เข้าสู่ระบบแชร์
บทที่ 902
ปรับปรุงล่าสุด:
2024-10-29 19:42:56บทที่เกี่ยวข้อง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 903
ชิวหยวีนคํารามเหมือนเป็นบ้าไปแล้วไม่มีความประทับใจเลย"ชิงเสีย เกิดอะไรขึ้น คุณไม่ได้วางยาเขาเหรอ?"ไป๋ซิ่วหรี่ตาเล็กน้อย สีหน้าไม่ค่อยดียากล่อมประสาทที่เธอทำอย่างพิเศษ คนที่ต่ำกว่าการฝึกร่างขั้นจงซือ จะไม่มีใครต้านทานได้"วางยาแล้ว ฉันวางยาในไวน์"หงชิงเสียตอบอย่างต่อเนื่องเธอก็แปลกใจด้วย ลู่เฉินกินเหล้าไปอย่างเห็นได้ชัด ทําไมจะไม่มีอะไรเลย?ยังมีความฮึกเหิมอยู่แบบนี้"ดูเหมือนเป็นคนที่หลบหนีอย่างโชคดี"ไป๋ซิ่วพยักหน้า และชักดาบออกมาด้วยตัวเอง "สามารถไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนได้ คุณก็ถือว่าเป็นอัจฉริยะแล้ว แต่ฉันชอบฆ่าอัจฉริยะมากที่สุด วันนี้ เป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่คุณสามารถตายด้วยน้ำมือของฉัน""ที่ใครตายก็ไม่แน่"ลู่เฉินพูดด้วยสีหน้าเฉยเมยว่า "ตอนนี้ ผมให้โอกาสคุณคุกเข่ายอมรับผิด ผมจะไว้ชีวิตคุณ"พอคําพูดนี้พูดออกมา ทุกคนตกตะลึงก่อน แล้วก็หัวเราะเสียงดัง ราวกับว่าได้ยินเรื่องตลกอะไร"เฮ่ย คุณบ้าไปแล้วหรือ? คุณเป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าจะกล้าพูดจาไร้ยางอายขนาดนี้?""ไอ้ผู้ชาย อาจารย์ของฉันเป็นผู้แข็งแกร่งระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ การฆ่าคุณ จะง่ายเหมือนเหยียบม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 904
"เอ่อ..."เมื่อมองไป๋ซิ่วที่แขวนอยู่บนผนัง สาวกของวังยี่วหนวี่ก็ตกใจจนอึ้งไปหมดแล้วทุกคนมองอย่างตกตะลึง ทำท่าไม่กล้าเชื่อนั่นคืออาจารย์ของพวกเธอ หัวหน้าของวังยี่วหนวี่ ผู้แข็งแกร่งระดับการฝึกร่างขั้นครึ่งจงซือ และเป็นผู้ยอดฝีมือด้านดาบชั้นนํานะคนที่ทรงพลังเช่นนี้ คาดไม่ถึงว่าจะพ่ายแพ้ด้วยท่าเดียวของลู่เฉินเกินจริงไปหรือเปล่า?"เป็น... เป็นไปได้อย่างไร? อาจารย์พ่ายแพ้แล้วหรือ?""ภาพลวงตา ต้องเป็นภาพลวงตาของฉัน อาจารย์เก่งขนาดนี้ ไม่มีทางจะแพ้เลย!""ทําไมล่ะ? ทําไมถึงเป็นแบบนี้?"หลังจากเงียบไปสั้น ๆ ที่เกิดเหตุก็โกลาหลทันทีพวกเธอยอมรับได้ยากจริง ๆ อาจารย์ที่สูงส่ง จะถูกทุบตีอย่างทุลักทุเลขนาดนี้"คุณ คุณ คุณ...คุณเป็นใครกันแน่?"สีหน้าของคุณย่าเฟิงเปลี่ยนไปมาก และหวาดกลัวมากแม้ว่าอาการบาดเจ็บภายในของหัวหน้ายังไม่หาย แต่ก็ไม่ใช่คนที่คนทั่วไปสามารถแข่งขันได้"พวกคุณโหยกเหยกในถิ่นของผม ตอนนี้ยังต้องถามว่าผมเป็นใครหรือ?"ลู่เฉินทำหน้าเย็นและมีเจตนาฆ่าอย่างรุนแรง"เป็นไปไม่ได้ คุณไม่สามารถเป็นคู่ต่อสู้ของอาจารย์ฉันได้ คุณต้องใช้วิธีการที่สกปรกอะไร!"หลังจากตกตะลึงเล็กน
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 905
