Novels by KayeEinstein

Third Person's POV."Okay lang ba sya? Bakit ang tagal naman kasi?" tanong ni Thunder na hindi mapakali. Kanina pa to lakad ng lakad sa may harap ng emergency room.Nag roll eyes lang si Sanya at Luna dito. Maya maya pa ay dumating na si Cloud at Josh."Napatulog mo ba muna si Brent?" tanong ni Sanya sa asawa.Josh sighed."You spoiled that kid too much! Alam mo bang ayaw matulog habang hindi karga! He's 4 years old na kaya, ang bigat!" sabi ni Josh na hinihilot pa ang mga braso at balikat nya.Natawa naman si Sanya."Ewan ko sayo. Wag kang maarte. Isa pa lang yan kung makapag reklamo ka" sabi ni Sanya."How about Leo?" tanong naman ni Luna.Leo is their one year old baby boy. A photocopy of Cloud pero mukhang kaugali ni Luna."Doon ko na sya pinatulog kila Thunder. Alam mo naman na close yun kay Ate Celestine nya. Nung umalis ako. Parehas naman na silang tulog. How's Aki?" tanong ni Cloud.Tiningnan ni Cloud ang kapatid na akala mo ay baliw dahil ayaw huminto sa paglalakad."Tumigil

Akira's POV.Iyak pa din ako ng iyak kahit ilang minuto na nung makaalis si Thunder.I am so confused.Pumasok ang nagmi make up sakin.Kilala syang make up artist sa pinas at sya ang kinuha ni Dmitri para mag make up ngayon.Today is our wedding day.Funny isn't it?Diba kapag kinakasal dapat sobrang saya? Then why do I feel like I'm dying.Lalo na nung binitawan ni Thunder ang mga kamay ko at tuluyan ng umalis."Look at you! You're a mess! Naku, siguraduhin lang ni Dmitri na malaki ang ibabayad nya sakin. Although maganda ka na pero your eyes! Nakakaloka bakit ka naman kasi umiyak?" sabi nung make up artist ko.Nahiya naman ako kaya pinunasan ko na ang mga luha ko.Tiningnan ko ang singsing sa palad ko. I feel so stuffy.I wanted to follow him pero ano?I'm a coward.Isa pa, iniisip ko si Dmitri. All his sacrifices for meI can't hurt him.I just can'tI know I will regret this forever.I will lose Thunder.Wala akong maaalala pero ramdam na ramdam ng puso ko kung gano sya kahalaga

Thunder's POV."The wedding of the year happened yesterday at The Duomo Milan Church. Mr. Dmitri Willford and his-Pinatay ko na ang TV sa loob ng jet.I had enough.Ayoko ng makarinig pa ng kahit na anong balita tungkol sa pagpapakasal ni Akira at Dmitri dahil pakiramdam ko mababaliw na ko."Are you okay Thunder?" tanong ni Sanya.Napahilamos ako sa mukha ko. I feel worst. Akala ko madali ang magpalaya pero hindi."Do I look like I'm okay?" tanong ko.Umiling sya."Friendship over na talaga kami, kahit na ba nawalan sya ng alaala. How can she do this to you and Celestine" saad ni Sanya."Please, Sans. I don't want to talk about her" sabi ko."Relax bro, magiging okay din ang lahat. Makaka move on ka din" sabi ni Josh. "Kunin mo" inilahad nya sakin ang red wine.Kinuha ko iyon at inisang lagok."Wag ka ng malungkot bro, napaka gwapo kaya natin kaso parang mas gwapo ako sayo pero pwede ka na, maghanap ka na lang ng iba. Nasa 30 ka na pero isa ka pa din sa mga dream guy ng babae. I'm su

