All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 901 - Chapter 910

หงชิงเสียถือดาบและเข้าใกล้ลู่เฉินอย่างสั่นตลอดทางการแสดงออกของเธอซับซ้อนมากเดินไปได้ครึ่งทาง ดาบในมือของเธอก็ตกลงบนพื้น"อาจารย์...ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้จริงๆ"หงชิงเสียหันกลับมาและน้ำตาไหลเต็มหน้าความรู้สึกผิดและความเห็นอกเห็นใจเกี่ยวพันกัน"ขยะ!"ไป๋ซิ่วทำหน้าบึ้ง ก้าวไปข้างหน้าตบหน้าเธอ ตบจนหงชิงเสียล้มลงกับพื้น "ให้คุณฆ่าผู้ชายคนหนึ่งก็ยังไม่กล้า คุณจะมีประโยชน์อะไรได้อีก""อาจารย์ เธอไม่กล้า แต่ฉันกล้า!"ในขณะนี้ ฝูงชนก็แยกย้ายกันไป ชิวหยวีนเดินกะเผลกออกมาสายตาที่มองลู่เฉินนั้นเต็มไปด้วยความคับข้องใจโดนตีก็ช่างเถอะ สิ่งที่เธอทนไม่ได้ที่สุดก็คือ เขากล้ามองข้ามความงามของเธอ หรือแม้แต่ดูถูกมัน"ดีมาก คนนี้ก็ให้คุณมาฆ่า"ไป๋ซิ่วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจตามที่คาดไว้ ศิษย์ใหญ่คนนี้ถูกใจเธอที่สุด"ลู่เฉิน คุณไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ใช่ไหม?"ชิวหยวีนยิ้มพลางชักดาบออกมา เดินกะโผลกกะเผลกเข้ามาใกล้ "คุณมันไอ้ผู้ชาย การดํารงอยู่เหมือนสุนัข กล้าไม่เชื่อฟังฉันหรือ? วันนี้ฉันจะตัดตอนคุณต่อหน้าทุกคน!"เธอรับไม่ได้ ทุกคนก็อย่าหวังว่าจะได้ไม่ประจบเธอ งั้นก็เป็นขันทีเถอะ"ถ

"เอ่อ..."เมื่อมองไป๋ซิ่วที่แขวนอยู่บนผนัง สาวกของวังยี่วหนวี่ก็ตกใจจนอึ้งไปหมดแล้วทุกคนมองอย่างตกตะลึง ทำท่าไม่กล้าเชื่อนั่นคืออาจารย์ของพวกเธอ หัวหน้าของวังยี่วหนวี่ ผู้แข็งแกร่งระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ และเป็นผู้ยอดฝีมือด้านดาบชั้นนํานะคนที่ทรงพลังเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้ด้วยท่าเดียวของลู่เฉินเกินจริงไปหรือเปล่า?"เป็น... เป็นไปได้อย่างไร? อาจารย์พ่ายแพ้แล้วหรือ?""ภาพลวงตา ต้องเป็นภาพลวงตาของฉัน อาจารย์เก่งขนาดนี้ ไม่มีทางจะแพ้เลย!""ทําไมล่ะ? ทําไมถึงเป็นแบบนี้?"หลังจากเงียบไปสั้น ๆ ที่เกิดเหตุก็โกลาหลทันทีพวกเธอยอมรับได้ยากจริง ๆ อาจารย์ที่สูงส่ง จะถูกทุบตีอย่างทุลักทุเลขนาดนี้"คุณ คุณ คุณ...คุณเป็นใครกันแน่?"สีหน้าของคุณย่าเฟิงเปลี่ยนไปมาก และหวาดกลัวมากแม้ว่าอาการบาดเจ็บภายในของหัวหน้ายังไม่หาย แต่ก็ไม่ใช่คนที่คนทั่วไปสามารถแข่งขันได้"พวกคุณโหยกเหยกในถิ่นของผม ตอนนี้ยังต้องถามว่าผมเป็นใครหรือ?"ลู่เฉินทำหน้าเย็นและมีเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง"เป็นไปไม่ได้ คุณไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของอาจารย์ฉันได้ คุณต้องใช้วิธีการที่สกปรกอะไร!"หลังจากตกตะลึงเล็กน

