AMILIA
Flashback: 10 years ago.Bumaba ako ng taxi na sinakyan ko at bumungad sakin ang napaka gandang eskwelahan na ito. Sa structure pa lang alam mo na, na mga elite people o sobrang yayaman lang talaga ang nakakapasok dito.Lumakad na ko papunta sa main gate at sinalubong ako ng higit sa sampung security guard! At hindi sila yung tipo ng security guard na nakikita mo lagi, ang mga ito naka suit na itim lahat.Wow! Pati sa security guard, high class."Excuse me miss, how may we help you? This school is a private property" sabi nung isang guard sakin.Ang taray, umi english si Kuya!"Hi mga kuya, nandito ako for Mr. Torres. Teacher sya dito, anak nya ko at first day ko ngayon. Transferee ako kaya wala pa kong ID" pagpapaliwanag ko."Sige wait lang miss ha, paki tanong nga sa faculty kung may kilala silang, ano nga palang pangalan mo miss?" tanong nung isa sakin.Ugh! Bakit pa kasi kailangang itanong yun? Napag iwanan na ng ilang dekada ang pangalan ko! I sighed before I answered."Amilia Selene Torres po" sabi ko.Inulit nyo yung pangalan ko sa may radyo nila.Gumilid kami dahil may magandang sasakyan na papasok sa gate."Nandito na si Mr. Pendleton, pakibuksan na ang gate" sabi nung isang guard na nagmamadali.Mukhang bigatin yung nasa kotse dahil natataranta sila. Teacher kaya o baka yung principal?Nung bumukas yung gate ay pumasok na ang sasakyan at sinarado na ulit yun kaya naghintay na ulit ako.Narinig kong nag beep yung radyo nung isang security kaya kinuha nya ito at tila may kinakausap doon."Ano po mga kuya? Forever is not enough po ba sa paghihintay ko dito?" tanong ko. Ang init kaya dito sa labas!Hindi kaya inalagaan ng mama ko ang kutis ko para lang sirain ko ng ganito. Ito na nga lang ang naiwang pamana nya sakin."Okay na miss, pasensya na at nag iingat lang. Pumasok ka na at nasa faculty room daw po si Mr. Torres" sabi nito sakin."Okay, saan po pala yung faculty?" tanong ko."Yung gold na building sa loob sa may likod ng gymnasium""Sige, salamat mga kuya! By the way, ang gaganda ng outfits nyo" sabi ko at nag wave pa sa kanila pero weird naman nila akong tiningnan.Pagpasok ko sa loob ay halos mapanganga ako. Eskwelahan ba talaga to?Binasa ko ang nakalagay na pangalan ng university sa taas.Vistoun UniversitySabi ni papa kahit university ang nakalagay dyan, hindi lang university meron dito. From pre-school to college tong school na to! Ang bongga diba?VU is a very popular school dito sa bansa. Ang daming naghahangad na makapasok dito pero hindi lahat pwede. Mga sobrang yayaman at malalakas lang ang koneksyon ang nakakatungtong at nakakapag aral sa eskwelahan na to. Come to think of it, sino ba namang tao ang magbabayad quarterly ng half a million para sa tuition fee?Maswerte lang ako dahil teacher si papa dito at hindi lang basta teacher dahil kilala syang professor kaya napakiusapan nya ang admins na dito na lang ako mag aral.Napangiti ako, walang wala ito sa school ko dati, sa laki pa lang at ganda ng building.Habang naglalakad ako ay nadaanan ko ang building ng iba't ibang year level. May soccer field din at swimming pool. Mayroon ding park at playground sa loob. Ang laki din ng parking lot at napaka sossy ng cafeteria dahil yung mga nagse serve doon ay mga high class chef talaga.Sa wakas narating ko na din ang faculty building. Nakarating ako ng 4th floor at doon ko lang nahanap ang office ni papa.FERNANDO TORRESLiterature ProfessorKumatok ako at binuksan ko agad yun."Hi papa!" bati ko sa kanya. Nakita kong nagliligpit sya ng mga folders sa mesa nya. Tumingin sya sakin at ngumiti."Hi Amilia, my favorite daughter" sabi nya. Sumimangot ako at lumapit sa kanya. Hinalikan ko sya sa pisngi."Papa naman, Mia na lang atsaka ako lang kaya anak mo, ikaw talaga" sabi ko kaya tumawa sya at ti-nap ang ulo ko."Dalaga na nga ang anak ko pero wala ka pa bang boyfriend?" tanong nito sakin."Papa!" inis kong baling dito."What? I'm just asking" sabi nya."Wala, wala akong boyfriend" sagot ko."Why? Ang dami