เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 911
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56
บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 912
เมื่อเผชิญกับคําสาปแช่ง ลู่เฉินไม่ได้สนใจ เดินตรงไปข้างหน้าเขาได้ให้ความเมตตาจนถึงที่สุดแล้วแต่หงชิงเสียดื้อรั้น และพวกเดียวกันกับไป๋ซิ่วและคนในวังยี่วหนวี่เลยต่อให้เขาจะช่วยอย่างไร ชักชวนอย่างไร ก็ไม่มีประโยชน์ถึงขนาดโดนแว้งกัดย้อนใส่ร้ายผู้หญิงอย่างนี้ ป่วยหนักจนไม่มียารักษาเลยเขาก็ขี้เกียจที่จะไปยุ่ง ถือว่าไม่รู้จัก"เป็นยังไงบ้าง? คัมภีร์สาวหยกได้มาหรือยัง?"เวลานี้ ไป๋ซิ่วพากลุ่มศิษยานุศิษย์เข้ามาใกล้หลังจากที่คัมภีร์สาวหยกหายไปเมื่อคืน เธอก็จดจำอยู่ในใจเสมอดังนั้นเมื่อลู่เฉินปรากฏตัว เธอก็ส่งหงชิงเสียไปทันที เพื่อพยายามเรียกคืนสมบัติล้ำค่าของแก๊ง"อาจารย์ ผู้ชายคนนั้นไม่ยอมให้ และตบหน้าฉันด้วย"หงชิงเสียปิดหน้า ดูน้อยใจเล็กน้อย"อะไรนะ? ไม่ให้?"ไป๋ซิ่วขมวดคิ้ว "ฉันให้คุณรักษาเขาให้มั่นคงก่อน แล้วไปหลอกลวงไม่ใช่เหรอ? คุณทํายังไง?""อาจารย์ ฉันเกลี้ยกล่อมแล้ว และหลอกแล้ว แต่ลู่เฉินดื้อดึงมาก ระวังฉันมาก ฉันรับคัมภีร์สาวหยกไม่ได้เลย" หงชิงเสียทำหน้าเศร้า"ไอ้คนขยะ! เรื่องเล็ก ๆ ก็ทําไม่ได้!" ไป๋ซิ่วไม่พอใจมากถ้าไม่ใช่คนรอบข้างเยอะเกินไป เธออาจจะต้องตบสองสา
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 913
ฉากที่ถูกลู่เฉินตบอย่างรุนแรงก่อนหน้านี้ เธอยังคงจดจำได้เลยสําหรับผู้ชายที่อยู่ตรงหน้านี้ เธอเกลียดเข้ากระดูกแล้ววันนี้ ในที่สุดก็มีโอกาสแก้แค้นได้แล้ว"หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว ให้ท่านจื่อหยางออกมาเถอะ" ลู่เฉินมีสีหน้าเฉยเมย"ฮึ่ม! จะท้าทายอาจารย์ผม คุณต้องผ่านด่านผมก่อน"ในเวลานี้ โมเมนตัมที่น่ากลัวจู่ๆ ก็ปะทุขึ้นท่ามกลางฝูงชนหลังจากนั้น ชายและหญิงคู่หนึ่งก็ลุกขึ้นสู่ท้องฟ้า ข้ามระยะทางสิบกว่าเมตรทันที แล้วลอยไปที่หน้าค่ายตระกูลต่งเบา ๆผู้ชายมีรูปร่างสูงใหญ่ ตาแหลมคม ออร่าเหมือนไฟ ระเบิดและร้อนแรงผู้หญิงมีท่าทางสง่างาม ใบหน้าไม่แยแส ออร่าเหมือนน้ำแข็ง แหลมคมและเย็นชาชายและหญิง น้ำแข็งและไฟ เป็นสองขั้วโดยสิ้นเชิง"ศิษย์พี่ พวกคุณมาได้อย่างไร?"พอเห็นทั้งคู่ ต่งเทียนเป่าก็อดสีหน้าดีใจไม่ได้"ได้ยินว่าคุณถูกรังแก พวกเราก็ต้องมาสนับสนุนหน่อย" ผู้ชายยิ้มสดใสส่วนผู้หญิงก็พยักหน้าเล็กน้อย ถือว่าเป็นการทักทายแล้ว"เทียนเป่า สองคนนี้คือ..."ต่งฉางเหิงอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย"พ่อครับ ผมจะแนะนําให้พวกคุณรู้จักหน่อย คนนี้คือศิษย์พี่ใหญ่ของผม เฉินหั่ว คนนี้คือศิษย์พี่คนท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 914
