แชร์

บทที่ 294

ผู้แต่ง: ดื่มน้ำให้เยอะ
last update ปรับปรุงล่าสุด: 2024-10-29 19:42:56
"ไอ้คนแซ่ลู่ คุณอย่าทําหน้าไร้ยางอาย!"

การปฏิเสธหลายครั้งของลู่เฉินทําให้หลี่มู่หยวี่โกรธ

ตัวตนของเธอคืออะไร?

เธอเป็นคุณหญิงของตระกูลที่มีทั้งเงินและอิทธิพล หญิงสาวที่โดดเด่นและเป็นที่รักอย่างมาก

ปกติ ไม่ว่าเธอไปที่ไหน ก็จะได้รับการต้อนรับจากผู้คน มีคนนับไม่ถ้วนเลียหน้าประจบสอพลอ

แต่คนตรงหน้าของเธอได้รับโอกาสจากเธอครั้งเล่า แต่ไม่เคารพเธอขนาดนี้

"ใครล่ะจะทําหน้าไร้ยางอาย?"

ลู่เฉินยกคิ้วขึ้นและอย่างไร้ความปราณีว่า "คุณกินปลิงทะเลมากแล้วทำให้สมองของคุณเลวใช่หรือไม่? ที่นี่คือเมือนเจียงหนานไม่ใช่เมือนเจียงเป่ย คุณอย่าแสดงนิสัยคุณหญิงในหน้าของผม ผมไม่ยอมรับ!"

"คุณ...คุณ..."

หลี่มู่หยวี่โกรธจนกัดฟันสู้ แต่ก็ทําอะไรไม่ได้

เธอได้รับคำตอบตามคำขอตลอด แต่เธอก็พบกับอุปสรรคต่อหน้าลู่เฉินครั้งเล่า

ถ้าไม่ใช่เธอกังวลร่างกายของแม่ เธอจะตีลู่เฉินแล้ว

"ไอ้คนที่แซ่ลู่ คุณอยากทำอย่างไร?”

หลี่มู่หยวี่หายใจเข้าลึก ๆ และพยายามระงับความโกรธ

"ฉันดูหน้าของหลี่ชิงเหยาก็ไม่ทําให้คุณลําบากใจได้"

พระเจ้าพูดอย่างเยือกเย็นว่า “อยากให้ผมการช่วยก็ได้ แต่คุณต้องเก็บใบหน้าที่โอหังอวดดีของคุณก่อน ในขณะเดียว
บทที่ถูกล็อก
อ่านต่อเรื่องนี้บน Application

บทที่เกี่ยวข้อง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 295

    "เดี๋ยวก่อน..."“ทําอะไรอีก?" หลี่มู่หยวี่หยุดนิ่ง เธอหันกลับมามองอย่างไม่อดทนเล็กน้อย"คุณยังไม่ได้จ่ายเงินเลย ยาขวดนี้ของผมมีค่ามาก คุณก็ให้สิบล้านตามใจเถอะ" ลู่เฉินพูดอย่างเบา ๆ“อะไรว่ะ? ยาแค่ขวดเดียว มูลค่าสิบล้านหรอ? ทําไมคุณไม่ไปปล้นล่ะ?” หลี่มู่หยวี่โกรธจัดเล็กน้อยแม้ว่าเธอมีเงิน แต่ไม่ใช่คนโง่“ให้คุณจ่ายเงินนี้ไม่เร็วกว่าไปปล้นหรอ? ถ้าคุณคิดว่าแพง สามารถคืนยาให้ผมได้" ลู่เฉินยื่นมือออกเพื่อเอาของ"คุณไไร้ยางอายหน้าด้านจริงๆ!"หลี่มู่หยวี่กัดฟันด้วยความเคียดแค้น แล้วในที่สุดทิ้งเช็คสิบล้านใบให้แล้วจากไปด้วยความโกรธเธอตัดสินใจแล้ว ถ้าโรดของแม่เธอไม่รักษาให้หายขาดได้ เธอจะให้ลู่เฉินชดใช้คืนเป็นร้อยเท่าครึ่งชั่วโมงต่อมาหลี่มู่หยวี่ขับรถกลับไปถึงโรงพยาบาลเมื่อเธอเข้าในวอร์ด เธอพบว่ามีหมอหลายคนล้อมรอบอยู่ข้างในทุกคนสั่นหัวและถอนหายใจแม่จ้าวจวี๋ นอนป่วยอยู่บนเตียง เป็นอัมพาตไปหมดไม่สามารถเคลื่อนไหวได้"มู่หยวี่ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว"จางชุ่ยฮัวรีบเข้าไปทักทายและถามว่า เป็นอย่างไรบ้าง ไอ้คนที่แซ่ลู่นั้นมีวิธีการรักษาไหม ถ้าไม่ได้ก็ต้องไปหาหมอเจียงเท่านั้น

