"เดี๋ยวก่อน..."“ทําอะไรอีก?" หลี่มู่หยวี่หยุดนิ่ง เธอหันกลับมามองอย่างไม่อดทนเล็กน้อย"คุณยังไม่ได้จ่ายเงินเลย ยาขวดนี้ของผมมีค่ามาก คุณก็ให้สิบล้านตามใจเถอะ" ลู่เฉินพูดอย่างเบา ๆ“อะไรว่ะ? ยาแค่ขวดเดียว มูลค่าสิบล้านหรอ? ทําไมคุณไม่ไปปล้นล่ะ?” หลี่มู่หยวี่โกรธจัดเล็กน้อยแม้ว่าเธอมีเงิน แต่ไม่ใช่คนโง่“ให้คุณจ่ายเงินนี้ไม่เร็วกว่าไปปล้นหรอ? ถ้าคุณคิดว่าแพง สามารถคืนยาให้ผมได้" ลู่เฉินยื่นมือออกเพื่อเอาของ"คุณไไร้ยางอายหน้าด้านจริงๆ!"หลี่มู่หยวี่กัดฟันด้วยความเคียดแค้น แล้วในที่สุดทิ้งเช็คสิบล้านใบให้แล้วจากไปด้วยความโกรธเธอตัดสินใจแล้ว ถ้าโรดของแม่เธอไม่รักษาให้หายขาดได้ เธอจะให้ลู่เฉินชดใช้คืนเป็นร้อยเท่าครึ่งชั่วโมงต่อมาหลี่มู่หยวี่ขับรถกลับไปถึงโรงพยาบาลเมื่อเธอเข้าในวอร์ด เธอพบว่ามีหมอหลายคนล้อมรอบอยู่ข้างในทุกคนสั่นหัวและถอนหายใจแม่จ้าวจวี๋ นอนป่วยอยู่บนเตียง เป็นอัมพาตไปหมดไม่สามารถเคลื่อนไหวได้"มู่หยวี่ ในที่สุดคุณก็กลับมาแล้ว"จางชุ่ยฮัวรีบเข้าไปทักทายและถามว่า เป็นอย่างไรบ้าง ไอ้คนที่แซ่ลู่นั้นมีวิธีการรักษาไหม ถ้าไม่ได้ก็ต้องไปหาหมอเจียงเท่านั้น
เมื่อมองไปที่จ้าวจวี๋ที่มีชีวิตชีวามาก หมอทุกคนก็มองหน้ากัน และตกใจมากโรคที่ผู้เชี่ยวชาญกลุ่มพวกเขาทําอะไรไม่ได้ จะได้รับการรักษาด้วยยาเม็ดเล็ก ๆ หรอ?เกินจริงไปแล้วมั้ง?ของเล็กๆที่ดำมากนี้ เป็นยาวิเศษจริง ๆ เหรอ?!“คุณหลี่ครับ ขอถามว่ายาเม็ดนั้นคืออะไรครับ? ให้เราศึกษาวิจัยหน่อยได้ไหม?!”หลังจากตื่นตะลึง หมอหัวล้านก็อดไม่ได้ที่จะถาม"ศึกษาไอ้เหี้ย ใส่หัวไป!"หลี่มู่หยวี่เตะไปทันที จนหมอหัวล้านเจ็บจนร้องเรื่อยๆเขาที่รู้สึกผิด ก็ไม่กล้าที่จะอยู่เป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงพากลุ่มคนจากไป“ไม่คิดว่าเม็ดยาเม็ดเล็กจะมีพลังวิเศษขนาดนี้หรอ? ช่างเปิดหูเปิดตาจริงๆ" จางชุ่ยฮัวประหลาดใจแม้จะดูน่าเกลียดและมีกลิ่นเหม็นนิดหน่อย แต่ต้องบอกว่าผลยาดีมาก"แม้ว่ายานี้ใช้เงินไป5พันล้าน แต่ต้องบอกว่าคุ้มค่ามาก" หลี่มู่หยวี่พูดด้วยความดีใจ“อะไรว่ะ? 5พันล้านหรอ?"พอได้ฟังคำพูดนี้ สองคนที่อยู่ข้างๆแทบจะกระโดดขึ้น"มู่หยวี่ คุณไม่ได้ล้อเล่นใช่ไหม? ยาแค่ขวดเดียว จะต้องการเงิน5พันล้านหรอ?” ดวงตาของจางชุ่ยฮัวเปิดกว้าง"ใช่ๆ ลูก คุณถูกโกงหรือเปล่า? ยานี้ดูธรรมดาๆ แล้วจะคุ้มได้ขนาดนี้ได้ย
