Amilia's POV.
"Mia, anak! Anong ginawa mo, hindi mo dapat ginawa yun!" napahinto ako sa pag aayos ng kama ni papa ng magsalita ito.
Naka wheel chair na si papa at papalapit na sya sakin. Hindi ko na kailangan pang manghula, malamang nalaman nya na din finally ang nangyari sa amin ni Kasper.
"Akala ko, busy lang masyado si Dylan sa eskwelahan kaya hindi sya dumadalaw, kung hindi ko pa nalaman kay Dawson na lumipad na papuntang amerika si Dy-
Nabitawan ko yung unan na hawak ko.
"Pumunta na ng amerika si Kasper?" wala sa sarili kong tanong.
Amilia's POV.Nanghihinayang akong bumaba ng taxi. Pano ba naman kasi, nakakahinayang yung pinambayad ko. Ano ba naman kasi tong main branch ng Pendleton Bank, walang dumadaan na jeep or bus or tricycle e di sana nakatipid ako. Kung wala kang sasakyan mapipilitan ka talagang mag taxi or uber, like me.Waaaah! Magtitipid ako ng husto ngayong week na to. Tumingala ako sa magandang building na nasa harap ko."Wow ang yaman talaga nila Tito Dawson" hindi ko mapigilang mamangha sa ganda ng building na to. Parang sinasabi lang naman nila sa buong mundo na mayamang mayaman sila.
Amilia's POV."Amilia Selene Torres!" sigaw ni Alice sakin.Nagtakip ako ng unan sa mukha ko. Pansin nyo naman kung gaano kabungangera yang kaibigan ko diba?"Hindi mo to bahay! Umuwi ka dun sa bahay mo kung di ka babangon dyan ngayon mismo!" sigaw nito.Napilitan naman akong tumayo at sumimangot sa kanya. Nandito ako ngayon sa bahay nya at guess what 9pm na! Diba may usapan kami ni Dylan na pupunta ako ng 5?Well, kinain na ko ng kaba at sobrang natakot na sa papasukin ko. Hindi ako nakapunta at ngayon? Nagtatago ako sa bahay ni Alice, dahil alam kong alam ni Dylan na nandoon lang ako."Oh ano? Gaganyan ka na lang! Hoy Amilia, naku madi disappoint sayo si tito nyan! Ito na, chance mo na to diba?" pagpapatuloy ng sermon ni Alice."Chance? Saan ang chance doon?" bored kong sagot sa kanya."Pakakasalan ka na nya. My goodness! Nung kinuwento mo sakin kagabi yun, hindi talaga ako dapat maniniwala, aside sa mabigat sa kalooban ko dahil love of my life ko si Dylan, hindi kasi kapani-paniwal
Amilia's POV."Don't you think na it's your responsibility to make sure that she is okay?""Hindi naman sa ganon Dylan, masyadong maraming tao sa bar, isa pa ayaw pa naman umuwi ni Mia. Hindi ko naman akalain na aabot sa puntong hihimatayin sya"Hindi ko pa ganap na maidilat ang mata ko, para bang ang bigat bigat nun pero naririnig ko ang boses ni Alice at ni Kasper para bang nagtatalo sila."That's my point! Nothing bad should happen to her until we get married! I will be the one who'll make her suffer not anyone else, you understand?" Dylan"Sobra naman yun Dylan! Tao pa rin si Mia, alam mo namang hindi ka nya gustong iwan talaga noon. Isa pa, bata pa kayo non" Alice."I don't care. She is never going to that bar again. Your name is Alice right? You better pray na pumayag yung kaibigan mo sa mga gusto ko, kung hindi madadamay ka din" Dylan.Sa wakas nadilat ko ang mata ko. Sobrang natatakot ako sa tono ng boses ni Dylan, ibang iba na sya.Sumalubong sakin ang puting kwarto na ubod n
Amilia's POV."Dylan! Ano ba?!" sigaw ko. Parang nagtatambol na ang puso ko sa sobrang kaba. "Dylan! Stop the car! Ang bilis mo na sobrang magpatakbo!"Hindi ko na mabilang kung ilang sasakyan na ang in-overtake nya. Nakakatakot! Baka bumangga kami."Shut up!" sigaw nya pabalik sakin. Tiningnan nya lang ako ng masama at ibinalik ang atensyon sa pagmamaneho.Pinigil ko ang sarili kong sumagot. What a great night! Happy wedding day Amilia! I felt my heart sank with the thought na araw araw kaming ganito?"Dito yung bahay namin, dapat lu-Hindi ko na natapos yung sasabihin ko ng idiretso nya instead of kumanan sa may intersection kung saan ang bahay na tinitirhan ko. I'm sure naman na alam at tanda nya pa kung saan yun."Do you think? Uuwi ka pa? You're married, remember?" badtrip na sagot sakin ni Dylan."I know that, pero syempre, bahay ko pa din yun. Kung sayo ako titira, pano yung bahay? Mapapabayaan yun. Isa pa nandun lahat ng gamit ko" sagot ko."Forget about your stuff, hindi pa b