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 296

    เมื่อมองไปที่จ้าวจวี๋ที่มีชีวิตชีวามาก หมอทุกคนก็มองหน้ากัน และตกใจมากโรคที่ผู้เชี่ยวชาญกลุ่มพวกเขาทําอะไรไม่ได้ จะได้รับการรักษาด้วยยาเม็ดเล็ก ๆ หรอ?เกินจริงไปแล้วมั้ง?ของเล็กๆที่ดำมากนี้ เป็นยาวิเศษจริง ๆ เหรอ?!“คุณหลี่ครับ ขอถามว่ายาเม็ดนั้นคืออะไรครับ? ให้เราศึกษาวิจัยหน่อยได้ไหม?!”หลังจากตื่นตะลึง หมอหัวล้านก็อดไม่ได้ที่จะถาม"ศึกษาไอ้เหี้ย ใส่หัวไป!"หลี่มู่หยวี่เตะไปทันที จนหมอหัวล้านเจ็บจนร้องเรื่อยๆเขาที่รู้สึกผิด ก็ไม่กล้าที่จะอยู่เป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพากลุ่มคนจากไป“ไม่คิดว่าเม็ดยาเม็ดเล็กจะมีพลังวิเศษขนาดนี้หรอ? ช่างเปิดหูเปิดตาจริงๆ" จางชุ่ยฮัวประหลาดใจแม้จะดูน่าเกลียดและมีกลิ่นเหม็นนิดหน่อย แต่ต้องบอกว่าผลยาดีมาก"แม้ว่ายานี้ใช้เงินไป5พันล้าน แต่ต้องบอกว่าคุ้มค่ามาก" หลี่มู่หยวี่พูดด้วยความดีใจ“อะไรว่ะ? 5พันล้านหรอ?"พอได้ฟังคำพูดนี้ สองคนที่อยู่ข้างๆแทบจะกระโดดขึ้น"มู่หยวี่ คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ยาแค่ขวดเดียว จะต้องการเงิน5พันล้านหรอ?” ดวงตาของจางชุ่ยฮัวเปิดกว้าง"ใช่ๆ ลูก คุณถูกโกงหรือเปล่า? ยานี้ดูธรรมดาๆ แล้วจะคุ้มได้ขนาดนี้ได้ย

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 297

    “พอแล้ว ๆ อย่าตบ ๆ ถามก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่เถอะ?"จางชุ่ยฮัวสงสารเขามาก"ที่จริงผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น..."หลี่ห้าวพูดด้วยหน้าที่เศร้าสร้อย "เมื่อคืนดื่มเหล้ากับเพื่อน ผมดื่มเมาแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมาก็อยู่ในรถแล้ว ล้อมรอบด้วยซากรถ ยังมีคนหนึ่งถูกชนตาย ตอนนั้นผมกลัวมาก จึงรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุทันที แต่เสียดายที่ถูกจับเข้ามาในคืนนั้นครับ""ดื่มเหล้าชนคนตาย ยังหนีไปด้วยหรอ? คุณรู้ไหมว่าคุณก่ออาชญากรรมมากแค่ไหน? ถ้าไม่ขังไปสิบหรือยี่สิบปี คุณอย่าคิดจะออกมาเลย!" หลี่ชิงเหยาไม่พอใจมาก"อ๊ะ?"เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ห้าวก็หน้าซีดด้วยความกลัว "พี่ครับ ผมยังอายุน้อยอยู่ ผมไม่อยากติดคุก ขอร้องนะ ช่วยผมด้วยครับ""ทําผิดก็ต้องชดใช้ ชนคนตาย คุณคิดว่าตัวเองจะปลอดภัยได้เหรอ?” หลี่ชิงเหยาถอนหายใจเธอจะไม่สงสารน้องของเธอได้อย่างไร แต่เรื่องแบบนี้ เธอไม่สามารถทําอะไรได้จริง ๆ"แม่ครับ พี่ครับ! พวกคุณช่วยผมด้วย ผมไม่กล้าอีกแล้วหรอก ผมสัญญานะ ต่อไปจะต้องเป็นคนดีแน่ๆครับ" หลี่ห้าวตื่นตระหนกมากเมื่อนึกถึงชีวิตที่ดีของเขาเองต้องอยู่ในคุก เขาก็อ่อนแรงไปทั้งตัว"หลี่ห้าว อย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันจ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 298

