong school?" Tanong ko. Ngumiti siya sa akin at masayang nagsalita, "Marami akong naging kaibigan! Nakaka-excite at nakaka-kaba at the same time. Nakaka-excite dahil sa mga subjects na talagang nagustuhan ko at nakaka-kaba dahil may pagkakataong nauutal ako kapag tinatanong ako ng mga propesor upang magpakilala." Kwento niya. She really changed a lot. Bumabalik na 'yong dating Cyrille na nakilala ko noong mga bata pa k
Celine's Point Of ViewKAGAT LABI akong nagreply sa kaniya at humingi ng tawad. Ngunit kakaantay ko sa reply niya ay hindi ko namalayang nakatulog na pala ako. Kinaumagahan ay masaya akong gumising. Muli kong chineck ang cellphone ko ngunit wala pa ring reply si Doc Emman. Hindi na ako nag-expect pa at nagdesisyong magsipilyo. Walang clinic si Doc Emman t'wing linggo kaya kahit papaano ay may day off ako. Pagkatapos kong magsipilyo ay nagdesisyon akong bumaba muna sa kusina dahil paniguradong kasama ni Cyrille si Manang Puring. "Oh, Ate? Kumain ka na," nakangiting ani Cyrille habang hawak hawak ang isang mangkok na naglalaman ng ulam. Sunod na lumabas si Manang Puring na dala dala ang malaking bowl na kung saan ay kanin ang nakalagay. "Sakto ang pag-gising mo, Celine. Halina't tayo'y kumain na," ani Manang Puring. Sabay sabay kaming nagsalo-salo lahat sa hapag at masayang kumain. Kung tutuusin ay mas naging magulang pa namin ang mga kasambahay kumpara sa mga magulang namin. Noon,
Celine's Point Of ViewKINAUMAGAHAN ay nagising ako nang biglang kumalabog ang pintuan. Agad akong naabalikwas ng bangon at nagulat nang makita kong wala akong saplot!Ibinaling ko ang aking paningin sa paligid ko at laking gulat ko nang hindi pamilyar sa akin ang kwartong tinulugan ko."Oh my gosh! What happened?" Takang tanong ko. Dali dali akong tumayo at naglakad subalit biglang sumakit ang gitnang bahagi ng aking mga hita dahilan para matigil ako sa paglalakad. "Shocks!" I groaned in pain. Hirap 'man, nagmadali pa rin akong naglakad papunta sa pintuan upang buksan ito. After opening the door, Shamae immediately spat out. "Success??" Nakangiting tanong niya. Akmang magsasalita na sana ako subalit muling nagsalita si Shamae dahilan para matigil ako sa pagsasalita. "Oh, no need to answer that. Both of you obviously enjoyed each other's company last night." Kinikilig na aniya at umupo sa kama na kung saan ay hinihigaan ko kani-kanina lang. Saktong paglingon ko kay Shamae ay nam
Celine's Point Of ViewANONG ORAS na subalit hindi pa rin ako makatulog dahil sa pag-amin ni Demion sa akin few hours ago. Hindi ako makapaniwala! Gusto nga ba talaga ako ni Demion?!I gently ruffled my hair then bit my lower lip. Hindi sa gusto ko rin siya pero, kaibigan siya ng taong mahal ko. Hindi lang basta kaibigan, kung tutuusin ay parang tunay pa nga silang magkapatid eh. "You kept on moving, Celine. Magpatulog ka naman!" halatang naiinis na ani Lyka dahilan para humingi ako ng paumanhin. Kanina pa kasi ako pabali-baliktad ng higa kaya siguro siya nagising. Nagdesisyon na lang ako na ibaling ang aking paningin sa kisame pagkatapos ay nagbilang na lang ng mga tupa hanggang sa tuluyan akong makatulog. Kinaumagahan ay nagising ako nang yugyugin ako ni Stephanie. Papikit pikit akong sumilip habang nag-uunat pagkatapos ay nagsalita. "Anong oras na ba?" Inaantok pa'ng tanong ko. "Madam, alas tres na po ng umaga. Alaahanin mo po, mayroon pa tayong aayusing mga kagamitan para sa
