หงชิงเสียถือดาบและเข้าใกล้ลู่เฉินอย่างสั่นตลอดทางการแสดงออกของเธอซับซ้อนมากเดินไปได้ครึ่งทาง ดาบในมือของเธอก็ตกลงบนพื้น"อาจารย์...ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้จริงๆ"หงชิงเสียหันกลับมาและน้ำตาไหลเต็มหน้าความรู้สึกผิดและความเห็นอกเห็นใจเกี่ยวพันกัน"ขยะ!"ไป๋ซิ่วทำหน้าบึ้ง ก้าวไปข้างหน้าตบหน้าเธอ ตบจนหงชิงเสียล้มลงกับพื้น "ให้คุณฆ่าผู้ชายคนหนึ่งก็ยังไม่กล้า คุณจะมีประโยชน์อะไรได้อีก""อาจารย์ เธอไม่กล้า แต่ฉันกล้า!"ในขณะนี้ ฝูงชนก็แยกย้ายกันไป ชิวหยวีนเดินกะเผลกออกมาสายตาที่มองลู่เฉินนั้นเต็มไปด้วยความคับข้องใจโดนตีก็ช่างเถอะ สิ่งที่เธอทนไม่ได้ที่สุดก็คือ เขากล้ามองข้ามความงามของเธอ หรือแม้แต่ดูถูกมัน"ดีมาก คนนี้ก็ให้คุณมาฆ่า"ไป๋ซิ่วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจตามที่คาดไว้ ศิษย์ใหญ่คนนี้ถูกใจเธอที่สุด"ลู่เฉิน คุณไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ใช่ไหม?"ชิวหยวีนยิ้มพลางชักดาบออกมา เดินกะโผลกกะเผลกเข้ามาใกล้ "คุณมันไอ้ผู้ชาย การดํารงอยู่เหมือนสุนัข กล้าไม่เชื่อฟังฉันหรือ? วันนี้ฉันจะตัดตอนคุณต่อหน้าทุกคน!"เธอรับไม่ได้ ทุกคนก็อย่าหวังว่าจะได้ไม่ประจบเธอ งั้นก็เป็นขันทีเถอะ"ถ
ชิวหยวีนคํารามเหมือนเป็นบ้าไปแล้วไม่มีความประทับใจเลย"ชิงเสีย เกิดอะไรขึ้น คุณไม่ได้วางยาเขาเหรอ?"ไป๋ซิ่วหรี่ตาเล็กน้อย สีหน้าไม่ค่อยดียากล่อมประสาทที่เธอทำอย่างพิเศษ คนที่ต่ำกว่าการฝึกร่างขั้นจงซือ จะไม่มีใครต้านทานได้"วางยาแล้ว ฉันวางยาในไวน์"หงชิงเสียตอบอย่างต่อเนื่องเธอก็แปลกใจด้วย ลู่เฉินกินเหล้าไปอย่างเห็นได้ชัด ทําไมจะไม่มีอะไรเลย?ยังมีความฮึกเหิมอยู่แบบนี้"ดูเหมือนเป็นคนที่หลบหนีอย่างโชคดี"ไป๋ซิ่วพยักหน้า และชักดาบออกมาด้วยตัวเอง "สามารถไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนได้ คุณก็ถือว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว แต่ฉันชอบฆ่าอัจฉริยะมากที่สุด วันนี้ เป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่คุณสามารถตายด้วยน้ำมือของฉัน""ที่ใครตายก็ไม่แน่"ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า "ตอนนี้ ผมให้โอกาสคุณคุกเข่ายอมรับผิด ผมจะไว้ชีวิตคุณ"พอคําพูดนี้พูดออกมา ทุกคนตกตะลึงก่อน แล้วก็หัวเราะเสียงดัง ราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกอะไร"เฮ่ย คุณบ้าไปแล้วหรือ? คุณเป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดจาไร้ยางอายขนาดนี้?""ไอ้ผู้ชาย อาจารย์ของฉันเป็นผู้แข็งแกร่งระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ การฆ่าคุณ จะง่ายเหมือนเหยียบม