    "โอเค ฉันรับปากกับคุณ..."ในคลับระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง เมื่อฟังเสียงที่ดังจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ หลงอ้าวยิ้มอย่างอดไม่ได้ "ได้ งั้นเราเจอกันคืนนี้นะ จำไว้ว่าผมไม่อยากถูกเบี้ยวนัดอีกครั้ง “พูดจบ เขาก็วางสายไปในขณะนี้ ยังมีหนุ่มสาวหลายคนนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา หลังจากทราบเรื่องราวทั้งหมด แต่ละคนก็ยกนิ้วให้"คุณชายหลงครับ ไม่คิดว่าคุณจะใช้ลูกไม้เพียงเล็กน้อยก็ให้คนสวยเชื่อฟังได้ เก่งจริง ๆนะครับ" ใบหน้าของชายหนุ่มผมขาวคนหนึ่งเต็มไปด้วยความชื่นชม"ฮ่าฮ่า... ถ้าไม่ส่งน้องเธอเข้าคุก เธอจะเชื่อฟังได้อย่างไร? สาวสวยสุดยอดแบบนี้ พลาดไม่ได้นะ" หลงอ้าวยิ้มอย่างชั่วร้ายไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาชอบหนีไปได้เพียงแค่ใช้ความคิดมากขึ้นและใช้วิธีการบางอย่างอย่างเช่นหลี่ชิงเหยา ดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีรักความบริสุทธิ์มาก แต่ตราบใดที่ลงมือจากญาติและเพื่อนของเธอ ก็สามารถควบคุมเธอได้อย่างง่ายดาย"คุณชายหลงครับ ผมอยากรู้นิดหน่อย คุณเล่นก็เล่น ทําไมต้องแต่งงานกับเธอด้วย? นี่เหมือนไม่ตรงกับสไตล์การทํางานของคุณเลย" ชายหนุ่มผมขาวถามอย่างลองใจ"คุณถามถึงจุดสำคัญแล้ว"หลงอ้าวจุดซิการ์อและพูดอย่างมีความหมายว่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 299

    สายแรก ไม่รับสายสายที่สอง ก็ยังไม่รับสายเช่นกันจนถึงสายครั้งที่ 3 ถึงจะรับในที่สุด"ฮัลโหล ชิงเหยา คืนนี้คุณไม่ใช่ให้ผมเลี้ยงข้าวหรอ? แล้วคุณอยู่ที่ไหนล่ะ? ทําไมยังไม่มาถึงล่ะ?” ลู่เฉินพูดก่อน"เอ่อ...ขอโทษที ฉันมีธุระต้องทำหน่อย ไปไม่ได้ชั่วคราวค่ะ" หลี่ชิงเหยาอึกอักเล็กน้อย"โอ้ เป็นแบบนี้หรือ งั้นคุณจะมาถึงเมื่อไหร่ล่ะ?" ลู่เฉินถามต่อ"ฉันต้องกินข้าวกับลูกค้า คืนนี้น่าจะมาไม่ได้แล้ว ขอโทษนะคะ" เสียงของหลี่ชิงเหยอย่างแปลกเล็กน้อย"ไม่เป็นไร งานสําคัญกว่า งั้นคุณยุ่งก่อน ผมก็ไม่รบกวนแล้วนะ" ลู่เฉินแสดงออกอย่างใจกว้างมากแม้จะเสียดายเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจได้"อืม ได้ ฉันจะเลี้ยงคุณวันหลัง""ได้"ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย ตอนที่เขากําลังจะวางสาย จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายที่คุ้นเคยมาจากฝั่งตรงข้ามว่า "ชิงเหยา คุณกําลังโทรหาใครอยู่? รีบเข้ามาดื่มกับผมสักสองสามแก้ว..."พูดจบ โทรศัพท์ก็วางไปทันที"เจ้านายครับ คุณหลี่จะมาเมื่อไหร่ล่ะครับ" ผู้จัดการถาม"เธอมีธุระ มาไม่ได้แล้ว ของพวกนี้ถอนออกหมดเถอะ ทําให้ทุกคนลำบากแล้วเลยนะ"ลู่เฉินยิ้มอย่างสุภาพแล้วลุกขึ้นจากไปเหลือคนกลุ่มหนึ่งมองหน้าก

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่ 300

    ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทจางชุ่ยฮัวช่วยพยุงหลี่ชิงเหยาขึ้นไปบนเตียง แล้วถอดรองเท้าให้เธอสุดท้ายยังไปเอาน้ำอุ่นมาช่วยเช็ดแก้มและร่างกายของเธอด้วย"แม่ ฉันไม่สบายหน่อย ฉันอยากดื่มน้ํา"หลี่ชิงเหยานอนอย่างอ่อนแรง รู้สึกแค่ปากแห้ง"ดื่มน้ําจะไม่มีประโยชน์ ฉันจะไปซื้อนมให้คุณ คุณรอสักครู่นะ"หลังจากจางชุ่ยฮัวหาข้ออ้างแล้ว เธอก็ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว"ป้าจางครับ ชิงยาวเป็นอย่างไรบ้าง?”เพิ่งออกจากห้องก็เจอหลงอ้าวที่ตามมา"ไม่มีอะไรหรอก นอนพักหนึ่งก็ได้แล้ว" จางชุ่ยฮัวยิ้มอย่างประจบ"ป้าจางจะออกไปทําอะไรล่ะ?" หลงอ้าวถามต่อ"ซื้อนมให้ชิงเหยาอุ่นท้อง เผื่อท้องจะไม่สบาย""แบบนี้หรือ"หลงอ้าวยิ้มอย่างมีความหมาย "แต่แถวนี้ไม่มีที่ขายนม คาดว่าต้องไปที่ไกลหน่อย ดังนั้นคุณต้องกลับมาช้าๆ "“เป็นไปไม่ได้มั้ง? ฉันเพิ่งเห็นว่าชั้นล่างมีซูเปอร์มาร์เก็ตร้านหนึ่ง" จางชุ่ยฮัวพูดด้วยรอยยิ้ม"ทำไม? คุณกําลังสงสัยคําพูดของผมเหรอ?” รอยยิ้มของหลงอ้าวค่อยๆหายไปสายตาที่เย็นชาเหมือนสัตว์ป่า"ไม่ๆๆ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันเข้าใจแล้ว ฉันสัญญาว่าจะกลับมาช้าๆอย่างแน่ค่ะ" จางชุ่ยฮัวรีบยิ้ม"งั