Celine's Point Of ViewNANG MAKARATING kami sa Amanpulo ay gano'n na lang ang pagpalit ng inis na nararamdaman ko. Kung kanina ay naiinis ako ay grabeng saya ang lumukob sa buo kong pagkatao. Napakasaya ko! I looked at Doc Emman and saw him looking at me while smiling. Hindi ko na pinansin pa 'yon at naglakad papalapit sa tabing dagat. Ito na yata ang pinakamasayang pangyayari sa buong buhay ko. "Thank you so much, Doc!" Maluha-luhang sigaw ko upang marinig niya. Kasalukuyan niyang kausap ang ibang staff. Nagmadali kasi akong pumunta sa tabing dagat kaya mag-isa siyang nakikipag-usap sa mga empleyado rito. It's been a long time since I felt this kind of feeling: freedom and happiness. I never knew that I'll experience this kind of jubilation again in my entire life. Mabuti na lang at pinaramdam sa akin ni Doc Emman ang mga estrangherong pakiramdam na ito. "Enjoying the view?" Natigil ako sa pag-sipat ng paligid nang marinig kong magsalita si Doc Emman sa aking likuran. Agad ko
Celine's Point Of ViewKINAUMAGAHAN ay maaga akong nagising nang maramdaman ko ang labi ni Emman sa aking pisngi. "Good Morning, baby doll." He uttered while I was opening my eyes. "Good Morning, Emman." I greeted him. Sabay kaming tumayo ni Emman at nagsipilyo bago nagdesisyon na mag-swimming sa beach. Naninibago rin ako sa relasyon namin ni Emman. Kami na ba talaga? Mahal niya na rin ba talaga ako? I decided to cover myself using this robe because I am wearing a two-piece. Well, ayos lang naman daw kay Emman na mag-suot ako ng ganito. Emman, calling him Emman makes me want to scream in exhilaration. Now, I can say that he's mine and I am his. Parang noon ay hanggang tanaw lang ako sa kaniya pero ngayon ay nahahawakan at nahahalikan ko na siya. "Come over here, Celine. Don't just look at the waves!" Sigaw niya. Kasalukuyan siyang nasa gitnang bahagi ng dagat. Agad kong hinubad ang aking roba at walang ano-ano'y naglakad papalapit sa kaniya. Hindi malamig ang temperatura ng daga
Emmanuel's Point Of View"I like you, Celine."Fvck you, Demion!If only I could tell him those words, I won't think twice telling him! Kung hindi lang maraming tao ay kanina ko pa siya nasuntok! Maski ako ay hindi alam kung bakit ganito ang nararamdaman ko. This feeling is so strange, I've never felt this even with Kristine. I know the feeling of being in love. But, d*mn! This is different, far different from the feelings that I had towards Kristine. And how dare him kiss Celine without even asking her?! "I'm very territorial, Ms. Navarro. You're mine, only mine."I didn't know that I can be this territorial. She's not even my property but why did I act that way? Why did those words came out from my mouth?Ang gusto ko lang naman ay mahulog siya sa bitag ko pero bakit parang ako ang natalo? I decided to bring her here in Amanpulo to be with her without that fvcking Demion but who the hell is this guy? How dare him talk to my territory?They were about to shake hands but I immediat
Emmanuel's Point Of View My life was fine. It was fine but not good at the same time. Not until Celine came and changed not just my ideals and beliefs in life, but also my life as a Psychiatrist and as an individual. All my life it revolved around with Kristine, until I finally had the chance to love someone else and I never knew that loving someone new would feel like building myself again: new experiences, new feelings, new life, and new knowledge. I didn't even know why I moved on so fast when I should be breaking and hurting so bad upon our break up. But loving someone isn't easy, we may experience heartaches and even trials that may affect us in just a snap. She forgot her past..... including me. That's what hurts me the most. I tried to reach out to her but I was banned. What's worse is she was being bumped by a car and I feel like it was my fault. Celine got an amnesia and our child was died.I was judged, misunderstood, and being left behind. Demion, took Celine away from