"เอ่อ..."เมื่อมองไป๋ซิ่วที่แขวนอยู่บนผนัง สาวกของวังยี่วหนวี่ก็ตกใจจนอึ้งไปหมดแล้วทุกคนมองอย่างตกตะลึง ทำท่าไม่กล้าเชื่อนั่นคืออาจารย์ของพวกเธอ หัวหน้าของวังยี่วหนวี่ ผู้แข็งแกร่งระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ และเป็นผู้ยอดฝีมือด้านดาบชั้นนํานะคนที่ทรงพลังเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้ด้วยท่าเดียวของลู่เฉินเกินจริงไปหรือเปล่า?"เป็น... เป็นไปได้อย่างไร? อาจารย์พ่ายแพ้แล้วหรือ?""ภาพลวงตา ต้องเป็นภาพลวงตาของฉัน อาจารย์เก่งขนาดนี้ ไม่มีทางจะแพ้เลย!""ทําไมล่ะ? ทําไมถึงเป็นแบบนี้?"หลังจากเงียบไปสั้น ๆ ที่เกิดเหตุก็โกลาหลทันทีพวกเธอยอมรับได้ยากจริง ๆ อาจารย์ที่สูงส่ง จะถูกทุบตีอย่างทุลักทุเลขนาดนี้"คุณ คุณ คุณ...คุณเป็นใครกันแน่?"สีหน้าของคุณย่าเฟิงเปลี่ยนไปมาก และหวาดกลัวมากแม้ว่าอาการบาดเจ็บภายในของหัวหน้ายังไม่หาย แต่ก็ไม่ใช่คนที่คนทั่วไปสามารถแข่งขันได้"พวกคุณโหยกเหยกในถิ่นของผม ตอนนี้ยังต้องถามว่าผมเป็นใครหรือ?"ลู่เฉินทำหน้าเย็นและมีเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง"เป็นไปไม่ได้ คุณไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของอาจารย์ฉันได้ คุณต้องใช้วิธีการที่สกปรกอะไร!"หลังจากตกตะลึงเล็กน
"แป๊ะ!""การตบนี้ ตบคุณที่กลับคํา""แป๊ะ!""การตบนี้ ตบคุณที่เป็นอาจารย์ที่เปล่าประโยชน์""แป๊ะ!""การตบนี้ ตบคุณที่เนรคุณ"“......”ลู่เฉินตบไปด่าไป ตบหนักทุกครั้ง เสียงดังผิดปกติหลังจากการตบ หน้าไป๋ซิ่วก็จําไม่ได้แล้ว จมูกเบี้ยวไป น่าสังเวชจนทนดูไม่ได้"เอ่อ..."มองไป๋ซิ่วที่โดนตบอย่างบ้าคลั่ง ศิษย์ของวังยี่วหนวี่กลัวจนพูดไม่ออกแล้วต่างตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัวในตอนแรก พวกเธอยังคิดว่าลู่เฉินใช้กลอุบายอะไร ถึงเอาชนะอาจารย์ได้แต่ภาพตรงหน้าทําให้พวกเธอตระหนักได้ทันทีว่าตัวเองคิดผิด และผิดมาก"แป๊ะ แปะ แปะ แปะ..."ลู่เฉินยังคงตบไป๋ซิ่วไม่หยุดส่วนศิษยานุศิษย์ของวังยี่วหนวี่ กลับไม่มีใครกล้าไปช่วย ได้แต่มองเฉยๆขนาดอาจารย์ก็พ่ายแพ้ไป ที่พวกเธอออกหน้าไป จะรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ? "หยุด!"ขณะที่ไป๋ซิ่วถูกตบจนกําลังจะตาย หงชิงเสียก็วิ่งขึ้นไปขวางหน้าอาจารย์ของเธอ พูดด้วยแววตามั่นคงว่า "คุณจะตบก็ตบฉัน! ห้ามตบอาจารย์ของฉัน!""ฮะ?"ลู่เฉินขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นและพร้อมจะตบทันใดนั้นหน้าของหงหนิวกลับแวบเข้ามาในหัว ในที่สุดเขาก็หยุด"ลู่เฉิน ฉันรู้ว่าฉันขอโทษกับคุณ แต่