เมื่อเฉินหั่วออกหมัด เหล่าจางก็ขยับอย่างกะทันหันเขาก้าวไปข้างหน้า หมัดระเบิดก็ต่อยออกมาทันทีบนพื้นผิวของกําปั้นเขา ถูกปกคลุมด้วยลมปราณที่แข็งแกร่ง และชนกับเปลวไฟของเฉินหั่ว"บูม!"เสียงระเบิดดังขึ้น 1 ครั้งลมปราณระเบิด ประกายไฟกระเด็นไปทั่วร่างกายของเหล่าจางแค่สั่นสะเทือนเล็กน้อย ก็ยืนอย่างมั่นคงแล้วตรงกันข้ามกับเฉินหั่ว กลับถูกต่อยจนถอยหลังไปสิบกว่าก้าวติดต่อกัน ทุกก้าวที่ตกลงมาจะเหยียบจนเกิดรอยเท้าที่ลึกบนพื้นชั่วพริบตา ความแตกต่างระหว่างทั้งสองสามารถแยกแยะได้อย่างชัดเจน"เชี่ย! ตาแก่คนนี้เป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าจะปราบปรามผู้เก่งอันดับ 5 ของรายชื่อฟ้าได้หรือ?""สู้กับเฉินหั่วยังได้เปรียบ คนนี้ไม่ธรรมดาเลยนะ""เมืองเจียงหนานได้ซ่อนพรสวรรค์ที่ยังไม่ถูกค้นพบจริง ๆ โผล่มาคนแก่คนหนึ่งอย่างลวกๆ ก็เก่งขนาดนี้เลย"การแสดงที่แข็งแกร่งของเหล่าจางทําให้หลายคนประหลาดใจชายชราผอมบางคนหนึ่ง ยังสามารถต้านทานเฉินหั่วได้ภายใต้สมมติฐานของการเผชิญหน้าตรงๆความแข็งแกร่งของเขานั้นเห็นได้ชัดว่าจะไม่ธรรมดาเลย"คุณเป็นใคร? กล้าขวางผมได้ยังไง?" เฉินหั่วหน้ามืดครึ้ม รู้สึกอับอายเล็กน้อยแล้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 915
เขาก็รู้สึกแปลกใจด้วย ผู้ยอดฝีมือระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ มีสิทธิ์ที่จะเป็นผู้อาวุโสของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้แล้วเหตุใดจึงติดตามลู่เฉิน?หรือว่า เชิญมาช่วยการต่อสู้ด้วยเงินจํานวนมากหรือ?"ไม่ได้เจอกันหนึ่งคืน ไอ้คนเก่านั้นดูเหมือนจะเก่งยิ่งขึ้นแล้ว?"อีกด้านหนึ่ง ไป๋ซิ่วมองด้วยสีหน้าไม่ดี และค่อนข้างเกลียดเธอมาถึงการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือมาหลายปีแล้ว ยากที่จะพัฒนาไปข้างหน้าได้แต่ชายชราที่ผอมแห้งคนนั้นยังมีที่ว่างสําหรับการพัฒนา ซึ่งทําให้คนอิจฉาอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้"แม่งเอ้ย ไอ้ตาแก่นั่นเป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าแม้แต่คู่น้ำแข็งและไฟก็ไม่สามารถปราบปรามได้เลย" ต่งเมิ่งเซียงใจร้อนนิดหน่อย"อย่าเพิ่งรีบ อย่างน้อยตอนนี้ คู่น้ำแข็งและไฟยังคงได้เปรียบอย่างมั่นคง" ต่งฉางเหิงลูบเคราอันดับที่ 5 และ 6 ของรายชื่อฟ้า จะเป็นคนที่ไม่สมกับคำร่ำลือได้อย่างไร?โดยเฉพาะหลังจากร่วมมือกันแล้ว ยิ่งอยู่ยงคงกระพันมาก เอาชนะคู่ต่อสู้ได้ไม่ช้าก็เร็ว"วางใจเถอะ ตาแก่คนนั้นไม่มีทางสู้ศิษย์พี่ผมได้หรอก"ต่งเทียนเป่าพูดด้วยสีหน้ามั่นใจ "ผมเชื่อว่าภายในสามนาที เขาจะพ่ายแพ้!"เขาเพิ่งพูดจบ ก็ได้ยินเ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 916