namang nanliligaw sayo. Don't tell me pihikan ka din like your mom?" he asked."Let's say that, pero papa ang gusto ko kasi yung magiging boyfriend ko, katulad mo, wala pa akong nakikita kaya wala pa" sagot ko. He smiled widely because of my answer."O sya, may klase na ko at ikaw rin hanapin mo na ang room mo para hindi ka ma late. Ito ang schedule mo" sabi nya sakin at inabutan ako ng pink na card kung saan nakasulat ang subject, oras, at room na dapat kong puntahan."Sige po pa, bye! Thank you" sabi ko at tumalikod na."Amilia" tawag nya sakin. Hinarap ko sya ng nakasimangot. "Mia pala" sabi nya at tumawa. "Welcome to Vistoun University"I smiled at him once again bago ako tuluyang lumabas ng opisina nya.Actually dream ko din talagang makapasok sa university na to. 4th year highschool na ko ngayong taon na to. Kahit na graduating na pinush ko talagang dito grumaduate ng highschool at sana dito na din makapag college. Why? Because as I said, Vistoun is one of the best college here in the Philippines. Nangunguna sila sa pagpo produce ng mga sikat na artista at modelo, ganoon na din sa mga kilalang tao sa larangan ng sports, medisina, at business.If I haven't told you yet, I am doing gymnastic at gusto kong makasali sa mga world gymnastic competition. Gusto ko ring maging model at alam kong ang eskwelahan na ito ang makakatulong sakin.Sabi nga nung iba, kung walang Vistoun sa resumè mo, bakit ka pa mag a-apply. Totoo naman, mas malaki ang chance ng mga nanggaling sa Vistoun ang matanggap sa trabaho.I am planning to take Fine Arts in college. Okay din yun dahil simula highschool hanggang college dito ay may dalawa kayong extra subject na all about modelling and acting. So alam mo na ngayon why they produced the country's finest actors and actresses.Dumaan muna ako sa restroom dahil naiihi ako. I looked at myself in the mirror and smiled. This will be a great day.Naisipan ko munang pumasok sa gymnasium para makita sana ang mga gymnastic equipments nila.Papasok na sana ako ng may bumangga saking mga babae. Nagsilaglagan sa lapag ang mga gamit ko at maski ako ay natumba.I looked at them, hoping that they will apologize for bumping me or let's say for pushing me pero sa halip ay nagtawanan pa sila."Miss, wag kang paharang-harang dito" sabi nung isang babaeng may mahaba at itim na buhok."Tara na girls, wag na tayo mag aksaya ng panahon sa mga basura" sabi nung short hair na babae.Lahat sila nagtawanan pa ulit before they turned their backs on me and they even sashayed! For heaven sakes! Akala mo naman ang gaganda!Naku kung hindi lang ako bago dito pagsasabunutan ko yung mga yun! Nakakahiya lang din kasi kay papa kaya ayokong gumawa ng gulo.Tatayo na sana ako nung matumba ako muli. Wala kasi akong bwelo."Need a hand?" napatingin ako sa kamay na nasa harapan ko at dumako ang tingin ko sa lalaking nag aalok nun.Maputi, chinito, matangkad din sya pero ang baduy nya pumorma. Idagdag mo pa ang mala harry potter nyang salamin.Kumapit ako sa kamay nya para makatayo.Nagulat ako nung yumuko sya at pinagpupulot ang mga gamit ko na nasa lapag. Nung mapulot nya lahat yun ay inabot nya sakin yun at ngumiti."You better be careful, ganyan talaga sila Natalia and her friends" sabi nito sakin."Salamat" sabi ko bago ngumiti sa kanya."No problem! So bago ka dito? Di pa kasi kita nakikita before" he started.Sa way ng pagsasalita nya at pag i english nya parang lumaki talaga sya sa ibang bansa pero okay naman yung pagtatagalog nya and his english accent is making him more cooler."Transferee ako! Anak ako ni Professor Torres. I am Mia by the way" sabi ko at inilahad ang kamay ko for him to shake."Mia what?" he asked, maybe asking for my surname.Here we are again with my super cute name!"Amilia Selene Torres pero kapag tinawag mo kong Amilia, banned ka na sakin" sabi ko.Tumawa sya kaya napangiti ako. He's so old fashion pero alam kong mabait sya.Tinanggap nya ang kamay ko, finally!"Nice meeting you Mia. I'm Dylan Kasper