“พอแล้ว ๆ อย่าตบ ๆ ถามก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่เถอะ?"จางชุ่ยฮัวสงสารเขามาก"ที่จริงผมก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น..."หลี่ห้าวพูดด้วยหน้าที่เศร้าสร้อย "เมื่อคืนดื่มเหล้ากับเพื่อน ผมดื่มเมาแล้ว เมื่อตื่นขึ้นมาก็อยู่ในรถแล้ว ล้อมรอบด้วยซากรถ ยังมีคนหนึ่งถูกชนตาย ตอนนั้นผมกลัวมาก จึงรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุทันที แต่เสียดายที่ถูกจับเข้ามาในคืนนั้นครับ""ดื่มเหล้าชนคนตาย ยังหนีไปด้วยหรอ? คุณรู้ไหมว่าคุณก่ออาชญากรรมมากแค่ไหน? ถ้าไม่ขังไปสิบหรือยี่สิบปี คุณอย่าคิดจะออกมาเลย!" หลี่ชิงเหยาไม่พอใจมาก"อ๊ะ?"เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลี่ห้าวก็หน้าซีดด้วยความกลัว "พี่ครับ ผมยังอายุน้อยอยู่ ผมไม่อยากติดคุก ขอร้องนะ ช่วยผมด้วยครับ""ทําผิดก็ต้องชดใช้ ชนคนตาย คุณคิดว่าตัวเองจะปลอดภัยได้เหรอ?” หลี่ชิงเหยาถอนหายใจเธอจะไม่สงสารน้องของเธอได้อย่างไร แต่เรื่องแบบนี้ เธอไม่สามารถทําอะไรได้จริง ๆ"แม่ครับ พี่ครับ! พวกคุณช่วยผมด้วย ผมไม่กล้าอีกแล้วหรอก ผมสัญญานะ ต่อไปจะต้องเป็นคนดีแน่ๆครับ" หลี่ห้าวตื่นตระหนกมากเมื่อนึกถึงชีวิตที่ดีของเขาเองต้องอยู่ในคุก เขาก็อ่อนแรงไปทั้งตัว"หลี่ห้าว อย่าเพิ่งรีบร้อน ฉันจ
"โอเค ฉันรับปากกับคุณ..."ในคลับระดับไฮเอนด์แห่งหนึ่ง เมื่อฟังเสียงที่ดังจากอีกฝั่งของโทรศัพท์ หลงอ้าวยิ้มอย่างอดไม่ได้ "ได้ งั้นเราเจอกันคืนนี้นะ จำไว้ว่าผมไม่อยากถูกเบี้ยวนัดอีกครั้ง “พูดจบ เขาก็วางสายไปในขณะนี้ ยังมีหนุ่มสาวหลายคนนั่งอยู่ข้าง ๆ เขา หลังจากทราบเรื่องราวทั้งหมด แต่ละคนก็ยกนิ้วให้"คุณชายหลงครับ ไม่คิดว่าคุณจะใช้ลูกไม้เพียงเล็กน้อยก็ให้คนสวยเชื่อฟังได้ เก่งจริง ๆนะครับ" ใบหน้าของชายหนุ่มผมขาวคนหนึ่งเต็มไปด้วยความชื่นชม"ฮ่าฮ่า... ถ้าไม่ส่งน้องเธอเข้าคุก เธอจะเชื่อฟังได้อย่างไร? สาวสวยสุดยอดแบบนี้ พลาดไม่ได้นะ" หลงอ้าวยิ้มอย่างชั่วร้ายไม่มีผู้หญิงคนไหนที่เขาชอบหนีไปได้เพียงแค่ใช้ความคิดมากขึ้นและใช้วิธีการบางอย่างอย่างเช่นหลี่ชิงเหยา ดูเหมือนเป็นผู้หญิงที่มีรักความบริสุทธิ์มาก แต่ตราบใดที่ลงมือจากญาติและเพื่อนของเธอ ก็สามารถควบคุมเธอได้อย่างง่ายดาย"คุณชายหลงครับ ผมอยากรู้นิดหน่อย คุณเล่นก็เล่น ทําไมต้องแต่งงานกับเธอด้วย? นี่เหมือนไม่ตรงกับสไตล์การทํางานของคุณเลย" ชายหนุ่มผมขาวถามอย่างลองใจ"คุณถามถึงจุดสำคัญแล้ว"หลงอ้าวจุดซิการ์อและพูดอย่างมีความหมายว่