Thunder's POV."Thunder, tulungan mo kong makalaya dito. Pupuntahan ako ni Maxwell dito at isasama nya ko. Hindi pwede yun dahil ikakasal na tayo diba?"Napailing ako. She totally lost it."Hailey, this would be my last visit to you" sabi ko."Hindi! Sasama ako sayo, makakatakas ako dito. Marami akong tauhan" sabi nya at luminga linga sa paligid nya. "Narinig mo ba yun? Tinatawag ako ni Maxwell!""Wala ka ng mga tauhan Hailey. Naubos na silang lahat" tumayo ako. "I wish you well""Thunder, don't leave me" sabi nya na akmang tatayo pero napaupo ulit dahil naka handcuffs sya. "Thunder! Bumalik ka!"Sigaw ng sigaw si Hailey habang papalabas ako ng kwarto kung saan ko sya binisita.Nasa mental hospital sya. Nabaliw na sya ng tuluyan.After nung insidenteng sinalo ni Dmitri ang bala para kay Akira.Ni raid ng mga tauhan namin ni Cloud ang underground organization ni Hailey. Nung mahuli sya ay tuluyan na syang nawala sa sarili.Hindi nya matanggap na wala na syang mga galamay at hindi nya t

Thunder's POV."I can't get a hold on Akira, pati yata ako iniiwasan nya na simula nung maging okay kami ni Cloud" sabi ni Luna.Napahilamos ako sa mukha ko.I am so damn frustrated."Fck hindi pa nakikisama tong si Dmitri!" galit kong sabi dahil dine decline ng lalaking yun ang tawag ko."Of course hindi sya sasagot, malaking threat ka sa kanya at alam nya yun" Josh."Hindi ko maintindihan yang si Aki, sabi nya nakakaaalala sya pero hindi naman daw bumalik ang feelings nya kay Thunder. I don't believe her, ako ang bestfriend nya. Alam ko kung gano ka nya kagusto. Hindi pa sya nakakaalala kaya she's pushing you away dahil nakokonsensya sya kay Dmitri" sabi ni Sanya."Or maybe mahal nya na talaga yung lalaking yun. Sorry to say that bro" sabi ni Cloud.Napahigpit ang hawak ko sa cellphone. Pakiramdam ko ay may pumigil sa paghinga ko.Tama si Cloud, napakalaki ng posibilidad na mahalin ni Akira si Dmitri dahil hindi nya naman naaalala kung anong meron kami at kung maaalala nya man, maka

Thunder's POV.Pakiramdam ko ay biglang nawala ang sakit ng ulo ko na dulot ng hangover. Ang tanging nananaig na lang sakin ay ang galit ko kay Hailey.I trusted her and even thought na maaari syang maging kapalit ni Akira bilang ina ni Celestine nung inakala kong patay na to.I never knew she planned it all.She's a monster hiding behind that innocent face.Ring ng ring ang cellphone ko at si Sanya ang tumatawag dun.Mabilis kong narating ang hotel kung saan ako tumutuloy at ang traydor na babaeng yun.Umakyat ako sa floor kung saan kami nag i stay. Mabilis na tinahak ng paa ko ang kwarto nya at walang sabi sabing binuksan yun.Wala sya sala kaya mabilis akong naglakad papasok sa kwarto nya. Dahan-dahan ang ginawa kong pagpasok dahil narinig kong may kausap sya."You guys are so useless! Bakit ba hindi nyo malapitan yang si Akira, ganun ba katindi ang pagbabantay ni Dmitri?! Dapat kasi namatay na yan noon pa!"Hindi ko na napigilan ang sarili ko dahil sa sobrang galit.Totoo nga! Sya