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่301

    ถ้าอีกฝ่ายจะบังคับเธอจริง ๆ เธอยอมไปตายดีกว่ารับการดูถูก"จะบังคับคุณแล้วยังไงล่ะ? ผู้หญิงที่เคยแต่งงาน คุณแม่งแกล้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรต่อหน้าผม? รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออก"หลงอ้าวตะโกนอย่างเข้มงวด"ไม่"หลี่ชิงเหยากัดฟัน เธออดทนต่อความไม่สบายของร่างกาย วิ่งออกจากประตูอย่างโซเซ"วิ่งเหรอ? คุณคิดว่าจะหนีได้เหรอ?"หลงอ้าวหัวกราะอย่างชั่วร้าย แล้วรีบวิ่งไล่ตามไปเมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาใกล้จะหนีถึงที่ประตูลิฟต์ หลงอ้าวก็เร่งความเร็วทันทีและพุ่งเธอจนล้มลงกับพื้นจากนั้นก็เริ่มฉีกเสื้อผ้าอย่างบ้าคลั่ง"ติ๊ง"ในเวลานี้ ประตูลิฟต์เปิดอย่างกะทันหันสองคนเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แล้วก็ตกตะลึงทันทีลู่เฉินที่มีสีหน้าเย็นชาเดินออกมาจากลิฟต์"พวกคุณ ทําอะไรกันอยู่?"ลู่เฉินกัดฟัน ตัวเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าก่อนหน้านี้เมื่อคุยโทรศัพท์ เห็นว่าหลี่ชิงเหยพูดอ้อมค้อม เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติดังนั้นเขาก็เรียกคนมาระบุตําแหน่งรถของหลี่ชิงเหยาทันทีแต่เมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุก็ได้เห็นฉากตรงหน้านี้"เฮ่ย เปนคุณหรือ?"หลงอ้าวลุกขึ้นอย่างช้า ๆ เขายกกางเกงขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วยิ้

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่302

    "พูดไม่ออกแล้วเหรอ? ดังนั้น คุณยอมรับโดยปริยายแล้วใช่ไหม?"เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาไม่พูดอะไร ความหวังสุดท้ายในใจของลู่เฉินก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์เขาให้โอกาสเธอได้อธิบาย แต่น่าเสียดาย เขาไม่ได้ผลลัพธ์ที่เขาอยากได้"ขอโทษ...ฉันมีความทุกข์ใจ"หลี่ชิงเหยาแค่รู้สึกเจ็บใจมาก จนหายใจก็ลําบากขึ้นแล้ว"ความทุกข์ใจเหรอ?"ลู่เฉินหัวเราเยาะเย้ย “ความทุกข์ใจอะไร ถึงทำให้คุณขายตัวได้? ความทุกข์ใจอะไร ถึงทำให้คุณไม่สามารถอธิบายได้คำเดียว?""ขอโทษที...ขอโทษ..."น้ำตาของหลี่ชิงเหยาไหลเหมือนฝนตก ใจเธอสับสนวุ่นวายมาก"อย่ามาบอกว่าขอโทษผม เราหย่ากันแล้ว ที่คุณทําอะไร ผมก็ไปสนใจไม่ได้ ดังนั้นคุณไม่ได้ขอโทษต่อผม"สีหน้าของลู่เฉินค่อยๆ เย็นชาลง "แต่จากนี้ไป โปรดอย่ามารบกวนผมอีก ผมก็มีหัวใจด้วย ทนการทรมานแบบนี้ของคุณไม่ไหว ขอคุณปล่อยผมไป ได้ไหม?""ฉัน..."หลี่ชิงเหยาอ้าปากและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอาจในเวลานี้ ตัดกันอย่างสมบูรณ์ กลับเป็นการปลดปล่อยอย่างหนึ่งมั้ง?เธอจำเป็นต้องประนีประนอมกับหลงอ้าวเพื่อน้องชายเธอ เพื่อตระกูลของเธอ เพื่อลู่เฉินแต่เธอก็ตัดสินใจแล้ว วันแต่งงาน ก็คือเวลาที่เธอเสียชีว