SIARGAO WAS the place they chose. Nakakatuwa lang dahil hindi ko lubos akalain na mangyayari pa pala ito. Na makakasama ko ang mag-ama ko sa isang bakasyon. Buong akala ko kasi ay hindi ko na mae-experience ang ganito. Amanpulo was the best vacation spot for me and Emman as a couple but I guess Siargao would be the best place for us as a family, hopefully?While we are walking, there are lots of people eyeing Emman that made me pout. I was holding Levi's hand while Emmanuel's hand was intertwined with mine. "Daddy, this place is so beautiful!" Nakangiting sabi ni Levi habang naglalakad kami papunta sa villa namin. "And now even more beautiful because my handsome son and my pretty slash hot mama's soon to be wife is here." Nakangiting pambobola niya. Inirapan ko si Emman at agad naming tinungo ang loob ng villa namin. Mamaya ay susunod daw ang pamilya't malalapit na kaibigan ko sabi ni Emman. Buong akala ko nga ay kami lang kaya gano'n na lang ang pagtataka ko nang biglang kasama pa
NAKAAYOS NA ang higaan na tutulugan namin nina Levi at Emman. Nagdesisyon akong sa couch na lang humiga mamaya. Ang awkward kasi kung magkatabi kaming tatlo. Baka mamaya sugurin ako ng girlfriend nitong si Emman at ipahiya sa maraming tao. Lagot ako kina Mommy no'n dahil masisira ang imahe nila sa maraming tao at mga kapwa nila engineers at businessmen. Alas dos na ng madaling araw nang makarating si Emmanuel. Nakatulog na rin si Levi kaya pinipilit ko siyang 'wag nang dumiretso rito kaso mapilit siya. Maliban do'n ay gusto niya ring makasama sa pagtulog ang kaniyang anak. Hindi ko na siya pinigilan pa at nang makarating siya ay agad ko siyang inalalayan papunta rito sa loob ng mansyon. "Hey," nagulat kaming dalawa ni Emman nang makapasok kami sa loob ng bahay dahil biglang bumungad sa amin si Cyrille na mayroon pang white facemask sa kaniyang mukha. "Naglabalikan na kayo?" Muling tanong niya dahilan para agad akong umiling. "Not yet-""No!" I cut Emman off. Nang makaramdam ako
WILL I GREET him after all the bad things he did? Wala na akong ibang ginawa kun'di ang i-greet siya dahil napaka unprofessional naman kung idadamay ko ang past namin sa trabaho. "Good evening, Doc." Labag sa loob na pagbati ko sa kaniya. He nodded and quickly brought back his gaze to Ma'am Medina. Nag-usap sila ulit habang ako naman ay naglakad papunta sa gilid ni Ma'am Medina upang makalabas na ng ospital. I don't know why I feel so embarrassed with his actions towards me. The way he acts, it seems like I'm nothing but a stranger to him. I just shrugged and looked at my watch. It's 10:55 PM and I need to go to our house before 12:00 AM. They're all planning to surprise Mommy with a simple celebration before she leaves the Philippines again. Nandito pa sa loob ng sasakyan ang gift namin ni Levi for her. Shamae and Levi were outside. The food that they bought were probably the food we're gonna eat at Mommy's celebration. Ilang minuto ako nagmaneho bago nakarating sa bahay. Nagpa