"อ๊ะ?"เมื่อมองไปที่เหล่าจางที่ถูกตีจนบินไป ทุกคนก็ตกใจจนตกตะลึงความแข็งแกร่งของเหล่าจาง พวกเขาต่างเห็นได้อย่างชัดเจนในเมื่อกี้เอาชนะคู่น้ำแข็งและไฟด้วยกําลังของตนเอง น่าเกรงขามจริง ๆแต่ผู้แข็งแกร่งเช่นนี้ กลับถูกใบไม้ใบหนึ่งตีจนบินไปข้างหลังและอาเจียนเป็นเลือด น่ากลัวจริง ๆที่สําคัญที่สุดคือใบไม้ใบนี้ยังคงยิงมาจากห่างออกไปหลายพันเมตรคนแบบไหนที่สามารถทําร้ายผู้แข็งแกร่งในการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือโดยอยู่ห่างออกไปหลายพันเมตรและแถมยังไม่ปรากฏตัว"มาแล้ว!"ท่ามกลางสายตาของผู้คนชายชราคนหนึ่งที่สวมชุดสีขาวที่กระฉับกระเฉง จู่ ๆ ก็ปรากฏตัวที่ปลายทะเลสาบชิงหยางชายชราแบกมือไว้ข้างหลังและเดินบนทะเลสาบ สบายเหมือนเดินบนพื้นราบทุกครั้งที่ก้าวออกมา พื้นผิวทะเลสาบจะกระเด็นเป็นระลอกคลื่นเหมือนดอกบัว ทําให้ปลาและกุ้งกระโดดขึ้นและไล่ตามกันเมื่อมองแวบแรก ดูเหมือนว่าเป็นเทพเจ้าลงมา ลอยมาด้วยเมฆทุกการกระทำ ล้วนแสดงท่าทางที่ไม่ธรรมดาออก"เดินบนคลื่น เกิดดอกบัวทีละต้น นี่คือปรมาจารย์ในการฝึกร่างขั้นจงซือ!"ท่ามกลางฝูงชน ทันใดนั้นก็มีเสียงอุทานดังขึ้นทันใดนั้น ที่เกิดเหตุก็โกลาหลไปทั่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 917
"แป๊ะ!"ลูกบอลน้ําแตกทันที แม้แต่ปลาตัวเล็ก ๆ ที่ว่ายน้ําอยู่ข้างในก็ระเบิดเป็นน้ำเลือดทันที"ฮะ?"ฉากที่เกิดขึ้นอย่างฉับพลันทําให้ท่านจื่อหยางขมวดคิ้วเล็กน้อยแม้ว่าเป็นการโจมตีอย่างลวกๆ แต่ก็ไม่ใช่ว่าคนธรรมดาจะทําลายได้"ท่านจื่อหยาง คู่ต่อสู้ของคุณคือผม"ลู่เฉินก้าวออกมาขวางหน้าเหล่าจาง"คุณก็คือลู่เฉินเหรอ?"ท่านจื่อหยางกวาดขึ้นลงเขาด้วยสายตาที่เย็นชาแหลมคม มีโมเมนตัมมากดั่งเทพเจ้าผู้สูงส่ง มองลงมาที่มนุษย์ผู้ถ่อมตัวที่เหมือนมดตั๊กแตน"ใช่"ลู่เฉินมีสีหน้าสงบ"ทำลายพลังยุทธ์ตัวเองและหักมือตัวเองด้วยคุณเอง แล้วค่อยโขกหัวเพื่อขอโทษให้ลูกศิษย์ผม ผมจะไว้ชีวิตคุณได้" ท่านจื่อหยางพูดอย่างเย็นชาแม้ว่าคําพูดจะสงบ แต่ก็มีความเผด็จการที่ไม่มีใครเทียบได้"ไอ้คนที่แซ่ลู่ ได้ยินไหม? ยังไม่รีบทำลายพลังยุทธ์ตัวเอง คุกเข่ามาโขกหัว!" ต่งเทียนเป่าตะโกนอย่างโอ้อวดมีโอกาสเหยียดหยามลู่เฉินได้ เขาจะย่อมพลาดไม่ได้ในเมื่ออีกฝ่ายไม่มีพลังยุทธ์แล้ว ก็จะปล่อยให้เขาทำอะไรตามใจชอบไม่ใช่หรือ?"ฮึ่ม! ให้คุณได้เปรียบจริง ๆ เลย คาดไม่ถึงว่าจะได้ไว้ชีวิต"ต่งเมิ่งเซียงกอดอก แสดงความดูถูกเหยียด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 918