บทล่าสุด

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1200

    กระโดดขึ้นไปกลางอากาศ แล้วก็หยุดกะทันหันแสงแดดส่องลงมา เสื้อเกราะสีทองของเหลยว่านจุนส่องแสงประกาย และสะดุดตาเป็นพิเศษ"ดาบนี้เรียกว่าโพ่หยวีนกวน ผมเคยเก็บตัวมาสามปี ถึงจะเรียนรู้เทคนิคนี้ให้ได้""จนถึงตอนนี้ ยังไม่เคยแสดงต่อหน้าคนนอกเลย""วันนี้ จะเป็นเกียรติในชีวิตของคุณที่สามารถตายด้วยดาบนี้ของผม!""ดูดาบผมสิ!"พูดจบ ดาบทองของเหลยว่านจุนก็สั่นอย่างกะทันหัน ตัวเขาก็กลายเป็นแสงสีทองที่แสบตา พุ่งลงมาอย่างรวดเร็วโมเมนตัมของมันยิ่งใหญ่เหมือนแม่น้ำไหลลง ไม่สามารถหยุดยั้งได้และอยู่ยงคงกระพัน"ดาบที่เร็วมาก ลมดาบที่น่ากลัวมาก""โอ้พระเจ้า นี่คือการลงโทษจากพระเจ้าหรือ น่ากลัวเกินไป!"“เมื่อดาบนี้ใช้ออกมา จะไม่มีใครหยุดยั้งได้ การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่ม ถึงตายก็ยังได้รับเกียรติ”ดาบที่น่าตกใจของเหลยว่านจุนทําให้เกิดความโกลาหลเหล่านักสู้ต่างสะเทือนใจแสงสีทองนั้นพราวเหมือนดวงอาทิตย์ ทําให้คนไม่สามารถต้านทานได้แม้แต่น้อยดาบนั้นตกลงมาเหมือนวันสิ้นโลกมาถึงมากพอที่จะทำลายทุกอย่าง!"ชางฉง!"ในขณะที่เหลยว่านจุนออกดาบ ลู่เฉินก็เคลื่อนไหวอย่างกะทันหันเห็นเพียงว่าเขาตบเบาๆ ดาบสีดำท

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1199

    เมื่อที่เกิดเหตุสงบเหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวที รู้สึกแต่หลังเย็นและหวาดกลัวคลื่นกระทบของการโจมตีเมื่อกี้นั้นน่ากลัวเกินไปหากไม่ได้เตรียมการมานานและหลบได้ทัน เกรงว่าจะถูกประแทกจนได้รับบาดเจ็บสาหัสทันทีถึงกระนั้น พลังทําลายล้างที่น่ากลัวนั้นยังคงทําให้คนกลัวในใจ"ไม่เลว ความแข็งแกร่งของคุณแข็งแกร่งกว่าตอนที่อยู่ในป่าดำเลย"เหลยว่านจุนแบกมือข้างเดียวไว้ด้านหลัง และยิ้มเบา ๆ ดูเหมือนว่าชัยชนะอยู่ในมือแล้ว "น่าเสียดายที่คุณยังคงต้องตายในวันนี้""เหลยว่านจุน มีความสามารถจริง ๆ อะไร ก็ใช้ออกมาเลย มิฉะนั้นคุณจะไม่มีโอกาสแล้ว"ลู่เฉินยืนตัวตรงอย่างช้า ๆ สายตายังคงเย็นชาการโจมตีเมื่อกี้นั้น ทำให้เขารู้ว่าความแข็งแกร่งของเหลยว่านจุนเป็นยังไงถ้าไม่มีอะไรที่เกินความคาดคิด อีกฝ่ายใกล้จะมาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้วโชคดีที่ยังไม่ได้ทะลุไปอย่างเต็มที่เพราะเวลา ไม่งั้นจะรับมืออย่างลำบาก"ฮึ่ม! คุณไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตาจริง ๆ"เหลยว่านจุนหรี่ตาเล็กน้อย โมเมนตัมเพิ่มขึ้นอีกครั้ง เสื้อคลุมทั้งตัวไม่มีลมพัดแต่ปลิวอยู่ และส่งเสียงด้วย "คุณต้องดูความแข็งแกร่งที่แท้จริงของผมไม่ใช่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1198