Dwayne's POV."Hon, enough na sa sweet and cold food" I told Klaire, kakagaling lang namin sa OB nya para sa weekly check up nya dahil anytime soon ay lalabas na si baby. "Manahimik ka dyan! Sige, Ikaw ang mag buntis at ako ang magrereklamo" sabi nya bago kumain ulit ng strawberry ice cream."Hon, grabe yung pagiging moody mo" mahina kong sabi."Ano? May sinasabi ka? Baka gusto mong matulog kila Rain?" banta nito sakin."Okay, okay. I'm sorry pero sabi lang kasi ng doktor mo, para madali ang delivery mo kay baby, less ka na sa ganyan""Okay fine, sige na ilalagay ko na to sa kusina" she told me bago sya tumayo. Nanatili ang paningin ko sa series na pinapanood nya."OMG, Dwayne!" nagulat ako sa sigaw nya kaya napatakbo ako sa kusina namin. "Hon, what happened? " halos madulas ako dahil may naapakan akong tila tubig."Manganganak na ko, pumutok na ang panubigan ko" she said that peacefully pero ayun ang nakapagpataranta sakin."Anong masakit ha? Pupunta na tayong ospital" sabi ko.Na

Klaire's POV."Klaire hija, it's time for you to get up"Marahas akong dumapa at nagtaklob ng kumot. Pang apat na si mama sa gumigising sakin. Hindi ba nila alam na ayoko pang bumangon at inaantok ako?"Ma, puyat ako, Inaantok pa po ako" sabi ko. "Let me sleep""Ano ka ba? you have to get up dahil birthday mo ngayon" sabi nito sakinBirthday ko nga pala ngayon, kaya mas tinamad akong bumangon. Tatlong taon ang mabilis na lumipas. Tatlong beses nya ng na missed ang birthday ko. "Ma. taon-taon naman ako nagbi birthday, baka pwedeng i-skip na natin itong taon na ito?""Aba! Last 2 years ay hindi ka na nag celebrate, pati ba naman ngayong taon na ito?"Hindi ako sumagot at nanatiling nasa ilalim ng kumot."My goodness! Bahala ka nga riyan" lumabas na si mom.I sighed., buti naman! Makatulog na nga ulit. Patulog na sana ulit ako ng may humampas sa pwet ko, kaya napabangon agad ako. Nanlaki yung mata ko ng makita ko kung sino iyon."Oh ano? Papalag ka pa? Bumangon ka na dyan" sabi nya saki

Klaire's POV.Huminga ako ng malalim bago ko clinick ang dial button sa tabi ng pangalan nya. "Klaire! Welcome back! I am glad you called""Ganoon ba?" I tried to calm myself down"How are you?""I'm not good, Rain" "Hindi ka pa din ba nakaka move on kay Dwayne?"I faked a laugh. Kung nagsabi lang sya ng totoo, I would even commend him on how good his tagalog na."About that, let's talk about that later""Ha? Really?""Let's meet in an hour. I'll send you the address for the restaurant""Alright, see you."I ended the call bago ko tiningnan ang sarili ko sa salamin.Nothing changed much, except that I'm longing for my child, and also my husband.Hindi ko alam kung nasaan sya, if he even wants to see me.I reached out to his family and friends but just like me, wala silang ideyaBigla syang nawala, he cut connections and communications.He said he have to move on.Isang taon na ang nakalipas at maaaring nakalimot na sya.Did he find someone new? May kasama na ba syang iba?Nakaramda

Klaire's POV."Klaire!" nagulat ako sa pagtawag sakin ni Ate Caren kaya agad akong napa angat ng tingin sa kanya mula sa pagkakatitig ko sa cellphone nya."Ate" I immediately smiled nung niyakap nya ako."Buti naman at umuwi ka na, akala ko talaga tatalikuran mo na kami""Ate naman, I needed this diba? See? I'm okay now, namiss ko kayo!""Sus! Namiss daw pero ang tagal umuwi! Kung saan-saan ka nga nag travel, nakita ko sa IG mo. It seems that you had fun and you look better now""Yes ate, nag enjoy naman ako at kahit papaano, mas okay na ako, hindi man totally nakapag move on pero masaya na ako ngayon. I still miss my child every now and then, hindi na yata ako makaka move on""Hmm! Yung baby mo lang ba o pati yung daddy ay namiss mo?""Ate naman!""Wag ka na nga mag deny"Nginitian ko lang sya dahil kahit ayos na ako, remembering that time still send a chilling pain in my heart.It's been a year. Isang taon ko ding hinanap ang sarili ko. May balita pa din naman ako sa pamilya at mga