KASALUKUYAN KONG hawak hawak si Levi. Narito kami ngayon sa mall habang naghahanap ng mabibili naming regalo para kay Mommy. Birthday niya kasi ngayon. "Levi, be careful!" Nag-aalalang sambit ko. Agad naman siyang hinabol ni Zaijan na siyang naging dahilan ng pagsapo ko sa aking noo at bahagyang pag-ngiti. He is now 6 years old. Aaminin ko, inantay kong bumalik si Emman no'ng ika-apat na taon niya sa Canada but things turned out the way I never expected it to be. Hindi siya bumalik at ayon ang lalong nakapagpa-tibay sa akin na kaya kong palakihin ang anak ko mag-isa sa tulong ng mga mahal ko sa buhay. "I told you many times not to run, Levi. The floor is slippery." I uttered then fixed the towel that is placed underneath his shirt. "Heto naman. Talagang magkukulit 'yan, Celine. Kaya nga bata, eh." Bulong ni Zaijan pagkatapos ay muling hinabol ni Zaijan si Levi na ngayon ay papasok na sa isang restaurant. "Mom, I want to eat." Nakangusong aniya. I smiled and held him on his chee
Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY agad kaming nag-usap usap nina Zaijan at Shamae pagkagising namin. Dito sila sa kwarto ko natulog dahil kailangan naming magplano tungkol sa anak ko. "Pvtang ina, paano kung masuntok ako ni Tito?" Halatang kinakabahang sambit ni Zaijan. "He won't. In fact, magiging masaya pa 'yon!" Nakangiting wika ko. I heard him heaved a deep breath then spoke, "Alright, alright! Bago tayo mag-usap ulit, can we eat first? I'm sorry but I'm starving... seriously." Zaijan uttered. Pagkababa namin ay sinalubong agad kami ni Manang Puring. Cyrille probably went to her work already. "You can join us, Manang," nakangiting wika ko habang sina Zaijan at Shamae ay abala sa pagkain. "Naku! Nakakain na kami, Celine. Kumain na kayong tatlo upang magkaroon kayo ng lakas tatlo." Nakangiting sambit ni Manang Puring. Tumango ako at nagpaalam naman na si Manang Puring. I looked at my tummy and couldn't help but to smile. I'll become a mother soon. Lumipat sina Shamae a
Celine's Point Of View I AM PREGNANT and I don't know what to do. Isang buwan na ang nakalipas subalit hindi pa rin ako nagkakaroon. I looked at the pregnancy test that I was holding a while ago and quickly called Shamae while I was shaking. "Really?! Wait for us. Zaijan and I will be there in a bit." Aniya. Mangiyak-ngiyak akong tumango na animo'y kausap ko harapan si Shamae at hinayaang maputol ang tawag namin sa isa't isa. Ilang minuto ang lumipas bago nakarating sina Shamae at Zaijan dito dahilan para lumapit ako sa kanila at nagmamadaling ipinakita sa kanila ang pregnancy test nang masiguro kong nakasarado na ang pintuan ng kwarto ko rito sa mansyon. "Oh my gosh!" Sambit ni Shamae habang ang kaniyang palad ay nakatakip sa kaniyang bibig. Zaijan on the other hand moved closer to me and gently hugged me. "I'm going to be a godfather. I really can't believe it." Sambit niya. Nang matapos akong yakapin ni Zaijan ay agad kaming nag-usap. Kaming tatlo pa lang ang nakakaalam sa
Celine's Point Of View KINAUMAGAHAN AY maaga akong nagising. Masakit ang ulo ko at medyo nasusuka ako. Marahik ay dahil sa pag-inom namin ni Shamae ng alak kagabi kaya ganito. Nahihilo man subalit pinilit ko ang sarili ko na tumayo at bumaba sa kusina. Naabutan ko sina Cyrille at Manang Puring na naghahanda ng makakain namin. "You were drunk last night. Here, sip some coffee." Turan ni Cyrille. Buong akala ko ay tatanungin niya ako kung bakit ibang iba ang ugali at galaw na ipinapakita ko sa kanila these past few days pero nagkamali ako. Ni isang tanong ay wala akong narinig mula sa kanila. "Was I really totally wasted?" I asked the moment I finished sipping the coffee. "Super." Iiling iling na ani Cyrille. "Normal 'yan sa mga taong nasa edad mo, Celine. At tsaka, ngayon ka lang namn ulit uminom ng ganyan. Enjoy lang nang enjoy." Nakangiting sambit ni Manang Puring. I smiled at them and right after that, I decided to prepare myself for my work. Nakahanda na ang gagamitin kong