    การฝึกร่างขั้นจงซือก็มีคนที่แข็งแกร่งกว่าหรืออ่อนแอกว่า ช่องว่างของดินแดนเล็ก ๆ แต่ละระดับจะยากที่จะข้ามได้"หัวหน้าอู๋ประเมินคนนี้สูงเกินไปแล้ว"เจี่ยงซิวเจินส่ายหัวด้วยรอยยิ้ม "ถ้าผมมองไม่ผิด หลังจากหัวหน้าเหลยเก็บตัวครั้งนี้ ความแข็งแกร่งได้ก้าวไปอีกขั้นหนึ่ง จัดการกับลู่เฉิน ใช้สามท่าก็สามารถจัดการได้แล้ว""อ้อ เหรอ"อู๋หงต๋ายักคิ้ว ค่อนข้างประหลาดใจเหลยว่านจุนได้ประสบความสําเร็จอย่างมากในการฝึกร่างขั้นจงซือเมื่อหลายปีก่อน หากมีความก้าวหน้าอีก เขาจะใกล้มาถึงการฝึกร่างขั้นจงซือใหญ่แล้สไม่ใช่หรือถ้าเป็นเช่นนั้น สำนักงานเจิ้นอู่ก็ต้องประเมินมูลค่าของเขาใหม่แล้ว"ลู่เฉิน คุณไม่ควรมาท้าทายผม ตอนอยู่ในป่าดำ ผมเคยให้โอกาสคุณแล้ว ไม่คิดว่าคุณจะยังเอาไข่มากระทบหินอีก วันนี้ ไม่มีใครช่วยคุณได้แล้ว"เหลยว่านจุนยังคงเข้าใกล้ต่อไป โมเมนตัมที่น่ากลัวในตอนแรกก็เพิ่มขึ้นอีกครั้งราวกับคลื่นสึนามิกวาดมา"แกร็บ แกร็บ...” ภายใต้การบีบอัดอย่างรุนแรง ออร่าที่เกิดขึ้นรอบ ๆ ลู่เฉินก็เริ่มมีรอยแตกทีละรอยเกิดขึ้นเหมือนกระจกขนาดใหญ่ที่กําลังจะแตกรอยแตกแพร่กระจายอย่างรวดเร็ว และหนาแน่นขึ้นเรื

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1197

    ภายใต้เสียงตะโกนของเหลยว่านจุน ใบไม่ต้องรับผิดชอบก็ส่งมาทั้งสองคนไม่ได้พูดเรื่องไร้สาระ เซ็นชื่อบนใบไม่ต้องรับผิดชอบและพิมพ์ลายนิ้วมือติดต่อกันการดวลกันสังเวียน จะเป็นหรือจะตายนั้นกำหนดโดยโชคชะตามาตลอด แต่โดยทั่วไปแล้วถ้าไม่มีความเกลียดชังอย่างลึกซึ้ง ฝ่ายชนะจะออมมือ นี่เป็นกฎที่ไม่ได้เขียนไว้แต่หลังจากเซ็นใบไม่ต้องรับผิดชอบแล้ว กฎนี้ก็ถูกทําลายแล้วไม่ได้ออมมือ ไม่มีทางถอย มีแค่สู้ชีวิตจะอยู่หรือตาย ไม่มีทางเลือกอื่น"ลู่เฉิน นี่เป็นการตัดสินใจที่โง่ที่สุดในชีวิตของคุณ"หลังจากเซ็นชื่อเสร็จแล้ว โมเมนตัมของเหลยว่านจุนก็เปลี่ยนไปแล้วจากการสง่างามกลายเป็นคนเฉียบคม และมีบารมีแรงกดดันที่เหมือนภูเขาถูกปล่อยออกจากร่างกายเขา และปกคลุมทั้งที่เกิดเหตุทันทีหลังจากนั้น เหล่านักสู้ที่อยู่ด้านล่างเวทีรู้สึกเพียงว่าร่างกายหนักขึ้น เหมือนมีก้อนหินที่มองไม่เห็นก้อนหนึ่งกดลงบนไหล่ของพวกเขา แม้แต่การหายใจก็เริ่มถี่ขึ้นคนที่อ่อนแอ ยิ่งหอบและเหงื่อออกเต็มหัว"แรงกดดันจากการฝึกร่างขั้นจงซือที่น่ากลัว หรือว่านี่ก็คือความแข็งแกร่งที่แท้จริงของหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือ"ทุกคนสั่นใ