"เหตุผลหรอ?"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลู่เฉินหัวเราะเยาะโดยตรง “หงชิงเสีย คุณไม่ได้เป็นคนสองมาตรฐานธรรมดาจริง ๆนะ”"ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณเมื่อเธอกลับคํา?""ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณเมื่อเธอเนรคุณ?""ทําไมคุณถึงไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณ เมื่อเธอให้คุณวางยา?""ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณ ตอนที่เธอจะฆ่าผม?""โอ้ ตอนนี้รู้แล้วว่าสู้ไม่ได้ เลยออกมาพูดว่าใช้เหตุผลกับผม คุณไม่คิดว่าการกระทําของคุณ มันน่าขยะแขยงมากเหรอ?"เมื่อเขาตกอยู่ในอันตราย เธอก็ไม่พูดอะไรสักคําและดูอย่างเย็นชาตอนนี้ไป๋ซิ่วตกอยู่ในอันตราย ก็วิ่งออกมาเทศนาต่าง ๆ ทันที น่าขยะแขยงจริง ๆ"ฉัน..."การซักถามที่ติดต่อกัน ทำให้หงชิงเสียพูดไม่ออกสักคำหาข้ออ้างไม่ได้จริง ๆ เธอได้แต่พูดด้วยกัดฟันว่า “ลู่เฉิน ฉันทําเพื่อคุณทั้งหมด อาจารย์ของฉันมีเครือข่ายกว้างขวางมากในสังคม ถ้าคุณรุกรานเธอ จะทําให้เกิดความเกลียดชังจากผู้ยอดฝีมือมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะไม่เป็นประโยชน์ต่อคุณ""ผมรุกรานสังคมมากกว่าครึ่งแล้ว ไม่ขาดวังยี่วหนวี่เลย!" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชาตอนนี้เขาเป็นศัตรูสาธารณะของพันธม
ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่พ่ายแพ้ให้กับลู่เฉิน และจุดเลือดลมถูกทำลายเขาก็แอบสะสมพลัง รอเวลาแก้แค้นมาตลอดตอนนี้ ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้ว"ตอนนี้คุณอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน จะสู้กับผมยังไง?"ลู่เฉินมองเขาขึ้นๆลงๆ และพบอย่างรวดเร็วว่าแม้ว่าอีกฝ่ายได้ซ่อมแซมจุดเลือดลมแล้ว แต่พลังยุทธ์ก็สูญเสียไป70-80เปอร์เซ็นแล้วเป็นแค่นักสู้ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีภัยคุกคามใด ๆ เลย"ฮึ่ม! ผมไม่ได้บอกว่าจะต่อสู้กับคุณ คนที่ให้หนังสือท้าทายกับคุณในครั้งนี้เป็นอาจารย์ของผม!" ต่งเทียนเป่าตะโกน"อาจารย์ของคุณเป็นใคร?" ลู่เฉินถามกลับ"ฟังให้ดีนะ อาจารย์ของผม ก็คือท่านจื่อหยางที่มีชื่อเสียงนั้น" ต่งเทียนเป่าพูดอย่างหยิ่งผยองพอคําพูดนี้พูดออกมา ผู้ชมก็โกลาหล"อะไรนะ? ท่านจื่อหยางเหรอ? นั่นเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับการฝึกร่างขั้นจงซือไม่ใช่เหรอ?""ใช่! ท่านจื่อหยางมีชื่อเสียงมาก มีชื่อเสียงและเป็นที่ชื่นชอบไว้ใจมากในสังคม เคยติดอันดับหนึ่งในห้าการฝึกร่างขั้นจงซือของเจียงหนานด้วยซ้ำ""พระเจ้า คนนี้เป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกศิษย์ของท่านจื่อหยางหรือ?"บรรดาศิษยานุศิษย์ของวังยี่วหนวี่ ต่างพากันแสดงความแปลกใจนักสู้