Klaire's POV."Baby, sobrang miss ka na ni mommy, sorry kung hindi man lang kita naalagaan"Tumulo na naman ang luha ko dahil sa pagdadalamhati ko sa pagkamatay ng anak ko. Nandito ako sa sementeryong pinaglagakan ng munti kong anghel.It's been a few weeks simula ng mawala sakin ang anak ko. Hanggang ngayon hindi matanggap ng puso ko kung anong nangyari ang lahat?Everything was perfect but in a snap gumuho ang mundo ko.Sobra ang galit ko kay Dwayne at kay Ashley. How did it happen? Paano ako nagawang traydurin ng asawa ko?I didn't let anyone comfort me because nobody can! Even how hard they try ay parang walang makakaayos sa nararamdaman ko.The pain is eating me. The regrets and betrayal kept playing in my head.Si Dwayne, araw araw nya kong pinupuntahan sa ospital hanggang sa makalabas ako pero wala akong lakas para harapin sya or makausap man lang sya. Masyadong masakit ang ginawa nila at kung ano ang naging resulta nito."Baby, mahal na mahal ka ni Mama. Hinding hindi kita mak

Dwayne's POV.Nagmamadali akong pumasok sa ospital at agad naman akong sinalubong ng mga nurse kaya mabilid na naihiga sa stretcher ang asawa ko.Habang tsini check ang vitals nya ay dumilat si Klaire."Please, parang awa nyo na! Save my baby" umiiyak na sya ngayon."Miss, you need to stay calm. Mga doktor kami and we'll do everything""Please, iligtas nyo ang baby ko. Please save our baby! Please yung anak ko po!""Dalhin na agad sya sa operating room and have the paper's ready para dito sa asawa nya, she's in a terrible condition" sigaw nung doktor.Bago sya itinulak ay hinawakan nya ko sa kamay at tinitigan."Please Dwayne, kahit ito na lang, iligtas mo ang baby natin. Kung papipiliin ka man, please save our child. Hayaan mo na ko! Please nagmamakaawa ako" sabi nya habang umiiyak. I wasn't able to say anything dahil kusa syang nawalan ng malay.Isang oras na kong nakatayo dito sa labas ng operating room pero wala pa rin akong naririnig na balita tungkol sa asawa ko.I sat down quie

Art Theodore"Life is what happens when you’re busy making other plans, the famous John Lennon said. I used to think otherwise dahil just like what everybody used to know about me, I like everything to be planned out, I do not like when things go the opposite way" I told everyone.It was just one regular day for me. I was just visiting one barangay to give some rice and groceries sa mga mamamayan.I was greeted by a lot of people except for one person who seemed to be lost in the crowd.I was simply trying to flirt with her but I guess it didn't work dahil nilayasan nya ako. That was the first time that somebody did that to me.I even asked myself kung bakit sobrang interested ako sa babaeng yun, but maybe it is because I am lonely, I just got out of a long term relationship with Mira.I don't know what made me attracted to her so bad. I thought we won't see each other again, but fate have its own way to play with people like me.I was so selfish to blame her and made it difficult for