"แป๊ะ!""การตบนี้ ตบคุณที่กลับคํา""แป๊ะ!""การตบนี้ ตบคุณที่เป็นอาจารย์ที่เปล่าประโยชน์""แป๊ะ!""การตบนี้ ตบคุณที่เนรคุณ"“......”ลู่เฉินตบไปด่าไป ตบหนักทุกครั้ง เสียงดังผิดปกติหลังจากการตบ หน้าไป๋ซิ่วก็จําไม่ได้แล้ว จมูกเบี้ยวไป น่าสังเวชจนทนดูไม่ได้"เอ่อ..."มองไป๋ซิ่วที่โดนตบอย่างบ้าคลั่ง ศิษย์ของวังยี่วหนวี่กลัวจนพูดไม่ออกแล้วต่างตกตะลึง ใบหน้าเต็มไปด้วยความกลัวในตอนแรก พวกเธอยังคิดว่าลู่เฉินใช้กลอุบายอะไร ถึงเอาชนะอาจารย์ได้แต่ภาพตรงหน้าทําให้พวกเธอตระหนักได้ทันทีว่าตัวเองคิดผิด และผิดมาก"แป๊ะ แปะ แปะ แปะ..."ลู่เฉินยังคงตบไป๋ซิ่วไม่หยุดส่วนศิษยานุศิษย์ของวังยี่วหนวี่ กลับไม่มีใครกล้าไปช่วย ได้แต่มองเฉยๆขนาดอาจารย์ก็พ่ายแพ้ไป ที่พวกเธอออกหน้าไป จะรนหาที่ตายไม่ใช่เหรอ? "หยุด!"ขณะที่ไป๋ซิ่วถูกตบจนกําลังจะตาย หงชิงเสียก็วิ่งขึ้นไปขวางหน้าอาจารย์ของเธอ พูดด้วยแววตามั่นคงว่า "คุณจะตบก็ตบฉัน! ห้ามตบอาจารย์ของฉัน!""ฮะ?"ลู่เฉินขมวดคิ้ว ยกมือขึ้นและพร้อมจะตบทันใดนั้นหน้าของหงหนิวกลับแวบเข้ามาในหัว ในที่สุดเขาก็หยุด"ลู่เฉิน ฉันรู้ว่าฉันขอโทษกับคุณ แต่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 906
"เหตุผลหรอ?"เมื่อได้ยินสิ่งนี้ ลู่เฉินหัวเราะเยาะโดยตรง “หงชิงเสีย คุณไม่ได้เป็นคนสองมาตรฐานธรรมดาจริง ๆนะ”"ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณเมื่อเธอกลับคํา?""ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณเมื่อเธอเนรคุณ?""ทําไมคุณถึงไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณ เมื่อเธอให้คุณวางยา?""ทําไมคุณไม่ใช้เหตุผลกับอาจารย์ของคุณ ตอนที่เธอจะฆ่าผม?""โอ้ ตอนนี้รู้แล้วว่าสู้ไม่ได้ เลยออกมาพูดว่าใช้เหตุผลกับผม คุณไม่คิดว่าการกระทําของคุณ มันน่าขยะแขยงมากเหรอ?"เมื่อเขาตกอยู่ในอันตราย เธอก็ไม่พูดอะไรสักคําและดูอย่างเย็นชาตอนนี้ไป๋ซิ่วตกอยู่ในอันตราย ก็วิ่งออกมาเทศนาต่าง ๆ ทันที น่าขยะแขยงจริง ๆ"ฉัน..."การซักถามที่ติดต่อกัน ทำให้หงชิงเสียพูดไม่ออกสักคำหาข้ออ้างไม่ได้จริง ๆ เธอได้แต่พูดด้วยกัดฟันว่า “ลู่เฉิน ฉันทําเพื่อคุณทั้งหมด อาจารย์ของฉันมีเครือข่ายกว้างขวางมากในสังคม ถ้าคุณรุกรานเธอ จะทําให้เกิดความเกลียดชังจากผู้ยอดฝีมือมากมายอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ จะไม่เป็นประโยชน์ต่อคุณ""ผมรุกรานสังคมมากกว่าครึ่งแล้ว ไม่ขาดวังยี่วหนวี่เลย!" ลู่เฉินพูดอย่างเย็นชาตอนนี้เขาเป็นศัตรูสาธารณะของพันธม
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 907
ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่พ่ายแพ้ให้กับลู่เฉิน และจุดเลือดลมถูกทำลายเขาก็แอบสะสมพลัง รอเวลาแก้แค้นมาตลอดตอนนี้ ในที่สุดก็ถึงเวลาแล้ว"ตอนนี้คุณอ่อนแอกว่าเมื่อก่อน จะสู้กับผมยังไง?"ลู่เฉินมองเขาขึ้นๆลงๆ และพบอย่างรวดเร็วว่าแม้ว่าอีกฝ่ายได้ซ่อมแซมจุดเลือดลมแล้ว แต่พลังยุทธ์ก็สูญเสียไป70-80เปอร์เซ็นแล้วเป็นแค่นักสู้ธรรมดาคนหนึ่ง ไม่มีภัยคุกคามใด ๆ เลย"ฮึ่ม! ผมไม่ได้บอกว่าจะต่อสู้กับคุณ คนที่ให้หนังสือท้าทายกับคุณในครั้งนี้เป็นอาจารย์ของผม!" ต่งเทียนเป่าตะโกน"อาจารย์ของคุณเป็นใคร?" ลู่เฉินถามกลับ"ฟังให้ดีนะ อาจารย์ของผม ก็คือท่านจื่อหยางที่มีชื่อเสียงนั้น" ต่งเทียนเป่าพูดอย่างหยิ่งผยองพอคําพูดนี้พูดออกมา ผู้ชมก็โกลาหล"อะไรนะ? ท่านจื่อหยางเหรอ? นั่นเป็นผู้แข็งแกร่งในระดับการฝึกร่างขั้นจงซือไม่ใช่เหรอ?""ใช่! ท่านจื่อหยางมีชื่อเสียงมาก มีชื่อเสียงและเป็นที่ชื่นชอบไว้ใจมากในสังคม เคยติดอันดับหนึ่งในห้าการฝึกร่างขั้นจงซือของเจียงหนานด้วยซ้ำ""พระเจ้า คนนี้เป็นใคร? คาดไม่ถึงว่าจะเป็นลูกศิษย์ของท่านจื่อหยางหรือ?"บรรดาศิษยานุศิษย์ของวังยี่วหนวี่ ต่างพากันแสดงความแปลกใจนักสู้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 908
วันรุ่งขึ้นข่าวที่น่าตื่นตาตื่นใจเริ่มแพร่กระจายไปทั่วลู่เฉินที่เป็นนักสู้อัจฉริยะ ท้าทายท่านจื่อหยางในการฝึกร่างขั้นจงซืออย่างเปิดเผยสถานที่ต่อสู้คือสังเวียนทะเลสาบชิงหยางทันทีที่ข่าวนี้ออกมา ทุกฝ่ายก็ตกใจในฐานะที่เป็นแชมป์ของการแข่งขันการต่อสู้ ลู่เฉินเรียกได้ว่าเป็นที่สนใจอย่างมากโดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากหวงฝู่หลงเถิงตายแล้ว เขาซึ่งถูกสงสัยว่าเป็นฆาตกรก็ยิ่งเป็นที่จับตามองของทุกคนสายตาของผู้คนนับไม่ถ้วนต่างก็จ้องมองเขาอย่างลับๆอยู่ตอนนี้พอมีข่าวการสู้กับท่านจื่อหยางออกมา ไม่ว่าจะเป็นพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนาน หรือพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงเป่ย ก็สร้างกระแสอีกครั้งน่าตื่นเต้น!ดังนั้น ท้องฟ้าเพิ่งสว่างใกล้ทะเลสาบชิงหยาง ก็มีนักสู้จํานวนมากได้รวมตัวกันแล้วนักสู้เหล่านี้ส่วนใหญ่มาเพราะท่านจื่อหยางในฐานะที่เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือที่แข็งแกร่ง ท่านจื่อหยางสามารถอธิบายได้ว่ามีชื่อเสียงไปทั่วประเทศในทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนาน ไม่มีใครไม่รู้จักเลยแม้ว่าในช่วงกี่ปีนี้จะถ่อมตัวมาก และไม่ค่อยปรากฏตัว แต่ชื่อเสียงก็ไม่ได้ลดลงเลยการฝึกร่างขั้นจ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 909
หลังจากหวงฝู่หลงเถิงเสียชีวิต เขาก็ไม่เคยจากไปเขาอยากดูมาก ว่าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนานจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร"ในเมื่อหัวหน้าซูมีความสนใจมากอย่างนี้ งั้นก็เชิญนั่งเถอะ"เหลยว่านจุนยิ้มเบา ๆ และส่งสัญญาณให้หลายคนนั่งลงซูหงถูก็ไม่เกรงใจ นั่งข้างๆ แล้วถามว่า “หัวหน้าเหลย คุณคิดอย่างไรกับการต่อสู้วันนี้?”"