สายแรก ไม่รับสายสายที่สอง ก็ยังไม่รับสายเช่นกันจนถึงสายครั้งที่ 3 ถึงจะรับในที่สุด"ฮัลโหล ชิงเหยา คืนนี้คุณไม่ใช่ให้ผมเลี้ยงข้าวหรอ? แล้วคุณอยู่ที่ไหนล่ะ? ทําไมยังไม่มาถึงล่ะ?” ลู่เฉินพูดก่อน"เอ่อ...ขอโทษที ฉันมีธุระต้องทำหน่อย ไปไม่ได้ชั่วคราวค่ะ" หลี่ชิงเหยาอึกอักเล็กน้อย"โอ้ เป็นแบบนี้หรือ งั้นคุณจะมาถึงเมื่อไหร่ล่ะ?" ลู่เฉินถามต่อ"ฉันต้องกินข้าวกับลูกค้า คืนนี้น่าจะมาไม่ได้แล้ว ขอโทษนะคะ" เสียงของหลี่ชิงเหยอย่างแปลกเล็กน้อย"ไม่เป็นไร งานสําคัญกว่า งั้นคุณยุ่งก่อน ผมก็ไม่รบกวนแล้วนะ" ลู่เฉินแสดงออกอย่างใจกว้างมากแม้จะเสียดายเล็กน้อยแต่ก็เข้าใจได้"อืม ได้ ฉันจะเลี้ยงคุณวันหลัง""ได้"ลู่เฉินยิ้มเล็กน้อย ตอนที่เขากําลังจะวางสาย จู่ ๆ ก็มีเสียงผู้ชายที่คุ้นเคยมาจากฝั่งตรงข้ามว่า "ชิงเหยา คุณกําลังโทรหาใครอยู่? รีบเข้ามาดื่มกับผมสักสองสามแก้ว..."พูดจบ โทรศัพท์ก็วางไปทันที"เจ้านายครับ คุณหลี่จะมาเมื่อไหร่ล่ะครับ" ผู้จัดการถาม"เธอมีธุระ มาไม่ได้แล้ว ของพวกนี้ถอนออกหมดเถอะ ทําให้ทุกคนลำบากแล้วเลยนะ"ลู่เฉินยิ้มอย่างสุภาพแล้วลุกขึ้นจากไปเหลือคนกลุ่มหนึ่งมองหน้าก
ในห้องเพรสซิเดนเชียลสวีทจางชุ่ยฮัวช่วยพยุงหลี่ชิงเหยาขึ้นไปบนเตียง แล้วถอดรองเท้าให้เธอสุดท้ายยังไปเอาน้ำอุ่นมาช่วยเช็ดแก้มและร่างกายของเธอด้วย"แม่ ฉันไม่สบายหน่อย ฉันอยากดื่มน้ํา"หลี่ชิงเหยานอนอย่างอ่อนแรง รู้สึกแค่ปากแห้ง"ดื่มน้ําจะไม่มีประโยชน์ ฉันจะไปซื้อนมให้คุณ คุณรอสักครู่นะ"หลังจากจางชุ่ยฮัวหาข้ออ้างแล้ว เธอก็ออกจากห้องไปอย่างรวดเร็ว"ป้าจางครับ ชิงยาวเป็นอย่างไรบ้าง?”เพิ่งออกจากห้องก็เจอหลงอ้าวที่ตามมา"ไม่มีอะไรหรอก นอนพักหนึ่งก็ได้แล้ว" จางชุ่ยฮัวยิ้มอย่างประจบ"ป้าจางจะออกไปทําอะไรล่ะ?" หลงอ้าวถามต่อ"ซื้อนมให้ชิงเหยาอุ่นท้อง เผื่อท้องจะไม่สบาย""แบบนี้หรือ"หลงอ้าวยิ้มอย่างมีความหมาย "แต่แถวนี้ไม่มีที่ขายนม คาดว่าต้องไปที่ไกลหน่อย ดังนั้นคุณต้องกลับมาช้าๆ "“เป็นไปไม่ได้มั้ง? ฉันเพิ่งเห็นว่าชั้นล่างมีซูเปอร์มาร์เก็ตร้านหนึ่ง" จางชุ่ยฮัวพูดด้วยรอยยิ้ม"ทำไม? คุณกําลังสงสัยคําพูดของผมเหรอ?” รอยยิ้มของหลงอ้าวค่อยๆหายไปสายตาที่เย็นชาเหมือนสัตว์ป่า"ไม่ๆๆ ฉันไม่ได้หมายความอย่างนั้น ฉันเข้าใจแล้ว ฉันสัญญาว่าจะกลับมาช้าๆอย่างแน่ค่ะ" จางชุ่ยฮัวรีบยิ้ม"งั