Pendleton" sabi nya."Pendleton?! Yung nakasakay sa sasakyan kanina?! Wow ang cool mo! Marunong ka na mag drive?" tanong ko."Kailangang matuto" sabi nya bago humawak sa batok nya."Oh! Rich kid nga pala ang mga tao dito, what do I expect? Pero ano ba ang dapat itawag ko sayo?" tanong ko sa kanya."Well, ang nakakarami dito ang tawag sakin ay nerd at baduy pero yung mga bilang na kaibigan ko, Dylan ang tawag sakin" sagot nya.Kumamot ako ng ulo. Mukhang nakakaranas ng matinding bullying ang isang to."Ay wag na yun! Kasper! Kasper na lang ang itatawag ko sayo para unique" sabi ko."Ikaw ang bahala" sagot nya."Friends na tayo ah?" sabi ko."Oo naman" he answered and smiled at me."Dylan! Dylan!" napatingin ako sa isang babae na tumatakbo sa direksyon namin."Oh, bakit Keisha?" tanong ni Kasper nung makalapit ito samin."Ah y-yung report ko nandoon na sa table mo" sabi nito."Okay salamat! By the way Keisha, this is Mia, transferee sya dito. Mia this is Keisha. Sya ang vice president ng Student Government dito" pag iintroduce saming dalawa ni Kasper."Hi Mia! I hope we get along!" nakangiting sabi sakin ni Keisha."We will" I answered while shaking her hand.That day I met Kasper and Keisha whom I never thought will be a important part of my life.AmiliaFlashback"Mia! Mia!" napalingon ako sa tumatawag sakin at apangiti ako ng makitang si Keisha ito.Mabilis na lumipas ang dalawang buwan ko sa Vistoun University. Hindi ako masyadong nahirapang mag adjust dahil kay Keisha at Kasper. Although para akong hangin sa ibang tao dito dahil nga isa akong transferee at hamak na scholar lamang kaya walang may gustong makipagkaibigan sakin.Namulat din ako sa kung anong klase bang estudyante ang meron ang paaralan na to. Lahat sila mayayaman pero ugaling squatter naman. Mahilig silang mambully at mag grupo grupo kung kaya madaming outcast, isa na ako doon. Mas lalong kinakainis ko ay ang pambubully nila kay Keisha at Kasper na dapat nilang nirerespeto dahil president at vice president ang mga to sa SSG. Gusto ko man silang ipagtanggol ay wala akong magagawa, gaya nga ng sabi nilang dalawa, pabayaan ko na lang dahil sanay na din naman sila at baka pag sumali ako ay madamay ako. Sabi nga ni Kasper"They are the type of people who can make
AmiliaFlashback--Nagmamadali akong magpunta sa locker ko at nakita kong nakasunod sakin si Keisha.Nung marating namin ang locker ko ay halos mapunit ang bibig ko sa sobrang lawak ng ngiti ko.Another dozen of red roses.Mabilis kong kinuha ang sulat na naka attach dito.Nakita kong tumabi sakin si Keisha. Nakangiti din sya at mukhang excited na malaman kung ano ang nakasulat doon."Do I love you? My god, if your love were a grain of sand, mine would be a universe of beaches."— William Goldman, The Princess Bride"Another quote" sabi ni Keisha sakin. "Grabe yung ngiti mo pero quote lang naman pala ang laman. Hindi naman nagpapakilala yang secret admirer mo" dagdag nya pa."Keisha! Ano ka ba?! It's enough for me. Atsaka may hint naman ako kung sino to" sabi ko.My heart is pounding! Kilig na kilig talaga ako sa araw araw kasi sa loob ng halos isang buwan ay nakakakuha ako ng roses, na may naka attach na note sa locker ko.Naaalala ko pa na sobrang tuwang tuwa si papa nung mag uwi ak
Amilia's POV.Sumunod lang ako sa mommy ni Kasper. Magsisinungaling ako kung sasabihin kong hindi ako kinakabahan diba? Kinakabahan talaga ako! Mamaya may pagka Lady Tremaine pala sya. Buti pa si Daddy Dawson. Hanep! Saan ako kumuha ng lakas ng loob na maki daddy haha"Mia, right?" napatingin ako kay Tita Rose ng tawagin nya ko."O-opo" kinakabahan kong sagot. Hindi mo iisiping mommy sya ni Kasper kasi parehas sila ni Daddy Dawson na parang young looking at pwedeng pumasang kapatid ni Kasper.Ngumisi sya. Halatang ramdam nya ang kaba ko."Natatakot ka ba sakin?" diretsa nyang tanong.OMG! Straight forward syang tao! Kaloka mas trumiple ang kaba ko.Pero kahit kinakabahan ako. Umiling ako at tipid na ngumiti.Nagulat ako ng tumawa sya."You're scared of me, aren't you? Wag ka ng magsinungaling. Halatang halata sayo. Namumutla ka na" she said and then chuckled."P-pasensya na po. First time ko po kasi" sabi ko."Really? Hindi ka pa nagkaka boyfriend?" tanong nya habang naglalagay ng bak