แน่นอนว่าต้องดูด้วยตาสิ" เหลยว่านจุนตอบ"ฮ่าฮ่า... หัวหน้าเหลยตลกจัง"ซูหงถูยกมุมปาก "เท่าที่ผมรู้ ท่านจื่อหยางมาแก้แค้นให้ลูกศิษย์ต่งเทียนเป่า อัจฉริยะที่คุณชื่นชมคนนั้น วันนี้กลัวว่าจะอันตรายแล้วนะ""ชีวิตและความตายของมนุษย์ถูกกำหนดโดยโชคชะตา จะอยู่หรือตาย ทั้งหมดขึ้นอยู่กับโชคชะตาของเขาเอง" สีหน้าของเหลยว่านจุนสงบมาก"เป็นไปได้ยากที่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้เจียงหนานจะมีอัจฉริยะชั้นนําเช่นนี้ คุณทำใจได้จริง ๆหรือ?" ซูหงถูยิ้มอย่างแปลก"เป็นอัจฉริยะจริงๆ แต่ถ้าบุคลิกไม่ดี มันจะเป็นภัยพิบัติ" เหลยว่านจุนตอบอย่างไม่มีช่องโหว่"ถูกต้อง! พ่อผมเพิ่งตายไป คนนี้เป็นฆาตกร ที่ตายไปก็ไม่เสียดาย!" หวงฝู่ชิวอดไม่ได้ที่จะพูดออกมา"จะตายหรือไม่ เดี๋ยวก็รู้แล้ว"ซูหงถูยิ้มอย่างมีค
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่ 910
เมื่อลู่เฉินปรากฏตัวสายตาของคนทั้งหมดก็มองมาแล้วบางคนเกลียดชัง บางคนโกรธแค้น บางคนประหลาดใจ บางคนเยาะเย้ย บางคนดูถูกทุกสายตา ทุกอารมณ์ เกี่ยวพันกันดั่งดาบที่มองไม่เห็นเล่มหนึ่งแทงเข้าที่ลู่เฉินอย่างแรงเนื่องจากการตายของหวงฝู่หลงเถิง นักสู้เกือบทั้งหมดจึงถือลู่เฉินเป็นหนามยอกอกการดูการต่อสู้ในวันนี้ แค่มาดูว่าท่านจื่อหยางจะฆ่าผู้เนรคุณนี้อย่างไรเท่านั้น"ไม่คิดว่าจะมีคนมาเยอะขนาดนี้"เหล่าจางมองไปรอบ ๆ บริเวณรอบๆทะเลสาบชิงหยาง มีคนยืนเป็นวงกลมอย่างหนาแน่นคนส่วนใหญ่มีสายตาไม่เป็นมิตรมาก"คาดว่าจะมาดูเรื่องตลกของผม"ลู่เฉินเผชิญอย่างสงบ ไร้ความผันผวนตั้งแต่วินาทีที่รับหนังสือท้าทาย เขาก็รู้ว่าการต่อสู้ในวันนี้ ถูกกําหนดให้ไม่ธรรมดา"ท่านลู่ ไม่งั้นช่างมันเถอะนะ? การท้าทายนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือไม่ใช่เรื่องตลก เมื่อเทียบกับเกียรติยศแล้ว ผมรู้สึกว่าชีวิตสําคัญกว่า" เหล่าจางเตือนด้วยเสียงต่ำเขารู้ว่าความสามรถของลู่เฉินนั้นไม่ธรรมดา และมีภูมิหลังที่ลึกซึ้งแต่ท่านจื่อหยาง ท้ายที่สุดแล้วก็เป็นนักสู้ในการฝึกร่างขั้นจงซือที่รู้จักกันในเมืองเจียงหนาน ช่องว่างระหว่างทั้
บทล่าสุด
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1200
กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1199
เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1198
การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1197
ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1196
นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1195
"ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1194
"น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1193
"คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง
หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว บทที่1192
"ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่