ถ้าอีกฝ่ายจะบังคับเธอจริง ๆ เธอยอมไปตายดีกว่ารับการดูถูก"จะบังคับคุณแล้วยังไงล่ะ? ผู้หญิงที่เคยแต่งงาน คุณแม่งแกล้งทำเป็นบริสุทธิ์อะไรต่อหน้าผม? รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออก"หลงอ้าวตะโกนอย่างเข้มงวด"ไม่"หลี่ชิงเหยากัดฟัน เธออดทนต่อความไม่สบายของร่างกาย วิ่งออกจากประตูอย่างโซเซ"วิ่งเหรอ? คุณคิดว่าจะหนีได้เหรอ?"หลงอ้าวหัวกราะอย่างชั่วร้าย แล้วรีบวิ่งไล่ตามไปเมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาใกล้จะหนีถึงที่ประตูลิฟต์ หลงอ้าวก็เร่งความเร็วทันทีและพุ่งเธอจนล้มลงกับพื้นจากนั้นก็เริ่มฉีกเสื้อผ้าอย่างบ้าคลั่ง"ติ๊ง"ในเวลานี้ ประตูลิฟต์เปิดอย่างกะทันหันสองคนเงยหน้าขึ้นมาโดยไม่รู้ตัว แล้วก็ตกตะลึงทันทีลู่เฉินที่มีสีหน้าเย็นชาเดินออกมาจากลิฟต์"พวกคุณ ทําอะไรกันอยู่?"ลู่เฉินกัดฟัน ตัวเขาเต็มไปด้วยเจตนาฆ่าก่อนหน้านี้เมื่อคุยโทรศัพท์ เห็นว่าหลี่ชิงเหยพูดอ้อมค้อม เขาก็ตระหนักได้ว่ามีบางอย่างผิดปกติดังนั้นเขาก็เรียกคนมาระบุตําแหน่งรถของหลี่ชิงเหยาทันทีแต่เมื่อเขามาถึงที่เกิดเหตุก็ได้เห็นฉากตรงหน้านี้"เฮ่ย เปนคุณหรือ?"หลงอ้าวลุกขึ้นอย่างช้า ๆ เขายกกางเกงขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติ แล้วยิ้
"พูดไม่ออกแล้วเหรอ? ดังนั้น คุณยอมรับโดยปริยายแล้วใช่ไหม?"เมื่อเห็นว่าหลี่ชิงเหยาไม่พูดอะไร ความหวังสุดท้ายในใจของลู่เฉินก็พังทลายลงอย่างสมบูรณ์เขาให้โอกาสเธอได้อธิบาย แต่น่าเสียดาย เขาไม่ได้ผลลัพธ์ที่เขาอยากได้"ขอโทษ...ฉันมีความทุกข์ใจ"หลี่ชิงเหยาแค่รู้สึกเจ็บใจมาก จนหายใจก็ลําบากขึ้นแล้ว"ความทุกข์ใจเหรอ?"ลู่เฉินหัวเราเยาะเย้ย “ความทุกข์ใจอะไร ถึงทำให้คุณขายตัวได้? ความทุกข์ใจอะไร ถึงทำให้คุณไม่สามารถอธิบายได้คำเดียว?""ขอโทษที...ขอโทษ..."น้ำตาของหลี่ชิงเหยาไหลเหมือนฝนตก ใจเธอสับสนวุ่นวายมาก"อย่ามาบอกว่าขอโทษผม เราหย่ากันแล้ว ที่คุณทําอะไร ผมก็ไปสนใจไม่ได้ ดังนั้นคุณไม่ได้ขอโทษต่อผม"สีหน้าของลู่เฉินค่อยๆ เย็นชาลง "แต่จากนี้ไป โปรดอย่ามารบกวนผมอีก ผมก็มีหัวใจด้วย ทนการทรมานแบบนี้ของคุณไม่ไหว ขอคุณปล่อยผมไป ได้ไหม?""ฉัน..."หลี่ชิงเหยาอ้าปากและไม่รู้ว่าจะพูดอะไรอาจในเวลานี้ ตัดกันอย่างสมบูรณ์ กลับเป็นการปลดปล่อยอย่างหนึ่งมั้ง?เธอจำเป็นต้องประนีประนอมกับหลงอ้าวเพื่อน้องชายเธอ เพื่อตระกูลของเธอ เพื่อลู่เฉินแต่เธอก็ตัดสินใจแล้ว วันแต่งงาน ก็คือเวลาที่เธอเสียชีว