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1196

    นี่อะไรกันเนี่ยไม่ใช่เพื่อตำแหน่งและอำนาจ เพื่อสร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ถึงมาท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้หรือทำไมจะฟังดูเหมือนเป็นการแก้แค้นระหว่างทั้งสองคน มีความแค้นอะไรหรือ"พวกบ้าที่ใจกล้า คุณกล้าดูถูกหัวหน้าพันธมิตรอย่างโจ่งแจ้ง เป็นบาปชั่วร้ายที่ให้อภัยไม่ได้จริง ๆ"เหลยเชียนฉงลุกขึ้นและตําหนิเสียงดังสมาชิกของพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ก็เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองในใจและตะโกนไม่หยุดเหลยว่านจุน เป็นหน้าเป็นตาของทั้งพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ ถูกใส่ร้ายในที่สาธารณะ ย่อมจะทนไม่ได้"ได้แล้ว เงียบหน่อย"เหลยว่านจุนยกมือขึ้นอย่างช้า ๆ หยุดเสียงอึกทึกครึกโครมของสมาชิกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ แล้วก็พูดอย่างไม่เปลี่ยนสีหน้าว่า "ลู่เฉิน ความยุติธรรมอยู่ในใจคน ที่ผมทําสิ่งต่าง ๆ จะเปิดเผยเสมอ คุณคิดว่าการพูดพล่อย ๆ ไม่กี่คําจะทําให้ชื่อเสียงของผมเสื่อมเสียได้หรือ""ใส่ร้ายเหรอ ฮึ่ม..."ลู่เฉินส่งเสียงฮื่มอย่างเย็นชา "คุณเขียนด้วยมือ ลบด้วยเท้า กระทำสิ่งที่ฝ่าฝืนกฎเกณฑ์ของอาจารย์และศีลของบรรพบุรุษ สู้สัตว์ไม่ได้ด้วยซ้ำ คนหน้าซื่อใจคดอย่างคุณ ต้องถูกทุกคนลงโทษเลย""กําเริบเสิบสาน!"

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1195

    "ถึงแล้วหรือ?"เมื่อได้ยินอย่างนั้น หลายคนก็มองตามสายตาของเจี่ยงซิวเจินไปทันทีได้เห็นว่าหลังคาของสํานักงานใหญ่พันธมิตรศิลปะการต่อสู้ มีเงาสีขาวหนึ่งกระโดดลงมาอย่างกะทันหันเงามนุษย์แกว่งไปแกว่งมาตามลม เบาเหมือนไม่มีอะไร เหมือนขนนกสีขาว"มาแล้ว หัวหน้าเหลยมาแล้ว"เมื่อมองดูเงามนุษย์ที่ตกลงมาจากท้องฟ้า ทั้งสนามสู้ก็ฮือฮาขึ้นมาทันทีเหลยว่านจุน หัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ได้ปรากฏตัวในที่สุดท่ามกลางสายตาของทุกคน เหลยว่านจุนในชุดขาว แบกมือทั้งสองข้างไว้ข้างหลัง เสื้อผ้าปลิว เท้าเหยียบบนลม ราวกับเป็นเทพเจ้าตกลงมาบนโลกลอยละลิ่วลงมาด้วยอารมณ์ที่ลึกลับและสูงส่งไม่มีบารมีที่บีบบังคับ ไม่มีออร่าที่แข็งแกร่ง มีแค่ความศักดิ์สิทธิ์ที่ทําให้คนไม่กล้ามองตรง ๆ และไม่สามารถดูหมิ่นได้ในขณะนี้ เหลยว่านจุนเป็นเหมือนแสงที่สว่างที่สุดในโลกนี้ส่องบนแผ่นดิน สลายความมืดทำให้คนเคารพจากใจ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"ในเวลานี้ เหลยเชียนฉงลุกขึ้นก่อน และทําความเคารพ"ขอต้อนรับหัวหน้าเหลยเก็บตัวออกมา"เหล่าสาวกพันธมิตรศิลปะการต่อสู้จํานวนมากที่อยู่ข้างหลังเขาก็พากันลุกขึ้น และตะโกนพร้

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1194

    "น้อง ตราบใดที่คุณเข้าร่วมสำนักงานเจิ้นอู่ ผมสามารถตัดสินใจได้ อนุญาตให้คุณขึ้นตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า!" อู๋หงต๋าเสนอเงื่อนไขที่ดีในสำนักงานเจิ้นอู่ ตำแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้า อยู่เหนือผู้จัดการด้วยซ้ำเพิ่งเข้าร่วมก็ขึ้นสองระดับติดต่อกัน นี่เป็นการเลื่อนตําแหน่งเกินมาตรฐานแล้ว"ขอโทษครับ ผมยังคงไม่สนใจ"ลู่เฉินส่ายหัวอีกครั้งการปฏิเสธซ้ำๆทําให้อู๋หงต๋าขมวดคิ้วเขาไว้หน้ามากพอแล้ว ไม่คิดว่าเด็กตรงหน้านี้จะไม่รู้จักชั่วดีขนาดนี้"ไม่ใช่มั้ง ขนาดตําแหน่งผู้ที่คอยปรนนิบัติหัวหน้าของสำนักงานเจิ้นอู่ก็ไม่เอา เด็กคนนี้คิดอะไรอยู่?""มันเป็นเรื่องดีมากที่ได้รับความสำคัญจากสำนักงานเจิ้นอู่ เด็กคนนี้ไม่ซาบซึ้งเลยเหรอ ไม่รู้จักชั่วดีจริง ๆ""ฮึ่ม! การฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มอะไร ต่อหน้าสำนักงานเจิ้นอู่ เป็นไก่อ่อนทั้งนั้น"นักสู้ที่อิจฉาบางคน ต่างวิจารณ์ขึ้นการชักชวนของสำนักงานเจิ้นอู่ได้รับการยกย่องว่าเป็นเกียรติยศสูงสุดจากนักสู้มากมายแต่ลู่เฉินกลับปฏิเสธหลายครั้ง ไม่ได้เห็นสำนักงานเจิ้นอู่ในสายตาเลย หยิ่งผยองจริง ๆ"น้อง ถ้าพลาดโอกาสนี้ไปจะไม่มาอีก คุณแน่ใจนะว่าจะไม่