"เหตุผลหรอ?"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลู่เฉินหัวเราะเยาะโดยตรง “หงชิงเสีย คุณไม่ได้เป็นคนสองมาตรฐานธรรมดาจริง ๆนะ”"ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณเมื่อเธอกลับคํา?""ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณเมื่อเธอเนรคุณ?""ทําไมคุณถึงไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณ เมื่อเธอให้คุณวางยา?""ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณ ตอนที่เธอจะฆ่าผม?""โอ้ ตอนนี้รู้แล้วว่าสู้ไม่ได้ เลยออกมาพูดว่าใช้เหตุผลกับผม คุณไม่คิดว่าการกระทําของคุณ มันน่าขยะแขยงมากเหรอ?"เมื่อเขาตกอยู่ในอันตราย เธอก็ไม่พูดอะไรสักคําและดูอย่างเย็นชาตอนนี้ไป๋ซิ่วตกอยู่ในอันตราย ก็วิ่งออกมาเทศนาต่าง ๆ ทันที น่าขยะแขยงจริง ๆ"ฉัน..."การซักถามที่ติดต่อกัน ทำให้หงชิงเสียพูดไม่ออกสักคำหาข้ออ้างไม่ได้จริง ๆ เธอได้แต่พูดด้วยกัดฟันว่า “ลู่เฉิน ฉันทําเพื่อคุณทั้งหมด อาจารย์ของฉันมีเครือข่ายกว้างขวางมากในสังคม ถ้าคุณรุกรานเธอ จะทําให้เกิดความเกลียดชังจากผู้ยอดฝีมือมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะไม่เป็นประโยชน์ต่อคุณ""ผมรุกรานสังคมมากกว่าครึ่งแล้ว ไม่ขาดวังยี่วหนวี่เลย!" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชาตอนนี้เขาเป็นศัตรูสาธารณะของพันธม

วันรุ่งขึ้นข่าวที่น่าตื่นตาตื่นใจเริ่มแพร่กระจายไปทั่วลู่เฉินที่เป็นนักสู้อัจฉริยะ ท้าทายท่านจื่อหยางในการฝึกร่างขั้นจงซืออย่างเปิดเผยสถานที่ต่อสู้คือสังเวียนทะเลสาบชิงหยางทันทีที่ข่าวนี้ออกมา ทุกฝ่ายก็ตกใจในฐานะที่เป็นแชมป์ของการแข่งขันการต่อสู้ ลู่เฉินเรียกได้ว่าเป็นที่สนใจอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหวงฝู่หลงเถิงตายแล้ว เขาซึ่งถูกสงสัยว่าเป็นฆาตกรก็ยิ่งเป็นที่จับตามองของทุกคนสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนต่างก็จ้องมองเขาอย่างลับๆอยู่ตอนนี้พอมีข่าวการสู้กับท่านจื่อหยางออกมา ไม่ว่าจะเป็นพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนาน หรือพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงเป่ย ก็สร้างกระแสอีกครั้งน่าตื่นเต้น!ดังนั้น ท้องฟ้าเพิ่งสว่างใกล้ทะเลสาบชิงหยาง ก็มีนักสู้จํานวนมากได้รวมตัวกันแล้วนักสู้เหล่านี้ส่วนใหญ่มาเพราะท่านจื่อหยางในฐานะที่เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือที่แข็งแกร่ง ท่านจื่อหยางสามารถอธิบายได้ว่ามีชื่อเสียงไปทั่วประเทศในทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนาน ไม่มีใครไม่รู้จักเลยแม้ว่าในช่วงกี่ปีนี้จะถ่อมตัวมาก และไม่ค่อยปรากฏตัว แต่ชื่อเสียงก็ไม่ได้ลดลงเลยการฝึกร่างขั้นจ

เมื่อลู่เฉินปรากฏตัวสายตาของคนทั้งหมดก็มองมาแล้วบางคนเกลียดชัง บางคนโกรธแค้น บางคนประหลาดใจ บางคนเยาะเย้ย บางคนดูถูกทุกสายตา ทุกอารมณ์ เกี่ยวพันกันดั่งดาบที่มองไม่เห็นเล่มหนึ่งแทงเข้าที่ลู่เฉินอย่างแรงเนื่องจากการตายของหวงฝู่หลงเถิง นักสู้เกือบทั้งหมดจึงถือลู่เฉินเป็นหนามยอกอกการดูการต่อสู้ในวันนี้ แค่มาดูว่าท่านจื่อหยางจะฆ่าผู้เนรคุณนี้อย่างไรเท่านั้น"ไม่คิดว่าจะมีคนมาเยอะขนาดนี้"เหล่าจางมองไปรอบ ๆ บริเวณรอบๆทะเลสาบชิงหยาง มีคนยืนเป็นวงกลมอย่างหนาแน่นคนส่วนใหญ่มีสายตาไม่เป็นมิตรมาก"คาดว่าจะมาดูเรื่องตลกของผม"ลู่เฉินเผชิญอย่างสงบ ไร้ความผันผวนตั้งแต่วินาทีที่รับหนังสือท้าทาย เขาก็รู้ว่าการต่อสู้ในวันนี้ ถูกกําหนดให้ไม่ธรรมดา"ท่านลู่ ไม่งั้นช่างมันเถอะนะ? การท้าทายนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือไม่ใช่เรื่องตลก เมื่อเทียบกับเกียรติยศแล้ว ผมรู้สึกว่าชีวิตสําคัญกว่า" เหล่าจางเตือนด้วยเสียงต่ำเขารู้ว่าความสามรถของลู่เฉินนั้นไม่ธรรมดา และมีภูมิหลังที่ลึกซึ้งแต่ท่านจื่อหยาง ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือที่รู้จักกันในเมืองเจียงหนาน ช่องว่างระหว่างทั้