All Chapters of หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว: Chapter 291 - Chapter 300

"ดีๆๆๆ เป็นของดีจริง ๆ!"หม่าเทียนหาวหัวเราะเสียงดัง "แม้ว่าจะใช้เงินไม่น้อย แตขอยาเม็ดสร้างรากฐานอันนี้ได้ ก็คุ้มค่าแล้ว"กําลังหัวเราะอยู่ ผู้คุ้มกันอีกคนหนึ่งก็วิ่งเข้ามาด้วยหน้าตื่นตระหนก“คุณหม่าครับ แย่แล้ว ที่บ้านเกิดเรื่องแล้วครับ"ผู้คุ้มกันคุกเข่าลงบนพื้นโดยตรง น้ำตาของเขาไหลไม่หยุด"เกิดอะไรขึ้น?"หม่าเทียนหาวขมวดคิ้ว"เพิ่งมีข่าวมาจากเมืองเจียงหลิง เมื่อคืนคนในวิลล่าเทียนหาวถูกฆ่าไปหมด ผู้เก่งเสียชีวิตไปกันหมด คุณชายและคุณหนูเสียชีวิตด้วยกันแล้วครับ!""ทั้งตระกูลหม่า ถูกทําลายอย่างสิ้นเชิงแล้วครับ"ทันทีที่คำพูดนี้พูดออกมา หม่าเทียนหาวรู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่ายาเม็ดสร้างรากฐานีในมือของเขาก็ตกลงบนพื้นทันทีและแตกเป็นชิ้น ๆ"ลูกของผม!"หม่าเทียนหาวร้องอย่างเศร้าโศกและล้มลงกับพื้นอย่างอ่อนแรงเขาหมดหนทางแล้วไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนเมื่อหม่าเทียนหาวเดินโซซัดโซเซลุกขึ้น เขาดูเหมือนแก่ไปสิบปีและหน้าเขาดูซีดเซียวเป็นพิเศษ"เตรียมรถ! ผมจะไปสาขาของสำนักสวนอู่”หม่าเทียนห่าวกัดฟัน ดวงตาของเขาแดงก่ำ เต็มไปด้วยเจตนาฆ่าลูกตายหมด เขาไม่กลัวอะไรทั้งนั้นแล้ว ตอนนี้มี

ในฐานะแม่ เธอคิดถึงความปลอดภัยของลูกสาว ผิดแล้วหรอ?ทําไมลูกสาวไม่เข้าใจเธอล่ะ?"!"ในเวลานี้ เฉินซวงตะโกนออกมาอีกไม่ช้า ผู้หญิงสวมเสื้อผ้ารัดรูปและรูปร่างเซ็กซี่เดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว“คุณหญิงมีคำสั่งอย่างไรคะ?""เขียนจดหมายโดยไม่ระบุชื่อเพื่อแจ้งให้แกนนำเจียงทราบถึงทุกอย่างที่ลู่เฉินทำ!" เฉินซวงกล่าวอย่างเย็นชา"อ๊ะ?"หันปิงตะลึงงันเล็กน้อย "คุณหญิง นี่... เหมาะสมหรือไม่คะ?”เพื่อช่วยคุณหญิง ลู่เฉินฟันฝ่าขวากหนามและต่อสู้อย่างน่าเวทนาตอนนี้เรามากเกินไปหน่อยที่จะทรยศอีกฝ่ายอย่างลับๆๆ"ไร้สาระน้อยลง! ให้คุณทําอะไรก็ทํา ขอแค่สละชีพลู่เฉิน คุณหญิงจะปลอดภัย รีบไป!” เฉินซวงดื่มด้วยสีหน้าเย็นชา"ใช่ค่ะ"หันปิงไม่มีทางเลือกก็พยักหน้าแม้รู้สึกผิดบ้างเล็กน้อย แต่ในฐานะที่ยามลับของตระกูลฉาว การเชื่อฟังคําสั่งเป็นหน้าที่ของเธอ......ขณะนี้โรงพยาบาลผิงอันมีรถ BMW สีแดงมาจอดที่ประตูประตูรถเปิดออก หลี่มู่หยวี่ก็วิ่งออกมาอย่างรวดเร็ว"ไอ้คนที่แซ่ลู่ ฉันรู้แกอาศัยอยู่ที่นี่ รีบออกมาให้ฉัน!"พอเข้าประตู เธอก็เริ่มตะโกน"ใครไร้คุณสมบัติขนาดนี้?"ลู่เลินออกจากห้องครัว เงยหน้า