Amilia's POV."Mia!" napalingon ako sa tumawag sakin. Mabilis ko namang pinunasan ang luha ko ng makita kong kumakaripas papalapit sakin si Kasper at Keisha.Tumayo ako at mabilis na lumapit kay Kasper. Mabilis akong yumakap sa kanya at hindi ko na napigilang mapaiyak muli."Mia" he called me. Just hearing him call me, somehow gumagaan ang pakiramdam ko. "Ssssshhhh tahan na, magiging okay din si tito"Bumitiw sya sa pagkakayakap sakin at tiningnan ako sa mata bago kumuha ng panyo at punasan ang mga luha ko."P-paano kung hindi? Kasper natatakot ako, ayokong mawala si papa sakin. Sya na lang ang meron ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko" sabi ko na patuloy pa din ang pag iyak.Bigla na lang bumagsak si papa kaninang tanghali. Walang pasok ngayon dahil linggo kaya sa bahay sya nawalan ng malay, sobrang namumutla sya. May sakit sa puso si papa kaya grabe ang takot ko.Hindi ko na alam kung pano kami nakarating sa ospital, iyak ako ng iyak at hanggang ngayon hindi pa lumalabas ang doktor
Amilia's POV.I am feeling numb as I looked at the gate of Vistoun University. Papasok na ko ngayon at pakiramdam ko kinakain ako ng kaba ko.Tatlong araw ang nakalipas matapos nya kong kausapin, I used that 3 days to make the hardest decision in my life.Natigil ang pag iisip ko ng mag ring ang cellphone ko, and it breaks my heart ng makita ko ang name ni Kasper sa caller ID.I declined the call, hindi ko alam kung ilang calls at text na ang hindi ko pinansin sa nakalipas na tatlong araw. Hindi ko sya kinausap, bakit pa? I am about to destroy him.Pinigilan ko ang pagpatak ng luha ko habang inaalala ko ang nangyari sa opisinang yun.Flashback"Kamusta Mia?" nakangiti nyang sabi sakin.I felt so awkward lalo na sa way ng pag ngiti nya sakin."I don't remember na close tayo, bakit ka nandito Natalia?" I asked her directly.Ngumisi sya at bumalik sa inuupuan nyang swivel chair."Tsk I really don't think we can get along pero what can I do? Hays, I can't believe I'm following orders from
Amilia's POV."Mia, teka lang!" napahinto ako ng hatakin ako ni Kasper sa braso."A-ano ba Kasper?! Bitawan mo nga ako!" pinilit kong lakasan ang boses ko at marahas na hinatak ang braso ko.Gusto kong umiyak, ang bigat bigat sa pakiramdam ko. Simula pa kahapon, ayokong gawin kay Kasper to."Mia, may nagawa ba kong mali. Can you please tell me, bakit ka ganyan?" malumanay nyang tanong. Kasper is looking so down right now. Mukhang hindi sya nakatulog dahil kahit makapal ang glasses nya ay kita kong namumula ang ilalim ng mata nya."Wala, pagod lang ako. Pwede ba, sige na aalis na ko" sabi ko.
Amilia's POV."Mia, anak! Anong ginawa mo, hindi mo dapat ginawa yun!" napahinto ako sa pag aayos ng kama ni papa ng magsalita ito.Naka wheel chair na si papa at papalapit na sya sakin. Hindi ko na kailangan pang manghula, malamang nalaman nya na din finally ang nangyari sa amin ni Kasper."Akala ko, busy lang masyado si Dylan sa eskwelahan kaya hindi sya dumadalaw, kung hindi ko pa nalaman kay Dawson na lumipad na papuntang amerika si Dy-Nabitawan ko yung unan na hawak ko."Pumunta na ng amerika si Kasper?" wala sa sarili kong tanong.
Amilia's POV.Nanghihinayang akong bumaba ng taxi. Pano ba naman kasi, nakakahinayang yung pinambayad ko. Ano ba naman kasi tong main branch ng Pendleton Bank, walang dumadaan na jeep or bus or tricycle e di sana nakatipid ako. Kung wala kang sasakyan mapipilitan ka talagang mag taxi or uber, like me.Waaaah! Magtitipid ako ng husto ngayong week na to. Tumingala ako sa magandang building na nasa harap ko."Wow ang yaman talaga nila Tito Dawson" hindi ko mapigilang mamangha sa ganda ng building na to. Parang sinasabi lang naman nila sa buong mundo na mayamang mayaman sila.