All Chapters of THE REVENGE OF MY NERD HUSBAND: Chapter 1 - Chapter 10

AmiliaFlashback"Mia! Mia!" napalingon ako sa tumatawag sakin at apangiti ako ng makitang si Keisha ito.Mabilis na lumipas ang dalawang buwan ko sa Vistoun University. Hindi ako masyadong nahirapang mag adjust dahil kay Keisha at Kasper. Although para akong hangin sa ibang tao dito dahil nga isa akong transferee at hamak na scholar lamang kaya walang may gustong makipagkaibigan sakin.Namulat din ako sa kung anong klase bang estudyante ang meron ang paaralan na to. Lahat sila mayayaman pero ugaling squatter naman. Mahilig silang mambully at mag grupo grupo kung kaya madaming outcast, isa na ako doon. Mas lalong kinakainis ko ay ang pambubully nila kay Keisha at Kasper na dapat nilang nirerespeto dahil president at vice president ang mga to sa SSG. Gusto ko man silang ipagtanggol ay wala akong magagawa, gaya nga ng sabi nilang dalawa, pabayaan ko na lang dahil sanay na din naman sila at baka pag sumali ako ay madamay ako. Sabi nga ni Kasper"They are the type of people who can make

Amilia's POV.Sumunod lang ako sa mommy ni Kasper. Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako kinakabahan diba? Kinakabahan talaga ako! Mamaya may pagka Lady Tremaine pala sya. Buti pa si Daddy Dawson. Hanep! Saan ako kumuha ng lakas ng loob na maki daddy haha"Mia, right?" napatingin ako kay Tita Rose ng tawagin nya ko."O-opo" kinakabahan kong sagot. Hindi mo iisiping mommy sya ni Kasper kasi parehas sila ni Daddy Dawson na parang young looking at pwedeng pumasang kapatid ni Kasper.Ngumisi sya. Halatang ramdam nya ang kaba ko."Natatakot ka ba sakin?" diretsa nyang tanong.OMG! Straight forward syang tao! Kaloka mas trumiple ang kaba ko.Pero kahit kinakabahan ako. Umiling ako at tipid na ngumiti.Nagulat ako ng tumawa sya."You're scared of me, aren't you? Wag ka ng magsinungaling. Halatang halata sayo. Namumutla ka na" she said and then chuckled."P-pasensya na po. First time ko po kasi" sabi ko."Really? Hindi ka pa nagkaka boyfriend?" tanong nya habang naglalagay ng bak

Amilia's POV.I am feeling numb as I looked at the gate of Vistoun University. Papasok na ko ngayon at pakiramdam ko kinakain ako ng kaba ko.Tatlong araw ang nakalipas matapos nya kong kausapin, I used that 3 days to make the hardest decision in my life.Natigil ang pag iisip ko ng mag ring ang cellphone ko, and it breaks my heart ng makita ko ang name ni Kasper sa caller ID.I declined the call, hindi ko alam kung ilang calls at text na ang hindi ko pinansin sa nakalipas na tatlong araw. Hindi ko sya kinausap, bakit pa? I am about to destroy him.Pinigilan ko ang pagpatak ng luha ko habang inaalala ko ang nangyari sa opisinang yun.Flashback"Kamusta Mia?" nakangiti nyang sabi sakin.I felt so awkward lalo na sa way ng pag ngiti nya sakin."I don't remember na close tayo, bakit ka nandito Natalia?" I asked her directly.Ngumisi sya at bumalik sa inuupuan nyang swivel chair."Tsk I really don't think we can get along pero what can I do? Hays, I can't believe I'm following orders from

Amilia's POV."Mia, anak! Anong ginawa mo, hindi mo dapat ginawa yun!" napahinto ako sa pag aayos ng kama ni papa ng magsalita ito.Naka wheel chair na si papa at papalapit na sya sakin. Hindi ko na kailangan pang manghula, malamang nalaman nya na din finally ang nangyari sa amin ni Kasper."Akala ko, busy lang masyado si Dylan sa eskwelahan kaya hindi sya dumadalaw, kung hindi ko pa nalaman kay Dawson na lumipad na papuntang amerika si Dy-Nabitawan ko yung unan na hawak ko."Pumunta na ng amerika si Kasper?" wala sa sarili kong tanong.

Amilia's POV."Amilia Selene Torres!" sigaw ni Alice sakin.Nagtakip ako ng unan sa mukha ko. Pansin nyo naman kung gaano kabungangera yang kaibigan ko diba?"Hindi mo to bahay! Umuwi ka dun sa bahay mo kung di ka babangon dyan ngayon mismo!" sigaw nito.Napilitan naman akong tumayo at sumimangot sa kanya. Nandito ako ngayon sa bahay nya at guess what 9pm na! Diba may usapan kami ni Dylan na pupunta ako ng 5?Well, kinain na ko ng kaba at sobrang natakot na sa papasukin ko. Hindi ako nakapunta at ngayon? Nagtatago ako sa bahay ni Alice, dahil alam kong alam ni Dylan na nandoon lang ako."Oh ano? Gaganyan ka na lang! Hoy Amilia, naku madi disappoint sayo si tito nyan! Ito na, chance mo na to diba?" pagpapatuloy ng sermon ni Alice."Chance? Saan ang chance doon?" bored kong sagot sa kanya."Pakakasalan ka na nya. My goodness! Nung kinuwento mo sakin kagabi yun, hindi talaga ako dapat maniniwala, aside sa mabigat sa kalooban ko dahil love of my life ko si Dylan, hindi kasi kapani-paniwal