วันรุ่งขึ้นข่าวที่น่าตื่นตาตื่นใจเริ่มแพร่กระจายไปทั่วลู่เฉินที่เป็นนักสู้อัจฉริยะ ท้าทายท่านจื่อหยางในการฝึกร่างขั้นจงซืออย่างเปิดเผยสถานที่ต่อสู้คือสังเวียนทะเลสาบชิงหยางทันทีที่ข่าวนี้ออกมา ทุกฝ่ายก็ตกใจในฐานะที่เป็นแชมป์ของการแข่งขันการต่อสู้ ลู่เฉินเรียกได้ว่าเป็นที่สนใจอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหวงฝู่หลงเถิงตายแล้ว เขาซึ่งถูกสงสัยว่าเป็นฆาตกรก็ยิ่งเป็นที่จับตามองของทุกคนสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนต่างก็จ้องมองเขาอย่างลับๆอยู่ตอนนี้พอมีข่าวการสู้กับท่านจื่อหยางออกมา ไม่ว่าจะเป็นพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนาน หรือพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงเป่ย ก็สร้างกระแสอีกครั้งน่าตื่นเต้น!ดังนั้น ท้องฟ้าเพิ่งสว่างใกล้ทะเลสาบชิงหยาง ก็มีนักสู้จํานวนมากได้รวมตัวกันแล้วนักสู้เหล่านี้ส่วนใหญ่มาเพราะท่านจื่อหยางในฐานะที่เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือที่แข็งแกร่ง ท่านจื่อหยางสามารถอธิบายได้ว่ามีชื่อเสียงไปทั่วประเทศในทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนาน ไม่มีใครไม่รู้จักเลยแม้ว่าในช่วงกี่ปีนี้จะถ่อมตัวมาก และไม่ค่อยปรากฏตัว แต่ชื่อเสียงก็ไม่ได้ลดลงเลยการฝึกร่างขั้นจ
หลังจากหวงฝู่หลงเถิงเสียชีวิต เขาก็ไม่เคยจากไปเขาอยากดูมาก ว่าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนานจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร"ในเมื่อหัวหน้าซูมีความสนใจมากอย่างนี้ งั้นก็เชิญนั่งเถอะ"เหลยว่านจุนยิ้มเบา ๆ และส่งสัญญาณให้หลายคนนั่งลงซูหงถูก็ไม่เกรงใจ นั่งข้างๆ แล้วถามว่า “หัวหน้าเหลย คุณคิดอย่างไรกับการต่อสู้วันนี้?”"แน่นอนว่าต้องดูด้วยตาสิ" เหลยว่านจุนตอบ"ฮ่าฮ่า... หัวหน้าเหลยตลกจัง"ซูหงถูยกมุมปาก "เท่าที่ผมรู้ ท่านจื่อหยางมาแก้แค้นให้ลูกศิษย์ต่งเทียนเป่า อัจฉริยะที่คุณชื่นชมคนนั้น วันนี้กลัวว่าจะอันตรายแล้วนะ""ชีวิตและความตายของมนุษย์ถูกกำหนดโดยโชคชะตา จะอยู่หรือตาย ทั้งหมดขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเขาเอง" สีหน้าของเหลยว่านจุนสงบมาก"เป็นไปได้ยากที่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนานจะมีอัจฉริยะชั้นนําเช่นนี้ คุณทำใจได้จริง ๆหรือ?" ซูหงถูยิ้มอย่างแปลก"เป็นอัจฉริยะจริงๆ แต่ถ้าบุคลิกไม่ดี มันจะเป็นภัยพิบัติ" เหลยว่านจุนตอบอย่างไม่มีช่องโหว่"ถูกต้อง! พ่อผมเพิ่งตายไป คนนี้เป็นฆาตกร ที่ตายไปก็ไม่เสียดาย!" หวงฝู่ชิวอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา"จะตายหรือไม่ เดี๋ยวก็รู้แล้ว"ซูหงถูยิ้มอย่างมีค