Amari Vann"Mrs. Dela Cuesta, do you want to drop by anywhere before we head home?" one of Art's security asked me."Uh yeah, I want to go to this dessert cafe, may gusto si Tatiana na cheesecake" I told him and then I showed my phone.May kinausap sya gamit ang communication system nila, telling them that we will reroute dahil dadaan nga sa cafe.I was surprised by Art's announcement, hindi ko alam kung anong pumasok sa isip ng lalaking iyon pero hindi ko ipagkakailang natuwa talaga ako. He finally told everyone who am I to him. Dati, iniisip ko lang kung darating ba yung araw na magiging proud sya sakin at hindi na ako itatago sa publiko.I used to think that meeting him was a mistake, na ikinagulo lang ng buhay namin parehas ang pagkakamaling iyon but it turned out na, it was our fate. It is our destiny to be together, ang bumuo ng isang pamilyang parehas namin poprotektahan.I was lost in my thoughts and a loud sound made me deaf for a couple of seconds. I just felt the car makin

Amari Vann"I am delayed"That's what I told myself while staring at the mirror in the bathroom.What am I thinking? Sunod-sunod na kasi ang naging pangyayari that I literally ignored all of the symptoms.Just thinking about the possibility na buntis ako ay may matinding kabang bumabalot sakin.Art and I just got back and I don't know if it would be alright to surprise him with the news, if ever that I am.Naghilamos ako at nag decide ng bumaba para mag breakfast. I want to eat strawberry taho pero I know magiging hassle lang at kwestyonable kapag naghanap ako."Good morning mama!" masiglang bati sakin ni Tatiana.Mabilis naman na nagsilingunan ang mga taong kasama nitong nag aagahan. I smiled at them.Mabilis na tumayo si Art para salubungin ako, he immediately kissed the side of my head."Good morning Adi" he greeted me as he intertwined our hands guiding me to the dining table."Good morning po" I greeted everybody."Good morning hija, we are very thankful, you allowed us to visit

Amari VannMabilis kong pinahid ang takas kong luha. Ang emotional ko naman grabe.Art kneeled in one knee to level himself to Tatiana's height."Happy birthday, my princess""B-but are you really my papa?" That's the first word that came out of Tatiana's mouth. "Why didn't you tell me right away the moment that we met?"Art chuckled probably amazed by how witty my daughter is."Because I have to see first if you've been a good girl""And you still came even though I'm not a good girl" Tatiana's face is about to cry pero mabilis itong yumakap kay Art.The people around us started clapping as if they are on a show right now pero their claps slowly faded away as I focused on the two of them. Art was looking intently at Tatiana's face, memorizing every inch of it. He then turned his gaze to me and looked at me with a look that warmed my heart, he looked at me as if he is really proud how I raised Tatiana."Have you met Daddy Equinox? I think you and him will get along very well" Tatiana

Amari VannParang tinakasan ako ng lahat ng tapang at lakas ng loob ko ng marinig ko ang sinabi nya."She-she's not-"Please don't do that, Amari- we both know that she is mine, I don't know how this possible pero nararamdaman ko, the moment I saw her, ramdam kong akin sya so please just don't lie"I looked at Art and I can see confusion and frustration in his eyes."Art""Just please, I am begging you" he clasped both of his hands as if praying to me. "Anak ko yun diba?"Huminga ako ng malalim."Yes, Art. Tatiana is your daughter"Mabilis nyang naihilamos mula sa mukha nya papunta sa buhok nya ang mga palad nya and then he breathed in and out slowly as if calming himself."Aren't you going to ask how did I conceived Tatiana?"Tumingin sya sakin bago isinenyas ang kamay na magpatuloy ako."We stole your sperm donation for Mira years ago. Hanna was the one who brought it to me in Russia"His jaw literally dropped when I told him that na parang lahat iyon ay naging kasagutan sa mga tano

