บทที่ 907

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่พ่ายแพ้ให้กับลู่เฉิน และจุดเลือดลมถูกทำลาย

เขาก็แอบสะสมพลัง รอเวลาแก้แค้นมาตลอด

ตอนนี้ ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้ว

"ตอนนี้คุณอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน จะสู้กับผมยังไง?"

ลู่เฉินมองเขาขึ้นๆลงๆ และพบอย่างรวดเร็วว่าแม้ว่าอีกฝ่ายได้ซ่อมแซมจุดเลือดลมแล้ว แต่พลังยุทธ์ก็สูญเสียไป70-80เปอร์เซ็นแล้ว

เป็นแค่นักสู้ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีภัยคุกคามใด ๆ เลย

"ฮึ่ม! ผมไม่ได้บอกว่าจะต่อสู้กับคุณ คนที่ให้หนังสือท้าทายกับคุณในครั้งนี้เป็นอาจารย์ของผม!" ต่งเทียนเป่าตะโกน

"อาจารย์ของคุณเป็นใคร?" ลู่เฉินถามกลับ

"ฟังให้ดีนะ อาจารย์ของผม ก็คือท่านจื่อหยางที่มีชื่อเสียงนั้น" ต่งเทียนเป่าพูดอย่างหยิ่งผยอง

พอคําพูดนี้พูดออกมา ผู้ชมก็โกลาหล

"อะไรนะ? ท่านจื่อหยางเหรอ? นั่นเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับการฝึกร่างขั้นจงซือไม่ใช่เหรอ?"

"ใช่! ท่านจื่อหยางมีชื่อเสียงมาก มีชื่อเสียงและเป็นที่ชื่นชอบไว้ใจมากในสังคม เคยติดอันดับหนึ่งในห้าการฝึกร่างขั้นจงซือของเจียงหนานด้วยซ้ำ"

"พระเจ้า คนนี้เป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกศิษย์ของท่านจื่อหยางหรือ?"

บรรดาศิษยานุศิษย์ของวังยี่วหนวี่ ต่างพากันแสดงความแปลกใจ

นักสู้