"เดี๋ยวก่อน..."“ทําอะไรอีก?" หลี่มู่หยวี่หยุดนิ่ง เธอหันกลับมามองอย่างไม่อดทนเล็กน้อย"คุณยังไม่ได้จ่ายเงินเลย ยาขวดนี้ของผมมีค่ามาก คุณก็ให้สิบล้านตามใจเถอะ" ลู่เฉินพูดอย่างเบา ๆ“อะไรว่ะ? ยาแค่ขวดเดียว มูลค่าสิบล้านหรอ? ทําไมคุณไม่ไปปล้นล่ะ?” หลี่มู่หยวี่โกรธจัดเล็กน้อยแม้ว่าเธอมีเงิน แต่ไม่ใช่คนโง่“ให้คุณจ่ายเงินนี้ไม่เร็วกว่าไปปล้นหรอ? ถ้าคุณคิดว่าแพง สามารถคืนยาให้ผมได้" ลู่เฉินยื่นมือออกเพื่อเอาของ"คุณไไร้ยางอายหน้าด้านจริงๆ!"หลี่มู่หยวี่กัดฟันด้วยความเคียดแค้น แล้วในที่สุดทิ้งเช็คสิบล้านใบให้แล้วจากไปด้วยความโกรธเธอตัดสินใจแล้ว ถ้าโรดของแม่เธอไม่รักษาให้หายขาดได้ เธอจะให้ลู่เฉินชดใช้คืนเป็นร้อยเท่าครึ่งชั่วโมงต่อมาหลี่มู่หยวี่ขับรถกลับไปถึงโรงพยาบาลเมื่อเธอเข้าในวอร์ด เธอพบว่ามีหมอหลายคนล้อมรอบอยู่ข้างในทุกคนสั่นหัวและถอนหายใจแม่จ้าวจวี๋ นอนป่วยอยู่บนเตียง เป็นอัมพาตไปหมดไม่สามารถเคลื่อนไหวได้"มู่หยวี่ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว"จางชุ่ยฮัวรีบเข้าไปทักทายและถามว่า เป็นอย่างไรบ้าง ไอ้คนที่แซ่ลู่นั้นมีวิธีการรักษาไหม ถ้าไม่ได้ก็ต้องไปหาหมอเจียงเท่านั้น

“พอแล้ว ๆ อย่าตบ ๆ ถามก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่เถอะ?"จางชุ่ยฮัวสงสารเขามาก"ที่จริงผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น..."หลี่ห้าวพูดด้วยหน้าที่เศร้าสร้อย "เมื่อคืนดื่มเหล้ากับเพื่อน ผมดื่มเมาแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมาก็อยู่ในรถแล้ว ล้อมรอบด้วยซากรถ ยังมีคนหนึ่งถูกชนตาย ตอนนั้นผมกลัวมาก จึงรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุทันที แต่เสียดายที่ถูกจับเข้ามาในคืนนั้นครับ""ดื่มเหล้าชนคนตาย ยังหนีไปด้วยหรอ? คุณรู้ไหมว่าคุณก่ออาชญากรรมมากแค่ไหน? ถ้าไม่ขังไปสิบหรือยี่สิบปี คุณอย่าคิดจะออกมาเลย!" หลี่ชิงเหยาไม่พอใจมาก"อ๊ะ?"เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ห้าวก็หน้าซีดด้วยความกลัว "พี่ครับ ผมยังอายุน้อยอยู่ ผมไม่อยากติดคุก ขอร้องนะ ช่วยผมด้วยครับ""ทําผิดก็ต้องชดใช้ ชนคนตาย คุณคิดว่าตัวเองจะปลอดภัยได้เหรอ?” หลี่ชิงเหยาถอนหายใจเธอจะไม่สงสารน้องของเธอได้อย่างไร แต่เรื่องแบบนี้ เธอไม่สามารถทําอะไรได้จริง ๆ"แม่ครับ พี่ครับ! พวกคุณช่วยผมด้วย ผมไม่กล้าอีกแล้วหรอก ผมสัญญานะ ต่อไปจะต้องเป็นคนดีแน่ๆครับ" หลี่ห้าวตื่นตระหนกมากเมื่อนึกถึงชีวิตที่ดีของเขาเองต้องอยู่ในคุก เขาก็อ่อนแรงไปทั้งตัว"หลี่ห้าว อย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันจ

สายแรก ไม่รับสายสายที่สอง ก็ยังไม่รับสายเช่นกันจนถึงสายครั้งที่ 3 ถึงจะรับในที่สุด"ฮัลโหล ชิงเหยา คืนนี้คุณไม่ใช่ให้ผมเลี้ยงข้าวหรอ? แล้วคุณอยู่ที่ไหนล่ะ? ทําไมยังไม่มาถึงล่ะ?” ลู่เฉินพูดก่อน"เอ่อ...ขอโทษที ฉันมีธุระต้องทำหน่อย ไปไม่ได้ชั่วคราวค่ะ" หลี่ชิงเหยาอึกอักเล็กน้อย"โอ้ เป็นแบบนี้หรือ งั้นคุณจะมาถึงเมื่อไหร่ล่ะ?" ลู่เฉินถามต่อ"ฉันต้องกินข้าวกับลูกค้า คืนนี้น่าจะมาไม่ได้แล้ว ขอโทษนะคะ" เสียงของหลี่ชิงเหยอย่างแปลกเล็กน้อย"ไม่เป็นไร งานสําคัญกว่า งั้นคุณยุ่งก่อน ผมก็ไม่รบกวนแล้วนะ" ลู่เฉินแสดงออกอย่างใจกว้างมากแม้จะเสียดายเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจได้"อืม ได้ ฉันจะเลี้ยงคุณวันหลัง""ได้"ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย ตอนที่เขากําลังจะวางสาย จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายที่คุ้นเคยมาจากฝั่งตรงข้ามว่า "ชิงเหยา คุณกําลังโทรหาใครอยู่? รีบเข้ามาดื่มกับผมสักสองสามแก้ว..."พูดจบ โทรศัพท์ก็วางไปทันที"เจ้านายครับ คุณหลี่จะมาเมื่อไหร่ล่ะครับ" ผู้จัดการถาม"เธอมีธุระ มาไม่ได้แล้ว ของพวกนี้ถอนออกหมดเถอะ ทําให้ทุกคนลำบากแล้วเลยนะ"ลู่เฉินยิ้มอย่างสุภาพแล้วลุกขึ้นจากไปเหลือคนกลุ่มหนึ่งมองหน้าก