Nanatili ang paningin ko sa batang nasa harapan ko.Itinabingi pa nito ang ulo nya na parang nag-iisip din kagaya ko."I- I'm sorry, sir, baka nakukulitan ka na rito sa alaga ko" biglang sumingit yung nanny."No, it's fine" umayos ako ng tayo to get a better look.Ang imposible, napaka imposible ng nasa utak ko. Hindi ko napapansinb napapailing na ako."What did you say your name again?""I already said it mister, my name is as expensive as I am""Tati, let's go na hmm? Pasok na tayo ha tapos diba isusukat natin yung damit mo para sa birthday mo" her nanny told her.Nabigla ako ng magpapadyak ang bata."I told you nanny, I don't want to celebrate my birthday, I just want to go back to Russia!" pagkasabi nito ay mabilis nitong tinakbuhan iyong katulong.Mabilis naman itong sinundan ng huli and I remained on my position.Trying to erase the odd and impossible thought in my head.Maybe Amari just used some part of my name dahil lagi naman syang vocal how much she loves my name.I breath

Dylan's POV."That should be everything for today right Harrieth?" tanong ko sa sekretarya ko.She became my personal secretary since yung ate nya ang isa sa mga inatasan kong mag manage ng Dawn."Yes sir, although madami pa talaga tayong dapat gawin, alam ko naman how much you wanted to go home to see Ma'am Mia" sabi nito sakin ng nakangiti."I badly wanted to stay at home, lalo na ngayong anytime pwede na syang manganak, kahit pa nagsasalit-salitan sila sa pagbabantay kay Mia, hindi pa din ako mapakali" sabi ko at tumayo na. "Ikaw na muna ang bahala, kung may importante talagang dapat i consult ako just call me, okay?""Yes sir, ingat po" sabi nito at tumayo na din at lumabas na ng opisina ko.As I pulled my phone out of my coat eksakto namang nag ring ito and Perseus' name is on the caller ID.I immediately answered it dahil sya ang nakatalagang magbantay kay Mia today, actually kasama nya si Lance. Although ayaw ni Mia na binabantayan sya ay pinilit ko sya since hindi rin ako mapa

"Stop" sabi ko at itinaas ang kamay ko sa harapan nya. "Lance, ano ka ba? Bakit ka ganyan sakin?" Sabi nya habang patuloy na umiiyak."Pwede bang tumigil ka na sa kakasunod sakin, hindi kita gusto!" Sabi ko dito at bored syang tiningnan. "Akala ko ba mahal mo ko? Pero ano to? Niloloko mo lang ba ako? Hindi mo ba ako talaga mahal?" Sabi nya habang pilit akong hinahawakan pero tinabig ko sya kaya bumagsak sya sa lapag."Maawa ka naman sa sarili mo Stella, look at you sa tingin mo ba seseryosohin talaga kita? Napilitan lang ako na I-date ka dahil sa close ang pamilya natin, you're not my type!" Sabi ko at pinasadahan sya ng tingin, tumatayo na sya at nakasuot sya ng halos hanggang paa na damit, ang mahaba at itim na itim nyang buhok na nakabuhaghag at ang mukha nya na hindi mo iisipin na 19 years old pa lang dahil honestly ang matured na ng itsura nya.Nagulat ako ng malakas nya kong sampalin at galit na galit nya kong tinitigan.Mabait naman si Stella, it's just that I am not excited

Keisha's POV."Have a safe flight love birds!" nakangiti at kumakaway pang sabi ni Tito Dawson kahit medyo malayo na ang kotseng sinasakyan ni Mia at Dylan.Kakatapos lang ng kasal at reception at oras na para umalis ang bagong kasal. Oras na din para tigilan ko kung ano mang kabaliwan ang nararamdaman ko kay Dylan."Hija, umuwi ka na. Gusto mo bang ipahatid kita sa driver namin?" napatingin ako sa nagtatanong sakin na si Tito Dawson."Hindi na po, kaya ko na po" sabi ko. Tumango naman sya at ngumiti. Napakabait talaga ni tito kahit kelan. Nakita kong papalapit sa kanya si Tita Rose kaya yumuko ako.Sobrang nahihiya ako sa lahat ng gulong idinulot ko sa pamilya nila lalong-lalo na kay Mia."Dawson, tara na umuwi na tayo, gusto kong maagang magising para makapamili tayo ng mga gamit ng apo natin" sabi ni Tita, mukhang hindi nya pa napapansin ang presensya ko."Mahal naman! Ang aga-aga pa para doon! Hindi pa nga malaki ang tiyan ni Mia, at hindi pa natin alam ang gender ng baby nila" sa