Amilia's POV.Mabilis na dalawang linggo ang lumipas, hindi ko halos namalayan dahil isang araw ko lang naman nakasama si Dylan bago sya lumipad sa Korea para sa isang guesting at photoshoot.Isang araw lang kaming nagkasama. Naalala ko sinama nya ako nun sa PB pero pagtapak pa lang namin ng PB ay parang hindi na nya ko kilala. Pinag ayos nya lang ako ng files sa labas ng opisina nya and most of the time ay di nya ko kinakausap.Nalaman ko din na napadala si Jace sa malayong branch ng PB. Hindi ko alam kung anong ginawa ng masungit na manager ni Dylan para hindi sabihin ni Jace ang kung ano man ang meron samin ni Dylan.Buong araw nun ay in-enjoy ko lang yung AI na si Amise dahil napakagaling nya, she can translate everything right away for you. Pwede ka din maglaro ng guessing game at mag pa take down ng notes for reminder. Ang yaman siguro na talaga ng Pendleton. For sure hindi mura si Amise. Bakit kaya walang ganun sa bahay ni Dylan? Para naman may kausap ako dito.I sighed.Tuming
Amilia's POV.Nagising ako sa malalakas na kalabog sa pintuan ng kwarto ko. Mabilis akong bumangon at binuksan iyon.Sumalubong sakin ang galit at namumulang mukha ni Dylan."Dylan? Bakit?" tanong ko."I've been knocking your freaking door for 15 minutes already! Bakit di mo agad pinagbuksan!" inis nyang sigaw sakin."Wala ka namang shoot ngayon diba? Kaya nga di ako nag set ng alarm. Napagod din kasi ako kagabi halos umaga na tayo nakauwi" sagot ko."So kasalanan ko?" sarcastic nyang sabi sakin."I didn't say that! Atsaka instead na magalit ka at magsisigaw dyan, ano bang kailangan kong gawin? May iuutos ka ba or what?"Lagi syang ganito, ilang buwan na kaming nagsasama pero daig nya pa ko pag may period kung magalit. Nakikita nya pa lang ako, sumasama na agad ang itsura nya."Hurry up! We need to go somewhere!" inis nitong sabi sakin."Sige na ito na magmamadali na!" sabi ko at mabilis na pumasok sa loob. Wala naman kaming schedule ngayon, nakakapagtaka naman na sobra syang nagmamad
Amilia's POV."Hoy Mia, umamin ka nga sakin, okay ka lang ba?"Muntik na kong hindi makapag landing ng tama dahil nagulat ako ng biglang magsalita si Alice."Nakakagulat ka naman, muntik na kong malaglag dahil sayo" lumapit ako sa bench kung saan sya nakaupo at maiging sinusuri ako. "Ano ba yang tingin na yan? Okay lang ako" dagdag ko. Bago ko inubos ang tubig na laman ng tumbler ko at nagpunas ng pawis ko."Totoo ba yan? Cause you don't look okay. You lost weight, you look haggard, at isa pa pinapagod mo ang sarili mo kaka training ng kaka training" Alice."Of course Alice! Sa isang araw na ang competition. Alam mo naman diba how I badly want to represent our country sa mga international gymnastic competition" I said."I know that pero hindi ka naman ganito dati. You waste halos ilang oras dito sa training imbis na nagpapahinga ka. Alam ko naman kung gaano nakakapagod ang maging PA ni Dylan dahil anong oras na kayomg natatapos. Magpahinga ka naman. May problema ba kayo ni Dylan? Di b
Amilia's POV.Hindi pa sumisikat ang araw pero nagsimula na kong mag jogging. Buti naman at hinayaan ako ni Dylan at di na pinasamahan pa sa iba pang mga guards. Lately after ko magkasakit last 2 weeks ay hindi na sya naging ganoon kahigpit sakin. Sanay na din akong natutulog sa kwarto nya pero parang wala din sya dahil late umuwi at maaga kung umalis."Mia!" napalingon ako sa sumigaw ng pangalan ko. Mabilis ko syang hinarapNapaka gwapo talaga nitong isang to, kaya hindi na ko nagtataka kung bakit habulin ng babae to."Uy Xavier!" mabilis akong lumapit sa kanya, mabilis naman nya kong niyakap.Sa two weeks na nagdaan sobrang naging ka close ko si Xavier. Isa syang neurosurgeon, mayaman, at ubod ng gwapoPeroIsa syang"I told you to call me Xavy diba?"BaklaYes you read it right, this handsome doctor in front me ay isang pusong babaeNapatawa ako sa sinabi nya."Ito naman, nag iingat lang ako. Para din sayo diba? Para di ka din mabuko" sabi ko."Baliw, I hate you" sabi nito at nag r