เงียบทั้งที่เกิดเหตุจู่ๆ ก็เงียบลงทุกคนตกตะลึงไปหมด ต่างเบิกตากว้าง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความไม่กล้าเชื่อไม่มีใครคาดคิดได้ว่าท่านจื่อหยางที่แข็งแกร่งจะถูกตีจนตกลงไปในน้ําเขาเป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือนะสําหรับนักสู้ธรรมดา นั่นก็คือคนที่เหมือนพระเจ้าเลยสามารถเอาชีวิตคนได้ด้วยดีดนิ้วเลย ถ้าโจมตีอย่างลวกๆ ก็ยิ่งสามารถตัดผู้เก่งในการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนได้ผู้แข็งแกร่งชั้นนําเช่นนี้ โดยทั่วไปแล้ว ควรอยู่ยงคงกระพันและทำลายพังพินาศย่อยยับไปอย่างง่ายดายไม่ใช่หรือ?ตอนนี้มันเกิดอะไรขึ้น?ท่านจื่อหยางที่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเทพเจ้า เพียงเผชิญหน้าครั้งเดียวก็พ่ายแพ้แล้วเลยเหรอ?นี่แม่งจะเป็นไปได้ยังไงหลังจากความเงียบสั้น ๆ ทั้งรอบ ๆ ทะเลสาบชิงหยางก็เดือดพล่านอย่างสมบูรณ์"พระเจ้า ผมเห็นไม่ผิดใช่ไหม? ท่านจื่อหยางถูกตีจนตกน้ําไปแล้วหรือ?""ไม่! เป็นไปไม่ได้ ปรมาจารย์ในการฝึกร่างขั้นจงซือก็เหมือนพระเจ้า มนุษย์ธรรมดา จะเปรียบกับพระเจ้าได้อย่างไร?"“......”"ผู้ที่สามารถเอาชนะนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือได้ มีเพียงนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซืออีกคนหนึ่งเท่านั้น หรือว่า คนนี้เป็น
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 919
เป็นท่านจื่อหยางที่เพิ่งถูกตีจนตกน้ำไปในขณะนี้ ท่านจื่อหยางคลุมผมและเปียกโชกไปทั้งตัว เหมือนลูกหมาตกน้ำไป ดูกระอักกระอ่วนเล็กน้อยแม้ว่าจะไม่ได้รับบาดเจ็บอะไร แต่ก็ไม่มีอํานาจของการฝึกร่างขั้นจงซือเหมือนเดิมอีกต่อไป"อาจารย์ไม่เป็นไรเลยเหรอ? เยี่ยมไปเลย"เมื่อเห็นฉากนี้ ต่งเทียนเป่าและคนอื่น ๆ ก็รู้สึกกระปรี้กระเปร่า และมีความมั่นใจอีกกลุ่มคนที่ตกใจและสิ้นหวังก่อนหน้านี้ ตอนนี้ก็ได้ฟื้นความหวังแล้วลู่เฉินเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มจริง แต่ท่านจื่อหยางก็เป็นการฝึกร่างขั้นจงซือเช่นกัน เมื่อกี้นั้นเห็นได้ชัดว่าเขาประมาทข้าศึก เขาถึงเสียเปรียบหากจะเผชิญหน้ากันจริง ๆ ท่านจื่อหยางซึ่งเป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือเก่าแก่ ต้องมีทักษะที่เหนือกว่าแน่นอน"ไอ้เด็ก! คุณกล้าดียังไงที่จะลอบโจมตีผม?"หลังจากขึ้นจากน้ําแล้ว ท่านจื่อหยางก็กัดฟันด้วยสีหน้าดุร้ายแววตานั้นเหมือนจะกินเนื้อคนเขาไม่เคยเสียหน้าขนาดนี้มาก่อน ถูกไอ้เด็กคนหนึ่งทําลายความสง่างามท่ามกลางสายตาของทุกคนเป็นความอัปยศอดสูอย่างยิ่งชัดๆ!"ลอบโจมตีเหรอ? เมื่อกี้คุณลงมือก่อนนะ"ลู่เฉินแบกมือทั้งสองข้างไว้ด้านหลัง ยืน
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