Dylan´s POV.I looked at the girl standing in front of the gate, mukhang nakikipag diskusyon sya sa mga guards ng school.I was curious on what is happening pero nanatili lang ako sa loob ng kotse ko at napagdesisyunang pumasok na.Buti na lang tinted ang kotse ko, I was able to see her angelic face. Aaminin ko, nagandahan ako sa kanya pero little did I know that girl would turn my world upside down.Sobrang crush ko na si Mia nung nag start ang senior year namin. Nakakatuwa dahil hindi sya nag atubiling kaibiganin kami ni Keisha. Nag start ako sa simpleng pag iwan-iwan ng letters at flowers sa locker nya. Nahihiya kasi akong sabihin na gusto ko sya, baka kasi bastedin nya agad ako.Mia is a head turner, halos lahat ng lalaki na ka batch namin ay nagtangkang ligawan sya but she all turned them down. Hindi ko alam kung bakit kaya natakot ako na baka pag sinabi ko yung nararamdaman ko ay bastedin nya ko.But man! I was wrong. Sobrang saya ko nung sinagot nya ko and she officially became

Amilia's POV."Nandyan na sila" sabi ko kay Kaiser. Kasalukuyan akong nakaupo sa passenger's seat. Hindi nya kasi ako hinayaang mag drive ng sarili kong kotse. For safety na din daw namin ni baby."Damn it" sabi nya. Alam ko na parehas kami ng naiisip. Mukhang bigo din silang mahanap kung nasaan si Dylan.Pinark nya na ang kotse ay nagmamadali akong bumaba. Ganoon din sila."Mia, hindi talaga namin alam kung saan pa hahanapin si Dylan" sabi ni Ate Raffy, kasama nya si Xavier."Nanggaling na kami sa mga vacation house nya pero wala din sya doon" Xavier."Kriselle and I went to different branches ng PB pero wala din sya doon. Even his secretary na si Harrieth hindi alam kung nasaan ang amo nya" sabi ni Pierce na inaabutan ng tubig ang girlfriend nya at bakas mo ang pagod sa mukha naming lahat."Even us hindi ko na alam saan sya hahanapin. Nagpatulong na ko kila Daddy Dawson" sabi ko."Water?" tanong sakin ni Kaiser at inabutan ako ng hindi malamig na bottled water, tinanggap ko naman iy

Keisha's POV."How dare you do this to me Keisha?!" napapitlag ako dahil sa sigaw nya."Dylan please" sabi ko at mabilis na yinakap sya. Akala ko itataboy nya ko at itutulak palayo pero hindi nya ginawa kaya mas niyakap ko pa sya ng mahigpit. "Dylan, alam ko na naiintindihan mo ko, mahal lang talaga kita kaya ko nagawa lahat ng to"Dahan-dahan nyang inalis ang pagkakayakap ko sa kanya."Dy" I called him. I tried to hug him again pero mahigpit ang pagkakahawak nya sa braso ko at pagpigil na makalapit ulit sa kanya. He's looking at me directly.Hindi ko alam pero nakaramdam ako ng matinding kaba sa paraan ng pagtingin nya sakin. It was so cold and deadly. It was as if I was looking at the seventeen-year-old Dylan kung saan kakahiwalay pa lamang nila ni Mia yun."Alam mo ba Keisha, gustong-gusto kitang saktan sa lahat ng ginawa mo" sabi nya kaya natuluyan ng umiyak ako. "Akala ko you are my comfort zone noon pero all along ikaw pala ang may kasalanan kung bakit kami naghiwalay ni Mia noo