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1193

    "คุ้นตา?"เฉินหยวนเวยสงสัยเล็กน้อย "หรือว่าหัวหน้าอู๋เคยเห็นการฝึกร่างขั้นจงซือลู่มาก่อน""ผมอาจจะดูผิดแล้วมั้ง"อู๋หงต๋าสัมผัสเคราของตัวเอง ครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็จําไม่ได้ด้วยความทรงจําของเขา ตราบใดที่เป็นนักสู้ที่ยอดเยี่ยม แทบจะเห็นแวบหนึ่งก็ลืมไม่ได้เลยอีกฝ่ายอายุยังน้อย ก็สามารถเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือได้ ในทั่วประเทศหลง จะเป็นคนที่หายากอัจฉริยะแบบนี้ ตามเหตุผลแล้ว ตราบใดที่เขาเคยเห็น ก็ไม่สามารถลืมได้แต่ตอนนี้ที่เขาจำไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าทั้งสองฝ่ายไม่รู้จักกัน"หัวหน้าอู๋ ท่านเดินทางมาไกล คงเหนื่อยแล้วแน่นอน กรุณาไปนั่งพักผ่อนด้วยครับ" เฉินหยวนเวยทำท่าเชิญด้วยมือเดียว"ไม่ต้องรีบ ผมจะไปพบการฝึกร่างขั้นจงซือหนุ่มคนนี้หน่อย"หลังจากบอกประโยคนี้ไป อู๋หงต๋าก็เดินตรงขึ้นสังเวียนเมื่อเห็นฉากนี้ เฉินหยวนเวยอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วเล็กน้อย แต่ในไม่ช้าก็กลับมาเป็นปกติเหตุผลที่สําคัญที่สุดที่สำนักงานเจิ้นอู่แข็งแกร่งจนทำให้ผู้คนพูดถึงก็จะเปลี่ยนสีหน้า ก็คือรับสมัครผู้มีความสามารถมากมายไม่ว่าจะเป็นคนชั่ยหรือคนดี ตราบใดที่มีความสามารถ ตราบใดที่มีทักษะที่โดดเด่น ตราบใดที่แข็ง

  • หลังจากหย่าร้าง ประธานหญิงที่เย็นชาเสียใจแล้ว   บทที่1192

    "ลู่เฉิน คุณต้องสู้อย่างยอดเยี่ยม สร้างชื่อเสียงไปทั่วโลก ให้ผู้คนเห็นว่าอะไรเรียกว่าไม่มีใครเทียบได้ อยู่ยงคงกระพัน!"มองดูด้านหลังที่ตั้งตรงนั้น จั่วซินเยว่พึมพํากับตัวเอง ในดวงตาที่สวยงามเต็มไปด้วยความรักและความนับถือผู้ชายตัวโต ก็ควรจะถือดาบยาว ทำคุณงามความดีชั่วนิรันดร์ แม้ข้างหน้าจะลำบาก ก็ยังก้าวไปข้างหน้าอย่างกล้าหาญและไม่เกรงกลัวนี่แหละ ถึงจะเป็นผู้ชายจริงๆ"กล้าท้าทายหัวหน้าพันธมิตรศิลปะการต่อสู้ วันนี้ก็คือวันตายของคุณ!"หยางเจี๋ยมีสีหน้ามืดมน และแอบสาปแช่งเขาแค่หวังว่าทันทีที่ลู่เฉินขึ้นไปบนเวที ก็ถูกเหลยว่านจุนต่อยจนตาย"ฮึ่ม! จะตายไม่ช้าก็เร็ว แค่มีชีวิตอยู่อีกกี่นาทีเท่านั้น"เหลยเชียนฉงยิ้มอย่างดุเดือด สายตาดุร้ายมาก"ศิษย์พี่ลู่ ต้องปลอดภัยเลยนะ"หลินหรง พนมมือไหว้ แอบสวดมนต์"แม่งเอ้ย เด็กคนนี้กล้าขึ้นไปจริง ๆ เขาคงไม่คิดว่าตัวเองทําได้จริง ๆ เหรอ"เถาหยางขมวดคิ้ว ในดวงตาเต็มไปด้วยความอิจฉาและความเกลียดชังเขาไม่เข้าใจ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนวัยเดียวกัน ทําไมลู่เฉินถึงกลายเป็นการฝึกร่างขั้นจงซือ แต่เขาไม่ได้ฝ่าฟันไปถึงการฝึกร่างขั้นเซียนเทียนด้วยซ้ำทำไมล่

DMCA.com Protection Status