Share

บทที่ 902

หงชิงเสียถือดาบและเข้าใกล้ลู่เฉินอย่างสั่นตลอดทาง

การแสดงออกของเธอซับซ้อนมาก

เดินไปได้ครึ่งทาง ดาบในมือของเธอก็ตกลงบนพื้น

"อาจารย์...ฉันทำไม่ได้ ฉันทำไม่ได้จริงๆ"

หงชิงเสียหันกลับมาและน้ำตาไหลเต็มหน้า

ความรู้สึกผิดและความเห็นอกเห็นใจเกี่ยวพันกัน

"ขยะ!"

ไป๋ซิ่วทำหน้าบึ้ง ก้าวไปข้างหน้าตบหน้าเธอ ตบจนหงชิงเสียล้มลงกับพื้น "ให้คุณฆ่าผู้ชายคนหนึ่งก็ยังไม่กล้า คุณจะมีประโยชน์อะไรได้อีก"

"อาจารย์ เธอไม่กล้า แต่ฉันกล้า!"

ในขณะนี้ ฝูงชนก็แยกย้ายกันไป ชิวหยวีนเดินกะเผลกออกมา

สายตาที่มองลู่เฉินนั้นเต็มไปด้วยความคับข้องใจ

โดนตีก็ช่างเถอะ สิ่งที่เธอทนไม่ได้ที่สุดก็คือ เขากล้ามองข้ามความงามของเธอ หรือแม้แต่ดูถูกมัน

"ดีมาก คนนี้ก็ให้คุณมาฆ่า"

ไป๋ซิ่วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ

ตามที่คาดไว้ ศิษย์ใหญ่คนนี้ถูกใจเธอที่สุด

"ลู่เฉิน คุณไม่คิดว่าตัวเองจะมีวันนี้ใช่ไหม?"

ชิวหยวีนยิ้มพลางชักดาบออกมา เดินกะโผลกกะเผลกเข้ามาใกล้ "คุณมันไอ้ผู้ชาย การดํารงอยู่เหมือนสุนัข กล้าไม่เชื่อฟังฉันหรือ? วันนี้ฉันจะตัดตอนคุณต่อหน้าทุกคน!"

เธอรับไม่ได้ ทุกคนก็อย่าหวังว่าจะได้

ไม่ประจบเธอ งั้นก็เป็นขันทีเถอะ

"ถ
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

Related chapter

Latest chapter

DMCA.com Protection Status